เด็ก ม.6 คว้าปืนยิงขมับดับคาบ้าน ตำรวจพบจดหมายลาตาย แมวรักหาย ชีวิตหมดหวัง ไม่อยากจะทำอะไรเลย นอนเพื่อให้เวลาผ่านไปแต่ละวัน...
วันที่ 4 กันยายน 2561 เจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.ธัญบุรี จ.ปทุมธานี เปิดเผยถึงกรณีเด็กนักเรียนชายชั้น ม.6 ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ใช้ปืนลูกกรด .22 ยิงตัวเองเสียชีวิตภายในห้องน้ำของบ้าน ในพื้นที่ อ.ธัญบุรี โดยระบุว่า เจ้าหน้าที่พบจดหมายลาตายเขียนถึงครอบครัว รวมถึงเพื่อน ๆ และอาจารย์ เนื้อความในจดหมายบ่งบอกถึงความสิ้นหวังในชีวิต
ขณะที่ พี่สาวของผู้ตาย อายุ 22 ปี เชื่อว่าน้องน่าจะตรอมใจที่แมวที่น้องชายรักมากหายไป เป็นแมวพันธุ์ผสมไทย-เปอร์เซีย หายออกจากบ้านไป 1 ปีกว่าแล้ว ตามหาเท่าไรก็ไม่พบ
สำหรับข้อความในจดหมายดังกล่าว ระบุว่า... "ผมเขียนจดหมายนี้ให้แม่พ่อพี่ของผม ผมขอโทษที่ผมมันอ่อนแอ ผมเก็บความรู้สึกนี้มา 4 ปีแล้วผมเป็นภาระให้แม่มานานพอแล้วและพ่อผมขอโทษที่ทำให้พ่อต้องซื้อคอมพิวเตอร์มาให้ผม และพี่--เป็นคนแข็งแรง ผมขอโทษที่คอยให้ความลำบากอยู่เสมอ ตั้งแต่ลักกี้หายไปผมรู้สึกหมดหวังกับอนาคตของผม ผมไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากเล่นเกม ไม่อยากไปเรียน อยากจะนอนทำให้ตัวเองผ่านวันเวลาไปแต่ละวัน จนกว่าผมจะทนไม่ไหวผมรักทุกคนในครอบครัวผม"
และยังเขียนข้อความถึงเพื่อนและอาจารย์ บางส่วนระบุว่า...
"ถึงเพื่อนทุกคน กูขอโทษนะ ถ้ากูเคยทำให้ใครลำบากไว้ พวกมึงทุกคนคือหนึ่งในประสบการณ์ชีวิตที่กูภูมิใจสุด ๆ แต่กูขอโทษ กูอ่อนแอเกิน กูหวังว่าพวกมึงจะมีอนาคตที่ดี มีครอบครัวที่รักมึง..."
"ถึงครูประจำชั้น หรือครูที่คอยสอนผมทุก ๆ วัน ที่ผมขาดลาหรือไม่ไปโรงเรียนนั้นก็เพราะผมพยายามตามหาสิ่งที่จะทำให้ตนเองไม่ฆ่าตัวตาย แต่สุดท้ายผมก็หามันไม่เจอ ผมขอโทษจริง ๆ ครับ"
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจาก
วันที่ 4 กันยายน 2561 เจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.ธัญบุรี จ.ปทุมธานี เปิดเผยถึงกรณีเด็กนักเรียนชายชั้น ม.6 ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ใช้ปืนลูกกรด .22 ยิงตัวเองเสียชีวิตภายในห้องน้ำของบ้าน ในพื้นที่ อ.ธัญบุรี โดยระบุว่า เจ้าหน้าที่พบจดหมายลาตายเขียนถึงครอบครัว รวมถึงเพื่อน ๆ และอาจารย์ เนื้อความในจดหมายบ่งบอกถึงความสิ้นหวังในชีวิต
ขณะที่ พี่สาวของผู้ตาย อายุ 22 ปี เชื่อว่าน้องน่าจะตรอมใจที่แมวที่น้องชายรักมากหายไป เป็นแมวพันธุ์ผสมไทย-เปอร์เซีย หายออกจากบ้านไป 1 ปีกว่าแล้ว ตามหาเท่าไรก็ไม่พบ
สำหรับข้อความในจดหมายดังกล่าว ระบุว่า... "ผมเขียนจดหมายนี้ให้แม่พ่อพี่ของผม ผมขอโทษที่ผมมันอ่อนแอ ผมเก็บความรู้สึกนี้มา 4 ปีแล้วผมเป็นภาระให้แม่มานานพอแล้วและพ่อผมขอโทษที่ทำให้พ่อต้องซื้อคอมพิวเตอร์มาให้ผม และพี่--เป็นคนแข็งแรง ผมขอโทษที่คอยให้ความลำบากอยู่เสมอ ตั้งแต่ลักกี้หายไปผมรู้สึกหมดหวังกับอนาคตของผม ผมไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากเล่นเกม ไม่อยากไปเรียน อยากจะนอนทำให้ตัวเองผ่านวันเวลาไปแต่ละวัน จนกว่าผมจะทนไม่ไหวผมรักทุกคนในครอบครัวผม"
และยังเขียนข้อความถึงเพื่อนและอาจารย์ บางส่วนระบุว่า...
"ถึงเพื่อนทุกคน กูขอโทษนะ ถ้ากูเคยทำให้ใครลำบากไว้ พวกมึงทุกคนคือหนึ่งในประสบการณ์ชีวิตที่กูภูมิใจสุด ๆ แต่กูขอโทษ กูอ่อนแอเกิน กูหวังว่าพวกมึงจะมีอนาคตที่ดี มีครอบครัวที่รักมึง..."
"ถึงครูประจำชั้น หรือครูที่คอยสอนผมทุก ๆ วัน ที่ผมขาดลาหรือไม่ไปโรงเรียนนั้นก็เพราะผมพยายามตามหาสิ่งที่จะทำให้ตนเองไม่ฆ่าตัวตาย แต่สุดท้ายผมก็หามันไม่เจอ ผมขอโทษจริง ๆ ครับ"
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจาก
