เดียร์ ขัตติยา สวัสดิผล โพสต์ข้อความรำลึกถึงการจากไปครบ 5 ปี ของ เสธ.แดง เผย คุณพ่อเป็นทหารที่อยู่ข้างประชาชนและประชาธิปไตย ขอให้ทุกคนจดจำคุณพ่อไว้ในใจตลอดไป
วันนี้ (13 พฤษภาคม 2558) นางสาวขัตติยา สวัสดิผล หรือเดียร์ ลูกสาวของ พล.ต. ขัตติยะ สวัสดิผล หรือ เสธ.แดง ได้โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว ขัตติยา สวัสดิผล รำลึกการเสียชีวิตของ เสธ.แดง ครบรอบ 5 ปี โดยระบุข้อความดังนี้
ผ่านมา 5 ปีแล้ว นับแต่วันที่คุณพ่อถูกลอบยิง แต่ทุกอย่างก็ยังคลุมเครือว่าใครเป็นคนบงการและลงมือทำคุณพ่อ เดียร์ไม่ขอย้อนเล่าถึงเหตุการณ์เมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม ในปี 2553 อีกแล้ว เพราะมันบั่นทอนจิตใจตัวเอง และเชื่อว่าทุกคนก็คงไม่มีวันลืม
ตลอด 29 ปีที่อยู่กับคุณพ่อมา และในชีวิตทหารม้าของคุณพ่อกว่า 40 ปี เดียร์รับรู้ว่า ความฝันของคุณพ่อก็คือ การเป็น "ห้าเสือ ทบ." และมันก็คงเป็นความฝันของชีวิตนายทหารทุกคน แต่อาจด้วยความเป็นคนตรง จริงจัง กล้า บ้าบิ่น สู้ขาดใจเพื่อความถูกต้อง และประจบสอพลอใครไม่เป็นของคุณพ่อ ที่ทำให้ผู้พี่และผู้น้องหลาย ๆ คนในกองทัพอาจไม่ปลื้ม จนทำให้คุณพ่อต้องติดยศพลตรีในตำแหน่งผู้ทรงคุณวุฒิกองทัพบกมานานถึง 12 ปี จนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต
ชีวิตคุณพ่อ 58 ปีผ่านอะไรมาเยอะค่ะ ทั้งในสนามรบและสนามชีวิต ในระยะหลังคุณพ่อต้องพบเจอกับปัญหาเรื่องความไม่ยุติธรรมหรือสองมาตรฐานในสังคมไทยเป็นส่วนใหญ่ ทั้งที่เกิดขึ้นกับตัวคุณพ่อเองและกับพี่น้องประชาชน และแน่นอน...คนอย่างคุณพ่อ ไม่มีทางให้ "ความอยุติธรรม" และ "ความไม่เป็นประชาธิปไตย" ยืนหยัดอยู่ในประเทศไทยได้ คุณพ่อจึงเอา ร่างกาย จิตวิญญาณ และอาชีพเข้าแลกด้วยความสมัครใจ ยอมแตกแถวจากทหารคนอื่น ๆ เพื่อมายืนสู้เคียงข้างพี่น้องประชาชน ให้ประชาชนได้รู้ว่าอย่างน้อยทั้งกองทัพ...ก็มีทหารคนหนึ่งที่พร้อมจะนอนตายข้างประชาชน และยอมให้ชีวิตตัวเองตกเป็นเหยื่อของความขัดแย้งทางอำนาจ
แต่แม้คุณพ่อจะได้เอาชีวิตเข้าแลกแล้ว ความขัดแย้งทางการเมืองกลับยังอยู่และไม่มีทีท่าว่าจะจบสิ้น เดียร์ยังไม่เห็นทหารคนไหนที่ออกมายืนข้างประชาชนอย่างชัดเจนเพื่อสู้กับความถูกต้องเหมือนที่คุณพ่อทำเลย เดียร์รู้ค่ะ...ว่าทหารต้องไม่แตกแถวและต้องเชื่อฟังคำสั่งผู้บังคับบัญชา แต่ที่เดียร์สงสัยคือ...ทหารถูกสอนมาเพื่อให้มองประชาชนที่เรียกร้องความเป็นธรรมเป็นศัตรู ต้องฆ่าประชาชน ต้องทำร้ายประชาชน หรือต้องยึดเอาสิทธิเสรีภาพของประชาชนไปด้วยหรอคะ ? เวลาผ่านไป เหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้น ทำให้เดียร์เริ่มจะเห็นเหตุผลเป็นลาง ๆ แล้วว่า...ทำไมเขาถึงต้องฆ่าคุณพ่อ
คุณพ่อก็เป็นคนไทยคนหนึ่ง เป็นทหารไทยคนหนึ่งที่รักประเทศนี้ มีความจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ และการตายของคุณพ่อก็ไม่ได้แก้ไขปัญหาความขัดแย้งที่เกิดขึ้น การตายของคุณพ่ออาจทำให้คนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งมีความสุข แต่ขอถามว่า...ถ้าความสุขนั้นได้มาจากการเหยียบศพคนที่ยึดมั่นในหลักการและต่อสู้อย่างบริสุทธิ์ใจ มันคือความสุขที่แท้จริงหรือคะ ?
แต่เมื่อคุณพ่อได้เลือกยืนอยู่กับความถูกต้อง ยืนอยู่กับพี่น้องประชาชน เพื่อต่อสู้กับการใช้อำนาจไปในทางที่ผิดจนวาระสุดท้ายของชีวิตนั้น มันยิ่งใหญ่และน่าภูมิใจกว่าการที่คุณพ่อจะเป็น "ห้าเสือ ทบ." ซะอีก
สุดท้ายนี้ เดียร์อยากบอกถึงพี่น้องประชาชนทุกคนที่รักคุณพ่อว่า คุณพ่อมีความสุขมากที่ได้คลุกคลี ได้ใกล้ชิด ได้ดูแล ได้ให้ขวัญและกำลังใจทุก ๆ คนในการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยในช่วงปี 2552 จนถึงวันสุดท้ายของชีวิตคุณพ่อในปี 2553 คุณพ่อได้ให้รอยยิ้มและรับเอารอยยิ้มจากทุก ๆ คน ทำให้คุณพ่อรู้ว่ามีคนรักคุณพ่อมากมาย ขอให้ทุกคนเก็บ เสธ.แดง ไว้เป็นความทรงจำ และไม่ว่าจะผ่านไปกี่สิบปีหรือนานเท่าไหร่ เดียร์ขอให้ทุกคนไม่ลืมคุณพ่อและจดจำคุณพ่อไว้ในใจตลอดไปนะคะ
ภาพจาก เฟซบุ๊ก ขัตติยา สวัสดิผล , Instagram dear_khattiya
