พบน้องอางกูล เด็กตาแมว วัย 6 ขวบ ที่ราชบุรี ไม่มีปัญหาด้านการมองเห็น แต่มีปัญหาการได้ยิน ด้านครอบครัวไม่มีเงินรักษาใส่หูเทียม
เมื่อวันที่ 1 เมษายน 2560 นายนพภา รักอก อายุ 55 ปี ชาวบ้านหมู่ที่ 4 ต.ดอนแร่ อ.เมือง จ.ราชบุรี ได้แจ้งผู้สื่อข่าวว่า หลานชายวัย 6 ขวบของตนเองมีดวงตาสีฟ้าทั้งสองข้าง และมีความใสเหมือนแก้วเพชร หรือ ตาแมว ตั้งแต่เกิด มีสภาพการมองเห็นเหมือนคนปกติทั่วไป อย่างไรก็ตาม มีความพิการทางด้านหูที่แพทย์ระบุว่าเป็นโรคเกี่ยวกับประสาทหู ทำให้ไม่สามารถได้ยินเหมือนกับเด็กคนอื่น
ขณะเดียวกัน ครอบครัวตนมีความยากจน มีรายได้ไม่แน่นอน หมดหนทางรักษา ต้องเลี้ยงดูหลานตามมีตามเกิด จึงอยากขอให้ผู้มีความเมตตาหรือแพทย์ผู้เชี่ยวชาญช่วยเหลือด้วย ตนกลัวว่าหากตนเองและภรรยาไม่อยู่แล้วหลานจะลำบาก
ต่อมา ผู้สื่อข่าวได้ไปพบกับเด็กคนดังกล่าว ทราบชื่อคือ ด.ช.กสิเดช อินทรสุวรรณ หรือน้องอางกูล เป็นบุตรของลูกสาวของนายนพภา ส่วนพ่อของเด็กนั้นได้แยกทางไปตั้งแต่น้องอางกูลยังเล็ก ๆ
ด้านนางลำเพย รักอก ภรรยาของนายนพภา กล่าวว่า น้องอางกูลมีดวงตาสีฟ้ามาตั้งแต่คลอด ซึ่งตนเองก็คิดว่าหลานเกิดความผิดปกติที่ดวงตาหรือไม่ เพราะดวงตาน้องเป็นสีฟ้าสดทั้งสองข้าง อีกทั้งยังมีความใสเหมือนแก้วเพชร จึงพยายามปรึกษาหมอตั้งแต่ต้น โดยแพทย์ได้ทำการรักษาและส่งตัวไปรักษาต่อยังแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านสายตาที่โรงพยาบาลรามาธิบดี และแพทย์ได้สอบถามและซักประวัติถึงกรรมพันธุ์ที่อาจตกทอดมา แต่ทั้งนี้ทางครอบครัวตนเองไม่มีเชื้อสายต่างชาติ มีแต่เพียงแม่ของเด็กเท่านั้นที่มีความผิดปกติเช่นกัน ที่ดวงตาข้างหนึ่งจะเป็นสีฟ้าและดวงตาอีกข้างหนึ่งจะเป็นสีน้ำตาล ซึ่งแพทย์ก็วินิจฉัยว่าไม่พบการผิดปกติ เพราะน้องมองเห็นได้ดี
ดังนั้นแพทย์จึงได้ส่งตัวไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลวัดไร่ขิงที่มีความเชี่ยวชาญอีกระดับทางด้านสายตา ซึ่งแพทย์ก็วินิจฉัยเช่นกันว่าไม่พบความผิดปกติ ประสาทตาก็ปกติ สายตามองเห็นได้ชัดเจนดี ตนจึงคิดว่าน้องอางกูลคงเป็นปกติตามที่แพทย์บอก แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องแปลกที่หลานชายมีดวงตาที่ผิดไปจากเด็กทั่วไป อีกทั้งยังน่ารัก และร่าเริงแจ่มใส เพื่อนรักกันดีและเล่นเข้ากันได้
ทั้งนี้ทางครอบครัวก็พยายามที่จะรักษาให้น้องอางกูลหายเป็นปกติ แต่ทางโรงพยาบาลคิดค่ารักษาพยาบาลโดยการใส่ประสาทหูเทียมข้างละ 8 แสนบาท รวมเป็นเงินล้านกว่าบาท ทำให้ตนเองและครอบครัวไม่มีเงินเพียงพอที่จะรักษาหลานชายได้ เพราะลำพังครอบครัวก็มีฐานะยากจนอยู่แล้ว ทุกวันนี้ก็ทำงานอาชีพรับจ้างทั่ว ๆ ไป ส่วนสามีก็ปลูกผักไปขายที่ตลาดได้กำไรก็ไม่มากนัก พอมีพอกิน ส่วนลูกสาวเองก็มีอาชีพเป็นพนักงานบริษัทเงินเดือนก็ไม่มากนัก รวม ๆ แล้วก็มีความเป็นอยู่ที่พอมีพอกินเท่านั้น อีกทั้งยังไม่มีที่ทำกินเป็นของตนเองก็ต้องเช่าเขาและปลูกเพิงบ้านเล็ก ๆ อยู่ท้ายไร่
ทางด้านนายนพภา กล่าวว่า ด้วยความสงสารหลานชาย จากความยากจนของครอบครัวที่ต้องเลี้ยงดูหลานชายตามมีตามเกิด รักษากันไปตามสิทธิขั้นพื้นฐาน 30 บาท ไม่มีเงินเพียงพอที่จะไปรักษาใส่เครื่องช่วยฟังที่ต้องใช้เงินจำนวนมาก บางวันเห็นแววตาของหลานก็แอบร้องไห้เป็นประจำ เพราะไม่รู้จะรักษาอย่างไร จะไปหยิบยืมเงินที่ไหน ใครเขาจะให้เงินเป็นล้าน จะไปขอความช่วยเหลือเขาก็ลำบาก ก็ต้องทนดูแลหลานกันไปแบบนี้ หลานชายเป็นเด็กที่น่ารักยิ้มหวาน อารมณ์ดี เวลาคุยกันก็จะส่งภาษามือ เพราะพูดเขาไม่ได้ยิน ทุกวันก็จะพาเขาออกมาเดินเล่นที่วัด มาดูไก่ดูนก เพื่อให้เขาได้ผ่อนคลายเพราะกลัวเขาเก็บกดนั่งเงียบ ๆ คนเดียว ทุกวันนี้ก็พูดเป็นภาษาการ์ตูน แต่ยังโชคดีที่พอเขียนหนังสือได้
ที่มาหาวันนี้ไม่ได้อยากเรียกร้องใด ๆ แต่อยากวอนขอความเมตตาจากคนใจบุญที่มีความรู้และพอที่จะหาทางเยียวยารักษาได้ เพราะตากับยายทั้งสองคนสงสารหลาน นี่ก็อายุเข้าไป 50 แล้ว ไม่รู้จะอยู่ดูหลานไปได้อีกสักกี่ปี หากไม่รักษาเขาก็ต้องอยู่ไปแบบนี้ โตขึ้นไปกลัวเขาจะลำบากไม่รู้ว่าจะดูแลตัวเองได้อย่างไร นายนพภา กล่าว
