"อ้อน" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากภาพถ่าย
"พี่แอน" พี่สาวของหนูชอบเรื่องผีมากค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพถ่ายที่ติดวิญญาณทั้งหลายแหล่ เธอจะโหลดเก็บไว้ในคอมพ์ของเธอเป็นสิบๆ ภาพเลย หนูว่ามันน่ากลัวมาก ที่ร้ายที่สุดคือหนูนอนห้องเดียวกับเธอด้วยสิคะ
ตอนดึกๆ พี่แอนมักจะปิดไฟแล้วชวนหนูดูรูปผีเหล่านี้ หนูไม่ยอมดูหรอก แต่บางทีอดไม่ได้...พอดูแล้วก็กลัว นอนไม่หลับเลย
ความชอบภาพถ่ายติดวิญญาณของพี่แอนนี้ ถ้าเป็นเพียงแค่นั้นก็ไม่เป็นไรหรอก...แต่นี่เธอหลงใหลซะจนเกิดเรื่อง เพราะไม่หยุดเพียงแค่ชอบดูรูปของคนอื่น...เธอเป็นเอามากถึงขนาดจะผลิตภาพติด ผีขึ้นมาซะเอง!
พี่แอนเรียนอยู่ ม.4 และเก่งมากเรื่องคอมพิวเตอร์ วันหนึ่ง หนูเห็นเธอยกกล้องดิจิตอลของเธอถ่ายไปที่หน้าต่างห้องนอน...ตอนนั้นเป็นเวลา ราวหกโมงกว่าๆ ตะวันชิงพลบพอดี หนูอาบน้ำเสร็จออกมาเห็นเธอกำลังถ่ายรูปไปรอบๆ ห้องนอนอย่างนั้น ก็เลยถามว่าจะทำอะไร? พี่แอนบอกว่าจะทำงาน หนูก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก...แต่ลงมากินข้าวแล้วนั่งดูทีวีกับพ่อแม่ พี่แอนไม่ลงมาเลย...ดูท่าเธอจะง่วนอยู่กับงานที่เธอทำ
สามทุ่มกว่าๆ หนูเตรียมตัวเข้านอน ก็เดินกลับขึ้นไปบนห้องตามปกติ พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าห้องมืดตึ๊ดตื๋อเชียวล่ะ ถ้าไม่มีแสงจากคอมพ์ล่ะก็มันจะมืดสนิทเลย แอร์ก็เย็นเยือกน่าขนลุก...พี่แอนนั่งอยู่หน้าคอมพ์ มองเห็นเป็นเงาดำๆ เหมือนภาพหลอน น่ากลัวพิลึก
"อ้อนเหรอ?" พี่แอนเรียกโดยไม่ได้หันหน้ามา หนูสะดุ้งเฮือกเลยค่ะ นึกโมโหตัวเองว่าทำไมขวัญอ่อนขนาดนี้ เธอพูดต่อว่า "มาดูอะไรนี่สิ!"
หนูเดินช้าๆ เข้าไปหาเธอเหมือนถูกสะกดจิต เพราะใจจริงหนูไม่อยากไปดูอะไรที่เธอจะให้ดูนั่นหรอก คือหนูรู้ว่ามันต้องสยองแน่ๆ ไม่อยากเห็นเลยจริงๆ
นั่นปะไร! มันเป็นรูปห้องนอนของเรานี่แหละค่ะ ถ่ายจากเตียงเล็งไปที่หน้าต่าง คล้ายจะบันทึกภาพท้องฟ้ายามโพล้เพล้ แต่มันมีผู้หญิงลึกลับคนหนึ่งโผล่เข้ามาครึ่งตัว...แขนอันยาวยืดผิดผู้ผิดคน นั้นโหนอยู่ขอบหน้าต่างด้านบน ใบหน้าของเธอยื่นเข้ามา ผมเผ้ายาวยุ่งเหยิงคล้ายลมตีหมุนวน หน้านั้นยาวผิดรูปและพร่าเลือน เห็นแต่ตาโบ๋ๆ ทั้งสองข้าง...ปากที่อ้ากว้างจนเป็นโพรงดำ มีลิ้นแลบยาวเฟื้อยถึงหน้าอกที่ผอมซูบเหมือนศพแห้งๆ
หนูตกตะลึงจนตัวชาวาบ ขนลุกซ่าไปทั้งตัว...นี่เราเจอของจริงเข้าแล้ว เหรอเนี่ย?!
"เหมือนมั้ยล่ะ?" พี่แอนถามเบาๆ สุ้มเสียงภูมิใจเหลือเกิน
อะไรนะ? นี่ฝีมือเธองั้นเรอะ? พี่แอนปลอมภาพขึ้นมาอย่างแนบเนียนที่สุด แต่งานนี้หนูกลัวจนบอกไม่ถูก...รุ่งขึ้น เธอเอาไปให้เพื่อนๆ ดู โอ้โฮ...ฮือฮากันยกใหญ่ ดูไม่ออกว่าเป็นภาพที่เมกขึ้นเอง ขนหัวลุกกันเป็นแถว พี่แอนก็ตีหน้าตายบอกใครๆ ว่าเป็นห้องนอนที่บ้าน
หลังจากนั้นเป็นต้นมา หนูก็นอนแทบไม่ได้เลย ภาพที่เห็นมันติดตาจริงๆ มองไปที่หน้าต่างทีไรก็เห็นภาพผีผู้หญิงชะโงกหน้ามาแลบลิ้นหลอกอยู่ร่ำไป แม้จะรูดม่านปิดแล้วมันก็ยังหลอนอยู่อย่างนั้น!
คืนหนึ่ง หลังจากพี่แอนทำรูปนั้นได้ไม่ถึงเดือน เราเข้านอนตามปกติคือราวๆ สี่ทุ่ม ขณะใกล้จะเคลิ้มหลับ หนูก็ได้ยินเสียงพี่แอนเรียกอย่างตกอกตกใจ
"อ้อน! ตื่นเร็ว...ดูอะไรนั่น!"
หนูมองไปรอบๆ ห้องอย่างงงงัน แล้วก็เห็นว่าม่านที่ปิดหน้าต่างไว้ไหวยวบๆ มันเป็นไปได้ยังไง? หน้าต่างนั้นปิดสนิทเพราะห้องเราเปิดแอร์นี่คะ แต่บัดนี้ม่านกระพือเหมือนมีลมพัดเข้ามาแรงๆ และน่าแปลกที่เราไม่รู้สึกถึงกระแสลมนั้นเลยแม้แต่น้อย
พี่แอนชวนหนูลุกไปดูด้วยกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น หน้าต่างเปิดหรือเปล่า? หนูรีบเปิดไฟหัวเตียงแต่ไฟไม่ติด เปิดไฟกลางห้องก็ไม่ติดอีกเหมือนกัน!
ชักจะยังไงๆ แล้วสิเนี่ย หนูหนาวจนฟันกระทบกันดังกึกๆ ไฟฉายก็เปิดไม่ได้เหมือนอยู่ดีๆ ถ่านหมดซะงั้น
ผลสุดท้าย เราสองคนพี่น้องเกาะกันกลม ค่อยๆ กระดื้บๆ ไปดูที่ม่าน...พอไปถึงพี่แอนค่อยๆ เลิกม่านดู ฉับพลันเธอก็ร้องลั่น หนูถอยหลังกรูด กรีดร้องลั่นบ้าน...
พ่อแม่กับคนอื่นๆ วิ่งมาทุบประตูเรียกเรายกใหญ่ หนูตะลี ตะลานไปเปิดให้และทันใดนั้น ไฟก็สว่างพรึ่บ ทั้งไฟกลางห้อง ไฟหัวเตียงและไฟฉาย...ความสว่างเผยให้เห็นพี่แอนนั่งคุดคู้อยู่กลางห้อง กลัวจนแทบจะเสียสติ ต้องปลอบโยนกันอยู่นาน...
สิ่งที่พี่แอนเห็น มันเหมือนกับรูปที่เธอทำไม่มีผิด! มันมาได้ยังไง?
พี่แอนเป็นไข้สูงจนไปโรงเรียนไม่ได้ เธอจัดการลบภาพผีทั้งหมดออกจากไฟล์...ไม่ต้องโดนดุ พี่แอนก็กลายเป็นคนกลัวผี ไม่ยอมแตะต้องเรื่องพวกนี้อีกเลยค่ะ!
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
ภาพประกอบทางอินเทอร์เน็ต
ขนหัวลุก "ใบหนาด"
