แม่แฉ ! โรงงานบอกหมอว่าเป็นแค่น้ำมันร้อนลวก ทั้งที่ลูกโดนเตาสารเคมีระเบิดใส่หน้า

- แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ?
          โบว์ : น้องบอกว่าน้องได้ทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย แต่ทุกครั้งพี่เลี้ยงไม่ได้ปล่อยแต่ครั้งนี้คนมันน้อย ก็เลยต้องอยู่คนเดียว ธรรมดามีคนคอยช่วย และน้องก็ทำมาหลายครั้งแล้ว น่าจะเป็นโรงงานพวกสารที่เคลือบอะไรสักอย่าง ไม่รู้อะไรมากมาย แต่วันนั้นน้องมีหน้าที่ทำละลายตัวสารที่มันอยู่ข้างใน โดยใช้น้ำมันเป็นตัวทำละลายค่ะ น้องก็เอาก้อนแก้วใส่เข้าไป เพื่อละลายจากผงให้เป็นน้ำ ซึ่งใช้น้ำมันเป็นตัวทำละลาย ซึ่งน้ำมันในนี้ ความร้อน 150 องศา ร้อนมาก
 
- ลักษณะของเครื่องเป็นยังไง ?
          แปง : เป็นเตาเล็ก ๆ เล็กกว่าตู้ไมโครเวฟ เปิดฝาบน แล้วเอาแก้วใส่ลงไปและมีไม้คานเสียบเข้าไปและล็อกเอาไว้เพื่อให้มันทำละลายในนั้น เพราะจะมีตัวมอเตอร์ต่ออีกค่ะ แล้วเราก็กดสวิตช์ให้เขาทำละลาย

- เคยทำมาก่อน ?
          แปง : เคยค่ะ 2-3 ครั้ง ก่อนหน้านั้นมีพี่มายืนดู ครั้งนี้เขามาดูแล้วก็แยกกันทำ พอได้เวลาเอาออกหนูก็ปิดสวิตช์ไม่ให้เครื่องทำงานแล้ว และปิดความร้อนเพราะเตาหลอมต้องวางอยู่มุมคอร์สเทสต์ ที่หนูบอกว่ามีไม้คาน หนูก็ก้ม แล้วมันก็ระเบิด เสียงดังค่ะ เราหลับตาหันหลังเลยล่ะ ตอนนั้นไม่ได้สลบ มีสติ หนูกลัวเข้าตา ถึงจะใส่แว่น แต่หนูก็กลัวหนูก็เรียกว่าช่วยหนูด้วย หนูร้อน พอพี่มาหนูก็บอกว่าถอดถุงมือ ถอดเสื้อกั๊กให้หนูหน่อยเพราะมันรัด มันไหลตามเสื้อกาวน์ น้ำมันที่ใช้เป็นตัวหลอมละลาย มันเป็นจังหวะที่เราก้มไปพอดี
 
- หลังจากที่พี่เขามาช่วยดึงโน่นนี่ ?
          แปง : ก็ต้องเอาน้ำมา พี่เขาบอกว่าเอาน้ำมารดหนูก่อน 2 รอบแล้วพาหนูไปชาวเวอร์ แล้วพาส่งโรงพยาบาล

- คุณแม่ทราบเรื่องได้ยังไง ?
          แม่ : แม่มาทราบเรื่องเมื่อตอนเย็น เพราะตกลงกับน้องว่าจะไปรับน้องทำบุญพ่อเสีย ซึ่งน้องไม่เคยทำบุญให้พ่อเลย เราก็ตั้งใจว่าครอบครัวเราจะทำบุญกัน ก็เกิดเหตุการณ์นี้ ลูกชายมาบอกแม่แต่ไม่ได้มาบอกตรง ๆ

          โบว์ : ทางบริษัทโทร. มาว่าน้องเกิดอุบัติเหตุ เราก็บอกแม่ให้ทำใจดี ๆ เพราะเพิ่งจะเสียพ่อไป
 
          แปง : ซึ่งหมอบอกดูอาการตามวัน

- ร่องรอยบาดแผลมีอะไร ?
          แม่ : มีที่หน้าผาก ที่คอ ที่ไหล่ แขนสองข้าง

- หลังจากนั้นแม่ได้พูดคุยกับทางโรงงาน ?
          แม่ : แม่ไม่ได้พูด เพราะทางโรงงานเขาบังคับแม่ เขามาแสดงความเสียใจ เล่าเหตุการณ์ให้แม่ฟังและเอารูปถ่ายมา เขาบอกแสดงความเสียใจแม่ก็ถามว่าเกิดขึ้นได้ยังไง เขาบอกว่าเขาก็ไม่รู้ โรงงานไม่อยากให้เกิดขึ้นแต่ก็เกิดขึ้นแล้ว ก็ถามว่าน้องโดนอะไรมั่ง เขาก็บอกว่าเป็นน้ำมันร้อน พร้อมกับด่างแก่ ด่างแก่คืออะไรเป็นอันตรายมากไหม เขาบอกอันตราย แต่ทางโรงงานไม่ได้แจ้งโรงพยาบาล บอกแค่ว่าโดนน้ำมันร้อน แม่ก็ขอรายละเอียดสารตัวนั้นได้มั้ย คุณหมอจะได้รักษาได้ถูก

- โรงงานไม่ได้บอกแต่แรก ?
          แม่ : เขาไม่ได้แจ้ง หมอคิดว่าเป็นน้ำมัน หน้าน้องก็เริ่มบวม ไล่จากหัว ตาจะปิด

- มีผลจากสารตัวนั้น ?
          โบว์ : วันแรกไม่บวมมาก

          แม่ : พอตกกลางคืนบวมมาก

- ถามไหมทำไมไม่แจ้งคุณหมอ ?
          แม่ : แม่ก็ขอรายละเอียดตรงนั้น ขอให้โรงงานเอามาให้โรงพยาบาลได้มั้ย เพื่อให้หมอรักษา โรงงานเอาเอกสารมาให้สองใบ แต่ก็ไม่ได้ดู เขาบอกว่าแจ้งหมอเคมีแล้วนะ วันรุ่งขึ้นหมอถึงมาดูน้อง

- คุณเตชะ ทับทอง มาร่วมดูเรื่องนี้ ไปทราบข่าวจากที่ไหน ?
          เตชะ : แอดมินเพจ Red Skull Infinity ประกาศเรียนมา เลยต้องรีบลงไปดู เพราะเห็นบาดแผลจากในรูปแล้วและไทม์มิ่งเรื่องเวลา เราเห็นว่าเดือนนึงแล้ว เราก็เลยต้องรีบขับรถไปเลย

- ขอถามคุณแม่ มีอะไรเกิดขึ้นที่ทำให้เป็นเรื่องเป็นราวเกิดขึ้น ?
          แม่ : น้องยังไม่หาย หมอต้องรอดูอาการประมาณสิ้นเดือนดูเซลล์ที่หน้าน้อง หมอกำหนดไม่ได้ บอกให้ดูจนสิ้นเดือน บอกว่าเคสน้องเนื้อตายมันไม่ขึ้นต้องรอสิ้นเดือน ถ้าเป็นแบบนี้อีกต้องโกนหัวน้องจากข้างหลังเพื่อเอาเนื้อมาโปะข้างหน้า
 
          เตชะ : เราเข้าใจว่าน้องโดนสารเคมี สิ่งที่ครอบครัวไม่สบายใจก็คือว่าในใบรับรองแพทย์ก็บอกว่าเป็นอุบัติเหตุจากน้ำมันร้อน แต่เท่าที่รู้มีเรื่องสารเคมีซิลิกาอะไรก็ว่าไป อย่างที่พนักงานหลุดปากบอกคุณแม่ว่ามีด่างแก่ มีสารเคมีอื่น ๆ ซิลิกาเองก็มีพิษของมันเองด้วย ก็เลยไม่สบายใจที่บอกว่าเป็นแค่น้ำมันร้อน มันจะมีผลระยะยาว เรื่องการรักษาด้วย ซึ่งก็ยังไม่แน่ใจ

          คุณแม่ : มีโทรศัพท์มาบอกว่าพรุ่งนี้ให้กลับบ้านนะ ก็ถามว่าจะกลับได้ยังไง ในเมื่อแม่ทำข้อตกลงกับทางโรงพยาบาลไว้ว่าวันจันทร์แม่จะมาดูข้อตกลงของโรงงานว่าแม่ยินยอม ทางเราจะทำข้อตกลงกันโดยมีวิทยาลัยที่น้องเรียนอยู่เป็นตัวกลางซึ่งได้ตกลงกันไปแล้วครั้งหนึ่ง ทางโรงงานรับปากว่าจะร่างหนังสือมาให้แม่และทางโรงเรียนดู เรายินยอมพร้อมใจกันมั้ย เป็นข้อตกลงว่าระหว่างไม่ได้ทำสัญญาจะให้น้องอยู่โรงพยาบาลจนกว่าน้องจะทำสัญญากัน เรื่องการรักษาน้อง

- ทางโรงงานต้องดูแลน้องไปก่อน ?
          แม่ : ใช่ จนกว่าเราจะเซ็นข้อตกลงกัน รุ่งขึ้นอีกวันหนึ่งให้กลับบ้านแม่ก็ต่อรองกับทางโรงงานว่าตอนตกลงกันไม่ได้เป็นแบบนี้ งั้นแม่ขอไปดูร่างสัญญาที่ทางโรงงานร่างไว้ก่อนได้มั้ย ส่งไลน์มาให้แม่ดูหน่อยได้มั้ย เขาบอกว่าไม่ได้ ยังไม่พร้อม แม่ก็บอกว่าถ้ายังไม่พร้อมแล้วคุณให้เราออกจากโรงพยาบาลทำไม เราจะมีความเชื่อมั่นยังไง เขาก็บอกว่าไม่ได้ ยังไงก็ต้องออก ถ้าไม่ให้น้องออก แม่ก็ต้องจ่ายค่ารักษาเอง แม่ก็ต่อรองขอวันจันทร์เขาก็ไม่ยอม แม่ก็ไม่ใช่คนรวย
 
          เตชะ : ก็เลยเป็นที่มาของการที่มีคนนำมาลงโซเชียล เพราะต้องบอกว่าครอบครัวนี้ เขาทนมาเกือบเดือนแล้ว พอมาถึง 28 วันก็เกิดเรื่องอย่างนี้ แต่ในมุมของเรา เราก็มานั่งคุยกัน หรือคนจากกระทรวงพลังงานมาตั้งข้อสังเกตอาจจะเป็นเทคนิคของบริษัทที่ไม่อยากให้มีการบันทึกไว้ว่ามีคนป่วยเกินหนึ่งเดือน เพราะจะมีผลเรื่องการประกอบการโน่นนี่นั่น

- เลยให้น้องออกจากโรงพยาบาลไปก่อน ?
          เตชะ : ใช่ ซึ่งพอเขาออกมาปุ๊บก็เรียกเขาไปคุยว่ามันไม่เป็นไปตามที่ตกลงกัน ก็ดึงทางวิทยาลัยมาช่วยคุย เมื่อวานก็เรียกเขามาคุยอีกทีและเอาข้อตกลงมาดู เดิมทีมีผู้ประสานงานก่อนหน้านั้นคนหนึ่งก่อนเจอเมื่อวาน ค่อนข้างไม่ได้ประสานงานครบถ้วนเลยเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา โรงงานเลยแก้ไขโดยเอาคนใหม่มาคุยแทน เป็นคนที่มีอำนาจมากกว่า

- ตอนแรกตกลงเขาจะให้เงินคุณแม่เท่าไหร่ ?
          แม่ : ครั้งแรกสองหมื่นบาท เรื่องจริงค่ะ

- ค่ารักษา ?
          แม่ : ค่ารักษา 250,000 น้องอยู่โรงพยาบาลมา 29 วัน ให้น้องออกมาก่อน มาอยู่บ้าน แล้วทางบริษัทจะมีรถรับ-ส่งน้องมาทำแผล วันเว้นวัน

          เตชะ : จากแกลงเข้าไประยอง 50 กิโลเพื่อทำแผล ก็ต้องไปคุยเรื่องทำไมถึงให้ออกจากโรงพยาบาล ก็ได้รับคำตอบว่าคุณหมอเป็นคนอนุญาตให้ออกได้ เมื่อวานเราจะคุยกับคุณหมอ แต่คุณหมอลาหยุดในวันหยุดของตัวเองเลยไม่ได้เจอคุณหมอ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเจอก็จะถามกัน เรื่องกติกา สัญญา เมื่อวานก็เอามานั่งดูกัน ก็บอกแล้วว่าให้แก้ไขใหม่เพราะทางญาติไม่ยินยอม ให้แก้ไขใหม่ อย่างเช่นให้น้องออกสิ้นเดือนมกราคม เพราะดูสภาพมันอีกหลายเดือน
 
- ไม่สามารถรู้ได้ว่าแผลน้องหายสนิทไหม ต้องเอาเนื้อข้างหลังมาโปะข้างหน้าไหม ก็ต้องเสียเงินอีก ?
          เตชะ : แต่ต้องบอกว่าทางโรงงานเขามีความตั้งใจจะรักษาน้องจนหายตั้งแต่แรก แต่มีคนทำให้เข้าใจผิด เลยแจ้งทางโรงงานเขาก็พยายามปรับหลาย ๆ เรื่อง ก็เปิดโต๊ะคุยกัน น่าจะเป็นครั้งแรกที่บอกว่าข้อนี้ได้ไม่ได้ เอาไม่เอาก็คุยกันให้ชัด

- เรื่องเงินสองหมื่นบาท ?
          เตชะ : ผมไม่รู้เรื่องสองหมื่น แต่เมื่อวานมีข้อเสนอมาเป็นห้าหมื่นบาท ต้องถือว่าระบุเลยว่าค่าเยียวยา 5 หมื่นบาท นื่คือทั้งหมดเลย พอเจรจาปุ๊บคุณแม่ก็บอกว่าโอเค 5 หมื่นถือว่าเป็นสินน้ำใจ เรารับไว้พิจารณาว่าระหว่างน้องป่วย แม่ต้องหยุดงานมาดูน้องตลอดเพราะน้องทำอะไรเยอะมากไม่ได้ ก็จะขอในส่วนรายได้ที่มาชดเชยกับการขาดรายได้ตรงนั้น ก็ให้เขาไปพิจารณาอื่น ๆ ด้วย และจะกลับมาคุยกันใหม่ 1-2 วันจะเจอกันอีกที

- ถามไหมทำไมครั้งแรกไม่บอกโรงพยาบาลว่าน้องโดนสารพิษ ทำไมบอกแค่น้ำมันร้อน ?
          เตชะ : อันนี้ไม่ได้จี้ทางนั้น เพราะมันมีปัญหาเรื่องคนประสานงานตอนแรก ซึ่งเป็นคนละคนกัน ซึ่งเขาก็รับและขอโทษในเรื่องนี้ แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นคือเราต้องถามหมอ และให้หมอชี้แจงให้ชัดด้วยว่ามันมีสารอะไรอื่นอีกมั้ย ไม่ใช่แค่น้ำมันร้อน เมื่อวานเราก็ระบุว่าขอตรวจด้วยซ้ำว่าสารที่มาใช้ในซิลิกามีสารอะไรที่เป็นพิษบ้าง รวมทั้งขอเจาะเลือดตรงนี้