เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ภาพและคอนเทนท์ประกอบภาพโดย คุณก๋าราณี เดินริมขอบโอบกอดตัวเอง
ทุกวันนี้แทบทุกพื้นที่ของเมืองไทย โดน "ความโกรธ" "ความเกลียด" "ความชิงชัง" เนื่องมาจากความแตกต่างทางความคิดเห็น แทรกซึมเข้าไปอยู่ในใจเรา ทำให้บางทีมีสิ่งมากระตุ้นเพียงเล็กน้อย ก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์อยู่ จนบางครั้งทำให้เกิดเหตุการณ์ทะเลาะกันระหว่างคนไทยด้วยกันเอง! เช่น การปะทะกันระหว่างกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยกับชมรมคนอุดร จนถึงขั้นเลือดตกยางออก
ทั้งๆ ที่ประวัติศาสตร์มากมายหลายฉบับหลายเหตุการณ์ ได้สอนให้เรารู้ว่า "กว่าที่บรรพบุรุษของชาติไทยจะปกป้องรักษาดินแดนไว้ ไม่ให้เป็นเมืองขึ้นของประเทศใดๆ ต้องเสียสละชีวิตนับไม่ถ้วน" ... แต่ทำไมคนไทยกลับมาตีกันเอง ทำร้ายร่างกายกันเอง เพียงแค่คำว่า "แตกต่าง" ทางความคิดเท่านั้น
หรือว่า?...มันเป็นยุคแห่งความแตกแยกทางความคิด มันเป็นยุคที่ถูกทำให้เชื่อว่า ผู้แข็งแกร่งคือผู้ที่เหี้ยมโหดกว่า มีอำนาจกว่า มีตำแหน่งที่สูงกว่า แล้วใช้สิ่งที่มีเหนือกว่าคนอื่น คนเปรียบคนที่ด้อยกว่า ... จนทำให้ "ความโกรธ" "ความเกลียด" กระจายอยู่ไปทั่วทุกมุมทุกพื้นที่ในประเทศ
ทางสายกลาง คือ หลุมหลบภัยของคนขี้ขลาด แต่ก็ใช่ว่าจะถูกต้องเสมอไป เพราะคนที่ขี้ขลาดกว่า คือคนที่จมปลักอยู่กับความโกรธของตนเอง โดยไม่ยอมให้อภัยหรือปล่อยวาง แม้แต่รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น มันถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะหันหน้ามาพูดจากัน บนพื้นฐานของคำว่า "สามัคคี" ดังเช่นตัวอย่างเรื่องเล่าต่อไปนี้ . . .
ข้อมูลและภาพประกอบจาก
