เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก dailymail.co.uk
เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เว็บไซต์เดลิเมลของอังกฤษ เปิดเผยเรื่องราวสุดสะเทือนใจของชายชาวอินเดียรายหนึ่งที่ป่วยประหลาด เป็นโรคท้าวแสนปมซึ่งมีเนื้องอกตะปุ่มตะป่ำทั่วร่าง จนใคร ๆ รังเกียจ แต่กลับโชคดีที่มีภรรยาที่รักเขาที่หัวใจ คอยอยู่เคียงข้างไปตลอดชีวิต
โดยชายคนนี้ คือนายโมฮัมหมัด อูมาร์ วัย 62 ปี จากเมืองไฮเดอราบัดของอินเดีย ได้เปิดเล่าถึงที่มาที่ไปของภาวะเนื้องอกตะปุ่มตะป่ำของตัวเองว่า จริง ๆ แล้วแม่ของเขามีเนื้อกงอกตะปุ่มตะป่ำแบบนี้ที่มือเหมือนกัน แต่ตอนที่เขาเกิดมาก็มีผิวพรรณเหมือนเด็กปกติ และมีสุขภาพที่ดีด้วย ซึ่งตอนนั้นแม่เขาก็ไม่ได้คิดว่าเนื้องอกตะปุ่มตะป่ำจะถ่ายทอดมาถึงเขาเลย จนกระทั่งเมื่อเขาอายุได้ 14 ปี ผิวหนังของเขาก็เริ่มมีเนื้องอกออกมาลักษณะเดียวกับเนื้องอกบริเวณมือของแม่ แม่เขาจึงพาเขาไปพบแพทย์เพื่อตรวจภาวะผิดปกติดังกล่าว และพบว่าเขาเป็นโรคท้าวแสนปมซึ่งมีสาเหตุมาจากความผิดปกติทางพันธุกรรม นอกจากนี้แพทย์ยังบอกเขาด้วยว่าถ้าหากวันหนึ่งเขามีลูก ภาวะท้าวแสนปมนี้อาจถ่ายทอดไปยังลูกได้ และนั่นทำให้เขาเริ่มกังวลมากว่าตัวเองจะไม่สามารถมีลูก มีภรรยา และใช้ชีวิตเฉกเช่นคนปกติในสังคมได้อีกต่อไป
หลังจากนั้นเป็นต้นมา ชีวิตเขาก็เหมือนฝันร้ายอย่างที่สุด เมื่อเนื้องอกตะปุ่มตะป่ำเริ่มผุดลามไปทั่วทั้งตัวไม่เว้นแม้แต่ใบหน้า จนมีลักษณะอย่างที่เห็น และเมื่อมันเป็นหนักเข้า เขาก็ถูกผู้คนมองมาอย่างรังเกียจเดียดฉันท์ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ และในที่สุด เขาก็ถูกไล่ออกจากการเป็นคนถือกระเป๋าในสถานีรถไฟที่ทำมาหลายปี
แต่เมื่อชีวิตจำเป็นต้องหาเลี้ยงตัวเองให้ได้ อูมาร์ก็พยายามหางานใหม่ไปเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่มีที่ไหนรับเขาเข้าทำงานเลยสักที่ ด้วยเหตุผลที่ว่าเขามีร่างกายอัปลักษณ์น่ารังเกียจ แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็นำพาเขามาพบกับ ฟาร์ฮัต อัน นิสา หญิงใจงามที่มองเขาด้วยสายตาต่างจากคนอื่น เมื่อเธอมองเห็นความดีภายในร่างกายที่น่ากลัวนั้น และในที่สุดทั้งคู่ก็ได้แต่งงานกัน โดยช่วยกันดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดกันอย่างสุดความสามารถเรื่อยมา
ปัจจุบัน ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 4 คน ทุกคนไม่มีใครมีภาวะเนื้องอกเหมือนเขา และยังเป็นครอบครัวที่มีความสุขจนน่าอิจฉา โดยฟาร์ฮัต ภรรยาของเขาได้เปิดเผยว่า เธอตัดสินใจแต่งงานและใช้ชีวิตคู่กับเขา เพราะรู้สึกว่าเขาเป็นคนดีมาก แม้ว่าใคร ๆ จะมองว่าภายนอกเขาดูน่ารังเกียจก็ตาม แต่เธอก็ไม่ได้สนใจตรงนั้น เธอพร้อมจะใช้ชีวิตอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต แม้ว่าจะต้องทำงานหนักกว่าผู้หญิงคนอื่น เนื่องจากสามีไม่มีงานทำก็ตาม
อย่างไรก็ดี แม้ว่าอูมาร์จะมีหน้าตาอัปลักษณ์ในสายตาของผู้คน แต่เขาก็พยายามดิ้นรนใช้หนทางสุดท้ายเพื่อหารายได้ให้ครอบครัว นั่นคือการนั่งขอทานตามถนน ซึ่งถึงแม้ว่าการทำอย่างนี้จะทำให้ทุกคนมองเขาอย่างรังเกียจ และหลายคนก็ล้อเลียนเขาก็ตาม แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เขารู้สึกว่าเขาเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของครอบครัวได้
ทุกวันนี้ สิ่งเดียวที่ทำให้เขามีกำลังใจในการใช้ชีวิต ก็คือครอบครัวที่อบอุ่น ที่ไม่เคยมองเขาแปลกแยกจากคนทั่วไปเลย โดยเฉพาะภรรยาของเขาที่ยังคงอยู่เคียงข้างเขาด้วยความรักมาจนถึงตอนนี้ มันทำให้เขารู้สึกว่าในความโชคร้ายของเขาก็ยังมีความโชคดีที่สุด ที่ผู้ชายหลาย ๆ คนอาจไม่มีโอกาสได้สัมผัสมันเลยก็ได้
