"สาทิศ" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากรามอินทรา
เรื่องราวของต้นไม้ใหญ่ๆ เช่น ต้นโพธิ์ ต้นไทร ต้นตะเคียน ฯลฯ ผู้คนส่วนมากมักเชื่อถือกันว่ามีรุกขเทวดาสิงอยู่ เพื่อปกปักรักษาต้นไม้นั้นๆ ไม่ให้ผู้คนมาทำอันตราย เช่น ตัดโค่นเพื่อสร้างถนนหนทาง หรือไม่ก็สร้างบ้านเรือน เป็นต้น แต่ส่วนหนึ่งก็เชื่อกันว่า ต้นไม้ใหญ่ดังกล่าวไม่ได้มีแต่รุกขเทวดาเท่านั้นที่อาศัยอยู่ แต่เป็นภูตผีที่เร่ร่อนมาสิงสู่อยู่แทน คอยกินเครื่องเซ่นที่มีคนนับถือเอามาประเคนให้เป็นประจำ ไม่ต้องเร่ร่อนแบบสัมภเวสีทั่วๆ ไป
พวกผีเบ็ดเตล็ดที่สิงต้นไม้คอยกินเครื่องเซ่น มักจะมีชื่อเสียงว่าให้หวยแม่น มีคนมาขอเลขเด็ด หรือบนบานศาลกล่าวเรื่องต่างๆ ครั้นสมปรารถนาก็หาเครื่องเซ่นเครื่องสังเวยมาตอบแทนหรือ "แก้บน" ...มีทั้งอาหารคาวหวาน ตุ๊กตาไม้และดินเผา พวงมาลัยทั้งสดและแห้ง โดยเฉพาะผ้าเหลืองผ้าแดงมาติดไว้ที่โคนต้นให้สะพรั่งไปหมด
เรื่องเล่าของภูตผีประจำต้นไม้ โดยเฉพาะต้นโพธิ์ต้นไทรมีอยู่มากมายนับไม่ถ้วน ผมเองก็เคยประสบมาครั้งหนึ่ง ค่อนข้างแปลกกว่าเรื่องที่เล่าๆ กันมาก่อน วันนี้เลยขอถือโอกาสนำมาเล่าสู่กันฟังเล่นเพลินๆ ดังนี้
สมัยหนุ่มผมเคยอยู่แถวถนนรามอินทรา ตรงวงเวียนบางเขนมีคาเฟ่เปิดในหมู่บ้านที่เข้าไปไม่ไกลนัก คือ มายเวย์คาเฟ่ มีนักร้องสาวสวยสิบกว่าคน ทุกๆ คืนจะมีนักร้องยอดฮิตมาร้องเพลงเป็นช่วงๆ หรือที่เขาเรียกว่าวิ่งรอกนั่นปะไร
ชินกร ไกรลาส, บานเย็น รากแก่น, วินัย พันธุรักษ์, ทิพย์วรรณ ปิ่นภิบาล ฯลฯ ยุคนั้นคืนๆ ต้องวิ่งรอกกัน 5-6 แห่งเชียวละครับ ร้องเพลงเสร็จก็มานั่งคุยกันบ้าง รีบบึ่งรถไปร้องเพลงที่อื่นต่อบ้าง
ตรงหัวมุมมีร้านขายหญ้าหลายเจ้า สำหรับซื้อไปปูสนาม ไม่ว่าหญ้านวลน้อย, หญ้ามาเลเซีย มีทั้งนั้น ซื้อน้อยก็ใส่ท้ายรถไป แต่ถ้าซื้อมากเขาก็มีบริการขนส่งให้ถึงที่
ถัดไปราวหนึ่งกิโลเมตรก็มีป่าช้ารถยนต์ของกรมตำรวจ กับกองขยะสูงเป็นภูเขาเลากาของกทม. อยู่ใกล้ๆ กับกำแพงรั้วของหมู่บ้านจัดสรร เผาขยะทีไรเป็นมีควันโขมงปกคลุมไปทั่ว...เวลาเกิดลมแรงๆ ทำให้ควันพิษกระจายไปถึงโรงพยาบาลภูมิพล เดือดร้อนคนไข้สาหัสนักจนต้องฟ้องร้องกันถึงโรงถึงศาล
ฝั่งตรงข้ามคือ สนามกอล์ฟกองทัพบก ถัดไปไม่ไกลก็ถึงซอยเข้าบ้านผม...
กลางซอยมีต้นโพธิ์ใหญ่ร่มครึ้ม แผ่กิ่งก้านสาขามาคลุมถนนซอย บังเอิญที่ใกล้ๆ ทั้งสองด้านกับฝั่งตรงข้ามยังไม่มีใครมาปลูกบ้านอยู่...ได้ข่าวว่าเจ้าพ่อโพธิ์ให้หวยแม่นนักหนา คิดว่าคงจะจริงครับ เพราะที่โคนต้นมีตุ๊กตาช้างม้าและตุ๊กตาดินเผาเป็นเด็กๆ ไว้ผมจุกกองเกลื่อน...
นอกจากให้หวยแม่น ยังเป็นที่เล่าลือกันว่าผีดุนักหนา ผู้คนในซอยนั้นเคยโดนหลอกหลอนจนเผ่นกระเจิงกันมาหลายรายแล้ว...แต่ผมเองยังไม่เคยโดนหลอกสักครั้งเดียว!
คืนเกิดเหตุ เป็นวันศุกร์ต้นเดือนธันวาคม ภรรยาพาลูกๆ ไปเยี่ยมพ่อแม่เธอที่ระยอง วันนั้นเพื่อนรุ่นน้องที่บริษัทจัดงานแต่งงานในโรงแรมย่านสุขุมวิท...ผมออกจากบริษัทตอนเย็นก็นั่งรถเพื่อนชื่อโสภณไปงานได้ทันที
โชคดีที่โสภณบ้านอยู่ถนนรามอินทรา ก.ม.8 ตกลงกันว่าขากลับจะแวะส่งผมก่อน...ครั้นออกจากงานก็นั่งรถขึ้นทางด่วนมาด้วยกัน ตรงลิ่วไปทางซูเปอร์ไฮเวย์เพราะโล่งว่างกว่าทางพหลโยธิน เลี้ยวขวาที่สี่แยกบางเขน...มุ่งหน้าไปรามอินทราจนกระทั่งเลี้ยวเข้าซอยบ้านผม
จากความจอแจในเมืองกลายเป็นความเปล่าเปลี่ยวเงียบเชียบ ...แสงไฟหน้ารถพุ่งไปเห็นต้นโพธิ์ใหญ่ขวามือยืนทะมึนอยู่ใต้แสงดาว...เสียงซ่า...ดังมาเข้าหูทั้งที่รถติดแอร์ ยอดโพธิ์สะบัดไปมาอย่างรุนแรง ทั้งๆ ที่ไม่มีลมพัดแม้แต่น้อยนิด!
"อะไรวะ..." โสภณร้อง ผมหันไปมองที่โคนโพธิ์ตอนรถแล่นผ่านก็เห็นตุ๊กตาเด็กผมจุกกองเกลื่อนอยู่เหมือนเคย แต่รู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก...จนกระทั่งถึงหน้าบ้าน ผมเปิดประตูรั้วให้เพื่อนกลับรถ โบกมือล่ำลากันจนโสภณขับรถออกไปแล้วผมก็เข้าบ้าน...ไขกุญแจเข้าไปโดยไม่ต้องรบกวนปลุกคนรับใช้ที่อยู่ห้องด้านหลัง
เพียงแต่เปิดไฟ เดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อจะหยิบน้ำดื่ม...เสียงแตรถี่รัวก็ดังขึ้นหน้าบ้าน ปรากฏว่าเป็นโสภณนั่นเองที่นั่งหน้าซีด ปากคอสั่น บอกว่าขอค้างคืนด้วยเพราะกลับบ้านไม่ไหว
สาเหตุสำคัญก็คือ ขณะที่ขับรถกลับออกไปก็เจอเด็กๆ ไว้จุกกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งเล่นกันเต็มถนนใต้ร่มโพธิ์...แสงไฟหน้ารถทำให้เด็กกลุ่มนั้นหันขวับมามอง นัยน์ตาแดงจ้า ลุกพรวดพราดขึ้นมายืนเท้าสะเอวจ้องเขม็ง
เด็กทุกคนนุ่งโจงกระเบนสีแดง หัวเราะร่าน่าสยองสิ้นดี!
โสภณเบรกรถแทบยางไหม้ ก่อนจะเข้าเกียร์ถอยหลังมือไม้สั่น...รวดเดียวมากดแตรดังลั่นอยู่ที่หน้าบ้านผมนั่นเอง...น่าขนหัวลุกมั้ยครับ?
ข้อมูลจาก
ภาพประกอบทางอินเทอร์เน็ต
