อีเจี๊ยบ เลียบด่วน คัมแบ็ก เล่าเหตุการณ์กินน้ำเยอะ กับ อาหารรสจัด ทำให้อยู่ไอซียูถึง 20 วัน จากโรครุมเร้า เตือนดูแลสุขภาพด้วย
วันที่ 23 มิถุนายน 2568 เฟซบุ๊ก อีเจี๊ยบ เลียบด่วน มีการโพสต์อัปเดตเรื่องราวชีวิต หลังจากหลายเดือนที่ผ่านมา ไม่ค่อยได้โพสต์ถี่เหมือนแต่ก่อน มีรายละเอียดเรื่องราวดังนี้
อีเจี๊ยบกลับมาผงาดแล้วโว้ย
กราบสวัสดีแทบเท้าลูกเพจทุกท่าน อีเจี๊ยบกลับมาแล้ว หลังจากหายไปนาน คิดถึงมาก ๆ
ผมรู้สึกตื่นเต้นกับโพสต์นี้เป็นพิเศษ หลายคนคงอยากรู้ว่าที่ผ่านมามันหายไปไหน ทำอะไร ปิดเพจมั้ย จะกลับมารึป่าว หรือโกอินเตอร์ไปแล้ว 5555
โพสต์นี้ผมจึงอยากมาเล่าเรื่องราวระหว่างที่ผมหายไป บอกก่อนนะโพสต์นี้ยาวมาก ถ้าใครโควต้าไม่เกิน 8 บรรทัด ผมแนะนำให้ไปอ่านประโยคบอกรักที่ท่อนสุดท้ายได้เลย 5555
เรื่องมันเริ่มมาจากกันยายนปีที่แล้ว ผมมีอาการหายใจไม่เต็มปอด หายใจไม่อิ่ม ตอนแรกคิดว่าน่าจะมาจากอาการกรดไหลย้อนที่เคยเป็นบ่อยๆ (คิดเองเออเองตามประสาคนไม่ใส่ใจสุขภาพ 555)
จนถึงวันที่สอง เริ่มหายใจไม่ออกต้องหายใจทางปาก นอนราบไม่ได้ รู้สึกเหนื่อยตลอดทั้งคืน
จนเช้ามาคิดว่าไปโรงบาลขอยามากินสักกะหน่อย พอไปถึงผมถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉิน พร้อมกับอุปกรณ์และเครื่องมือขนาดใหญ่สารพัดที่ถาโถมเข้ามา (นึกว่ามาขุดเจาะบ่อน้ำมัน) 5555
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง พยาบาลก็มาพร้อมกับคำตอบที่ว่าผมเป็น "น้ำท่วมปอด" แต่! มันยังไม่ได้หมดแค่นั้น สาเหตุของน้ำท่วมปอดที่แท้จริงคือเส้นเลือดหัวใจตีบสามเส้น ต้องทำบอลลูนเส้นเลือดหัวใจ
โดยคุณหมอวินิจฉัยว่าจะทำบอลลูนแค่สองเส้นเท่านั้น อีกหนึ่งเส้นที่หลือมันเล็ก น่าจะใช้กินยารักษาไป
เริ่มต้นการรักษาด้วยการทำบอลลูนหนึ่งเส้นก่อน หลังจากนั้นอีกหนึ่งเดือนจึงกลับมาทำอีกหนึ่งเส้น และมีการติดตามอาการทุก ๆ หนึ่งเดือน
หลังการรักษาเสร็จสิ้น ผมกลับมาใช้ชีวิตลั้ลลาได้อย่างคนปกติ โดยไม่ได้คิดเลยว่าหายนะแห่งการใช้ชีวิตกำลังจะมาเยือน
หลังจากการทำบอลลูนเส้นที่สองได้สามเดือน ผมกลับมามีอาการแบบเดิมคือหายใจไม่เต็มปอด นอนราบไม่ได้ และขาบวมมาก
สรุปก็คือ เข้า icu "น้ำท่วมปอด" มันกลับมาอีกแล้ว อาจจะด้วยมาจากสาเหตุที่ว่าหัวใจยังเต้นผิดจังหวะ และผมเองก็เป็นคนกินอาหารรสจัดและกินน้ำเยอะ มันเลยเข้ากันได้ดีระหว่างโรคหัวใจกับพฤติกรรมที่ผมเป็น 5555
ออกจากโรงบาลรอบนี้ ผมตั้งปณิธานว่าต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่เป็น "นิวเจี๊ยบ" งดเค็ม งดอาหารรสจัด ดื่มน้ำแบบจำกัด ด้วยอาหารมื้อแรกที่ออกจากโรงบาลคือ
"ซูชิและซาซิมิ" 55555
คิดว่างดอาหารรสจัด จำกัดน้ำแบบเดิม ใช้ระบบซ่อมแซมตัวเองเดี๋ยวก็หาย จึงไม่ได้ไปหาหมอ
ปล่อยให้เวลาผ่านล่วงเลยไปเกือบหนึ่งเดือนจนรู้สึกว่าขาบวมแดงผิดปกติ และคนรอบข้างบอกว่าผมเริ่มมีอาการมึน ๆ อึน ๆ งง ๆ จึงจับผมไปหาหมอ
ไปถึงโรงพยาบาลคุณหมอจับแอดมิต วันแรกคุณหมอแจ้งว่ามีอาการน้ำท่วมปอดแบบทุกครั้งที่เคยเป็น จนเข้าวันที่สองผมเริ่มมีไข้ หนาวสั่น ไอไม่หยุด รู้สึกคลื่นไส้ เหมือนจะอาเจียน เกือบครึ่งชั่วโมง คนที่บ้านบอกว่าตอนนั้นผมเริ่มไม่รู้สึกตัวแล้ว
และหลังจากนี้จะเป็นเรื่องราวที่ผมจำอะไรไม่ได้อีกเลย (คนที่บ้านเป็นคนเล่าให้ผมฟังทั้งหมด)
คืนแรกของการเข้า icu หมอได้เอกซเรย์ปอดเจาะเลือด และเช็คค่าต่าง ๆ ในร่างกาย ผลที่ได้ออกมาเหมือนผมถูกรางวัลแจ็กพอต คือนอกเหนือจากหัวใจที่ยังเต้นผิดจังหวะ และกล้ามเนื้อหัวใจขยาย ยังมีภาวะไตวาย ค่าตับสูง และติดเชื้อในกระแสเลือด
ตลอด 20 วันที่อยู่ใน icu ผมแทบไม่ได้สติ
รับรู้ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง จนตอนนี้ผ่านมาหนึ่งเดือน รักษาตัวจนดีขึ้นแล้ว ที่เล่ามาทั้งหมดแค่อยากจะบอกทุกคนว่า "รักษาสุขภาพให้ดี" อย่าคิดว่าเกิดมาทั้งทีอยากทำอะไรก็ทำ อยากกินอะไรก็กิน พรุ่งนี้ค่อยเริ่มใหม่ ให้ไปตรวจสุขภาพก็ไม่ไป เพราะไม่ตรวจเท่ากับ.......ไม่เป็นอะไร (ผมรู้หลายคนคิดก็เหมือนกัน) 55555
สุดท้ายแล้วการที่คุณป่วยมันไม่ใช่แค่คุณที่เจ็บ แต่คนรอบข้างที่รักคุณเค้าเจ็บกว่าที่ต้องมองดูคุณป่วยโดยที่ช่วยอะไรไม่ได้
พวกคุณอาจจะอยากบอกว่า "ไม่เอาดิเจี๊ยบ ไม่เสือกสิ" แต่ถ้าการเสือกของผมจะช่วยเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตได้บ้าง ก็ยินดี
ผมอีเจี๊ยบ เลียบด่วน ขอขอบคุณ คุณหมอ คุณพยาบาล ทุกท่านที่ดูแลผมเป็นอย่างดี และที่ลืมไม่ได้จริงๆผมขอขอบคุณพี่ หนุ่ม กรรชัย ที่คอยช่วยเหลือและให้กำลังใจ โดยที่ไม่สมน้ำหน้าและแอบสาปแช่ง ขอบคุณจริง ๆ ครับ
สุดท้ายจริง ๆ ผมหวังให้ลูกเพจทุกคนมีสุขภาพกายและใจที่ดี จะได้อยู่คุยเล่นกันไปแบบนี้นาน ๆ
ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของผมจนจบ
อดีตช่างมัน ปัจจุบันรักษาสุขภาพนะ
ผมรักพวกคุณทุกคน
