มูลนิธิพัฒนาภาคเหนือ เผยข้อมูล ร่าง พ.ร.บ.อุทยานแห่งชาติ ฉบับผ่าน สนช. ไม่นิยามคำว่า "ของป่า" หวั่นชาวบ้าน เก็บเห็ด เก็บหน่อไม้ อาจโดนโทษ คุก 5 ปี ปรับ 5 แสน
เมื่อวันที่ 27 มกราคม 2562 มูลนิธิพัฒนาภาคเหนือ รายงานว่า ข้อมูลเกี่ยวกับ พ.ร.บ.อุทยานแห่งชาติ ฉบับผ่าน สนช. เปิดเผยว่า การเก็บของป่า เช่น เห็ด หน่อไม้ บุก หรือรังผึ้ง ไม่สามารถทำได้ หาก พ.ร.บ. มีผลบังคับใช้จริง เพราะคำว่า "ของป่า" ไม่ได้ถูกให้คำนิยามและบรรจุไว้ในร่าง พ.ร.บ. ฉบับนี้ จึงไม่มีการอนุญาตให้เก็บหาของป่าในอุทยานแห่งชาติ หากฝ่าฝืน ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี ปรับไม่เกิน 5 แสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
อนึ่ง คำว่า "ของป่า" ถูกนิยามและระบุไว้ในร่าง พ.ร.บ. ภาคประชาชน ซึ่งหมายถึง สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นหรืออยู่ตามธรรมชาติในอุทยานแห่งชาติ วนอุทยาน สวนพฤกษศาสตร์ สวนรุกขชาติ เป็นต้นว่า ถ่าน, เปลือกไม้, ใบไม้, ดอกไม้, เมล็ด, ผลไม้, หน่อไม้, ชันไม้, น้ำมันจากไม้, ยางไม้, หญ้า, อ้อ, พง, แขม, ปรือ, คา, กก, กระจูด, กล้วยไม้, กูด, เห็ดรา, เฟิร์น, ตะไคร่, สาหร่าย, พรรณไม้น้ำ, ส่วนของพืชสมุนไพร, รังนก, ครั่ง, รังผึ้ง, น้ำผึ้ง, ขี้ผึ้ง, ไข, มูลสัตว์, ดิน, หิน, กรวด, ทราย, แร่, ปิโตรเลียม
ขณะที่ คำว่า "ชุมชน" ในร่าง พ.ร.บ.อุทยานแห่งชาติ ฉบับประชาชน ที่ร่วมกันยื่นเสนอเป็นร่างคู่ขนาน ซึ่งนิยามว่า "ชุมชนที่อยู่ร่วมกันในพื้นที่หมู่บ้านหรือตำบล หรือกลุ่มบุคคลซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่เดียวกันและมีวัฒนธรรม จารีต ประเพณีร่วมกัน" ไม่ได้ถูกระบุในร่าง พ.ร.บ. ฉบับที่กำลังอยู่ในชั้นกรรมาธิการ แต่มีการกำหนดมาตรการและแนวทางการดำเนินการ ตลอดจนมาตรการแก้ไขปัญหาประชาชนที่อาศัยหรือทำกินในอุทยานแห่งชาติ ในมาตรา 63
เพจดังกล่าว ระบุว่า เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเกิดคำถามว่า ร่าง พ.ร.บ. ฉบับนี้ตอบสนองเจตนารมณ์ที่ว่า ชุมชนมีส่วนร่วมในการประกาศจัดตั้งและการบริหารจัดการอุทยานแห่งชาติ ตลอดจนเพื่อช่วยเหลือราษฎรที่อยู่อาศัยหรือทำกินอยู่แล้วในอุทยานแห่งชาติ จริงหรือไม่ หรือสิทธิชุมชน ตามรัฐธรรมนูญจะถูกเพิกเฉยจากรัฐบาลและหน่วยงานรัฐต่อไป
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจาก เฟซบุ๊ก มูลนิธิพัฒนาภาคเหนือ
เมื่อวันที่ 27 มกราคม 2562 มูลนิธิพัฒนาภาคเหนือ รายงานว่า ข้อมูลเกี่ยวกับ พ.ร.บ.อุทยานแห่งชาติ ฉบับผ่าน สนช. เปิดเผยว่า การเก็บของป่า เช่น เห็ด หน่อไม้ บุก หรือรังผึ้ง ไม่สามารถทำได้ หาก พ.ร.บ. มีผลบังคับใช้จริง เพราะคำว่า "ของป่า" ไม่ได้ถูกให้คำนิยามและบรรจุไว้ในร่าง พ.ร.บ. ฉบับนี้ จึงไม่มีการอนุญาตให้เก็บหาของป่าในอุทยานแห่งชาติ หากฝ่าฝืน ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี ปรับไม่เกิน 5 แสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
อนึ่ง คำว่า "ของป่า" ถูกนิยามและระบุไว้ในร่าง พ.ร.บ. ภาคประชาชน ซึ่งหมายถึง สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นหรืออยู่ตามธรรมชาติในอุทยานแห่งชาติ วนอุทยาน สวนพฤกษศาสตร์ สวนรุกขชาติ เป็นต้นว่า ถ่าน, เปลือกไม้, ใบไม้, ดอกไม้, เมล็ด, ผลไม้, หน่อไม้, ชันไม้, น้ำมันจากไม้, ยางไม้, หญ้า, อ้อ, พง, แขม, ปรือ, คา, กก, กระจูด, กล้วยไม้, กูด, เห็ดรา, เฟิร์น, ตะไคร่, สาหร่าย, พรรณไม้น้ำ, ส่วนของพืชสมุนไพร, รังนก, ครั่ง, รังผึ้ง, น้ำผึ้ง, ขี้ผึ้ง, ไข, มูลสัตว์, ดิน, หิน, กรวด, ทราย, แร่, ปิโตรเลียม
ขณะที่ คำว่า "ชุมชน" ในร่าง พ.ร.บ.อุทยานแห่งชาติ ฉบับประชาชน ที่ร่วมกันยื่นเสนอเป็นร่างคู่ขนาน ซึ่งนิยามว่า "ชุมชนที่อยู่ร่วมกันในพื้นที่หมู่บ้านหรือตำบล หรือกลุ่มบุคคลซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่เดียวกันและมีวัฒนธรรม จารีต ประเพณีร่วมกัน" ไม่ได้ถูกระบุในร่าง พ.ร.บ. ฉบับที่กำลังอยู่ในชั้นกรรมาธิการ แต่มีการกำหนดมาตรการและแนวทางการดำเนินการ ตลอดจนมาตรการแก้ไขปัญหาประชาชนที่อาศัยหรือทำกินในอุทยานแห่งชาติ ในมาตรา 63
เพจดังกล่าว ระบุว่า เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเกิดคำถามว่า ร่าง พ.ร.บ. ฉบับนี้ตอบสนองเจตนารมณ์ที่ว่า ชุมชนมีส่วนร่วมในการประกาศจัดตั้งและการบริหารจัดการอุทยานแห่งชาติ ตลอดจนเพื่อช่วยเหลือราษฎรที่อยู่อาศัยหรือทำกินอยู่แล้วในอุทยานแห่งชาติ จริงหรือไม่ หรือสิทธิชุมชน ตามรัฐธรรมนูญจะถูกเพิกเฉยจากรัฐบาลและหน่วยงานรัฐต่อไป
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจาก เฟซบุ๊ก มูลนิธิพัฒนาภาคเหนือ
