หนุ่มเล่าเรื่องสยองในห้องพัก วิญญาณผีเด็กตายโหงสิงสู่ อาฆาตหมายเอาชีวิต

         มันมีผีอาฆาตในห้องของผม.. หนุ่มเล่าประสบการณ์สยองขวัญ นับตั้งแต่เจอผีเด็กน่ากลัวมาเข้าฝัน เขาก็เจอเรื่องประหลาดน่าขนลุกเป็นเดือน ๆ และมันยังไม่จบสิ้นแค่เพียงเท่านี้....

         เชื่อเรื่องผีไหม ? คิดว่าผีมีในโลกหรือเปล่า ? เชื่อว่าหลายคนคงเคยถูกถามด้วยคำถามธรรมดา ๆ เหล่านี้ ซึ่งมันก็มีทั้งคนที่ไม่กลัวและไม่เชื่อ และมีทั้งคนที่เชื่อ คนที่กลัว หรือแม้แต่เคยประสบพบเจอมาด้วยตัวเอง ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้มีผีตุ้งแช่โผล่มาแฮ่ใส่แบบตรง ๆ เหมือนในหนัง แต่เชื่อว่าหลายคนคงเคยเจอประสบการณ์แปลก ๆ หรือเหตุการณ์ประหลาด อันไม่สามารถอธิบายได้ด้วยเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ ดังเช่นสิ่งที่ชายหนุ่มชาวอเมริกันคนนี้พบเจอ...

         ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า อดัม เอลลิส (Adam Ellis) เขาอาศัยอยู่ในเมืองแมนฮัตตัน รัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา โดยจากการรายงานของเว็บไซต์อีลีทเดลี่ เมื่อวันที่ 1 กันยายน 2560 เผยว่า อดัมประสบพบเจอกับเหตุการณ์ชวนขนหัวลุกในอพาร์ตเมนต์ของเขา และเขาได้เล่าเรื่องของมันลงบนทวิตเตอร์ @moby_dickhead จนเรื่องราวสุดสะพรึงนี้ได้กลายเป็นกระแสไวรัลที่แชร์กันไปทั่ว และชาวเน็ตต่างก็พากันสะพรึงไปตาม ๆ กัน

         ย้อนกลับไปในวันที่ 7 สิงหาคม 2560 อดัมเล่าว่าอพาร์ตเมนต์ของเขามีวิญญาณอาฆาตของเด็กชายคนหนึ่งสิงสู่อยู่ และเด็กชายคนนี้พยายามจะฆ่าเขา โดยครั้งแรกอดัมเจอวิญญาณเด็กคนนี้ในฝัน ตอนนั้นเขารู้สึกตัวแข็งเหมือนถูกผีอำ (Sleep Paralysis) และฝันว่ามีเด็กผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้สีเขียวที่ตั้งอยู่บริเวณปลายเท้า เด็กคนนั้นหน้าตาชวนขนลุก เพราะกะโหลกศีรษะแหว่งหายไปข้างหนึ่ง

         "เด็กคนนั้นนั่งมองผมอยู่สักพัก แต่แล้วเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเริ่มคลานมาที่เตียง ผมขยับตัวไม่ได้เพราะอาการผีอำ (ผมเป็นบ่อย ๆ ในตอนกลางคืน ซึ่งมันไม่สนุกเลย) ก่อนที่เด็กนั่นจะมาถึงเตียงผม ผมก็สะดุ้งตื่น และกรีดร้อง" อดัม เล่าถึงความน่ากลัวที่เขาเจอในฝัน

         หลายวันต่อมา อดัมฝันแปลก ๆ อีกครั้ง คราวนี้เขาฝันว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ในห้องสมุด มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขาและพูดว่า "คุณเจอเดวิดที่รัก (Dear David) แล้วใช่ไหม" อดัมก็ถามกลับไปว่า "ใครนะ" เด็กผู้หญิงก็ตอบเขาว่า "เดวิดที่รัก คุณเห็นเขาแล้ว" และเธอก็พูดต่อไปอีกว่า

         "เขาตายแล้ว เขาจะปรากฏตัวแค่ตอนเที่ยงคืนเท่านั้น ถ้าคุณพูดว่า เดวิดที่รัก คุณจะสามารถถามคำถามจากเขาได้ 2 ข้อ แต่ห้ามถามคำถามที่ 3 เพราะว่าเขาจะฆ่าคุณ" เด็กผู้หญิงบอกอดัม

         ฝันประหลาดในคืนนั้นทำให้อดัมหวาดกลัวมาก การฝันถึงเรื่องราวน่ากลัวเหมือนเดิมซ้ำ ๆ กันมันไม่ใช่เรื่องน่าอภิรมย์เอาเสียเลย แต่อย่างไรก็ตาม ตลอด 2 สัปดาห์หลังจากนั้น กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่มีเหตุการณ์น่าขนลุกปรากฏให้เห็นอีก แต่แล้ว "เดวิดที่รัก" ก็กลับมาอีกครั้ง โดยกลับมาในฝันของอดัม ในสถานการณ์ที่เหมือนกับครั้งก่อน คือนั่งอยู่บนเก้าอี้สีเขียวปลายเตียง และจ้องมองมาที่เขา


         ในความฝัน อดัมถามไปว่า "เดวิดที่รัก นายตายได้ยังไง" เดวิดพึมพำกลับมาว่า "ตายเพราะอุบัติเหตุในร้านค้า" อดัมถามอีกว่า "เดวิดที่รัก เกิดอะไรขึ้นที่ร้านค้านั่น" เดวิด ตอบว่า "ชั้นวางสินค้าถูกผลักล้มลงมาทับหัว" ตอนนั้นอดัมรู้สึกตัวแข็งไปหมดเพราะความกลัว เขาถามไปอีกครั้งว่า "ใครเป็นคนผลักมัน" แต่เดวิดไม่ได้ตอบ และอดัมก็นึกขึ้นมาได้ว่า เขาได้ทำสิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่ง นั่นคือการถามคำถามที่ 3

         2-3 วันหลังจากนั้น อดัมเสิร์ชหาข้อมูลเกี่ยวกับอุบัติเหตุบนอินเทอร์เน็ต เขาค้นหาว่ามีเด็กชื่อเดวิดตายในร้านค้าหรือไม่ แต่เขากลับไม่พบข้อมูลอะไรเลย ไม่ว่าจะลองค้นหาชื่ออื่น ๆ อย่าง แดเนียล ดีแลน หรือ เดวอน ก็ไม่พบอะไรเลย อีกทั้งเวลาผ่านไปหลายสัปดาห์ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และด้วยความที่อพาร์ตเมนต์ชั้นถัดขึ้นไปมีห้องว่างอยู่ อดัมจึงตัดสินใจหอบข้าวของย้ายขึ้นไปอยู่ ทุกอย่างก็กลับคืนสู่ความปกติ เวลาผ่านไปเป็นเดือน ๆ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดวิดที่รักคงตามหาอดัมไม่พบ และเขาก็เกือบจะลืมมันไปแล้ว จนกระทั่งในคืนหนึ่ง มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น

         โดยในคืนที่ 4 ของการย้ายมาอยู่ห้องใหม่ จู่ ๆ แมว 2 ตัวของอดัมก็แสดงพฤติกรรมแปลก ๆ พวกมันไปนั่งหมอบอยู่หน้าประตูตอนเที่ยงคืน จ้องมองลอดช่องด้านล่างอยู่แบบนั้น ราวกับว่ามีอะไรอยู่ข้างนอก




         ในคืนวันที่ 6 สิงหาคม อดัมรู้สึกสงสัย เขาจึงไปส่องดูด้านนอก โดยมองผ่านตาแมวบนประตู และเขาเห็นอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ด้านนอก วินาทีนั้นอดัมคิดได้ทันทีว่า เดวิดที่รักตามหาเขาเจอแล้ว ... อดัมไม่กล้าเปิดประตูออกไปดู เขาจึงถ่ายรูปเอาไว้ และเขาเห็นว่ามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ตรงมุมบันได ซึ่งเขาไม่แน่ใจว่ามันเป็นเพราะกระจกเบลอ หรือเป็นเพราะอย่างอื่น



         หลาย ๆ คืนต่อมา อดัมพยายามข่มตาให้หลับ เขาใช้แอปฯ บันทึกเสียงตอนกลางคืนขณะหลับ ตอนแรกไม่มีเสียงอะไรผิดปกติ เป็นเสียงรถยนต์บนถนนทั่วไป จนกระทั่งในคืนวันที่ 10 สิงหาคม แอปฯ บันทึกเสียงไว้ได้ 33 ชุด เกือบทุกชุดปกติดี แต่มีอยู่ 3 ชุดที่ไม่ปกติ เสียงชุดแรก เป็นเสียงคล้ายคนย่ำเท้า ซึ่งมันผิดปกติ เพราะอดัมไม่ใช่คนที่ลุกออกจากเตียงในเวลากลางคืน ชุดที่สอง มีเสียงซ่าแปลก ๆ และชุดที่สาม มีทั้งเสียงย่ำเท้า และเสียงซ่าในเวลาเดียวกัน

         ต่อมา อดัมซื้อกล้องถ่ายรูปโพลารอยด์และวางแผนจะใช้มันถ่ายภาพห้องของเขาในมุมต่าง ๆ เขาลองถ่ายดูปลายเตียง หน้าประตู มันก็ปกติดี แต่พอมาถ่ายตรงทางเดินตอนเที่ยงคืน ภาพกลับเป็นสีดำสนิททั้งแผ่น เขาคิดว่าอาจจะเป็นเพราะมือบัง จึงดึงกระดาษออก เมื่อลองถ่ายโดยที่เอานิ้วบังเลนส์กล้อง ภาพที่ออกมากลับแตกต่างกันมาก และเมื่อเปลี่ยนมุมถ่ายจากในห้อง ภาพจากกล้องโทรศัพท์มือถือปกติดีทุกอย่าง แต่ภาพจากโพลารอยด์ เผยให้เห็นว่าบริเวณทางเดินเป็นสีดำสนิท



         เพื่อนฝูงที่รับรู้เรื่องหลอนของอดัม แนะนำให้เขาลองหาใบเสจ (Sage) มาจุดไฟขับไล่วิญญาณหลอน ซึ่งเขาก็ลองทำดู โดยอดัมเอาก้านใบเสจมาจุดไฟ วนรอบ ๆ ห้องเหมือนกับจุดธูป เขาคิดว่ามันคงจะได้ผล แต่มันกลับเป็นความคิดที่ผิดอย่างยิ่ง เขาไม่ได้ฝันเห็นผีเด็กเดวิดมาเป็นเดือน ๆ แล้ว ในคืนนั้น เดวิดกลับมาหาเขาในฝัน อดัมเล่าว่าในห้องเต็มไปด้วยควัน เดวิดนั่งอยู่บนเก้าอี้ซึ่งตั้งอยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง เขาดูตัวเล็กกว่าเก่า เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ เอาแต่จ้องมาที่อดัมอย่างเดียว

         หลายวันต่อมา แมวของเขาก็คงแสดงพฤติกรรมเหมือนเดิม นั่นคือจ้องมองประตูในตอนเที่ยงคืน ส่วนอดัมก็นอนไม่หลับ และในคืนหนึ่ง อดัมฝันเห็นผีเด็กเดวิดอีกครั้ง ในครั้งนี้แตกต่างไปจากเดิมมาก โดยในฝัน เดวิดจับแขนอดัมและลากเขาไปที่โกดังร้างแห่งหนึ่ง เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาพยายามไม่คิดอะไรมาก ถึงแม้ว่ามันจะน่าขนลุกก็ตาม จนกระทั่งเขาลุกขึ้นไปอาบน้ำ เขาก็สังเกตเห็นความผิดปกติ โดยมีรอยช้ำปรากฏบนแขนของเขา แต่อดัมก็ยังพยายามโลกสวย และบอกตัวเองว่า เขาอาจจะเผลอนอนดิ้นจนทำตัวเองเจ็บก็เป็นได้


         อดัมพยายามลืม ๆ เรื่องรอยช้ำบ้า ๆ นั่นไป โดยเขาออกไปเดินเล่น คิดว่าจะไปนั่งชิลในร้านกาแฟเหมือนอย่างที่เขาทำเป็นประจำในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ขณะที่เขากำลังเดินหาร้านกาแฟอยู่นั้น เขาเดินผ่านโรงซ่อมรถเข็นขายอาหาร (Food Cart Repair Depot) ตามปกติแล้วจะมีรถจอดรอซ่อมอยู่มากมาย ยิ่งช่วงวันหยุดยิ่งเยอะเป็นพิเศษ แต่ในวันนั้นโรงซ่อมกลับว่างเปล่า อดัมเดินเข้าไปดูข้างในและมองรอบ ๆ เขาประหลาดใจมากที่พบว่า จู่ ๆ โรงซ่อมแห่งนี้กลับร้างสนิท ทั้ง ๆ ที่เคยคึกคักมาโดยตลอด อดัมไม่พบอะไรในโรงซ่อมร้างแห่งนั้นเลย นอกจากเก้าอี้สีเขียวตัวหนึ่งตั้งอยู่กลางห้อง ประเด็นของเรื่องก็คือ ทุกครั้งที่ผีเด็กเดวิดมาเข้าฝันอดัม เขาจะนั่งอยู่บนเก้าอี้สีเขียวปลายเตียง และอดัมเพิ่งฝันว่าผีเด็กเดวิดลากเขาไปในโกดังลักษณะคล้าย ๆ แบบนี้ !



         หลายวันหลังกลับจากโรงซ่อม กิจวัตรประจำวันของอดัมก็เหมือน ๆ ทุกวัน เจ้าเหมียว 2 ตัวของเขาก็ทำตัวเหมือนเดิม นั่นคือไปนอนจ้องประตูตอนกลางดึก อดัมเกือบจะชินกับอะไรพวกนี้แล้ว จนกระทั่งในคืนหนึ่ง เวลาประมาณ 22.30 น. อดัมพบว่ามีใครบางคนโทร. หาเขาหลายครั้ง แต่เขาไม่ได้รับสาย เขาไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะไม่แสดงหมายเลข (No Caller ID) ความแปลกก็คือ  ใครก็ไม่รู้คนนี้โทร. หาอดัมแบบนี้ทั้งวัน เขาคิดว่ามันอาจจะเป็นระบบอัตโนมัติของร้านค้า หรือคอลเซ็นเตอร์ของอะไรสักอย่าง เขาจึงกดรับสายดู รอฟังเสียงข้อความตอบกลับ แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด...


         หลังจากรับสาย อดัมรอฟังอยู่พักหนึ่ง แต่ไม่มีเสียงระบบอัตโนมัติอะไรตอบกลับมา สิ่งที่เขาได้ยินคือเสียงซ่า ๆ แปลก ๆ เหมือนกับเสียงที่เขาเคยใช้แอปฯ บันทึกเสียงอัดเอาไว้ในคืนแรก ๆ ที่เขาเจอผีเดวิด... เสียงซ่า ๆ ดังอยู่ประมาณ 1 นาที หลังจากนั้นก็เงียบไป

         "ผมยังถือสายรอฟังอยู่ สิ่งที่ผมได้ยินก็คือ มันเป็นเสียงเหมือนคนหายใจ แต่ผมกลัวมากแทบจะเป็นลม หัวใจผมเต้นแรงมาก ผมจึงไม่แน่ใจว่าผมได้ยินถูกไหม ผมกำลังจะวางสายอยู่แล้ว แต่ผมก็ได้ยินเสียงกระซิบเบา ๆ ว่า 'ฮัลโหล'"

         "อะไรบางอย่างในน้ำเสียงนี้มันทำให้ผมขวัญผวา ผมปอดแหกสุด ๆ และวางสายทันที ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไปดี ผมปิดม่านหน้าต่างทุกบาน และเปิดไฟทุกดวง ผมเปิดทีวีดูยันเช้า เพราะผมกลัวมากจนนอนไม่ได้ และผมคิดว่าผมเริ่มสติแตกแล้ว" อดัม เล่า

         ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น อดัมพยายามคิด วิเคราะห์ และแยกแยะแบบโลกสวยสุด ๆ พยายามมองโลกในแง่ดี คิดภายใต้ตรรกะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันมีเหตุผลดี ๆ มารองรับ แต่หลังจากอะไรแปลก ๆ ขนลุกเกิดขึ้นแบบไม่มีหยุดหย่อน อดัมก็คิดแล้วว่า มันไม่มีตรรกกะอะไรทั้งนั้น มันไม่มีอะไรสมเหตุสมผลเลย สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเขียนมัน เล่าให้คนอื่นฟัง หวังว่าจะช่วยอะไรได้ และเขาวางแผนจะไปเที่ยวญี่ปุ่น โดยอดัมระลึกได้ว่า ตอนแรกที่เขาย้ายขึ้นชั้นบน ผีเด็กเดวิดหาเขาไม่เจอ การหนีไปไกล ๆ เดวิดก็คงตามเขาไปไม่ได้อีก

         แต่อดัมก็ยังเป็นห่วงความเป็นอยู่ของแมวทั้ง 2 ตัว เขาจึงซื้อกล้องมาติดไว้ในห้อง เพื่อคอยส่องดูพวกมันระหว่างที่เขาไม่อยู่ โดยมันเป็นกล้องธรรมดา ๆ ที่ผู้ปกครองใช้ติดในห้องเด็ก มันเชื่อมต่อกับ Wi-Fi และสามารถเช็กดูเมื่อไรก็ได้ตามที่ต้องการ นอกจากนี้มันยังมีฟังก์ชั่นจับการเคลื่อนไหว หรือเสียง โดยจะขึ้นแจ้งเตือนในโทรศัพท์มือถือ ตอนแรกไม่มีอะไรผิดปกติ แค่แมววิ่งไปวิ่งมา เล่นกันอยู่ในห้อง ต่อมาประมาณ 5 ทุ่ม อดัมได้รับการแจ้งเตือนอีกครั้ง เขาเปิดดูสัญญาณจากกล้อง และพบว่ามันมีสิ่งผิดปกติ .......... เพราะอยู่ดี ๆ เก้าอี้ก็เคลื่อนไหวได้เอง ......


         อดัมมั่นใจมากว่าไม่ใช่ลมพัดแน่นอน เพราะเขาไม่เคยเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ และเขาก็ไม่มีพัดลมด้วย (เขาติดแอร์อยู่ในห้อง) อดัมสติแตกอีกครั้ง แต่เขาไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร และไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เขาจึงวางโทรศัพท์ไว้เฉย ๆ ปล่อยวาง และพยายามดึงสติ และราว ๆ ครึ่งชั่วโมงต่อมา ก็มีสัญญาณเตือนจากกล้องอีกครั้ง .. กระดองเต่าที่เขาติดไว้บนผนัง อยู่ดี ๆ ก็ร่วงหล่นลงมาอย่างไม่ปี่มีขลุ่ย



         เมื่ออดัมกลับมาบ้าน เขาปิดกล้องทิ้ง และกลัวเกินกว่าจะเปิดมันดูอีก ในวันนั้นบรรยากาศในห้องวังเวงสุด ๆ เขาหวังว่าคงจะไม่มีอะไรน่าหวาดหวั่นโผล่มาอีกในคืนนั้น แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นความแปลกในคลิปวิดีโอ 2 คลิปที่ได้จากกล้อง โดยคลิปแรกเก้าอี้สีน้ำเงินอีกฟากของห้องยังอยู่ดี แต่ในคลิปที่ 2 เก้าอี้สีน้ำเงินกลับหายไป 1 ตัว...



         พออดัมเดินไปสำรวจดู ก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆ เก้าอี้ทั้ง 2 ตัวก็อยู่ครบเหมือนเดิม แล้วในคลิปมันคืออะไร ทำไมเก้าอี้ถึงหายไปได้... แต่มันอาจจะเป็นเพราะแสงเงาก็เป็นได้

        
         นับตั้งแต่วันแรกที่อดัมเห็นผีเด็กเดวิดในฝัน จนเกิดเรื่องแปลก ๆ ขึ้นในห้องของเขานั้น รวมระยะเวลาแล้วก็ปาเข้าไปเป็นเดือน ๆ ล่าสุด ณ วันที่ 1 กันยายน 2560 อดัมอัปเดตในทวิตเตอร์ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ และเขาไม่ค่อยได้อยู่ที่อพาร์ตเมนต์ในช่วงนี้ แต่เขาจะกลับมาอยู่อีก และจะอัปเดตเรื่องราวต่อไปว่ามันเกิดอะไรแปลก ๆ ขึ้นอีกบ้าง ขอให้อดัมไขปริศนาได้เร็ว ๆ ว่าผีเด็กเดวิดคือใคร และมาหาเขาทำไม ทั้งนี้ก็คงต้องติดตามกันต่อไป

ภาพและข้อมูลจาก ทวิตเตอร์ @moments, ทวิตเตอร์ @moments, storify.com