หมอกฤตไท เพจสู้ดิวะ จากทรงสู่ทรุด มะเร็งดุสุดในรอบ 5 เดือน กับความหวังที่ยังมีชีวิตอยู่

           ที่ผ่านมาหมอกฤตไทต่อสู้กับโรคร้ายนี้มาอย่างต่อเนื่อง โดยในช่วงเดือนเมษายน 2566 หลังจากสู้กับมะเร็งมา 6 เดือน สัญญาณดีเริ่มมาบ้าง ก้อนที่ปอดขวายุบลงไปครึ่งหนึ่งจากของเดิม ก้อนเล็ก ๆ ที่ปอดซ้ายหายไปเกือบหมด ไม่มีก้อนมะเร็งขึ้นใหม่ ไม่มีการกระจายไปจุดอื่น


           หมอกฤตไท เผยว่า ตนได้ผ่านการผ่าตัดสมองและได้รับการฉายแสงที่สมองกับที่หลัง ซึ่งฉายหลายรอบมาก ส่วนการรับคีโมก็มีภาวะแทรกซ้อนมากมาย จนต้องรับยาสเตียรอยด์ปริมาณมากและเป็นเวลานาน ส่วนอาการโรคอื่น ๆ ที่แทรกซ้อนเข้ามา อาจจะมีโรคต่อมหมวกไตทำงานบกพร่องเพิ่มอีกโรค รวมถึงเจอมะเร็งก้อนใหม่ขนาดใหญ่ แต่ที่แย่ที่สุดคือ การปวดที่กระดูกและซี่โครงอย่างรุนแรง และทำให้ร่างกายของตนไม่สามารถเล่นบาสเกตบอลได้อีกแล้ว
           เรื่องชีวิตประจำวัน ตนต้องกินยาวันละประมาณ 20 เม็ด เช้าก่อนอาหาร เช้าหลังอาหาร กลางวัน เย็น ก่อนนอน ทำให้ในรอบ 5 เดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่ตัวโรคดุร้ายและไม่ใจดีเหมือนกับ 6 เดือนแรก ทำให้ในสมองเริ่มคิดไปต่าง ๆ นานาว่า "ผมจะทนกับความเจ็บปวดนี้ไปทำไมนะ"

           ดังนั้น ตนจึงได้ปรึกษาหมอจิตแพทย์ และได้รับยาต้านซึมเศร้ากับยาจิตเวชตัวอื่น ๆ ซึ่งโชคดีมาก ๆ ที่ตนยังมีวันนี้ มีชีวิตเขียนโพสต์นี้ให้กับทุกคน

           คำถามหนึ่งที่อาจารย์หมอจิตแพทย์ได้ถามคือ "อะไรทำให้ผมยังอยากมีชีวิตอยู่" คำตอบคือ "ผมอยากเห็นหนังสือสู้ดิวะได้ตีพิมพ์" คำตอบนี้เป็นการตอบทั้งน้ำตา เพราะตนไม่รู้ว่าวันที่สู้ดิวะวางขายตามร้านหนังสือ วันนั้นตนยังมีชีวิตอยู่ไหม จริง ๆ ตนไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ สนแค่ว่าตัวแทนความคิดได้เกิดขึ้นมาแล้วจริง ๆ และในวันนี้ตนเขียนมันเสร็จแล้ว
          สำนักพิมพ์ที่ตนเลือกเป็นของนิ้วกลม ตนส่งเนื้อหาไปให้ ปกติต้องมีการตรวจแก้ แต่งานนี้พี่นิ้วกลมบอกว่า "พี่ไม่แก้อะไรเลย เรามาตีพิมพ์กันเถอะ" ต้องขอบคุณเพื่อนอีกคนมาก ๆ ที่จัดการเรื่องนี้ให้ เพราะตนก็มีกระบวนการรักษาร่างกายและลมหายใจที่ต้องจัดการเหมือนกัน

           ภาพที่เห็นนี้เป็นเวอร์ชั่นดราฟต์ ส่วนเวอร์ชั่นไฟนอลที่ทุกคนจะได้เห็น จะเปิดโชว์ทางออนไลน์วันที่ 30 กันยายน 2566 ทางเพจ Roundfinger และขายวันแรกในงานหนังสือ ณ ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ กับร้านหนังสือทั่วประเทศ