เรื่องราวสุดเศร้า.. วินาทีที่ลูกต้องบอกลาแม่ตลอดกาล (แฟ้มภาพ)
เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณอยากเป็นกบนอกกะลาครับ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
ต้องใช้เวลานานเท่าไรในการทำใจ.. หากต้องสูญเสียที่เรารักและรักเรามากที่สุดไปตลอดกาล เรื่องราวสุดเศร้าจากลูกที่ต้องเดินทางไปบอกลาคุณแม่ ถึงแม้ว่าจะทำใจไว้แล้ว แต่วินาทีที่ต้องจากกันไปจริง ๆ มันยากเกินกว่าจะยืนไหว ยากเกินกว่าที่จะทำใจ
หากใครที่เคยสูญเสีย "คนรัก" วินาทีที่บีบคั้นที่สุด คงเป็นวินาทีที่เราต้องนับถอยหลังให้คนรักจากโลกนี้ไปอย่างสงบ ถึงแม้จะเตรียมใจเอาไว้แล้ว ถึงแม้ว่าหมอบอกให้ทำใจ แต่การนั่งเฝ้าดูลมหายใจของเขาค่อย ๆ หายไปต่อหน้าต่อตา เป็นสิ่งที่ยากจะทำใจเหลือเกิน..
เฉกเช่นเรื่องราวของ คุณ อยากเป็นกบนอกกะลาครับ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ที่ได้โพสต์บอกเล่าเรื่องราวเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2557 ที่เขาต้องเดินทางไปบอกลาคุณแม่..คนที่รักเขามากที่สุดและเขาก็รักมากที่สุดในชีวิต กับการปลดปล่อยลมหายใจสุดท้ายของผู้มีพระคุณไปต่อหน้าต่อตา พร้อมกับถามทุกคนว่า.. คุณใช้เวลานานแค่ไหน ในการทำใจ
"หากต้องสูญเสียคนที่เรารัก และรักเรามากที่สุดไป : คุณใช้เวลากันนานแค่ไหน...?? กว่าจะทำใจได้
นี่คือคำถาม....!!
อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า....ผมกำลังจะบินสู่ท้องฟ้าอันเวิ้งว้าง
จุดหมายปลายทาง คือการเดินทางเพื่อไปบอกลาคนที่ผมรักมากที่สุด
ไม่คิดว่าช่วงเวลา...ที่โหดร้าย.....มันจะมาถึงเราได้เร็วเพียงนี้
ผมไม่รู้ว่าสายอ๊อกซิเจน....จะยื้อลมหายใจคนที่ผมรักไว้ได้นานแค่ไหน ....??
แต่สุดท้ายแล้ว...ผมก็คือผู้ปลดปล่อยคนที่ผมรัก ให้พ้นจากความเจ็บปวด ความทรมาน
เมื่อถึงวินาทีนั้น มันคงเป็นช่วงเวลา ที่หัวใจเราเจ็บปวดมากที่สุดในชีวิต
แม่ไม่มีมรดกพันล้าน...ไว้ให้ผม
แม่ไม่มีเงินทองมากมายก่ายกอง....ไว้ให้ผม
แต่แม่ได้ทิ้งช่วงเวลาที่งดงามที่สุดในชีวิตวัยเด็ก..ไว้ในความทรงจำผม
และมันก็งดงามเกินจะบรรยาย
วันนี้ ....ชีวิตในโลกนิทานของผม ได้สิ้นสุดลงอย่างแท้จริงแล้ว
ต้นไม้ใหญ่ ต้นสุดท้าย ที่ผมเคยอาศัยร่มเงา หลบซ่อนตัวในยามที่แดดแผดเผา
ในวันที่พายุฝนกระหน่ำ....ในวันที่ผมเหนื่อยล้า ท้อแท้ เบื่อชีวิต
ใกล้จะล้มลง....เต็มทีแล้ว
เลขที่บัญชี ที่เราเคยกดโอนเงินให้ทุก ๆ เดือน : ไม่มีอีกแล้ว
แม่ : เบอร์แรก ที่เราจะกดโทรออกเสมอ ใครจะเป็นคนรับ...??
หลายปีมานี้.....ผมได้แต่กักขังตัวเองไว้กับเรื่องราวบางอย่าง
กับความผิดพลาดในอดีต
ครั้งหนึ่ง แม่เคยถาม ผมว่า...
"ถ้าวันนึง แม่จากโลกนี้ไป
ลูกจะทำยังไง....??
ลูกจะอยู่ยังไง...??
มันผ่านมานานแล้วนะ ลูก
ลูกลืมมันได้แล้ว"
ผมได้แต่ก้มหน้า
และตอบแม่ว่า....
"ผมจะอยู่ให้ได้....และผมจะอยู่อย่างแข็งแรง"
สิ่งเดียว...ที่แม่ทิ้งไว้ให้ผมได้ดูต่างหน้า...ในยามที่ผมคิดถึง
รักและคิดถึงแม่เสมอ
"ลูก"