ลูกชาย ถวัลย์ ดัชนี รับเคยคิดสั้นหลังพ่อตาย - โดนคนอื่นยื่นเป็นผู้จัดการมรดก แต่ผ่านมาได้เพราะ...

        ดอยธิเบศร์ ดัชนี ลูกชาย ถวัลย์ ดัชนี เปิดใจเคยคิดฆ่าตัวตาย หลังจากพ่อเสียชีวิต เจอปัญหารุมเร้าสารพัด ทั้งมีคนฟ้องร้อง เงินถูกอายัติ  ไม่มีงาน แฟนทิ้ง จนกลายเป็นโรคซึมเศร้า แต่เอาชีวิตรอดมาได้เพราะมีเคล็ดลับ

        ดอยธิเบศร์ เล่าว่า ตนทุกข์ทรมานกับอาการเจ็บป่วยของพ่อในช่วงระยะที่ท่านทรุดหนัก หลังจากมะเร็งลามไปอวัยวะสำคัญ จนท่านจากไปอย่างสงบภายในระยะเวลาเพียงไม่นาน มันเร็วจนไม่มีเวลาตั้งตัว ไม่มีแม้กระทั่งเวลาที่จะร้องไห้ นับตั้งแต่วินาทีที่พ่อสิ้นลม มีนักข่าวและผู้คนมากมาย โทร. เข้ามาสัมภาษณ์ รวมถึงสอบถามซื้อสินค้าที่เกี่ยวกับพ่อ ตนรับสายประมาณ 200 สาย จนลูกน้องขอว่าให้พอ มันเป็นเวลาที่บีบคั้นหัวใจและต้องจัดเตรียมทุกอย่าง เพราะเป็นหน้าที่ของลูกชายคนเดียวพึงกระทำ ในขณะเดียวกันก็ต้องข่มน้ำตาเอาไว้ข้างใน

        ตลอดระยะเวลาของงานศพตนรับแขกจนเบลอไปหมด หลังจากงานพระราชทานเพลิงศพเสร็จสิ้นตนก็รีบกลับเชียงราย เพื่อเตรียมงานทำบุญร้อยวัน ต้องเตรียมสถานที่และพิธีการต่าง ๆ และในช่วงนั้นก็มีศิลปินอันเปรียบเสมือนพ่อตนอีกคนนั่นก็คือ ศาสตราจารย์เกียรติคุณประหยัด พงษ์ดำ จากไปแบบปัจจุบันทันด่วน ณ เวลาที่ได้ทราบข่าวน้ำตาได้ไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก ความอดทนอดกลั้นทั้งหมดพังทลายลงไปพร้อมการจากไปของคนที่รักและผูกพันในเวลาใกล้ ๆ กัน และหลังจากนั้นอีกไม่นาน ศาสตราจารย์เกียรติคุณชลูด นิ่มเสมอ ก็จากไปอีกคน ซึ่งท่านเป็นอาจารย์ของตนและพ่อ นับเป็นความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของวงการศิลปวัฒนธรรม


        หลังงานทำบุญร้อยวันเสร็จ ตนก็จัดเตรียมเอกสารต่าง ๆ เพื่อไปยื่นต่อศาลในการขอเป็นผู้จัดการมรดก ปรากฏว่ามีคนยื่นคำร้องขอก่อนตน หลังจากงานศพพ่อเสร็จไปได้แค่ 9 วัน มันเป็นเรื่องที่เกินจะคาดคิด เพราะตนเป็นทายาทผู้สืบสันดานเพียงผู้เดียว และไม่คิดมาก่อนว่าจะมีใครกล้าทำอะไรแบบนี้ ตนทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่มีประสบการณ์เรื่องขึ้นโรงขึ้นศาลมาก่อน ช่วงนั้นได้เกิดวิกฤตทางการเงินอย่างหนัก เพราะภาระค่าใช้จ่ายทั้งงานศพ งานทำบุญร้อยวัน งานเลี้ยงกาล่าดินเนอร์แสง สี เสียงที่คนเขาอยากจัดให้พ่อ แต่ตนต้องเป็นคนจ่ายเงิน ค่าแรงคนงาน ค่าดูแลพิพิธภัณฑ์บ้านดำ ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ หลั่งไหลเข้ามาจนตั้งรับไม่ทัน ในขณะที่เงินทั้งหมดของตนถูกอายัติ ตนมีบัญชีร่วมกับพ่อ ซึ่งเป็นเงินที่เราทำโปรเจคท์ร่วมกัน โดยเปิดบัญชีร่วมกับพ่อ เพราะอยากให้ท่านมีความรู้สึกภาคภูมิใจกับเงินที่ลูกหามาได้

        แต่มาถึงวันนี้ ตนเบิกเงินออกมาไม่ได้เพราะธนาคารบอกว่าต้องรอคำสั่งศาลแต่งตั้งตนเป็นผู้จัดการมรดกเสียก่อน แต่ในตอนนั้น เงินจ้างทนายก็ยังไม่มี งานที่บริษัทลูกน้องก็ลาออกทั้งหมด ลูกน้องที่บ้านดำก็รอเงินเดือน เงินเก็บที่ตนมีก็ใช้จ่ายเกี่ยวกับงานศพไปจนหมด ตนเหมือนคนล้มละลาย ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีสมบัติ ตนขายรถที่รักไป 5 คัน เพื่อเอามาใช้จ่ายต่าง ๆ ส่วนเขาคนนั้น ที่ยื่นเป็นผู้จัดการมรดก หลังจากที่ศาลนัดไกล่เกลี่ย เขาก็ยังยืนยันจะขอเป็นผู้จัดการมรดกให้ได้ ตนเลยต้องต่อสู้ในกระบวนการยุติธรรม ซึ่งในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ให้ความเป็นธรรม ตัดสินให้ตนเป็นผู้จัดการมรดกแต่เพียงผู้เดียว แต่เขาคนนั้นกลับร้องต่อศาลฎีกา โดยจะมีการตัดสินภายในปีหน้า