เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก dailynewsen.com
การตั้งใจเรียนให้จบผ่านพ้นช่วงมหาวิทยาลัยไปอย่างราบรื่น อาจเป็นเรื่องยากสำหรับหลาย ๆ คนที่มีความตั้งใจไม่มากพอ แต่สำหรับคริสตี้ แอชแมน นักศึกษาชาวอังกฤษ จากมณฑลซัฟโฟล์ค วัย 22 ปี ผู้ไม่มีพฤติกรรมเกกมะเหรก แถมยังมีความตั้งใจศึกษาเล่าเรียนเต็มเปี่ยม แต่ก็ยังเรียนได้ไม่ถึงไหน ถึงขนาดต้องลาออกและเปลี่ยนมหาวิทยาลัยมาแล้วถึง 2 ครั้ง เหตุเพราะว่าเธอเป็นภูมิแพ้อย่างหนัก จนไม่สามารถใช้ชีวิตเยี่ยงนักศึกษาคนอื่น ๆ ได้ ห้องบรรยาย โถงตึกคณะ โรงอาหาร โดยเฉพาะห้องสมุดที่มีหนังสือที่เรียงรายอยู่เพียบบนชั้น เป็นตัวกระตุ้นอาการหืดหอบชั้นดี สามารถคร่าชีวิตเธอได้เลยทีเดียว
รายงานจากเว็บไซต์นิวยอร์กเดลี่นิวส์ วันที่ 10 ธันวาคม 2556 ระบุว่า คริสตี้ไม่สบายง่ายมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่เพิ่งป่วยเป็นภูมิแพ้อย่างหนักเมื่ออายุ 18 ปี เธอแพ้ทั้งหญ้า เกสรดอกไม้ เห็บหมัดจากสัตว์ เชื้อรา และฝุ่น ซึ่งสิ่งเหล่านี้กระตุ้นอาการหืดหอบขั้นรุนแรง ทำให้เธอหายใจไม่ออก ฉะนั้น การอยู่ในสภาพแวดล้อมอย่างที่มหาวิทยาลัย จึงเป็นอุปสรรคและเป็นอันตรายต่อชีวิตเธอเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะการเข้าห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือ มันเป็นแหล่งรวมหนังสือเก่า ๆ ที่เต็มไปด้วยฝุ่นอยู่นับพัน ๆ เล่ม จะอ่านหนังสือแต่ละทีเธอต้องให้เพื่อนเดินไปหยิบมันลงมาจากชั้นให้ แต่กระนั้นเมื่อเธอเปิดมันออกอ่าน ฝุ่นและราจากหนังสือก็ฟุ้งใส่หน้า ทำให้เธอหายใจไม่ได้ จนต้องหามส่งโรงพยาบาลไปแล้วหลายครั้ง
ด้วยอาการป่วยเช่นนี้ทำให้เธอไม่สามารถสานฝันการเรียนสาขาวรรณคดีอังกฤษ ที่ต้องอ่านหนังสือมากมายให้สำเร็จได้ ทั้งยังตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยถึงสองแห่งในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา เพราะอาการป่วยด้วยความพยายามอ่านหนังสือ ทำให้เธอใช้เวลาอยู่ในโรงพยาบาลมากกว่าการมาเข้าชั้นเรียนเสียอีก
ในปัจจุบันนี้ คริสตี้ตัดสินใจเรียนด้วยวิธีลงหลักสูตรเรียนทางไกลที่เธอสามารถนั่งเรียนได้จากที่บ้านแทน อย่างน้อยมันก็ปลอดภัยกับชีวิตเธอมากกว่า ฝุ่นน้อยกว่า ตำราก็เป็นตำราใหม่ไม่สะสมฝุ่น ไม่ต้องเจอกับห้องสมุดซึ่งเป็นแหล่งรวมฝุ่นขนาดมหึมา กับสภาพแวดล้อมเสี่ยงที่เธอหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าใจจริงแล้วเธอจะอยากใช้ชีวิตนักศึกษาไปมหาวิทยาลัยเหมือนคนอื่น ๆ ก็ตาม
คริสตี้ กล่าวว่า เพื่อนรุ่นเดียวกับเธอต่างเรียนจบ ย้ายไปทำงานต่างเมือง และใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองต้องการ มีแต่เธอเท่านั้นที่ยังไม่ได้ก้าวไปไหน แม้แต่เรียนก็ยังไม่จบเลยด้วยซ้ำ โรคภูมิแพ้ที่เป็นทำให้ชีวิตเธอก้าวช้ากว่าคนอื่น ๆ และเสียโอกาสดี ๆ ในชีวิตไปมากมายเลยทีเดียว
