ความสำเร็จของคนเรา ไม่ได้ขึ้นอยู่กับแค่ความสามารถเพียงอย่างเดียวเท่านั้น สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือ "โอกาส" หากว่าผู้ประสบความสำเร็จขาดโอกาสแล้วล่ะก็ คงจะพบกับความสำเร็จไม่ได้ง่ายๆ เหมือนกัน หลายคนมีโอกาสที่ดีผ่านเข้ามาในชีวิต แต่กลับกลัวกับความเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น จนไม่กล้าใช้โอกาสนั้นให้เกิดประโยชน์ และก็ปล่อยให้โอกาสที่เข้ามาลอยหายไปกับสายลมเฉยๆ แต่กับหนุ่มคนนี้ "อ๊อฟ" ชนะพล สัตยา พระเอกหน้าใหม่จาก "สุภาพบุรุษซาตาน" และ "สู่แสงตะวัน" ละครอีกเรื่องที่กำลังถ่ายทำอยู่ขณะนี้ เค้าไม่กลัวเลยเมื่อจู่ๆ ก็มีโอกาสหยิบยื่นมาให้ แม้ว่าวิธีการรับมือกับโอกาสของเค้าหลายคนอาจจะมองว่า มันคุ้มแล้วจริงๆ เหรอ ?!
ดร็อปเรียนเพื่อเล่นละครเต็มตัว?
อ๊อฟ :ตอนนี้ผมเรียน คณะนิเทศศาสตร์ สาขาวิทยุ กระจายเสียง โทรทัศน์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ ครับ แต่ผมก็ขอดร็อปไว้เทอมนึงก่อน เพราะว่าตอนนี้มีละครเข้ามา 2 เรื่อง ผมอยากโฟกัสที่งานอย่างเดียวก่อน ส่วนเรื่องเรียนผมคิดว่ายังไงก็ต้องกลับมาเรียนให้จบอยู่แล้ว อาจจะไม่ใช่ที่นี่หรือยังไงก็ต้องเรียนให้จบ กับครอบครัว คุณพ่อ คุณแม่ผมเข้าใจนะ คือท่านเห็นลูกชอบด้านนี้ท่านก็สนับสนุนเต็มที่ ไม่ได้ว่าอะไร แต่ก็มีเป็นห่วงว่าจะหนักเกินไปหรือเปล่า คือท่านจะบอกว่าถ้าไม่ไหวก็พักบ้างก็ได้ แต่ตอนนี้เหมือนผมกำลังสนุกมากกว่า
ชอบการแสดงมาตั้งแต่เด็กเหรอ ?
อ๊อฟ :ไม่ได้ชอบมาตั้งแต่เด็กครับ แต่ชอบมาตั้งแต่ประกวดดัชชี่ ผมได้ตำแหน่งเมื่อปี 2006 คือ 2 ปีที่แล้ว หลังจากได้ตำแหน่งก็มีเรียนร้องเพลงกับเรียนการแสดง ผมก็ชอบการแสดงเลยนะ คือทำให้เราได้เป็นคนโน้นคนนี้ เป็นตำรวจ เป็นผู้ร้าย เป็นคนบ้า แต่จะทำยังไงล่ะให้คนอื่นเชื่อว่าเราเป็นคนที่เราแสดงอยู่จริงๆ ตรงนี้ยาก คือทำยังไงให้เล่นเป็นธรรมชาติมากที่สุด ตรงนี้ท้าทายผมถึงชอบการแสดงครับ
แต่กว่าจะได้เล่นจริงจังก็รออยู่ 2 ปี?
อ๊อฟ :ไม่คิดด้วยซ้ำครับว่าจะมีโอกาสได้เล่นละคร 2 ปีที่เรียนการแสดงเนี่ยไม่ได้มีความหวังอะไรเลยนะ เรียนไปก็แบบว่า ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ถือเป็นประสบการณ์ของเรา เราไม่ได้คิดว่าเราเรียนแล้วเราต้องเป็นพระเอกให้ได้นะ ไม่ใช่อย่างงั้น อีกอย่างผมเป็นคนตัวเล็ก ก็มีเวลาไปฟิตหุ่นให้ตัวใหญ่ขึ้น ถามว่าเวลา 2 ปี ที่ผ่านมา ผมว่าวันนี้มันคุ้มแล้วครับ คุ้มเกิดคาดด้วยซ้ำ
เริ่มต้นดีจาก นางทาส?
อ๊อฟ :ครับ ตอนนั้นผมเกร็งมากเลยนะ ถึงบทพ่อทับจะมีนิดเดียวไม่ได้ออกมาเยอะ แต่เพราะต้องพูดโบราณ แถมคนที่เราร่วมแสดงด้วยก็เก่งกันหมด มันทำให้เรากดดันตัวเองนะ ไม่อยากให้คนอื่นเสียเวลา แต่พอผลตอบรับออกมาดี แล้วทางผู้ใหญ่ให้โอกาสผมเล่นต่ออีก 2 เรื่อง คือ สุภาพบุรุษซาตาน กับ สู่แสงตะวัน ผมก็พยายามพิสูจน์ให้เค้าเห็นว่า เค้าให้โอกาสผมมาแล้ว ไม่ผิดหวังนะ ทำให้เค้าเห็นว่าเราตั้งใจจริงๆ ตั้งใจที่จะรับโอกาสตรงนี้มาทำ ให้ชัดว่า เราเนี่ยทำออกมา เต็มที่แล้ว ให้เค้าเห็นว่าเราทำได้ จะดีหรือไม่ดี คืออีกเรื่องนึง
ควบ 2 เรื่องมือใหม่ไม่กลัวน็อกเหรอ?
อ๊อฟ :กลัวเหมือนกันครับ อย่างวันนี้ ผมยังไม่ได้นอนเลย (หัวเราะ) คือถ่ายไปออกอากาศไป ตอนนี้ต้องถ่าย 2 เรื่องควบด้วย การเตรียมตัวผมก็คือ เตรียมพร้อมในการทำการบ้าน ในการเข้าใจบทมากกว่า แล้วเรื่อง แอ็กติ้ง เราไปคุยกันที่กองอีกที ฟังจากผู้กำกับฯ ฟังจากรุ่นพี่ดารา หรือว่าหลายๆคน ส่วนเรื่องหน้าโรย ตรงนี้มีอยู่แล้วครับ เพราะเราพักผ่อนไม่พอ ผมพยายามทานอะไรที่จะทำให้เราสดชื่นขึ้น แต่ตอนนี้แพ้เครื่องสำอางหน้าเลยมีสิวเห่อหมดเลย นี่ก็แก้ด้วยการเช็ดเครื่องสำอางให้สะอาดนะครับ แล้วก็หาเครื่องดื่มบำรุงกำลังมากินบ้าง พวกวิตามิน อะไรแบบนี้ แต่กับเรื่องอาหารก็มีเหมือนกันคือต้องระวังอย่าทานข้าวเยอะ ถ้ารู้ว่าจะต้องถ่ายคิวบู๊ต่อไป จริงๆผมเป็นคนทานพอสมควรนะ แต่ต้องคุมไว้ก่อน กินเยอะเดี๋ยวจุกอีก
แล้วสับสนกับคาแรกเตอร์ อ๊อฟ เป็นไหม ?
อ๊อฟ :(หัวเราะ) มีครับ คือติดกับคาแรกเตอร์มากกว่า สุภาพบุรุษฯ จะแบบร้ายๆ โหดๆ หน่อย จริงจังไม่ขี้เล่น เจ้าอารมณ์ แต่เรื่อง สู่แสงตะวัน นี่ใกล้ตัวผมมากกว่าคือเป็นคนสนุกๆ ขี้เล่น ออกแนวเพลย์บอยเล็กๆ ไม่ซีเรียส ผมมีติดกับคาแรกเตอร์เหมือนกัน โดยเฉพาะเรื่องสุภาพบุรุษฯ ชอบติดกลับมาบ้าน เคยเจอเพื่อนทักเลยนะว่าเป็นอะไร ทำไมโมโหง่าย โวยวาย เมื่อก่อนเราไม่เป็นไง แต่ถ้าวันไหนเช้าถ่ายสุภาพบุรุษฯเย็นถ่ายสู่แสงตะวัน อันนี้ผมจะมีปัญหาคือเรื่องแววตา มันจะแข็งๆ ก็ต้องพยายามปรับกันไปครับ
แล้วพอปรับเป็นยังไงบ้าง?
อ๊อฟ :ก็เริ่มเทคน้อยลงครับ (หัวเราะ) แต่ต้องใส่ความเป็นธรรมชาติของตัวละครเข้าไปอีก คือต้องพยายามทำการบ้านเยอะๆนะ อย่างคนดูก็มีพี่ๆ ที่พักคอนโดฯ เดียวกับผมเค้าจะชมนะว่าอืมม์...เริ่มดีขึ้น แรกๆ อาจจะดูแข็งๆ บ้าง แต่ตอนนี้ก็โอเค.นะครับ มันต้องใช้เวลาปรับกันไปเรื่อยๆ
คิดแต่เรื่องงาน เรื่องสาวๆ ละจ๊ะ
อ๊อฟ :(หัวเราะ) โธ่พี่ครับ ผมทำงาน 7 วันจะเอาเวลาที่ไหนไปเจอล่ะ อย่างก่อนหน้านี้ก็มีคนที่คุยด้วยล่ะ แต่ก็เป็นเพื่อนๆ ในกลุ่มมากกว่า คือไม่มีจริงๆ หรอกครับ ผมเองจริงๆเป็นคนขี้อายนะ ไม่เคยจีบสาวด้วย (จริงอ่ะ) อย่างเวลาเจอผู้หญิงก็จะให้เพื่อนช่วยจีบมากกว่า ผมไม่อยากเดินเข้าไปแล้วโดนเค้าด่ากลับมาอ่ะ (หัวเราะ) เลยให้เพื่อนลุยไปก่อน ขอเบอร์มาแล้วผมค่อยสานต่อ แต่ส่วนใหญ่สุดท้ายจะกลายเป็นแฟนเพื่อนผมกันหมด (หัวเราะลั่น) เพราะว่าเวลาขอเบอร์สาวมาให้ผม เค้าก็มีเบอร์เหมือนกัน ไปๆ มาๆ ก็จีบเองเลย แต่ผมไม่โกรธเพื่อนผมนะ ถ้าเค้าคบกันไปแล้วดีจริงๆ ทั้งคู่เนี่ย
เห็นไหมละคะ...ว่าหนุ่มคนนี้เค้ามีความมุ่งมั่นขนาดไหน เค้าเลือกที่จะให้ความสำคัญกับโอกาสที่ผ่านเข้ามา และตั้งใจทำสิ่งเหล่านั้นให้ดีที่สุด โดยไม่จำเป็นต้องไปคาดหวังหรือแคร์กับผลลัพธ์ว่าจะออกมาดีหรือร้าย ขอแค่ทำอย่างที่ใจอยากทำ แม้จะไม่ได้ทำดีที่สุด แต่เค้าก็ทุ่มเทกับมันมากที่สุด นี่ต่างหากคือความภาคภูมิใจ ถึงจะไม่ยิ่งใหญ่แต่ก็ทำให้เค้ายิ้มได้ทุกวันนะคะ!
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
คอลัมน์ Cover Story
ฉบับที่ 1649 ปีที่ 34 วันที่ 27 สิงหาคม 2 กันยายน พ.ศ.2551
