บ้านหลังน้อยกลางตึกในสหรัฐฯ หรือบ้านปู่ UP ของจริง เปิดให้คนที่สนใจเข้ามาประมูลกันได้แล้ว
หากใครยังจำบ้านหลังน้อยที่ตั้งตระหง่านท่ามกลางตึกสูงในซีแอตเทิล รัฐวอชิงตัน สหรัฐอเมริกา ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังหลัง คุณยายอีดิธ เมซฟิลด์ เจ้าของบ้าน ได้ยืนกรานไม่ยอมขายบ้านแลกเงิน 1 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ขณะที่บ้านของเธอก็ได้กลายมาเป็นแรงบันดาลใจยิ่งใหญ่ในการสร้างภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องดังอย่าง UP นั้น ในตอนนี้บ้านหลังดังกล่าวก็ได้เปิดให้ผู้ที่สนใจเข้าประมูลได้แล้ว
โดยเมื่อเดือนมีนาคม 2558 เว็บไซต์เดลี่เมลของอังกฤษ มีรายงานว่า บ้านหลังน้อยของ คุณยายอีดิธ เมซฟิลด์ มีโอกาสสูงที่จะถูกทำลายลงเสียแล้ว เมื่อมันได้ถูกนำมาเปิดประมูล โดยเป็นที่คาดว่านักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์น่าจะเข้ามาประมูลซื้อและทำลายบ้านหลังนี้ลง
รายงานเปิดเผยว่า บ้านหลังดังกล่าวเคยเป็นของ คุณยายอีดิธ เมซฟิลด์ ที่ปฏิเสธไม่ยอมขายบ้านแลกเงิน 1 ล้านดอลลาร์สหรัฐ แม้กลุ่มนายทุนจะพยายามเข้ามาขอซื้อบ้านและที่ดินดังกล่าว เพื่อนำมาสร้างห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ โดยคุณยายให้เหตุผลง่าย ๆ เพียงเพราะเธอไม่ต้องการย้ายออกจากบ้านที่เธออาศัยมาเกือบ 60 ปีหลังนี้
เมื่อคุณยายไม่ยอมขายบ้าน ทำให้นักลงทุนจำต้องสร้างอาคารสูงขึ้นล้อมรอบบ้านของเธอแทน ซึ่งในระหว่างนั้นคุณยายเมซฟิลด์ก็ได้กลายมาเป็นคนดังของเมือง และกลายมาเป็นที่เคารพของกลุ่มคนงานก่อสร้างซึ่งเข้ามาก่อสร้างอาคารรอบ ๆ บ้านของเธอ กระทั่งเรื่องราวของคุณยายได้กลายมาเป็นแรงบันดาลใจของภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่อง UP ที่ปู่เจ้าของบ้านไม่ยอมย้ายออกจากบ้าน และได้เปลี่ยนบ้านหลังน้อยของเขามาเป็นเรือเหาะชั่วคราวด้วยการนำลูกโป่งมาผูกไว้
อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเมื่อปี 2551 คุณยายเมซฟิลด์ก็จากโลกไปด้วยโรคมะเร็งตับอ่อน ขณะมีอายุได้ 86 ปี โดยได้เขียนพินัยกรรมยกบ้านหลังน้อยอันโด่งดังให้แก่ แบร์รี่ มาร์ติน หนึ่งในคนงานก่อสร้างที่เข้ามาคอยดูแลเธออยู่เป็นประจำจนกลายมาเป็นเพื่อนกัน
ในเวลาต่อมา มาร์ตินก็ได้ขายบ้านหลังนี้ให้แก่บริษัท Reach Returns ซึ่งมีแผนจะนำบ้านหลังดังกล่าวมาใช้สำหรับโครงการใหม่ของพวกเขา แต่น่าเศร้าที่พวกเขาไม่สามารถหาเงินทุนตามที่ต้องการได้ และมีปัญหาด้านหนี้สินจนบ้านหลังกล่าวได้ถูกยึดไป ก่อนจะถูกนำมาเปิดประมูลขายในที่สุด
อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเมื่อปี 2551 คุณยายเมซฟิลด์ก็จากโลกไปด้วยโรคมะเร็งตับอ่อน ขณะมีอายุได้ 86 ปี โดยได้เขียนพินัยกรรมยกบ้านหลังน้อยอันโด่งดังให้แก่ แบร์รี่ มาร์ติน หนึ่งในคนงานก่อสร้างที่เข้ามาคอยดูแลเธออยู่เป็นประจำจนกลายมาเป็นเพื่อนกัน
ในเวลาต่อมา มาร์ตินก็ได้ขายบ้านหลังนี้ให้แก่บริษัท Reach Returns ซึ่งมีแผนจะนำบ้านหลังดังกล่าวมาใช้สำหรับโครงการใหม่ของพวกเขา แต่น่าเศร้าที่พวกเขาไม่สามารถหาเงินทุนตามที่ต้องการได้ และมีปัญหาด้านหนี้สินจนบ้านหลังกล่าวได้ถูกยึดไป ก่อนจะถูกนำมาเปิดประมูลขายในที่สุด
