เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ภาพประกอบไม่เกี่ยวข้องกับข้อมูล
เมื่อวันที่ 20 มกราคมที่ผ่านมา เว็บไซต์เดลิเมล์ ของอังกฤษ ได้เปิดเผยเรื่องราวน่ายินดีของ คาร์ลิน่า ไวท์ หญิงสาวชาวอเมริกันที่ได้กลับมาเจอแม่บังเกิดเกล้าอีกครั้ง หลังจากถูกลักพาตัวหายไปตั้งแต่ยังแบเบาะ เป็นเวลากว่า 23 ปี
โดย คาร์ลิน่า ไวท์ ได้ถูกลักพาตัวหายไปจากโรงพยาบาลฮาร์เล็มเมื่อปี ค.ศ.1987 (พ.ศ.2530) ขณะที่เธอมีอายุได้เพียง 3 สัปดาห์ และกำลังเข้ารับการรักษาอาการป่วยอยู่ในโรงพยาบาล ซึ่งในระหว่างนั้น จอย แม่ของคาร์ลิน่าที่มีอายุเพียง 16 ปี และไทสัน สามี ได้ฝากลูกไว้ให้อยู่ในการดูแลของแพทย์และกลับบ้าน แต่เมื่อจอยย้อนกลับไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น ก็พบว่า คาร์ลิน่าได้หายตัวไปจากโรงพยาบาลอย่างไร้ร่องรอยแล้ว ซึ่งหลังจากลูกสาวหายตัวไปจากโรงพยาบาลในวันนั้น เธอก็ได้เข้าแจ้งความกับเจ้าหน้าที่ ตำรวจเพื่อสืบคดีนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่พบร่องรอยใด ๆ เกี่ยวกับโจรลักพาตัวรายนั้น และคดีนี้ก็ยืดเยื้อมาอีกกว่า 5 ปีหลังจากเกิดเหตุ ก่อนจะยุติลงด้วยการได้รับเงินค่าชดเชยจากทางโรงพยาบาลจำนวนกว่า 22 ล้านบาท และต่อมาอีก 1 ปี จอยและไทสันก็ได้แยกทางกัน แต่นั่น ก็ไม่ได้หมายความว่าจอยและไทสันจะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด ทั้งสองไม่เคยลืมเรื่องลูกเลย
ส่วน คาร์ลิน่า หลังจากถูกลักพาตัวไป ก็ถูกปล่อยปละละเลยจากโจรลักพาตัวรายนั้น ก่อนที่จะจับพลัดจับผลูไปอยู่ในการดูแลของครอบครัวปัจจุบัน ที่เลี้ยงดูเธอให้เติบโตขึ้นมาในชื่อ นาเจดรา แนนซี่ และเธอก็ไม่เคยเห็นสูจิบัตรของเธอเลย แต่แล้วเมื่อวันที่ 4 มกราคมที่ผ่านมา เธอได้เข้าเว็บไซต์ประกาศหาเด็กหาย และก็ไปเจอกับรูปถ่ายของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่า "คาร์ลิน่า เรเน่ ไวท์" เธอจึงติดต่อไปยังเว็บไซต์ดังกล่าวและทางเว็บไซต์ก็ได้ติดต่อไปยังจอย แล้วส่งรูปถ่ายของเธอตอนเด็ก ๆ ที่มีใบหน้าคล้ายกันมากให้กับจอย และทันทีที่จอยได้เห็น เธอก็รู้ทันทีว่านี่คือลูกสาวของเธอที่หายตัวไปกว่า 23 ปีอย่างแน่นอน โดยจอยได้เปิดเผยว่า เธอกรีดร้องออกมาและรู้สึกตื่นเต้นมากทันทีที่ได้เห็นรูปถ่ายนั้น เธอรู้ว่านั่นคือลูกของเธอและเธอก็เห็นตัวเธอในตัวของคาร์ลินา
หลังจากนั้น จอยและคาร์ลิน่าจึงได้พบกันอีกครั้ง และทำการตรวจ DNA เมื่อวันที่ 19 มกราคมที่ผ่านมา โดยผลการตรวจยืนยันว่า นาเจดรา แนนซี่ ก็คือ คาร์ลินา ไวท์ ที่หายตัวไปเมื่อ 23 ปีก่อนจริง และเมื่อสองแม่ลูกได้พบกันแล้ว คาร์ลิน่า ได้เล่าเรื่องราวสมัยเด็ก ๆ ให้แม่ฟัง และบอกว่าเธอไม่เคยมีคนให้บอกรักหรือให้กอดเลยตลอด 23 ปีที่ผ่านมา ขณะที่จอยเองก็รู้สึกโกรธมากที่ได้รู้ว่า โจรที่ลักพาตัวคาร์ลิน่าไป ไม่ได้ดูแลคาร์ลิน่าเลย
แต่แม้ว่าจอยจะรู้สึกโกรธที่คาร์ลิน่าไม่ได้มีชีวิตวัยเด็กที่งดงามเหมือนเด็กคนอื่น ๆ เธอก็รู้สึกดีใจที่สุดในชีวิตที่ได้พ บเจอกับลูกสาวแล้ว โดยเธอได้เปิดเผยว่า เธอรู้สึกดีมาก ๆ ที่ได้กินข้าวและพูดคุยกับลูก และในที่สุด เธอก็นอนหลับลงอย่างสนิทได้อีกครั้งแล้ว หลังจากที่มันไม่เคยเป็นอย่างนั้นเลย และตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยหยุดตามหาลูก จนวันนี้ เธอได้พบเจอกับลูกอีกครั้ง มันเป็นความสุขที่สุดในชีวิตของเธอเลยทีเดียว
