ดี้ นิติพงษ์ ห่อนาค โพสต์รักหนู เสียดายตู่ เป็นนายกรัฐมนตรีทั้ง 2 คน เลยได้ไหมจะได้ไม่เหนื่อย พร้อมเผยแล้วสรุปจะเลือกพรรคไหนกันแน่ เตือน อย่าทำอะไรสะเหล่อเสียแต้ม
วันที่ 13 เมษายน 2566 ดี้ นิติพงษ์ ห่อนาค นักแต่งเพลงชื่อดัง โพสต์เกี่ยวกับการเลือกตั้งโดยระบุว่า หลายวันมานี่…ฉันขับรถไปมาหลายแห่ง ทั้งกรุงเทพฯ และปริมณฑลหลายจังหวัด...ได้เห็นโดยไม่ต้องสังเกต ว่าไม่มีต้นไม้หรือเสาไฟใดริมถนน ที่เหงาเดียวดาย... ล้วนมีคู่รักเป็นป้ายโฆษณาหาเสียงเสียทั้งสิ้น เพียงแต่ว่าคู่รักเสาไฟกับป้ายหาเสียงจะมีเวลาอันสั้นนัก จากนี้เดือนเศษ ๆ เสาไฟฟ้าก็ต้องยืนเดียวดาย ป้ายหาเสียงก็จะจากไปเป็นอะไรสักอย่างตามแต่จะมีประโยชน์ ยกเว้นเป็นเสาไฟฟ้าที่เซ็กซี่เป็นพิเศษ ก็จะมีป้ายโฆษณาคอนโด หมู่บ้าน กลับมาเป็นคู่รักใหม่
ช่วงนี้ฉันเลยค่อนข้างถือว่าเพลิดเพลินกับป้ายหาเสียงทั่วเมือง แม้ว่าจะเวียนหัว เพราะว่ามันลายตาไปหมด แต่ก็ยินดี..ที่ทุกคนทุกพรรค เล่นในเกมเดียวกัน สนามเดียวกัน กติกาเดียวกันหมด เลิกเพ้อเจ้อเรื่องเผด็จการ ประชาธิปไตย อะไรนั่นได้แล้ว นึกขึ้นได้ว่ เมื่อครั้งที่แล้วตอบคำถามแรกของเพื่อนที่ถามว่าสนใจอยากได้เป็นนายกฯ คนที่ 30 ถึงเวลานั้นและเวลานี้ฉันตอบว่า ฉันจับตาไปที่คุณพี่หนู อนุทิน ด้วยเหตุผลและความรู้สึกที่อธิบายไปแล้ว เมื่อสถานะสักเดือนก่อน รักหนู เสียดายตู่ เป็นนายกสองคนเลยได้ไหมวะจ๊ะ แบ่งกันจะได้ไม่เหนื่อย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
คราวนี้จะตอบคำถามว่า ชอบพรรคไหน ก็แหง...เหตุผลหนึ่งที่จับตาอนุทินก็คือพรรคภูมิใจไทย ในบรรดาพรรคการเมืองในเมืองไทยหรือทั่วโลกนั้น จะหาที่เนื้อผ้าขาวสะอาดเหมือนเสื้อนักเรียนที่แขวนอยู่ในร้านสมใจนึกบางลำภูนั้นมิได้ การเมืองมันมีโคลนเป็นวัตถุดิบหลักเสมอ จึงทุกพรรคการเมืองนักการเมือง ต้องเป็นสีขาวสีเทาสีหม่นแตกต่างกันไปถึงเกือบดำ ทั้งมอมแมมเพราะถูกเข้าขว้างโคลนใส่ และเพราะขว้างเขาแล้วกระเด็นใส่ตัวเอง พรรคการเมืองใหม่ ๆ หลายพรรค ขนาดยังไม่เปิดแถลงข่าว ก็สีเทาหนักมาตั้งแต่ต้น
ทำไมภูมิใจไทย ฉันรู้สึกว่า เออ คนพรรคนี้ ไม่ค่อยเสียกริยา เป็นฝ่ายบริหารมาก็เห็นผลงานชัด โดยเฉพาะสาธารณสุข ซึ่งได้รับชัยชนะจากการสู้โควิด สถานการณ์นี้มาส่งคะแนนให้ภูมิใจไทยมาก พูดแล้วทำ เป็นสโลแกนที่ไม่ได้อวดเกินจริง แล้วเรื่องราวผู้คนภายในพรรคก็ไม่มอมแมมหรือโฉ่งฉ่างเหมือนพรรคอื่น ๆ เอาว่าพอคบได้ เรื่องกัญชา เป็นเหรียญสองด้าน เลือกหน้าไหนก็มีคนชอบคนชัง แต่วิธีที่จะทำให้ได้ประโยชน์แต่ควบคุมได้นั้นมีอยู่ และควรจะช่วยกันหาวิธีควบคุมให้ชัดเจนมากกว่า คล้ายกับเรื่องว่า พ่อแม่ควรจะยื่นถุงยางอนามัยให้ลูกชายพกไปเที่ยวลอยกระทง หรือจะตะคอกห้ามมัน จนกระทั่งมันไปทำผู้หญิงท้อง
ในขณะที่ข่าวคราวการเมืองเริ่มเข้มข้น บางพรรคจะแจกเงินติ๊กต่อกหมื่นบาท โดนถล่มสิบทิศ บางพรรคยังมีเป้าหมายคือเกลียดเจ้า เกลียดทหาร เกลียดอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ตัวเอง บางพรรคก็ชอบแหละ แต่เฮ้อ คนมอมแมมก็ยังอยู่หลายคน บางพรรคใหม่ก็มีแม่เหล็กใหญ่มาก แต่เห็นแล้วเริ่มสงสารแม่เหล็กที่ดูเหนื่อยมาก บางพรรคเก่าแก่ก็ท่องแต่ว่าตัวเองเก่าแก่เก่าแก่ ฯลฯ
เอาเป็นว่าคำตอบฉันตอนนี้ ฉันจะเลือกพรรคภูมิใจไทย เบอร์ 7 อ้อ นี่ไม่นับเรื่องพรรคใหญ่มีภูมิใจไทยพรรคเดียวที่ได้เบอร์หลักหน่วย เบอร์ไหนก็เบอร์นั้น ฉันขำเวลาที่ทุกพรรคพยายามหาความหมายของเบอร์ตัวเอง ที่ขำกว่านั้นคือพยายามทำนิ้วทำมือ น่าเอ็นดู อีกครั้ง ภูมิใจไทย เบอร์ 7 นะ ตอนนี้น่ะ เหลือเวลาอีกเดือนนึง เบอร์ 7 ก็อย่าทำอะไรสะเหล่อเสียแต้มแบบพรรคอยากแผ่นดินไหวนั่นล่ะ กระแสเลือกตั้งน่ะ ชั่วข้ามคืนก็เปลี่ยนได้แล้ว จะบอกให้
ขอขอบคุณข้อมูลจาก เฟซบุ๊ก Nitipong Honark
