เฒ่าโรคประสาท ถูกล่ามโซ่นานเกือบ 20 ปี (ไทยรัฐ)
ตาวัย 75 ปี มีอาการทางประสาท อาศัยอยู่กับหลาน ถูกล่ามโซ่มานานเกือบ 20 ปี เหตุฐานะยากจน ไม่มีเงินรักษา เพื่อนบ้านร้องผ่านสื่อ วอนหน่วยงานรัฐช่วยเหลือ ...
วันนี้ (25 มิถุนายน) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า หลังจากมี นายประจิต คำพิมพ์ อายุ 34 ปี ชาวบ้านเมืองเก่า หมู่ 2 ต.ท่าค้อ อ.เมือง จ.นครพนม ร้องเรียนขอความช่วยเหลือผ่านผู้สื่อข่าว ว่า มีชายวัย 75 ปี อาศัยอยู่ในหมู่บ้าน ป่วยเป็นโรคอาการทางประสาท ถูกล่ามโซ่ไว้ในบ้านมานานเกือบ 20 ปี ซึ่งมีฐานะยากจนอาศัยอยู่กับหลาน ไม่มีเงินรักษา ชาวบ้านจึงเกิดความสลดหดหู่ ไม่มีหน่วยงานเข้ามาช่วยเหลือนำตัวไปรักษา จึงตัดสินใจร้องผ่านสื่อให้หน่วยงานเกี่ยวข้องมาตรวจสอบดูแลหาทางรักษา จากนั้นทางผู้สื่อข่าวจึงได้เดินทางไปตรวจสอบ ที่บ้านเลขที่ 11 หมู่ 2 บ้านเมืองเก่า ต.ท่าค้อ อ.เมือง จ.นครพนม ซึ่งสภาพเป็นบ้านปูนชั้นเดียว ก่อสร้างยังไม่แล้วเสร็จ ภายในบ้านพบ ตาโฮม บัวดา อายุ 75 ปี ในสภาพร่างกายซูบผอม นอนอยู่ในสภาพมีโซ่เหล็ก ยาวประมาณ 2 เมตร ล่ามติดกับบ้าน ล็อคด้วยกุญแจที่ข้อเท้าด้านซ้าย
สอบถาม นางสาวทิพย์สุดา บัวดา อายุ 18 ปี ผู้เป็นหลานสาวอาศัยอยู่ในบ้าน เล่าว่า ตนเป็นหลานสาวของตาโฮม ซึ่งเกิดมาพบว่า ตามีอาการทางประสาท โดยพ่อของตน ซึ่งเป็นลูกคนโตของตา ไม่มีเงินพาไปรักษา เพราะมีฐานะยากจน เคยไปติดต่อรับยามาจากโรงพยาบาลจิตเวชนครพนม แต่ไม่หายดี เพราะไม่ได้กินยาต่อเนื่อง ทำให้พ่อของตนต้องใช้วิธีล่ามโซ่ตาติดไว้กับบ้าน เพราะบางครั้งจะเกิดอาการคลุ้มคลั่งโวยวาย เป็นประจำ เกรงจะทำร้ายคน สร้างความเดือดร้อนรำคาญต่อชาวบ้าน เพราะพ่อต้องไปทำงานรับจ้าง ไม่มีใครดูแล พอตนโตมีครอบครัว พ่อก็ไปทำงานที่อื่น เพราะต้องดิ้นรนหาเลี้ยงครอบครัว ปล่อยให้ตนดูแลต่อตามมีตามเกิดกับแฟนที่ทำงานรับจ้างรายวัน เคยร้องขอความช่วยเหลือไปยังหน่วยงานภาครัฐแต่ไม่ได้รับการช่วยเหลือ จึงอยากวอนให้ผู้ใจบุญ หรือหน่วยงานเกี่ยวข้องมาช่วยเหลือ เพราะจนปัญญาจะพาไปรักษา มีวิธีเดียวก็คือล่ามโซ่ไว้ไม่ให้ไปสร้างปัญหากับคนอื่นในหมู่บ้านเท่านั้น
ทางด้าน นายประจิต คำพิมพ์ อายุ 34 ปี เพื่อนบ้าน เล่าว่า ตาโฮม มีลูกทั้งหมด 5 คน แต่แยกย้ายไปทำงานดิ้นรนหาเงินเลี้ยงชีพต่างถิ่นกันหมด ทิ้งให้ตาโฮมอยู่กับหลานสาว และหลานเขย ซึ่งเป็นลูกสาวของลูกชายคนโต มีอาชีพทำงานรับจ้างรายวัน ส่วนสาเหตุทราบว่า เกิดจากเมื่อประมาณ 20 ปี ก่อน คุณยายสมเพศ บัวดา ขณะนั้นอายุประมาณ 55 ปี ภรรยาของตาโฮม เสียชีวิต หลังจากคลอดบุตรคนที่ 5 ประมาณ 20 วัน ทำให้ตาเสียใจมาก เกิดอาการเครียด และเกิดอาการทางประสาทตั้งแต่นั้นมา โดยอาการได้รุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ส่วนลูกคนอื่นแยกย้ายไปมีครอบครัวและไปทำงาน จึงทิ้งให้อยู่กับหลานสาวและหลานเขยตามลำพัง เพื่อนบ้านเคยพาไปติดต่อรับยาจากโรงพยาบาลจิตเวชมาให้กินดีขึ้นแค่ระยะหนึ่ง แล้วก็เป็นอีก
สำหรับอาการจะคลุ้มคลั่ง จะเป็นลักษณะพูดคุยไม่รู้เรื่อง ชอบด่าทอชาวบ้าน โวยวาย พูดจาเพ้อเจ้อ จนต้องใช้วิธีผูกโซ่เหล็กล่ามติดกับบ้านไว้ตลอด เกรงว่าจะไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น พอถึงเวลากินข้าวจะหามาให้กิน จากนั้นจะให้กินยาที่โรงพยาบาลจิตเวชให้มาเพื่อจะทำให้ตาโฮมนอนหลับ
นายประจิต เล่าอีกว่า สำหรับการช่วยเหลือ ทาง อบต.ท่าค้อ มีแค่งบประมาณเบี้ยยังชีพคนแก่เดือนละ 500 บาท เคยติดต่อไปยังหน่วยงานเกี่ยวข้อง มีเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลจิตเวชมาดูแล ให้ยามากินบรรเทาอาการ แล้วก็เงียบหายไป ตนกับคนในหมู่บ้านมีความรู้สึกหดหู่ในความเป็นอยู่ของครอบครัว จนกระทั่งรู้สึกว่าอาการหนักขึ้น จึงไปปรึกษากับคนในหมู่บ้าน ร้องผ่านมายังสื่อมวลชน วิงวอนให้หน่วยงานเกี่ยวข้อง มาดูแลหาทางช่วยเหลือ เนื่องจากที่ผ่านมาแจ้งไปไม่มีใครมาสนใจ อีกทั้งสภาพคนที่ถูกล่ามโซ่ตนคิดว่าในสังคมไทยไม่น่าจะมีอีกแล้ว ที่สำคัญตนเชื่อว่าหากตาโฮมได้รับการรักษาที่ดีต่อเนื่องคงหายเป็นปกติได้ เพราะไม่ได้เป็นแต่กำเนิด แต่หากปล่อยทิ้งไว้คงรอเพียงแค่ให้หมดลมหายใจ
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
