แต่มาพักเรื่องอุกกาบาตในบ้านเราไว้ก่อนดีกว่าค่ะ เพราะวันนี้กระปุกดอทคอมจะพาคุณไปพบกับเรื่องราวของ แอน ฮอดจ์ส (Ann Hodges) เหยื่อรายแรกและรายเดียวเท่าที่เคยมีการบันทึกไว้ ว่าถูกอุกกาบาตตกใส่ และไม่ใช่แค่ตกใส่หลังคาบ้านสร้างความเสียหายแก่ทรัพย์สินเท่านั้น แต่มันตกใส่ตัวเธอโดยตรง !! จนคนพากันเรียกเหตุอุกกาบาตตกนี้ว่า Hodges Meteorite Strike เลยทีเดียว กรณีนี้เกิดขึ้นได้ยากมากเสียจนพูดได้เต็มปากว่า ให้คนเจอทอร์นาโดมาพร้อมเฮอร์ริเคนแล้วโดนฟ้าผ่าไปด้วยในเวลาเดียวกัน ยังมีโอกาสเกิดขึ้นได้มากกว่าหลายเท่า !!
เหตุการณ์อุกกาบาตตกย้อนกลับไปบ่ายวันที่ 30 พฤศจิกายน 2497 แอน ฮอดจ์ส กำลังงีบหลับยามบ่ายอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ที่บ้านของเธอในเมืองไซลาคอกา เคาน์ตี้ทัลลาเดกา รัฐแอละบามา สหรัฐอเมริกา จู่ ๆ วัตถุแปลกปลอมก็พุ่งทะลุหลังคา กระแทกเข้ากับตู้เพลงที่ตั้งอยู่ แล้วกระดอนใส่ตัวเธอ ทั้งเสียงดังและความเจ็บแปลบที่สะโพกด้านซ้ายปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมา ก่อนจะพบต้นเหตุคือหินก่อนเท่าลูกซอฟต์บอลกลิ้งอยู่ที่พื้น มันสีดำและน้ำหนักประมาณ 3.8 กิโลกรัม
มารดาของเธอวิ่งออกไปดูที่หน้าบ้านเผื่อจะพบตัวผู้ก่อเหตุ แต่กลับเจอเพียงเมฆทะมึนบนท้องฟ้า ขณะที่ชาวบ้านในไซลาคอกาและบริเวณโดยรอบ พากันพูดคุยกันอย่าตระหนกว่าเห็นแสงลูกไฟประหลาดพุ่งวูบตัดท้องฟ้า พร้อมทิ้งควันสีน้ำตาลเทาตามเป็นทางยาว ก่อนจะได้พบว่า ลูกไฟประหลาดดวงนั้นมาตกใส่หลังคาบ้านของนางแอน ฮอดจ์ส นี่เอง และทิ้งรอยไหม้พุพองขนาดเท่าลูกสับปะรดไว้ที่สะโพกด้านซ้ายของเธอ
การตรวจสอบยืนยันแน่ชัด ใช่อุกกาบาตแน่นอน ตอนแรกนางฮอดจ์สคิดว่าหินประหลาดนี้เป็นฝีมือของเด็กที่เล่นแผลง ๆ แต่หลังจากรู้ว่ามันเป็นลูกไฟประหลาดทางท้องฟ้า ก็ยิ่งทำให้กังวลกว่าเดิมเป็นเท่าตัว กลัวว่าจะเป็นการโจมตีจากสหภาพโซเวียต คู่ปรปักษ์สงครามเย็นของอเมริกาในขณะนั้น ชาวบ้านนับร้อยคนมามุงดูที่บ้านนางฮอดจ์สด้วยความสนอกสนใจ จน ยูจีน ฮอดจ์ส สามีของเธอที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านในตอนเย็นออกจะรำคาญใจในความวุ่นวาย
หินก้อนดังกล่าวถูกนำไปให้ จอร์จ สวินเดิล นักธรณีวิทยาที่กำลังทำการขุดค้นอยู่ในบริเวณใกล้เคียงตรวจสอบ ได้รับการยืนยันว่ามันเป็นหินอุกกาบาต และในเย็นวันเดียวกันนั้นเองก้อนอุกกาบาตก็ถูกส่งต่อไปยังกองทัพอากาศ ซึ่งนำไปตรวจสอบวิเคราะห์อีกครั้ง ก่อนส่งมันไปยังสถาบันสมิธโซเนียน
ข้อพิพาทแย่งชิงเป็นเจ้าของอุกกาบาต สถาบันสมิธโซเนียนตั้งใจจะเก็บรักษาก้อนอุกกาบาตนั้นไว้ แต่ก็ถูกขัดขวางโดยวุฒิสภาแอละบามา จนในที่สุดก็ส่งมันกลับคืนไปยังนางฮอดจ์ส แต่เรื่องก็ยิ่งทวีความยุ่งยากเข้าไปอีก เมื่อนางเบอร์ดี้ กาย เจ้าของที่ดินอันเป็นที่ตั้งบ้านของครอบครัวฮอดจ์ส ฟ้องต่อศาลว่าเธอต่างหากที่ต้องได้เป็นเจ้าของอุกกาบาตก้อนนั้น เพราะมันตกในที่ดินของเธอ แม้ตามกฎหมายทุกอย่างจะเป็นไปตามที่นางเบอร์ดี้ว่า แต่กระแสสังคมล้วนเข้าข้างนางฮอดจ์ส ในที่สุดจึงมีการเจรจานอกศาล นางเบอร์ดี้ยอมรามือและปล่อยอุกกาบาตก้อนนั้นเป็นของนางฮอดจ์สดังเดิม
ก้อนอุกกาบาตนี้สร้างกระแสความสนใจจากผู้คนขึ้้นมามากมาย นางฮอดจ์สถูกเชิญไปสัมภาษณ์ มีสื่อติดต่อไปออกรายการ จนทั้งคู่เริ่มเล็งเห็นวิธีหาเงินกับหินจากนอกโลกก้อนนี้ นายยูจีนปฏิเสธข้อเสนอจากสถาบันสมิธโซเนียน ที่ขอซื้ออุกกาบาตในราคา 5,500 เหรียญ ด้วยคิดว่าตนเองสามารถหาเงินจากมันได้มากกว่านี้ ทว่าท้ายที่สุดเรื่องก็ไม่เป็นอย่างหวัง หินนอกโลกไม่ได้สร้างรายได้ให้พวกเขาเป็นกอบเป็นกำตามที่คาดไว้ ซ้ำยังทำเงินได้น้อยว่าราคาที่ถูกขอซื้อเข้ามาด้วยซ้ำ
บทสรุปของฮอดจ์สและอุกกาบาตท้ายที่สุดแล้วนางฮอดจ์สตัดสินใจมอบอุกกาบาตให้พิพิธภัณฑ์ทางธรรมชาติแอละบามา อันเป็นสถานที่เก็บรักษาและจัดแสดงมันเอาไว้จนถึงทุกวันนี้ ด้านความสัมพันธ์ระหว่างนางฮอดจ์สกับสามีก็ย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ แล้วทั้งคู่ก็แยกทางกันไปในปี 2507 ทั้งคู่ยอมรับว่าความโด่งดังอย่างรวดเร็วจากเรื่องอุกกาบาตกลายเป็นผลเสียที่กระทบต่อภาวะทางอารมณ์และส่งผลถึงความสัมพันธ์ จนได้ตัดสินใจแยกทางกันไป หลังจากนั้นไม่นาน นางฮอดจ์สก็เสียชีวิตลงเมื่อปี 2515 ในวัย 52 ปี
ผู้เกี่ยวข้องกับอุกกาบาตอีกหนึ่งคนที่ไม่โด่งดัง.. แต่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง นอกจากนางฮอดจ์สแล้ว ที่จริงยังมีผู้เกี่ยวข้องกับการตกของอุกกาบาตลูกนี้อีกหนึ่งคน เขาคือชาวไร่นาม จูเลียส เค แมคคินนีย์ ที่อาศัยอยู่ไม่ห่างไปจากบ้านของนางฮอดจ์ส หนึ่งวันให้หลังจากวันที่อุกกาบาตตกทะลุหลังคาบ้านนางฮอดจ์ส แมคคินนีย์ก็ได้พบชิ้นส่วนอุกกาบาตอีกหนึ่งชิ้นตกจมโคลนอยู่กลางถนน เขาขายชิ้นส่วนอุกกาบาตนี้ให้แก่สถาบันสมิธโซเนียน และได้เงินมามากพอที่จะซื้อบ้านหลังใหม่และรถมือสองที่ยังใช้งานได้ดีอีกหนึ่งคัน โดยในปัจจุบันเศษอุกกาบาตชิ้นนั้นก็ยังถูกแสดงไว้ที่สถาบันสมิธโซเนียน แม้ว่ามันจะไม่โด่งดังและเป็นที่รู้จักมากเท่ากับชิ้นที่ตกใส่นางฮอดจ์สก็ตาม
ภาพจาก Jay Leviton/TIME & LIFE PICTURES, Emmett Burnett, al.com, University of Alabama Museums
ขอบคุณข้อมูลจาก encyclopediaofalabama.org, news.nationalgeographic.com
