"ขอให้ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร ขอให้อยู่กันอย่างมีความสุข อดทนอดกลั้น อดออมถนอมน้ำใจกันทั้งสองคน ตอนนี้ก็จะมีคนอยู่เป็นคู่ชีวิตแล้ว ขอให้เข้าใจกันไว้ใจกัน นับถือกัน ช่วยเหลือกันและให้อภัยกัน หนักนิดเบาหน่อยก็ยอมๆกันไปเสียบ้าง อย่าเอาแต่ใจตัวเอง"
"กว่าจะอยู่ด้วยกันในวันนี้ เราสองคนต้องฝ่าฝันอุปสรรคนานาประการมาด้วยกัน รักของเราน่าจะเป็นรักแท้ที่จะต้องช่วยกันฟูมฟักต้นรักของเราให้ออกดอกออกผล รอจนถึงวันหนึ่งเมื่อเราเป็นปู่ย่าตายาย แล้วเราจะได้เป็นกำลังใจให้ลูกหลานเรามีชีวิตคู่ที่มั่นคงยั่งยืน แต่ทำไมคนเราในยุคปัจจุบันจึงหย่าร้าง และแยกทางกันมากขึ้นจนเกือบจะกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปแล้วในสังคมยุคใหม่ ที่คนเราเห็นแก่ตัวมากขึ้น และอยากทำให้คนอื่นน้อยลง"
จริงไหมที่ความสุขกายสบายใจของการใช้ชีวิตคู่ร่วมกันทำให้ชีวิตยืนยาวและเป็นสุข และการไม่อดทน อดกลั้น เป็นหนทางที่นำไปสู่การหย่าร้าง จริงหรือที่ของใหม่จะดีกว่าของเก่า จริงไหมที่ไม่ต้องทนใช้ของเก่าเพราะมีของใหม่ที่ดีกว่า
ด้วยสภาพสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป "จะทนอยู่ไปทำไมกับคนแบบนี้ ถ้าไปด้วยกันไม่ได้ก็แยกทางกันไปทางใครทางมันจะดีกว่า" จึงเป็นอีกวลีเด็ดหรือคาถาที่คนยุคใหม่ถือเอาไว้
รักแท้เกิดจากการฟูมฟักความรักด้วยกัน เติมเต็มความรักให้แก่กันโดยปราศจากอคติและความเห็นแก่ตัว เป็นรักที่เกื้อกูลกันส่งเสริมเกื้อหนุนกันในทุกทาง เป็นรักที่เห็นประโยชน์ของคนที่เรารักมากกว่าตัวเอง เป็นรักที่พร้อมจะเสียสละเพื่อที่จะทำให้คนรักของเราเป็นสุข ชื่นชมยินดีเมื่อคนที่เรารักมีความสุข เป็นกำลังใจให้กันในวันเวลาที่ยากลำบากและทุกข์เข็ญ เป็นรักที่จะหลอมกายและใจเข้าด้วยกันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เป็นรักที่ปราศจากความระแวงแคลงใจในกันและกัน รักแบบนี้ย่อมหนักแน่น ไม่มีทางแพ้ความใกล้ชิดหรือมือที่สามเป็นอันขาด
อยากจะบอกว่า อย่าไปสนใจเลยว่า สาเหตุอะไรที่ทำให้คนเราในยุคปัจจุบันหย่าร้างกันมากขึ้น แต่ลองสนใจหน่อยนะว่าปัจจัยอะไรที่จะทำให้ไม่หย่าร้างกันและมีชีวิตคู่ที่ยืนยาวและสุขสม ลองทำแบบนี้ดูนะ
* คิดถึงความดีของกันและกันเสมอ
* แสดงออกถึงความชื่นชมยินดีต่อคู่ของตนเองต่อสาธารณะชน
* ดูแลสารทุกข์สุขดิบของครอบครัวของกันและกันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
* หาเวลาว่างทำกิจกรรมที่ชื่นชอบร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นการดูหนัง ฟังเพลง เล่นกีฬา
* ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงบรรยากาศต่างๆรอบตัวไม่ให้ซ้ำซากจำเจจนน่าเบื่อหน่าย
* ปลีกตัวจากสังคมที่วุ่นวายไปใช้ชีวิตร่วมกันสองต่อสองเป็นระยะๆ
* พูดจากันด้วยมธุรสวาจา อย่าประชดประชัน อย่าส่อเสียด อย่าพูดจาดูถูกดูหมิ่นกัน
* อย่าลังเลที่จะพูดไต่ถามกันถ้าเกิดความไม่เข้าใจกัน
* อะไรที่ไม่ควรเห็นก็อย่าไปเห็น อะไรที่ไม่ควรจะได้ยินก็อย่าไปได้ยิน อะไรที่ไม่ควรพูดก็อย่าไปพูด แค่นี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะไม่เกิดปัญหาแล้ว
เมื่อเกิดปัญหาขึ้น ควรหาที่ปรึกษาที่พร้อมจะให้ความคิดเห็นในทางสร้างสรรค์ ปรองดอง สมานฉันท์อย่างแท้จริง พยายามหลีกเลี่ยงการปรึกษาเพื่อนผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้ายเพราะจะยิ่งทำให้ปัญหาร้ายแรงขึ้น และจำไว้เสมอว่าเรากำลังร่วมแรงร่วมใจกันแก้ปัญหาแต่ไม่ใช่กำลังหาคนผิดและเมื่อใครทำอะไรผิดพลาด ต้องให้อภัยกันและกัน เพราะ Love is forgiving , forgiving and forgiving ไม่ใช่หรือ
ข้อมูลและภาพประกอบจาก
คอลัมน์ We live ฉบับเดือนกันยายน 2550
