สตางค์ ขอดังด้วยตัวเอง จากแคตวอล์กไทยสู่อินเตอร์

สตางค์ ขอดังด้วยตัวเอง จากแคตวอล์กไทยสู่อินเตอร์ (เดลินิวส์)

เรื่อง : คนกลาง
ถ่ายภาพ : สุรเชษฎ์ วัชรวิศิษฎ์

          โตขึ้นเป็นสาวบานสะพรั่ง แถมยังเป็นดาวที่โดดเด่นขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะความสามารถที่เปล่งประกายเจิดจรัสตอนเดินเฉิดฉายอยู่บนแคตวอล์ก ทั้งในและนอกประเทศ เรียกว่าใช้ความสามารถและรูปร่างที่สูงเพรียวเทียบเท่านางแบบต่างชาติ จนก้าวขึ้นแท่นเป็น "นางแบบ" ระดับอินเตอร์ไปเรียบร้อย สำหรับทายาทที่หล่นไม่ไกลต้นอย่าง สตางค์-ดิษย์ลดา ดิษยนันท์ ลูกสาวคนเดียวของ ตุ๊กตา-จิตรลดา กับ โอ๋-ฐาปกรณ์ บอสใหญ่ที่ดูแลฝั่งละครของ ค่ายกันตนา
    
          แน่นอนหลังจากที่ น้องสตางค์ สาวน้อยวัย 18 ปี คนนี้เดินทางกลับมาเมืองไทย ระหว่างรอเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัย "ดาวต่างมุม" จึงไม่รอช้าที่จะขอคว้าตัวสาวน้อยคนนี้มาเปิดใจทุกเรื่อง เพื่อทำความรู้จักกับเธอให้มากยิ่งขึ้น

ยิงคำถามแรกกันเลย ไปอยู่ที่อเมริกานานแค่ไหนแล้ว?
   
          สตางค์ : เกือบ 3 ปีแล้วค่ะ ไปตอนอายุ 15 ไปเรียนไฮสคูล โปรเฟสชั่นแนล ชิลเดรน สคูล ตอนนั้นเรียนด้วยทำงานไปด้วยค่ะ งานที่ทำคือ เดินแบบ ถ่ายแบบ แนวแฟชั่น สังกัดแรกเป็น เอ็มซี สแควร์ (โมเดลลิ่งเอเยนซี่ติดท็อปเทนที่นิวยอร์ก) แต่ตอนนี้ย้ายมาอยู่สังกัด เรด โมเดล แล้ว เพิ่งย้ายตอนปีที่แล้ว สตางค์รู้สึกว่าเขาดูแลดีกว่า เรื่องเงินก็ไม่มีปัญหา เอเยนซี่นี้จะดังในแวดวงนายแบบผู้ชาย เพราะเป็นอันดับ 2 ของนิวยอร์ก แล้วเขากำลังจะดันนางแบบหญิงให้ดังด้วย เราจะได้โตไปด้วยกันมันสบายใจกว่าที่เก่าเยอะเลยค่ะ ได้ทำงานมากกว่าด้วย

ตอนนี้เรียนไปถึงไหนแล้ว?
   
          สตางค์ : เพิ่งรับใบประกาศฯ ระดับไฮสคูลไปเดือนที่ผ่านมา แล้วจะเริ่มปี 1 ในปลายเดือนนี้ค่ะ ที่ไซราคิวส์ ยูนิเวอร์ซิตี้ ซึ่งที่นี่จะดังด้านภาพยนตร์ ทีวี วิดีโอ อีกทั้งยังชอบบรรยากาศที่เรียนที่นี่ด้วย ชอบทุกอย่าง ทีแรกไม่ได้คิดเอาไว้ว่าจะลงที่นี่ด้วยซ้ำ แต่มีอยู่วันหนึ่งที่มหาวิทยาลัยนี้เขาจัดแฟชั่นโชว์ สตางค์ไปแคส แล้วก็ได้ไปเดินแบบ พอได้ไปสัมผัสและหาข้อมูล ทุกอย่างมันไม่เหมือนนิวยอร์ก ต่างกันโดยสิ้นเชิง เงียบมากกว่า มันเป็นสิ่งที่เราต้องการในตอนนี้มากๆ

กว่าจะเข้าสถาบันที่อยากเรียนยากไหม?
   
          สตางค์ : โชคดีที่สตางค์ไม่มีปัญหาเรื่องเรียนมาตั้งแต่ต้น ทำคะแนนให้ดี เรื่องการเรียนโอเค จีพีเอ 3.5 ปีที่ผ่านมาสตางค์ทำงานน้อยลง เพราะบอกเอเยนซี่ว่าอยากโฟกัสเรื่องเรียน สอบมหาวิทยาลัยให้ได้ก่อน แล้วค่อยทำงานเยอะๆ อีกที เขาก็เข้าใจ จัดตารางทำงานให้เลย จริงๆ สตางค์สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ 6 แห่ง มีแต่สถาบันดีๆ ตั้งแต่ ไซราคิวส์ ยูนิเวอร์ซิตี้, บอสตัน ยูนิเวอร์ซิตี้, ฟอร์ดแฮม ยูนิเวอร์ซิตี้, นิว สคูล, วิทเทียร์ คอลเลจ และ เพซ ยูนิเวอร์ซิตี้ แล้วมีสอบได้ทุนการศึกษาอีกแห่งด้วย แต่ไซราคิวส์ฯ ห่างจากนิวยอร์กไป 3 ชั่วโมง ถ้านั่งเครื่องก็แค่ 1 ชั่วโมง ทุกอย่างดี บรรยากาศโรงเรียน โปรแกรมใช้ชีวิตเหมือนเด็กมหาวิทยาลัยทั่วๆ ไป ถ้าสตางค์อยู่นิวยอร์ก เราจะโตขึ้นอีกแบบหนึ่ง มีแต่ปาร์ตี้ มีการเมือง สตางค์อยากใช้ชีวิต 4 ปี ให้เป็นเด็กมหาวิทยาลัยจริงๆ เพราะมันเป็น 4 ปีที่ย้อนกลับไม่ได้



ทำไมอยากเรียนด้านภาพยนตร์ล่ะ?
   
          สตางค์ : จริงๆ สตางค์ชอบเอง เติบโตมาในกองถ่าย เห็นอะไรมาเยอะ มันก็ซึมเข้าไปเอง เลยอยากเรียนทางภาพยนตร์ ช่วงซัมเมอร์นี้สตางค์มีโอกาสทำหนังสั้นเล่นๆ ด้วย เป็นโปรเจคท์เล่นๆ ให้ น้องนุช (นีรนาท โคทส์) มาเป็นนางเอกให้ ถ่ายเรียบร้อยแล้ว ถามว่าจะช่วยธุรกิจที่บ้านมั้ย ก็คงมาช่วยแน่ๆ ถ้ามีงานอะไรดีๆ ที่อเมริกาก็อยากทำด้วยค่ะ คงไปๆ มาๆ มากกว่า

ช่วงที่รับงานเดินแบบสามารถทำให้สตางค์มีเงินเก็บไหม?
   
          สตางค์ : ก็มีค่ะ จริงๆ งานเดินแบบเก็บเงินไว้เรียนหนังสือนะ แล้วสตางค์ก็ทำงานร้านอาหารในวันเสาร์ด้วย เป็นประสบการณ์ ไม่อยากนั่งอยู่เฉยๆ พอดีอยู่กับน้องชาย (เวลล์-ดิษยกร) ด้วย การที่เราไปทำงานเสิร์ฟอาหารนั้น เพราะอยากหาเงินค่าขนมให้น้องชาย ได้เงินก็ให้น้องหมดเลย เป็นคนที่อยู่เฉยๆ แล้วจะอึดอัด แต่ไม่ถึงกับไฮเปอร์นะ

ภาพส่วนใหญ่คนมักมองว่าสตางค์ เป็นลูกคุณหนูรู้สึกอย่างไร?
   
          สตางค์ : ใช่ค่ะ อยู่เมืองไทยยอมรับว่ามีคนมองแบบนั้น จริงๆ แล้วก็มีคนทำทุกอย่างให้พอสมควรนะ สตางค์ถึงอยากไปอยู่เมืองนอก ชอบใช้ชีวิตลุยๆ หน่อย อยู่ที่นั่นได้ทำเองทุกอย่าง แม้กระทั่งถูพื้น เช็ดห้องน้ำ ทำอาหาร ซักผ้า ทุกอย่างที่ตัวเองไม่ได้ทำก็ได้ทำที่นั่น รวมถึงเรื่องเสิร์ฟอาหารด้วย ถ้าพูดคำว่า "คุณหนู" สตางค์ ห่างคำนั้นที่สุดเลย มันทำให้เราเห็นคุณค่าของเงินมากขึ้น ซึ่งจริงๆ สตางค์ทำงานมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว ทำให้ไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย สตางค์ไม่ได้ช้อปปิ้งอะไรทุกวัน ที่มาห้างสรรพสินค้าก็มาเข้าฟิตเนสอย่างเดียวค่ะ ความรู้สึกแบบนี้มันมาจากเราเอง ถ้าไปกับคุณแม่ เขาก็จะถามเอามั้ย แม่ก็ถามว่าทำไมไม่เอา สตางค์ก็จะบอกว่าแพง ไม่ได้ขี้งกนะ แต่เห็นคุณค่าของเงิน ถ้าไปกับเพื่อนถามว่าเลี้ยงได้มั้ย เลี้ยงได้นะ เฮฮา ไม่ใช่แบบฟุ่มเฟือย

พอทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยแบบนี้ ทางบ้านภูมิใจไหม?
   
          สตางค์ : เขาไม่ได้ภูมิใจในงานที่เราทำ แต่เขาภูมิใจที่สตางค์โตเป็นผู้ใหญ่ ดูแลน้องได้ ซึ่งเรายอมรับว่าตัวเองโตกว่าเด็กคนอื่นมาตั้งแต่ต้นแล้ว เขาก็ภูมิใจว่าเราผ่านมาได้ ยาเสพติดก็ไม่เคยลอง เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ มันเป็นโดยตัวเราเอง แต่ถามว่ามีคนมาชวนมั้ย มีตลอดเวลาค่ะ โลกเราอยู่ในนั้น โลกแฟชั่นที่นั่นเต็มไปด้วยยาเสพติด แต่สตางค์ต้องผ่านมันมาให้ได้ ต้องคิดให้ดี ซึ่งมันก็ไม่ควรอยู่แล้ว

แสดงว่าแวดวงแฟชั่นที่นั่น แสง สี เสียง มันเย้ายวนมากเลยสิ?
   
          สตางค์ : เย้ายวนมากเลยค่ะ สตางค์สามารถเข้าใจได้เลยว่าทำไมคนเค้าทำกัน แต่ว่าเราไม่ทำ เราไม่สนใจว่าเราจะแตกต่างจากใครรึเปล่า ถ้าเป็นเพื่อนเราจริงๆ เขาจะไม่แคร์ว่าเราจะทำหรือไม่ทำ แล้วสตางค์ก็มีแต่เพื่อนแนวนี้ ไม่ทำด้วย มันอยู่ที่เราเลือกนะ

วางแผนอนาคตหลังเรียนจบอย่างไรบ้าง?
   
          สตางค์ : อยากเทรนอะไรดีๆ ที่นั่นดูก่อน หาประสบการณ์ที่นั่น แล้วเอากลับมาใช้ที่เมืองไทยได้ด้วย คงไปกลับ สตางค์ชอบอเมริกานะ

อยู่ที่นั่นเพราะชอบอิสระรึเปล่า?
   
          สตางค์ : ก็ด้วยนะ ที่นั่นไปไหนทำอะไรก็สบายใจกว่า อยู่ที่นี่จะต้องระวัง เขารู้ว่าเราลูกใคร



แสดงว่านามสกุลก็ค้ำคออยู่มากเหมือนกันสิ?
   
          สตางค์ : มีมาตลอด บางครั้งก็อึดอัด ถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจบางครั้ง ไม่ว่าจะทำงานอะไรก็ติดกับชื่อ กันตนา มันเหมือนว่าสตางค์ทำอะไรต้องทำมากกว่าคนอื่น 2 เท่า เพื่อที่ว่าจะได้ไม่มีใครมาดูถูก เคยเจอพี่สไตลิสต์คนหนึ่งเขามาทำงานกับเรา เขาบอกว่าไม่กล้าทำงานด้วยหรอกนะ กลัวหยิ่ง เพราะมีคนเคยพูด แต่พอมาเจอตัวจริง มันไม่ใช่แบบนั้นเลย เหมือนได้รู้จักตัวตนของเราจริงๆ

          สตางค์ : การที่ตัวเองเป็นกันตนา เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สตางค์ไปนิวยอร์กด้วยซ้ำ เพื่อไปพิสูจน์ว่าเราทำได้ด้วยตัวเราเอง ทุกอย่างที่นั่นคือด้วยตัวเราเอง ที่เรามีงานทำ เพราะเราทำงานโอเคจริงๆ ไม่ใช่ว่าแม่มาช่วยดัน แม่ไม่เคยเอาสตางค์ไปบอกว่าต้องจ้างเรานะ ที่บ้านเขาสนับสนุนอยู่ห่างๆ เพราะงานมันก็คนละสายอยู่แล้ว ถามว่าอึดอัดมั้ย ก็เยอะนะคะ บางที่คนบอกว่าเรามาได้เพราะครอบครัวนะ มันก็เสียความรู้สึก เพราะเราทำงานหนักกว่าจะมีตรงนี้ แต่แบบมาพูดแบบนี้ ก็น้อยใจเหมือนกัน คนดันคิดไปก่อนแล้ว อยากให้คนไม่คิดเรื่องนี้น่ะค่ะ

หลังก้าวมาเป็นนางแบบด้วยฝีมือตัวเอง ยังโดนกดดันเรื่องนามสกุลอีกรึเปล่า?
   
          สตางค์ : ดีขึ้นเยอะค่ะ แต่ยังมีมันก็มีบ้าง คนที่เมืองไทยไม่รู้สตางค์อยู่ที่นั่นผ่านอะไรมาบ้าง อีกอย่างเราเริ่มไม่ค่อยแคร์ว่าใครจะคิดอย่างไร แค่เรารู้ตัวเอง ครอบครัวรู้ และเพื่อนๆ รู้ก็พอ พอโตขึ้นก็เริ่มกังวลน้อยลง

ได้ข่าวว่าต้องดูแลน้องชายด้วย?
   
          สตางค์ : เวลล์ อายุ 14 จะต้องดูแลตลอด ไปโรงเรียนกลับด้วยกัน หาอาหารให้ทาน อย่างที่บอกค่ะ ไปเสิร์ฟอาหารวันเสาร์ก็หาค่าขนมให้เขา รักน้องมาก มีคนเดียว เพื่อนๆ ยังงงว่าทำไมเราสนิทกับน้อง ไม่ใช่พี่น้องแบบฝรั่งที่ไม่ถูกกัน สตางค์ชัดเจนนะ นี่เดี๋ยวก็แยกกันไปเรียนคนล่ะที่แล้วค่ะ ก็เศร้านะ เวลล์เขาสอบเข้าเรียนได้แล้วที่ อินเตอร์โลเชี่ยน เซ็นเตอร์ ฟอร์ ดิ อาร์ตส์ รัฐมิชิแกน ผ่านการสอบด้วยการออดิชั่นเสียง ประเภทร้อง ดนตรีคลาสสิก ซึ่งมันถึงเวลาของชีวิต ต้องลองดู แรกๆ คงคิดถึงแต่ใกล้แค่นี้ไม่น่ามีปัญหา

ภาพตอนนี้ถูกมองว่าสตางค์เป็นนางแบบอินเตอร์แล้วใช่หรือไม่?
   
          สตางค์ : จะมองแบบนั้นก็ได้ค่ะ เราทำงานที่นั่นหนักมาก แต่ละโชว์ที่ได้งานที่โน่นคุ้มค่ามาก ได้เจอคนมากมาย ดีไซเนอร์ดังๆ มากมาย ผลงานก็มีให้คนเห็น สตางค์ไม่เคยพูดว่าจะไปที่โน่นแล้วจะเป็นซูเปอร์โมเดล แค่อยากไปหาประสบการณ์ ได้ก็โอเค ไม่ได้ไม่เป็นไร บางทีอ่านเจอในข่าวซุบซิบ โดนว่าเราโม้ว่าไปเดินพราด้ามา ไม่เห็นมีเลย คนไทยไปลือกันเอาเอง ถามว่าจุดนี้ดีใจมั้ย ก็ดีใจค่ะ เพราะเราเรียนไปด้วยทำงานด้วย ตอนอายุยังน้อย



มีโชว์ไหนที่เดินแบบแล้วภูมิใจบ้าง?
   
          สตางค์ : ที่ภูมิใจก็มี ร็อก แอนด์ รีพลับบลิก, นิกโก-เอเดรียน, ชาแนล ที่ไมอามี เป็นต้น ทุกอย่างแคสด้วยตัวเราเอง ทุกงานภูมิใจมาก

อย่างนี้มีโอกาสกลับมาเล่นละครบ้างไหม?
   
          สตางค์ : จริงๆ จังหวะไม่ได้ สตางค์เป็นคนตัวสูง จะอยู่ข้างใครได้คะ ไม่เหมาะจริงๆ ถ้ามีเรื่องเกี่ยวกับนางแบบก็ไม่แน่นะ แม่เขาไม่อยากให้เราเล่นด้วยซ้ำ เขาจะแคร์คำพูดคนอื่นมากๆ จริงๆ เราก็คอยบอกแม่ตลอดว่าอย่าไปแคร์คนอื่น ที่เขาจะคิดอย่างไร แต่ที่เลือกไม่เล่น เพราะเบื่อคำพูดของคนมากกว่า แต่ก็มีกำลังใจตลอด ไม่ใช่ทุกคนจะว่า แต่ก็เบื่อเสียงวิจารณ์กลับมาแบบไม่ดีเท่านั้นค่ะ

หันมาเรื่องความรักบ้าง?
   
          สตางค์ : โตแล้ว สตางค์ขอเก็บเรื่องความรักเป็นเรื่องส่วนตัวค่ะ แต่มีอะไรจะบอกแม่หมด ถ้ามีใครก็บอกแม่ ไม่ใช่ไม่บอก หรือเก็บเป็นความลับ แม่ก็ไม่ได้ซีเรียส เขาให้อิสระเรานะ อยู่ที่นั่นก็มีหนุ่มๆ มาจีบค่ะ เขาจะชอบลุคเอเชียอยู่แล้ว ยิ่งสตางค์ผิวสีแทนด้วย มีความเป็นไทยมาก ฝรั่งชอบก็เยอะค่ะ ถ้าไม่ชอบสตางค์ก็จะนิ่งๆ ไปเลย คบเป็นเพื่อน ส่วนใหญ่เจอคนอายุมากกว่านะ

ถามถึงสเปกคนรู้ใจหน่อย?
   
          สตางค์ : ไม่มีสเปกนะ ชอบฝรั่งมากกว่า ด้วยที่เป็นคนนิสัยง่ายๆ เขาจริงใจกว่า เท่าที่ประสบการณ์เจอมา สุดท้ายต้องให้ที่บ้านช่วยดูด้วย เขาคงแล้วแต่เรา เขารู้ว่าคนที่เราคบต้องดีอยู่แล้ว เขาเชื่อใจในการเลือกของเราค่ะ
   
          ตามเป็นกำลังใจให้สาวสวยเลือดไทยคนนี้ต่อไป ให้โด่งดังทัดเทียมนางแบบอินเตอร์...




ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก