งานแต่งงานที่เราทุ่มเทสุดชีวิตหวังให้ดีที่สุด ใส่ใจในทุกรายละเอียดขนาดไหน แต่บางครั้งก็พังเพราะแค่เรื่องมารยาทนี่แหละครับ ผมกำลังพูดถึงมารยาทของคนที่ไปงานแต่งงานครับ เข้าใจครับว่าบางทีไม่ได้เจอคนที่ไม่คาดคิดหรือไม่เจอกันมานานมาก มีเรื่องต้องคุยกันเยอะ แต่มันก็ควรมีเวลาที่คุณควรจะเงียบ เชื่อว่าช่วงพิธีการในงานแต่งคงไม่ถึงขนาดทำให้คุณลงแดงตายถ้าไม่ได้พูดหรอกครับ ให้เกียรติเจ้าของงานกันนิด
แต่ทั้งนี้คุณๆ ที่เป็นเจ้าของงานก็อย่าไปทำสคริปท์ช่วงพิธีการให้มันน่ารำคาญด้วย ควบคุมเวลาอย่าให้นานเกินกว่า 20 นาที ทำให้น่าสนใจและกระชับ ผมจะโน้ตไว้ว่าผมจะพูดเรื่องนี้ในตอนต่อๆ ไป
ปกติแล้วตามมาตรฐาน เวลาที่เราลงในการ์ดเชิญสำหรับงานเลี้ยงแบบค็อกเทลคือ 18.30 น. บุฟเฟท์หรือโต๊ะจีนคือ 19.00 น. แต่ส่วนใหญ่แล้วด้วยปัจจัยเรื่องที่จอดรถ การจราจร หรือต้องไปงานอื่นต่อและอีกหลากหลายเหตุผล ทำให้มีแขกทยอยมางานกันตั้งแต่ 17.00 น. ปกติผมจะเปิดประตูเข้างานประมาณ 18.15 น. แต่ถ้าแขกมาล้นเหลือก็อาจเปิดให้แขกเข้างานก่อนหน้านั้นตามสถานการณ์ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สำหรับค็อกเทล ถึงเข้าไปได้ผมก็จะจัดให้มีการบริการเครื่องดื่มเท่านั้น อาหารยังไม่ให้บริการจนกว่าจะถึงเวลา 18.30 น. ส่วนโต๊ะจีนนั้นเสิรฟ์อาหารเมื่อแขกเกิน 70 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนที่นั่ง
ความน่ารำคาญและอึดอัดก็อยู่ที่ในงานเลี้ยงแบบค็อกเทลนี่ละครับ อาหารในงานเลี้ยงแบบนี้จะมีสองแบบคือ cocktail canapé หรือ finger food ทั้งหลาย และ food station หรือ ซุ้มอาหาร สำหรับ cocktail canapé อาจจะควบคุมยากกว่าเพราะว่าส่วนใหญ่แขกสามารถทานได้เลย ถึงแม้จะปิดฝาไว้ก็เปิดเองได้อยู่ดีเพราะไม่มีผู้ควบคุม ไม่เป็นไรครับในส่วนนี้น่าจะพอเพียง ส่วนพวกซุ้มอาหารนี่ควบคุมง่ายกว่า เพราะแขกทำเองไม่ได้ ต้องมีพนักงานทำให้
เพราะฉะนั้นเรากำหนดเวลาให้บริการได้ แต่ไม่วายมีแขกที่มาก่อนเวลาและไม่เคยสนใจอะไรเลยนอกจากสร้างความอึดอัดให้กับพนักงาน อ้างความหิว อ้างความใหญ่โตของตนเอง อ้างความสนิทสนมกับเจ้าภาพ และอีกมากมาย ผมอยากบอกว่าเจ้าภาพส่วนใหญ่คำนวณอาหารไว้พอเพียงตลอดงาน แต่เป็นเวลาตั้งแต่ 18.30 21.30 โดยประมาณ ไม่ใช่สำหรับ 17.00 19.30 น.
ขอเถอะครับอย่าทำอย่างนั้นเลย การมีมารยาทนั้นเป็นการให้เกียรติตัวเองนะครับ อย่าดูถูกหรือหลู่เกียรติตัวเองเลย ยังมีเรื่องเกี่ยวกับมารยาทในการไปงานอีก ต่อกันตอนหน้านะครับ
ข้อมูลและภาพประกอบจาก
โดย เอกวัฒน์ อมรพงศ์พิสุทธิ์
ติดตามเนื้อหาเพิ่มเติมได้ฉบับเดือนกรกฎาคม 2551
