โฆษก คสช. ปัดข่าวจับเพื่อน ตั้ง อาชีวะ เป็นตัวประกันขอขอบคุณภาพประกอบจาก สปริงนิวส์, เฟซบุ๊ก เอกภพ เหลือรา
พ.อ. วินธัย สุวารี โฆษก คสช. โต้ ตั้ง อาชีวะ โพสต์ FB จับเพื่อนเป็นตัวประกัน พร้อมชี้แจง คสช. ไม่เคยไปไล่ล่าตั้ง อาชีวะ และจับเพื่อนของ ตั้ง อาชีวะ เป็นตัวประกัน
วันที่ 18 ธันวาคม 2557 พ.อ. วินธัย สุวารี โฆษกคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) กล่าวถึงกรณีที่นายเอกภพ เหลือรา หรือ ตั้ง อาชีวะ ต้องหาคดีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 จากการขึ้นเวทีปราศรัยบนเวทีเสื้อแดง เมื่อปี 2556 โพสต์ข้อความลงเฟซบุ๊ก เอกภพ เหลือรา ระบุว่า คสช. จับลูกเมียของเพื่อนชาวกัมพูชาของตนเป็นตัวประกัน เพื่อแลกเปลี่ยนตัวกับตน ในระหว่างที่ตนกำลังหลบหนีอยู่ในประเทศกัมพูชา
โดย พ.อ. วินธัย กล่าวยืนยันว่า คสช. ไม่เคยส่งคนไปไล่ล่า ตั้ง อาชีวะ รวมถึงการจับเพื่อนของ ตั้ง อาชีวะ เป็นตัวประกัน ตามที่มีการกล่าวอ้าง เชื่อว่าข้อความที่ถูกโพสต์ลงเฟซบุ๊กเป็นเพียงการจุดประเด็นของ ตั้ง อาชีวะ เท่านั้น อีกทั้งก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่า บุคคลที่โพสต์ข้อความต่าง ๆ เป็นตัวของนายเอกภพจริงหรือไม่ และในส่วนของการติดตามตัว ตั้ง อาชีวะ เพื่อนำตัวมาดำเนินคดีนั้น ต้องมอบให้ทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติ (สตช.) เป็นผู้ดำเนินการกับทางฟิลิปปินส์ต่อไป
สำหรับข้อความที่ ตั้ง อาชีวะ โพสต์ลงเฟซบุ๊ก เอกภพ เหลือรา มีรายละเอียด ดังนี้
ในเนื้อหาอาจจะมีการเหน็บหรือกัดคนอื่น แจงก่อนเลยนะครับ ผมไม่ใช่ประเภทไม่ชอบใครเกลียดใครแล้วฝืนยิ้มเข้าใส่ เอากันตรง ๆ เลยดีกว่า ไม่เสแสร้งดีครับ
พี่ ๆ น้องหลาย ๆ ท่านตอนแรกอาจจะเข้าใจว่าตัวผมนั้นอยู่ อเมริกา อยู่แคนาดา อยู่อังกฤษ ผมต้องโกหกทุกท่านเพื่อความอยู่รอดของตัวผมกับแฟน แม้แต่ฝ่ายเดียวกันผมก็ต้องโกหกแหลกลาญเพื่อทำอย่างไรก็ได้ไม่ให้คนอื่น ๆ เขารู้ข้อมูลจริง ๆ ของเรา (สับขาหลอกนั่นแหละ) ผมเข้าใจเลยครับการหนีตายมันเป็นอย่างไร แรงกดดันทุก ๆ ด้านมันเป็นอย่างไร ผมถูกตีกรอบ (โดยผู้ใหญ่บางคน) ถูกให้อยู่แบบฟังคำสั่ง แต่ผมดื้อพอที่จะดิ้นออกมาเพื่อหาอนาคต(คิดในใจกูอยู่กับมึงมันมองไม่เห็นอนาคต) ผมหนีตายจากการจะถูกอุ้มในช่วงเดือน มิถุนายนที่ผ่านมาในประเทศกัมพูชา โดยมีสายลับจากไทยและคนของการทูตไทยมาไฟเขียวให้ แถมรัฐบาลไทย (คสช.) ก็เอาลูกเมียเพื่อนผมคนเขมรเอาไปมัดจำ เพื่อเอาตัวผมไปแลกกลับมา ผมต้องรีบหอบข้าวของหนี สติแตก แต่สิ่งแรกที่ผมจะต้องทิ้งไม่ได้คือเมียผมเธอร้องไห้เธอกลัว ผมก็ตอบไปว่า อย่ากลัวตั้งก็เหี้ยพอตัว โจรเห็นโจรมันทำอะไรเราไม่ได้หรอก แต่สุดท้ายผมกับเมียก็รอด เพราะเล่ห์เหลี่ยมความเจ้าเล่ห์ของผม (ความตอแหลโกหกปลิ้นปล้อนนั่นแหละ) การอยู่ในกัมพูชาของผมนั้นถือว่าเสี่ยงมาก เพราะต้องระวังพวกรัฐบาลไทยและพวกฝ่ายเดียวกัน (ไอพิษณุพรหมสร หรือไอแอนตี้ มันบอกว่าจะมีผู้ใหญ่บางคนมายิงหัวผม) แม้กระทั่ง อ.หวาน หรือ สุดา รังกุพวย ก็บอกว่า น้องอันตรายนะพี่ได้ข่าว แต่ตอนนั้นผมไม่ฟังใครทั้งสิ้น (อ.หวาน ก็มโนมั่วแถมประเมินผมต่ำอีกตอนนั้นผมไม่ฟังใครแล้ว) เพราะไม่ไว้ใจพวกเดียวกันด้วย (ผมรู้อะไรบางอย่างอิอิ) ผมกับแฟนเลยกลับไปที่ท่าเรือสีหนุวิลล์ (กัมพูชา) ผมแอบขึ้นเรือสินค้าไปโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง ลุ้นเหมือนกันนะครับว่ามันจะไปเทียบท่าที่ไหน (แหลมฉบังก็ซวยไป) สุดท้ายเรือลำนี้ไปลงที่ประเทศฟิลิปปินส์ ผมกับแฟนจึงรีบวิ่งตรงไปหน่วยงานรัฐของที่นั่นทันที เพราะประเทศนี้ผมศึกษาไว้ข้างต้นแล้วว่าเขาลงนามการคุ้มครองผู้ยื่นขอลี้ภัยไว้ด้วยอนุสัญญาเจนีวา 1951 หรือการส่งตัวผู้ลี้ภัยกลับประเทศจะเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายสากล ผมกับแฟนเริ่มตั้งหลักกันใหม่โดยคราวนี้เราต้อง ....... โปรดติดตามตอนต่อไป Comming soon >>>>> แล้วช่วงนี้ทำไมผมชอบโพสต์กัด ๆ พวกผู้ใหญ่บางคน ถ้าอ่านโพสต์นี้จบหวังว่าทุกท่านคงเข้าใจนะครับ (ภาพเป็นเรือสินค้าที่มาเทียบท่าที่ท่าเรือสีหนุวิวล์ ประเทศกัมพูชา ขณะกำลังหาทางแอบขึ้นเรือไป ในช่วงที่อยู่บนเรือผมกับแฟนหนีหลบอยู่ในเรือชูชีพกันสองคน เพราะกลัวกัปตันและลูกเรือเขาจะรู้ หากรู้อาจจะมีอันตรายอีก ผมไม่แนะนำให้ลี้ภัยวิธีแบบนี้นะคุณอาจช็อกตายได้ 5555)
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจาก
, เฟซบุ๊ก เอกภพ เหลือรา 
