เตชะ ทับทอง
ทราย เจริญปุระ
เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก เฟซบุ๊ก เตชะ ทับทอง หนึ่งร้อยตัวแทนทำดีเพื่อพ่อ, เฟซบุ๊ก Itr Charoenpura
เตชะ ทับทอง โพสต์สอน ทราย เจริญปุระ หยุดหลอกตัวเอง กลับเข้าสู่ตรรกกะแห่งความจริง ร่วมขจัดคนเลว เพื่อให้ประเทศพัฒนา
วันนี้ (3 มกราคม 2557) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เตชะ ทับทอง ที่ปรึกษาสภาเด็กและเยาวชนแห่งประเทศไทย และเป็นผู้ก่อตั้ง เครือข่ายรักดี (องค์กรสาธารณประโยชน์) ส่งเสริมและพัฒนาเด็กและเยาวชน ได้โพสต์ข้อความโต้แย้งวาทกรรมของ ทราย อินทิรา เจริญปุระ นักแสดงหญิงชื่อดัง ที่แสดงความคิดเห็นทางการเมืองเกี่ยวกับการเลือกตั้ง ผ่านเฟซบุ๊ก เตชะ ทับทอง หนึ่งร้อยตัวแทนทำดีเพื่อพ่อ โดยระบุว่า ระบบกติกาที่มีอยู่เดิมนั้น ก็ดีอยู่แล้ว เพียงแต่ "คน" ที่เป็นผู้ใช้กติกาเหล่านี้ เป็นผู้เล่นที่เลว ไม่ยอมรับในกติกา ดังนั้น เมื่อกรรมการจับผิดได้ จะไม่ให้มีการเป่านกหวีดฟาวด์ได้อย่างไร และทั้ง ๆ ที่ผู้เล่นโดนเป่านกหวีดฟาวด์ไปหลายครั้งแล้วกลับยังไม่สำนึก แต่ยังดื้อด้านที่จะเล่นต่อไป โดยไม่สนใจกฏกติกา เรื่องแบบนี้ คงไม่มีใครยอมได้แน่ ๆ
และการแก้ปัญหานี้ ก็ไม่ใช่เรื่องยาก แค่ทุกฝ่ายหันกลับมาช่วยกันตั้งกติกา กำหนดกฏเกณฑ์ร่วมกันใหม่ เพื่อหาหนทางขจัดผู้เล่นเลว ๆ ออกจากระบบไป เพียงเท่านี้ เราก็จะได้ผู้เล่นที่ขาวสะอาด และเคารพกติกาแล้ว
ข้อความในเฟซบุ๊กของ เตชะ ทับทอง หนึ่งร้อยตัวแทนทำดีเพื่อพ่อ มีรายละเอียด ดังนี้
ผมไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด "ทราย" เลย .... เราไม่ได้สนิทกัน ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวด้วยซ้ำไป น้องสาวคนนี้เก่ง ฉลาด และมีพรสวรรค์ทางด้านการแสดงที่สูงมาก ทักษะที่เธอใช้คือวิญญาญของนักแสดงที่เปล่งประกายเฉิดฉาย ยากหาใครเทียบได้
แต่เมื่อเห็น "วลี : วาทะกรรม" ที่เลือกใช้ในการรณรงค์เลือกตั้งโดยคนกลุ่มหนึ่งแล้ว มันรู้สึกแปลก ๆ ครับ มันเป็นชุดความเห็นที่ต่างจากสิ่งที่สามัญสำนึกของผมมันเป็นอยู่โดยสิ้นเชิง จึงขอแสดงความคิดเห็นที่ต่างออกไป ...ไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิดหรอกครับ หากเรามุ่งเพียงการเอาชนะกัน .... แต่สิ่งหนึ่งที่รู้แน่นอนคือ "สำนึกในการแยกแยะผิดชอบชั่วดี"
"ระบบ" มันไม่ได้เลวเลยครับ อย่าไปโทษมัน สิ่งที่มันเลวชาติ และชั่วช้าตัวจริงคือ "คน" และคำจำกัดความสั้น ๆ ง่าย ๆ สำหรับสิ่งมีชีวิตพวกนี้คือ "คนเลว" ครับ
"การเล่นตามกติกา" คือการลงโทษคนเลวครับ ไม่ใช่ทำเป็นปิดตามองไม่เห็นความเลว คนเลว และสันดานเลว ๆ พวกนั้น นี่คือกติกาของสังคมครับ ไม่ใช่ "แหกกติกา" ออกไปสู่การ "เลือดตั้ง" ที่นำมาซึ่งความสูญเสียชีวิตผู้คน ทั้งที่ตนเองก็ไม่มีความชอบธรรมในการเป็นผู้เล่นอีกต่อไป ฟางเส้นสุดท้ายที่ประชาชนอย่างผมไม่ทนคือ "การปฏิเสธอำนาจศาลรัฐธรรมนูญ" ของคณะผู้บริหารรัฐบาล ... มันหมดสิ้นการอ้างถึง "หน้าที่ผู้เล่นในกติกาที่เค้ากำหนด"
การบิดเบือนว่า 15 ล้านผู้ร่วมทีมเป็นเสียงส่วนมากของคนทั้งสนามมาตลอด มันหนวกหูนะ ไอ้เสียงที่บิดเบือนนี้ ทั้งที่จำนวนที่นั่งทั้งหมดทั้งอัฒจรรย์รวมถึงผู้เล่นในสนามและกรรมการทุกคน มันมากถึง 65 ล้านเก้าอี้ มันเพียง 25% เอง อย่าดัดจริตบิดเบือนกันว่าเป็นเสียงที่มากกว่า .... พอวันเวลาผ่านไป ก็สร้างวาทะกรรมมาเรื่อย ๆ การตอแหลเรื่องตัวเลข เป็นสิ่งที่นำคนในทีมสีนี้ไปสู่ความพินาศ การเสพการโกหกนาน ๆ เข้ามันก็กลายเป็นสันดานจัญไรที่แก้กันไม่ได้ มันจึงวุ่นวายฉิบหายเดือดร้อนกันทั้งสนามอยู่นี่ไง
"กรรมการเป่านกหวีดฟาวด์" หลายครั้ง ก็ยังดื้อด้านอยากจะเล่น อยากจะจำโดยไม่ย้อนมองความชอบธรรมในการเล่นเกมนี้ ... ยังมุ่งจะเปลี่ยนกติกาด้วยเล่ห์กลและศาตร์แห่งความจัญไรไม่จบไม่สิ้น ... จริงครับ มันมีการเล่นเกมกันอยู่ฝ่ายเดียว เล่นแบบไม่สนใจตำรากติกาใด ๆ สนเพียงอย่างเดียวคือ "กูจะต้องชนะ เพื่อเปลี่ยนกติกา ให้กูกลับมาเล่นระยำได้อีกต่อไป"
ไม่มีใครยอมหรอกครับ อย่าบิดเบือน อย่าโหน อย่าข่มขืนประชาธิปไตยไปอีกเลย ....
เรื่องง่าย ๆ เพียง "หยุดเลวสักครู่" ใจเย็น ๆ กองเชียร์ทั้งหลายที่ยังนั่งรอการเป็นผู้เล่น หันหลังกลับมาช่วยกันตั้งกติกา กำหนดกฏเกณฑ์ร่วมกัน อึดใจเดียวครับ ไม่ตายหรอก ไม่เสียชีวิตคนอย่างที่เป็น ..... แล้วค่อย "เลือก" ผู้เล่นกันใหม่ รอดู "เกมที่ใสสะอาด ปราศจากผู้เล่นจัญไร" ผมเชื่อว่าสนามที่ชื่อว่า "ประเทศไทย" จะพัฒนาขึ้นครับ ....
หยุดหลอกตัวเอง ค่อย ๆ ลืมตา ค่อย ๆ เปิดใจ .... กลับมาสู่ตรรกกะแห่งความจริงครับ
