"สุเมธ" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากต้นโพธิ์อาถรรพณ์ ผมเป็นคนหนึ่งที่ต้องอาศัยรถแท็กซี่ไปทำงานและกลับบ้านเป็นประจำ ระหว่างขาไปจากซอยคลังมนตรี มุ่งหน้าไปสู่ถนนรัชดาภิเษก ปลายทางคือบริษัทหลักทรัพย์แห่งหนึ่งที่ถนนอโศก ขากลับก็มักย้อนมาทางเดิมน่ะแหละครับ
ถนนสายหลักดังกล่าวนั้น เป็นที่ร่ำลือกันมาช้านานว่าผีดุที่สุด! ดูเผินๆ อาจจะคิดว่าเหลือเชื่อไปหน่อย เพราะถนนรัชดาน่ะ แสนจะคึกคักไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน เพราะมีทั้งโรงแรม โรงนวด ผับ เธค บาร์ คาราโอเกะ คับคั่งนับร้อยแห่งสองฟากถนน ตอนเย็นจนถึงค่ำรถราติดขัดเป็นประจำ ยิ่งวันศุกร์ต้นเดือนแล้วต้องบอกว่าติดกันวินาศสันตะโรเลยเชียว
แสงสีสว่างไสวปานนั้น แล้วจะมีผีดุได้ยังไง?
เป็นที่ถกเถียงกันไม่หยุด ตั้งแต่ต้นทางแถวอโศก-ดินแดงไปยันศาลอาญา มีอุบัติเหตุร้ายแรงเกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน ชนกันตูมตามแต่ละครั้ง ถ้าไม่ตายก็สาหัสแหละคุณเอ๋ย... เคยเถียงกันว่าตายหลายร้อยหรือหลายพัน? ตั้งแต่สร้างถนนมาเมื่อเกือบสามสิบปีก่อนน่ะ? ปรากฏว่าคนเห็นด้วยกับฝ่ายหลังครับ ไม่นับคนเจ็บเชื่อว่ามีคนตายแล้วหลายพัน...โดนผีหลอกกันมานับไม่ถ้วน!
เรื่องที่ดังมากก็คือ ผีสาวเรียกแท็กซี่ไปส่งวัดเสมียนนารีนั่นไงครับ เชื่อว่าใครๆ ก็คงเคยได้ยินกันมาบ้างละ เพราะเป็นข่าวทั้งหนังสือพิมพ์และวิทยุ ขนาดทีวียังออกอากาศหลายครั้ง สัมภาษณ์แท็กซี่หลายคนที่โดนผีหลอก...น่าขนลุกขนพองจริงๆ เอ้า
นอกจากนั้นยังมีแหล่งอาถรรพณ์ หรือผีดุวายป่วงอีกแห่ง คือแถวหน้าศาลอาญานั่นไงครับ! ลือกันว่าต้นโพธิ์บนเกาะกลางถนนั่นแหละเฮี้ยนนัก! ผ่านไปเห็นผ้าเหลืองผ้าแดงติดพราวก็น่าเชื่อถือไม่หยอก...ตอนดึกๆ รถน้อย ห้อกันตะบึงจนแทบจะลืมทางโค้งตรงนั้น...มีคนขับรถโดนผีหลอกหลายรูปแบบแทบไม่น่าเชื่อ
นั่นคือ จู่ๆ ก็มีผู้หญิงวิ่งตัดหน้า เล่นเอาต้องกระทืบเบรกกันตัวโก่ง ใครมาช้าก็รอดตัวไป แต่ถ้าใครมาเร็วมีหวังรถพุ่งออกนอกทาง ขนาดข้ามเกาะไปชนกับรถขาเข้าก็มี...ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตละครับ งานนี้!
บางทีขับมาเพลินๆ ไม่ถึงกับรีบร้อนอะไรนักหนา แต่พอผ่านหน้าศาลอาญาเท่านั้นแหละ จู่ๆ ก็มีผู้หญิงมานั่งป๋ออยู่ข้างๆ ใครไม่ตกใจแทบจะช็อกตายก็นับว่าใจเย็นเต็มที เฮ้อ...เรื่องนี้ผมหายห่วงไปได้ เพราะอาศัยรถแท็กซี่อย่างที่ว่า
อ้าว? คนเราบทจะเคราะห์หามยามซวย ต้องประสบพบเห็นภาพสยองขวัญ หรือโดนผีหลอกน่ะ...ทำยังไงก็หนีไม่พ้นหรอกครับ!
คืนนั้นตรงกับวันศุกร์สิ้นเดือนพอดี มนุษย์เงินเดือนอย่างพวกผมก็ย่อมหน้าตาแช่มชื่นพอสมควร เพราะกดเอทีเอ็มกระเป๋าตุงไปตามๆ กัน...อีกไม่กี่วันก็กลับแฟบตามเดิม เพราะต้องจ่ายค่าบัตรเครดิตคนละ 2-3 ใบ! แต่ไม่เป็นไร...จ่ายเสร็จก็ไปกดเงินมาใช้ใหม่วนเวียนอยู่แบบนี้แหละคุณ
เพื่อนฝูงสนิทๆ กันก็ชักชวนกันเข้าผับ อ้างว่าแก้เหนื่อยบ้าง ให้รางวัลกับตัวเองบ้าง ทั้งๆ ที่หลายคนน่ะงานเลิกก็แวะเข้าผับกันเป็นประจำอยู่แล้ว เอาน่า...เดือนละหนสองหน ไม่ต้องซีเรียส!
กว่าจะแยกย้ายกันได้ก็สี่ทุ่มกว่า...พอรถเข้าถนนรัชดาก็ติดกันเป็นแพ เพราะผู้คนเที่ยวกันคึ่กๆ ผมเจอคนขับแท็กซี่หนุ่มใหญ่ หน้าตาเอาเรื่องได้การ ถึงกับบ่นดังๆ ว่าไม่รู้รถมันจะติดไปถึงไหน? บอกว่าน้ำมันแพงหูฉี่ ทำไมถึงขับรถมาเที่ยวกันแบบนี้ล่ะ?
จนกระทั่งเลยแยกสุทธิสารกับลาดพร้าวไปแล้ว รถราก็กลับบางตา แล่นกันลิ่วๆ ผมเองหลังหลับตาได้ครู่เดียวก็ได้ยินเสียงคนขับแท็กซี่ด่าขรม เบรกรถเอี๊ยด...จนกระทั่งจอดสนิทที่ข้างทาง
ผงกหัวลืมตามองก็ได้ความว่ามีผู้หญิงวิ่งตัดหน้า ดีที่เขาไม่ได้ขับเร็วจึงพอจะเบรกรถทัน ผมถามว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน? เขาเหลียวซ้ายแลขวามองก่อนจะเกาหัวแกรกๆ เพราะมองไม่เห็นแล้ว...ได้แต่บ่นอะไรพึมพำก่อนจะเข้าเกียร์ออกรถ แต่เครื่องยนต์ดันดับสนิท!
เสียงบ่นพึมพำด้วยความหัวเสียดังขึ้นอีก พยายามสตาร์ตเครื่องใหม่ แต่ก็ติดๆ ดับๆ จนผมถอนใจเฮือก...หันมองทางขวามือเหมือนมีอะไรดลใจ
คุณพระช่วย! ต้นโพธิ์บนเกาะกลางถนนยืนทะมึนอยู่ใต้แสงดาว ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น...อุบัติเหตุสยองหวิดจะเกิดขึ้นตรงนี้เอง ขณะที่คนขับรถแท็กซี่ก็เพิ่งจะหันมายกมือไหว้ ทำท่าขนลุกขนพอง...ก่อนจะสตาร์ตเครื่องดังกระหึ่มในบัดดล
เรื่องนี้คงจะเข้าตำรา...ไม่เชื่ออย่าลบหลู่! จริงไหม ครับ?
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
