จัดการ profile
kapook market
Sign Out
เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก youtube.com
สิ้นเสียงระเบิดที่ดังกึกก้องไปทั่ว บันนังสตา อำเภอเล็ก ๆ ในจังหวัดยะลา ที่ได้ชื่อว่าเป็นเขตพื้นที่สีแดง ทำให้ร่างของ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผกก.สภ.บันนังสตา เจ้าของฉายา จ่าเพียร นักสู้แห่งเทือกเขาบูโด โชกไปด้วยเลือด ขาหักทั้งสองข้าง และเสียชีวิตในเวลาต่อมา ซึ่งข่าวดังกล่าวได้สร้างความเสียใจให้กับครอบครัวของ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา เป็นอย่างยิ่ง
ทั้ง ๆ ที่ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา เพิ่งจะเข้าร้องเรียนกรณีแต่งตั้งโยกย้ายของตำรวจไม่เป็นธรรม โดย พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ขอย้ายไปประจำตำแหน่งที่ สภ.กันตัง จ.ตรัง ในช่วงปีสุดท้ายก่อนเกษียณ หลังจากทำงานที่ สภ.บันนังสตา มานานหลายสิบปี เพื่อความสบายใจของครอบครัว แต่กลับไม่ได้รับการพิจารณา
"คงอยากทำเรื่องขอพระราชทานยศ พล.ต.อ.ให้ผมตอนตายแล้ว" พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา เคยกล่าวไว้
ภาพพวงสร้อยพระที่คล้องคอ สองมือที่จับปืน และสองเท้าที่ย่ำเดินลาดตระเวนอยู่บนผืนดินบันนังสตามากว่า 40 ปี เรียกป่าว่าบ้าน ไม่ได้กินอาหารหรูหรา มีแค่ไข่ต้มและปลาเค็มเป็นเมนูอาหารหลัก ไม่เคยได้จัดงานวันปีใหม่ วันเกิด ... สิ่งเหล่านี้อยู่ในความทรงจำของ ชุมพล เอกสมญา ลูกชายคนโตของ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ซึ่งสัมผัสและรับรู้เรื่องราวของพ่อมาเกือบตลอดชีวิต
"ประวัติศาสตร์ประเทศนี้สอนอะไรบางอย่าง ว่าคนเรามักจะเห็นคุณค่าเมื่อตอนตาย ผมไม่เสียใจที่พ่อตาย ผมคิดว่าสักวันจะต้องเกิด แต่ผมเสียใจและร้องไห้เพราะความไม่ยุติธรรม ในสังคมบ้านเรามันไม่มีความยุติธรรมกับคนทำงานคนทุ่มเท ในวัยเด็กเนี่ย 15 วันผมถึงจะได้เจอพ่อครั้งหนึ่ง เพราะว่าพ่อต้องออกเดินป่า ออกลาดตระเวน มีเวลาให้ลูกน้อยมากเดือนหนึ่ง วัน สองวัน และกลับมาบ้านก็กางแผนที่ เตรียมโจมตีอีกแล้ว ผมเสียพ่อให้กับประเทศนี้นะครับ ผมเสียพ่อให้กับการรักษาความสงบ ชั่วชีวิต 40 กว่าปีของพ่อที่ทำงาน พ่อทุ่มจนครอบครัวเรา ความอบอุ่นที่ได้รับนี่น้อยนะครับ และประเทศนี่ก็ตอบแทนเราด้วยความไม่ยุติธรรม" ลูกชาย พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา กล่าว
ทุก ๆ ครั้งที่ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ออกจากบ้านเพื่อไปดูแลทุกข์สุขให้กับพี่น้องประชาชน มักจะนำมาซึ่งความหวาดหวั่นให้กับครอบครัว ทั้งห่วงถึงความเป็นอยู่ และภัยอันตรายที่จะได้รับ แต่เพราะหน้าที่ความรับผิดชอบ และความรักในประเทศ ทำให้ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ไม่เคยย่อท้อกับสิ่งต่าง ๆ แม้ว่าต้องต่อสู้กับคนร้ายก็ไม่เคยเหน็ดเหนื่อย จนกลายเป็นแรงบันดาลใจให้ ชุมพล เอกสมญา และเพื่อนพ้อง แต่งและขับร้อง เพลงบังนังสตา ที่มาจากความรู้สึกและประสบการณ์ของตัวเอง เพื่อสะท้อนชีวิตความเป็นอยู่ของพี่น้องสามจังหวัดชายแดนใต้
รวมถึงเป็นเสียงสะท้อนชีวิตให้กับผู้ชายที่ชื่อ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผู้เป็น "พ่อ" . . . . ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่เคยคาดคิดว่า เพลงบันนังสตา จะกลายมาเป็นเพลงไว้อาลัยให้กับ "พ่อ" ของตัวเอง
