ครูเข็ม ผู้ทุ่มเทจิตวิญญาณ ปั้นเด็กให้เป็นคนดีของสังคม

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก youtube.com โพสต์โดยคุณ karaba90

         เพิ่งผ่านพ้นไปสำหรับวันครู เมื่อวันที่ 16 มกราคม ซึ่งวันครูถือได้ว่าเป็นวันที่สำคัญวันหนึ่งของไทย เนื่องจากครูถือได้ว่าเป็นปูชนียบุคคล ผู้ซึ่งประสิทธิ์ประศาสตร์วิชาให้กับลูกศิษย์ อีกทั้งยังคอยอบรมสั่งสอนให้เป็นคนดีของสังคม ประกอบสัมมาอาชีพที่ถูกต้องเหมาะสม ดังนั้นครูจึงเปรียบได้กับแม่คนที่ 2 ของพวกเรา

         และเนื่องในวันครูที่ผ่านมาไม่นานนี้เอง รายการคนค้นฅน จึงได้นำเสนอเรื่องราวของ คุณครูสุภาณี ยังสังข์ หรือคุณครูเข็ม ซึ่งเสียสละ และทุ่มเทจิตวิญญาณของความเป็นครูในการอบรมสั่งสอนบทเรียนวิชาการ รวมทั้งบทเรียนชีวิตให้กับลูกศิษย์ทุกคน


         โดยครูเข็ม เป็นอาจารย์ฝ่ายวิชาการของโรงเรียนวัดนางลาด จ.พัทลุง นอกจากสอนเด็กประถมแล้ว เธอยังทุ่มเทเวลาให้กับเด็กเหลือขอ เด็กนอกคอก ซึ่งเป็นเด็กที่ไม่เป็นที่ต้องการของสังคม เพราะครูเข็มมีความเชื่อมั่นว่า เด็กเหล่านี้ก็เป็นความหวังและพลังของสังคมเช่นกัน หากได้รับโอกาสและการเอาใจใส่ ซึ่งถือว่าเป็นครูตัวอย่างที่หาได้ยากยิ่งในสังคมสมัยนี้

         ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีก่อน โรงเรียนเทศบาลวัดนางลาด ถือได้ว่าเป็นโรงเรียนที่ด้อยคุณภาพแห่งหนึ่งใน จ.พัทลุง และกำลังจะถูกปิดลง แต่ทว่าในปัจจุบันโรงเรียนแห่งนี้ก็สามารถกลับมากอบกู้ชื่อเสียงและความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง โดยมีนักเรียนไม่ต่ำกว่า 800 คน ด้วยความสามารถของครูเข็มนั่นเอง


         ทั้งนี้ เนื่องจากครูเข็มมีความโดดเด่นในเรื่องการเรียนการสอนที่ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง หรือที่เรียกกันว่า การศึกษาแบบบูรณาการ ดังนั้นการสอนของครูเข็มจึงไม่ได้จำกัดเด็กนักเรียนให้อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ เพียงเท่านั้น แต่ครูเข็มยังพานักเรียนไปเรียนนอกสถานที่ทั้งลานวัด รวมถึงสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่ โดยใช้พื้นดินและพื้นทรายเป็นกระดานดำ ที่ซึ่งสามารถทำให้เด็กมีจินตนาการได้อย่างไม่สิ้นสุด

         โดยครูเข็ม กล่าวว่า "เราพาเด็กไปอยู่ในห้อง อยู่หน้าสมุดที่กว้างไม่กี่เซนติเมตร แล้วสั่งให้เขาจินตนาการกว้างที่สุด แล้วมันจะกว้างได้เหรอในเมื่อมีแต่เส้นบรรทัด และทำให้เด็กเบื่อที่จะเปิดหนังสือเรียน แต่เมื่อมาอยู่นอกห้องเรียนเด็กจะสามารถใช้ความคิดและจินตนาการได้อย่างเต็มที่ และเขาพร้อมที่จะเรียนรู้สิ่งดี ๆ ไม่ใช่แค่การอ่านออกเขียนได้"

         ไม่เพียงแต่การเรียนการสอนเท่านั้นที่ครูเข็มแตกต่าง แต่ในเรื่องความคิดก็เช่นเดียวกัน ซึ่งในสังคมปัจจุบันที่มีการแข่งขันสูง เด็กหัวกะทิก็จะมีความได้เปรียบและได้รับการคัดเลือกก่อนเสมอ ส่วนครูเข็มกลับให้ความสนใจเด็กท้ายแถวเป็นพิเศษ ดังนั้นลูกศิษย์ของครูเข็มจึงมีหลากหลายทั้งเด็กแว้น เด็กมั่วสุม รวมทั้งเด็กที่ไม่ได้รับการศึกษาที่ถูกสังคมมองข้ามไป ด้วยความเชื่อที่ว่าเด็กเปรียบเสมือนเมล็ดพันธุ์ข้าวที่สามารถขัดเกลาให้เป็นเมล็ดพันธุ์ที่สมบูรณ์ได้ ครูเข็ม จึงได้ตั้งโรงเรียนปลายข้าว ซึ่งเป็นโรงเรียนนอกระบบแห่งหนึ่ง

         โรงเรียนปลายข้าว เป็นโรงเรียนที่แตกต่างจากที่อื่น ๆ โดยสิ้นเชิง เริ่มตั้งแต่การตามลูกศิษย์ไปเรียน ครูเข็มจะตามไปเคาะถึงประตูบ้าน และบางคนครูเข็มถึงกับต้องลากขึ้นมาจากเตียงเลยทีเดียว โดย ครูเข็ม กล่าวว่า เด็กพวกนี้ต้องมาตาม มาเค้น มาอัญเชิญถึงที่ ซึ่งก็ต้องใช้วิธีบังคับแกมปลอบโยน ไม่งั้นเขาคงไม่ไป และเด็กก็ไม่ได้เรียน แต่หลังจากที่มีการประชาสัมพันธ์ก็มีเด็กบางส่วนที่เต็มใจมาเรียน แต่ที่ต้องมาเคาะถึงหน้าบ้านก็มีเยอะถึง 80 เปอร์เซ็นต์ ถึงแม้ว่าเขาจะทำบ้างไม่ทำบ้าง แต่ก็ถือว่าพวกเขายังอยู่ในระบบของการเรียนรู้ และหากลูกศิษย์อยากเรียนนอกสถานที่อื่น ๆ ครูเข็มก็จะตามไปสอน รวมถึงบ้านของนักเรียนเองด้วยเช่นกัน ซึ่งครูเข็มก็เปิดเผยว่า บางทีเด็ก ๆ ก็จะไปบอกกับพ่อแม่ว่า คุณครูสนใจเขานะ ตามมาสอนถึงบ้านเลย นั่นแสดงว่า เขารู้สึกภาคภูมิใจมาก เมื่อเขาเปิดใจ เราก็สามารถสอนเขาได้ตามที่เราต้องการ

         เมื่อถามว่าแล้วอะไรที่ทำให้ครูคิดว่านี่คือวิธีการหรือรูปแบบในการสอน ครูเข็ม กล่าวว่า เมื่อเราเข้าไปรู้จักตัวตนของเด็กแต่ละคน มันมีความแตกต่างและหลากหลายมาก ๆ ดังนั้นเราจะมากำหนดรูปแบบตายตัวอย่างเดียวก็คงไม่ได้ และเด็กก็คงไม่เปิดรับต่อการเรียน ดังนั้น ครูจะมีเทคนิคในการสอนลูกศิษย์แต่ละคนแตกต่างกันออกไป แต่หากเราเพิกเฉยต่อเด็กด้อยโอกาส และเด็กเกเรเหล่านี้ให้เผชิญชีวิตตามยถากรรม พวกเขาก็จะสร้างปัญหาให้กับสังคมได้มากและรุนแรง และขณะนี้ยังไม่มีใครมาสนใจใยดีกับเด็กเหล่านี้เลย เมื่อเรามาสัมผัส มาใกล้ชิดแล้ว ไปรู้จักสภาพชีวิตจริงของพวกเขาแล้ว เราก็ไม่สามารถปฏิเสธที่จะช่วยเหลือพวกเขาได้

         ส่วนทางด้านลูกศิษย์รายหนึ่งของครูเข็ม บอกว่าเขารู้สึกดีใจที่ได้กลับมาเรียนอีกครั้ง... "ดีใจครับที่ได้พบอาจารย์ เหมือนชีวิตกลับคืนมาดีอีกครั้งหนึ่ง เหมือนเป็นบัวที่อยู่ในปลัก พอมีน้ำมา ก็ผุดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง"


         นอกจากนี้แล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่ครูเข็มต้องใช้พละกำลัง ความมุ่งมั่น และความพยายาม นั่นคือ การนำนักเรียนมารวมกลุ่มเพื่อทำการสอน ซึ่งผู้เรียนและบรรยากาศในการเรียนต่างจากโรงเรียนทั่วไป เนื่องจากนักเรียนไม่ต้องมีเครื่องแบบ บ้างก็ตื่นจากที่นอนมาเรียนเลย บ้างก็หอบลูกมานั่งเรียนถึงในห้องก็มีเช่นกัน ซึ่งก็จะทำให้ครูเข็มเห็นพฤติกรรมของเด็กได้อย่างชัดเจนโดยนำมาเป็นบทเรียนเพื่อพัฒนาเด็กคนดังกล่าวต่อไป โดยครูเข็มบอกว่า รู้สึกสบายใจที่ได้ทำทุกอย่างให้เด็ก ๆ ก็เหมือนกับทำให้ลูกตัวเอง และรู้สึกเช่นเดียวกันว่าเด็ก ๆ ก็ไว้ใจและรักเราเหมือนแม่เช่นกัน สิ่งนี้ก็ได้แสดงให้เห็นจิตวิญญาณความเป็นครูที่ทุ่มเท เอาใจใส่นักเรียนของครูเข็มได้เป็นอย่างดี

         ....ครูเข็ม ได้พิสูจน์ให้เราเห็นแล้วว่า บทบาทของครู ไม่ได้หมายความเพียงแค่ผู้ที่ให้ความรู้และสอนบทเรียนต่าง ๆ ในห้องเรียนแค่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ครูยังเป็นผู้อุทิศตนเองให้กับลูกศิษย์ มีความเสียสละ ดูแลเอาใจใส่ สั่งสอนอบรมให้เด็กเป็นคนดีของสังคม โดยที่ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน....