ทำอย่างไรดี สามีหมดรักแล้ว ควรจะทนอยู่เพื่อลูก หรือเป็นฝ่ายเดินจากไป สุดทนกับคำต่อว่าแรง ๆ และนิสัยสุดเอาแต่ใจของสามี
เมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 2558 ในโลกออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวของสมาชิกเว็บบอร์ดพันทิปชื่อว่า "สมาชิกหมายเลข 2474017" จากกระทู้ที่ชื่อ "ถ้าสามีหมดรักเราแล้ว เราควรจะทนอยู่เพื่อลูกหรือจะจากไปดี?" เล่าเรื่องราวของตนเองหลังตกเป็นผู้ถูกกระทำจากพฤติกรรมที่สุดเอาแต่ใจของสามี แต่ด้วยความที่ไม่อยากมีเรื่องที่ผ่านมาจึงเลือกที่จะอดทดและเงียบ จนล่าสุดทะเลาะกับสามีเรื่องลูกน้อยวัย 4 ขวบตกเตียง เพราะลืมเอาเบาะรองมาวางไว้ที่เดิม ตนรู้สึกเสียใจและขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่สามีโกรธมากจึงต่อว่าอย่างรุนแรงและเตะข้าวของกระจาย พร้อมทั้งขู่ว่าจะเตือนครั้งสุดท้าย หากเป็นแบบนี้อีกจะเลิก และเอาให้ถึงตาย ตอนนี้รู้สึกสับสน และเสียใจเป็นอย่างยิ่ง ไม่รู้จะยังไงดี ระหว่างทนอยู่เพื่อลูก หรือเดินจากไปดี
ดังรายละเอียดต่อไปนี้
"คืออึดอัดมากๆเลยตอนนี้ ทะเลาะกับสามีเรื่องลูกน้อย 4 เดือนตกเตียง แน่นอนว่าเราไม่ได้ตั้งใจ และสะเพร่ามาก เพราะดันลืมเอาเบาะรองมาวางไว้ที่เดิม แต่ก็นั่นล่ะ เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ใครจะไปอยากให้ลูกตัวเองตกเตียง สามีเราโมโหมาก เตะข้าวของกระจาย วันนี้ก็ด่าเรายับ (ปกติเวลาทะเลาะกันเค้าจะทะเลาะคนเดียวเราจะไม่ตอบโต้) และมีคำพูดที่เราฟังแล้วแน่ใจว่า เค้าคงหมดรักและหมดความอดทนกับเราแล้วคือ "จำเหตุการณ์นี้ไว้ใส่สมองดีๆ จะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นอีก พี่จะเลิกกับเธอ และจะเอาให้ตายคามือ"
อึ้งสิคะ น้ำตาไหล โอเครเราผิด ผิดมาก ลูกเรานิ เราเป็นแม่ ลูกคือความรับผิดชอบของเราเต็มๆ เล่าอีกนิดว่า ที่ผ่านมาก็มีหลายเรื่องราวที่ทะเลาะกันแต่เราก็ได้แค่เก็บๆเงียบๆไม่ตอบโต้ และเหมือนเค้ายิ่งได้ใจ คิดจะด่าอะไรก็ด่า คิดจะพูดอะไรก็พูด ไม่สนว่ามันจะแรงไปหรือทำร้ายจิตใจเรามากแค่ไหน แต่ก็นะเราไม่เคยตอบโต้เลยนิ ยิ้มนั่งหน้าด้านให้เค้าด่า ไม่ตอบโต้ รักเค้ามากไม่อยากทะเลาะกับเค้า แต่รู้มั้ยว่าจริงๆแล้วยิ้มคนนี้แค่รอวัน สามีไล่หนีหรือบอกเลิกเพราะจะไม่เป็นฝ่ายบอก ถ้าสามีเอ่ยปากเมื่อไหร่ จะพาลูกออกไปจากชีวิตเค้าทันที
เราทำทุกอย่างทำคนเดียว ทั้งทำงานกลางวัน เลิกงานเลี้ยงลูกทั้งคืนเป็นคนเดียวที่ตื่นมาดูลูก เวลาบอกเค้าตื่นเค้าจะโมโห เราก็ไม่อยากเห็น เค้าทำทุกอย่างที่เค้ารักเค้าชอบ แต่ห้ามเราทำทุกอย่าง เราต้องอยู่ในกรอบ ควบคุมเราทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่อง งาน เรื่องส่วนตัว การพูดจา บลาๆๆๆๆ เวลาเค้าตำหนิเรามา เหมือนเรายิ้มมากๆ เหมือนเลวสุดๆทั้งๆที่เป็นเรื่องนิดเดียวเค้าสามารถของขึ้นอาละวาดเราได้ตลอด
แน่นอนขี้เกียจตอบโต้ ตอนนี้รู้สึกสุดจะทน เราทำทุกอย่าง พยายามทุกอย่าง เปลี่ยนจนไม่เป็นตัวของตัวเองเพื่อเค้า อยากให้เค้ามีความสุข วันนี้เราแน่ใจมากว่าเค้ามีเราไว้เป็นทาสรับใช้เป็นเครื่องระบายอารมณ์ เค้าไม่ได้รักและเป็นห่วงเราเลย เข้าใจนะว่าเค้ารักลูกมาก แต่เรื่องบางเรื่อง ควรจะคุยกันดีๆใช้เหตุผลด้วยความรักมากกว่าจะใช้อารมณ์ บางทีดูเค้าขวางหูขวางตาเรามาก เหมือนเราเกะกะสายตาเค้า เฮอออออออออออ อยากพาลูกหนี ไปจากชีวิตเค้าจังเค้าคงจะมีความสุขถ้าไม่มีเราสองแม่ลูกในชีวิต
ตอนนี้ดิฉันทำได้แค่รอใช่ไหมคะ รอเค้าไล่ รอเค้าบอกเลิก เพราะจะไม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนแน่นอน พอแล้วชีวิตคู่ เรียนรู้อะไรมากเหลือเกิน ไม่เอาอีกแล้ว รึเราควรทำยังไงดีคะ?"
งานนี้ชาวเน็ตต่างจัดเต็ม แสดงความคิดเห็นต่อเรื่องดังกล่าวเป็นจำนวนมาก เช่น "เป็นเรา เราขอเลิกดีกว่าค่ะ รักตัวเองกับลูกดีกว่า เอาลูกมาด้วยนะคะเลี้ยงเองเป็นซิงเกิลมัมดีกว่าค่ะ จะไม่ยอมเป็นกระสอบทรายให้ใครเด็ดขาด" หรือ "ถ้าเขาเป็นมาตั้งนานอย่าหาว่าผมอะไรเลยนะ จะรอให้เขาเอาหน้าแข้งฟาดค่อยหนีหรอ ? ไม่ต้องรอเขาบอกเลิกหรอก เป็นผญเก่งทำอะไรได้หลายอย่าง เป็นซิงเกิ้ลมัมก็ไม่ได้แย่ คงไม่อยากให้ลูกเห็นพ่อแย่ ๆ หรอกเนอะ ถ้าผมเป็นคุณ ผมเก็บของออกมาตั้งแต่พูดประโยคนั่นแล้วล่ะ"
ส่วนบางรายมองว่า ควรพูดกับเค้าไปตรง ๆ ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไป เพราะสงสารเด็ก และควรจะบอกให้เขารับรู้ก่อน ว่าอะไรที่เราไม่ชอบ และหากพบว่าเขาไม่แคร์ความรู้สึกของเราจริง ก็อาจจะต้องเลิกกันไป แต่หากเขาปรับตัวเพื่อเราก็แสดงว่าเขาอาจจะไม่รู้ความต้องการของเรา ก็น่าจะทำให้ชีวิตคู่เดินต่อไปได้
ขณะที่บางส่วนมองว่า เจ้าของกระทู้คุณแยกแยะไม่เป็น เหมารวมทุกเรื่องมาไว้เป็นเรื่องเดียวกัน ด้วยวิธีคิดแบบนี้ทำให้เลือกคนแบบนี้มาเป็นสามี เพราะสิ่งที่ควรทำตอนนี้คือ ใส่ใจเรื่องลูกให้มากขึ้น แต่กลับไปโฟกัสที่คำพูดและอารมณ์ชั่ววูบของสามีนิสัยเสีย น้อยใจการกระทำของเขา แต่กลับไม่พูดไม่คุยกันให้เข้าใจ เลือกที่จะหอบลูกหนีแทน เพราะรู้ว่าจุดอ่อนเขาคือลูก แถมยังดราม่าตัดพ้อตัวเองต่าง ๆ หากเลือกที่จะใช้วิธีเงียบ พอสามีเย็นลง ต้องเคลียร์ให้เข้าใจ และต้องรู้จักพูดขอโทษ เท่าที่อ่านมารู้สึกว่าสามียังรักอยู่ แต่เจ้าของกระทู้ต่างหากที่ไม่แยกความรักกับหน้าที่ออกจากกันพอเขาต่อว่า คุณก็เลยน้อยใจแล้วเอาทุกเรื่องมาปนกัน
สามีคุณไม่ได้มองแค่ทำลูกตก แต่เขามองความประมาทอย่างมากมาก และการที่เขาเข้มงวดกับคุณทุกเรื่อง เพราะเขากลัวจะเสียคุณและลูกไปนั่นแหละ เขารักคุณแต่แสดงออกห่วยแตกแทน ซึ่งเป็นเพราะว่าถูกเลี้ยงดูมาแบบนั้นก็เป็นได้ ถ้าวันใดที่เขาลงมือจริง ๆ ถึงควรเดินจากไปจากชีวิตเขาจริงๆ หยุดคิดเรื่องสามีรักไม่รัก แล้วหันมารอบคอบกับชีวิตให้มากขึ้น แยกแยะสมองกับอารมณ์ให้ได้ ไม่ต้องเปลี่ยนนิสัย แต่เปลี่ยนวิธีคิดแทน
ข้อมูลจาก pantip
