คนหูหนวกฮิตเล่นเว็บแคม "ครูยุ่น" เตือนระวังมิจฉาชีพ (คมชัดลึก)
ความเท่าเทียมในโลก "ไซเบอร์" เมื่อคนหูหนวกฮิตใช้แคมฟรอก ใช้ภาษามือแชทหาเพื่อนทั่วโลก ชี้ชีวิตดูมีค่าขึ้น ได้ความรู้ ขณะที่ "ครูยุ่น" เตือนระวังมิจฉาชีพหาผลประโยชน์
แม้กระแสการใช้อินเทอร์เน็ตในหมู่วัยรุ่นยุคปัจจุบัน จะมีแนวโน้มไปในทางลบ แต่สำหรับกลุ่มคนด้อยโอกาสอย่างผู้พิการทางหูนั้น อินเทอร์เน็ตถือเป็นเครื่องมือสื่อสารที่สำคัญอย่างยิ่ง โดยเฉพาะผู้พิการทางหู ปัจจุบันกำลังนิยมใช้อินเทอร์เน็ตติดต่อสื่อสารกับคนทั่วโลกผ่านโปรแกรมสนทนายอดฮิต อย่างแคมฟรอกและเอ็มเอสเอ็น แถมยังมีการเปิดใช้กล้องเว็บแคมเพื่อให้เห็นหน้าเห็นตาคู่สนทนาด้วย
จากการสำรวจการใช้งานโปรแกรมสนทนาดังกล่าว พบว่ามีผู้พิการทางหูเข้าไปตั้งกลุ่มสมาชิกติดต่อสื่อสารกันจำนวนไม่น้อย โดยมีสมาชิกทั้งที่เป็นคนไทยและคนต่างชาติ ขณะที่ตามร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ต่างๆ อย่างเช่นในห้างมาบุญครอง อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ และรามคำแหง ก็มีลูกค้าที่เป็นผู้พิการทางหูเข้าไปใช้บริการมากขึ้นเรื่อยๆ
นายพันธุ์พงศ์ สิมะโภไทย หรือตูน หนุ่มพิการทางหูวัย 16 ปี ซึ่งชื่นชอบการสนทนาผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ตอย่างมาก บอกกับ "คม ชัด ลึก" ผ่านล่ามภาษามือว่า ที่ผ่านมารู้สึกกดดัน เพราะไม่สามารถสื่อสารกับคนอื่นให้เข้าใจได้ แต่พอได้เรียนรู้การใช้คอมพิวเตอร์และเครือข่ายอินเทอร์เน็ตได้ทำให้รู้สึกว่าชีวิตมีค่าขึ้น สามารถเปิดโลกทัศน์ได้กว้างขึ้น มีโอกาสได้สนทนากับเพื่อนใหม่ๆ โดยผ่านโปรแกรมสนทนาที่มีการติดตั้งกล้องเว็บแคม ซึ่งสามารถส่งภาษามือกันได้
นายพันธุ์พงศ์ บอกด้วยว่า เล่นอินเทอร์เน็ตมานานกว่า 2 ปี รู้สึกว่าสามารถช่วยทดแทนสิ่งที่ขาดหายไปได้มาก การหาเพื่อนสนทนาผ่านโปรแกรมเอ็มเอสเอ็นหรือแครมฟอกไม่ยาก เพราะสามารถหาเพื่อนสนทนาได้ตามบอร์ดสนทนาในเว็บไซต์ต่างๆ แรกๆ ก็คุยกับคนปกติด้วยการใช้คีย์บอร์ดพิมพ์อักษร แต่พอคู่สนทนารู้ว่าพิการก็ไม่ยอมคุยด้วย กระทั่งทราบว่าที่ห้อง "DEAF" ในโปรแกรมแคมฟรอก เป็นห้องสำหรับคนหูหนวกได้ติดต่อสื่อสารกันจึงลองเข้าไปดู ปรากฏว่ามีคนหูหนวกทั้งไทยและต่างชาติเป็นสมาชิกอยู่จำนวนมาก
"เพื่อนคนล่าสุดของผมเป็นชาวเยอรมัน อายุ 25 ปี ชื่อเจเค เป็นคนหูหนวกเหมือนกัน เราใช้ภาษามือคุยกัน ซึ่งบางคำก็ไม่เข้าใจ แต่ยังรู้สึกดี เพราะมีเพื่อนมากขึ้น ผมเล่าเรื่องเมืองไทยให้เขาฟัง เขาก็เล่าเรื่องในประเทศเขาให้ฟัง ทำให้ผมมีความรู้มากขึ้น" ตูนกล่าว
ขณะนี้เวลาว่างส่วนใหญ่ของตูน หมดไปกับการเล่นอินเทอร์เน็ต โดยแทบทุกวันสามารถพบเห็นเด็กหนุ่มคนนี้ได้ตามร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ในห้างมาบุญครอง หรือย่านอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ มีอยู่หลายครั้งที่ผู้ปกครองต้องตามหาตัวเขาถึงโรงเรียนเพราะเขาเล่นอินเทอร์เน็ตเพลินจนลืมเวลากลับบ้าน
ความชื่นชอบการสนทนาผ่านโปรแกรมสนทนาออนไลน์ของตูน ไม่แตกต่างจาก น.ส.ชุนานาค บำรุงยุทธ หรือน้องปู เด็กสาวพิการทางหูวัย 20 ปี นักเรียนชั้น ม.5 โรงเรียนเศรษฐเสฐียร ที่เวลาว่างส่วนใหญ่ในแต่ละวันของเด็กสาวผู้นี้ ถูกเผาผลาญไปเพราะการใช้อินเทอร์เน็ตเช่นกัน
น้องปู เล่าว่า ที่โรงเรียนสอนให้สามารถใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตได้ ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง จะเข้าไปที่ห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ เพื่อสนทนากับเพื่อนๆ ที่อยู่ต่างจังหวัด ผ่านโปรแกรมสนทนาออนไลน์ ซึ่งมีการติดตั้งกล้องเว็บแคมทำให้เห็นหน้าค่าตาคู่สนทนาได้อย่างชัดเจน
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ทันทีที่สามารถติดต่อเพื่อนได้ น้องปู ส่งภาษามือด้วยการเอามือทั้งสองข้างทาบไว้ที่หน้าอกไขว้กัน แล้วกางนิ้วทั้งสี่ออกตบไปที่หน้าอกเบาๆ ซึ่งรู้กันในหมู่ผู้พิการทางหูว่า เป็นการกล่าวทักทาย "สวัสดี" ซึ่งคู่สนทนาของเธอก็ทำเช่นเดียวกัน โดยการสนทนาระหว่างน้องปูและเพื่อนของเธอยาวนานอยู่พอสมควร ซึ่งตลอดเวลาการสนทนาเด็กสาวผู้นี้มีสีหน้าเปี่ยมสุข
"ปกติจะคุยกับเพื่อนที่รู้จักกันอย่างเช่นเพื่อนที่ย้ายกลับไปต่างจังหวัด จะไม่คุยกับคนแปลกหน้า เมื่อก่อนต้องใช้วิธีเขียนจดหมาย ใช้โทรศัพท์ไม่ได้ แต่พอมีอินเทอร์เน็ตทำให้สะดวกสบายมากขึ้น ได้คุยกันเป็นประจำจนรู้สึกว่าเจอกันทุกวัน ทั้งที่ความจริงแล้วไม่มีโอกาสเจอกันเลย" น้องปู บอกด้วยภาษามือที่คล่องแคล่ว
อย่างไรก็ตาม นายมนตรี สินทวิชัย หรือครูยุ่น เลขาธิการมูลนิธิคุ้มครองเด็ก กล่าวว่า รู้สึกเป็นห่วงผู้พิการเหล่านี้อาจตกเป็นเหยื่อสังคมจากการใช้อินเทอร์เน็ตได้ เพราะอาจมีความคิดไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของมิจฉาชีพ ดังนั้นทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐ ครอบครัว และโรงเรียน ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด และควรหากิจกรรมอื่นเสริมให้เด็กทำควบคู่ไปด้วย ไม่เช่นนั้นอาจเกิดปัญหาตามมาภายหลัง
ศึกษาและเรียนรู้การใช้อินเทอร์เน็ตอย่างถูกวิธีได้ที่ 
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
