โมเมนต์สุดซาบซึ้ง หนุ่มน้อยวัย 13 ปี ผู้ป่วยโรคเลือด ได้พบเจอหน้าผู้ใจบุญที่ช่วยชีวิตเอาไว้เป็นครั้งแรก ขอบคุณจากหัวใจน้ำตาไหลพรั่งพรู
เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน 2561 เว็บไซต์เมโทร เผยเรื่องราวของ แจ็ค วิทเธอร์ เด็กชายวัย 13 ปีจากเมืองวอลซอลล์ ในเขตเวสต์ มิดแลนด์ สหราชอาณาจักร เขาโชคร้าย เมื่อตอนอายุ 10 ขวบ เขาป่วยด้วยโรคมะเร็งชนิดหนึ่งในระบบโรคเลือด หรือ กลุ่มอาการกลุ่มอาการเอ็มดีเอส (Myelodysplatic syndrome หรือ MDS) อันเกิดจากความผิดปกติในการทำงานของตัวอ่อนเม็ดเลือดต่าง ๆ ในไขกระดูก ซึ่งตอนนั้นหมอบอกว่า แจ็คจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกเพียง 6 เดือน
ทว่า นับเป็นความโชคดีอย่างที่สุดของแจ็ค เมื่อฐานข้อมูลสากลขององค์กรการกุศล DKMS ในกรุงลอนดอน พบว่า ไขกระดูกของ ไมเคิล เมอร์เทน ชายวัย 27 ปี จากเยอรมนี สามารถเข้ากันได้กับร่างกายของแจ็ค ทีมแพทย์จึงดำเนินการประสานงานและช่วยเหลือปลูกถ่ายไขกระดูกให้กับแจ็คจนประสบความสำเร็จ และแจ็คกลับมาดำเนินชีวิตได้อีกครั้ง
อย่างไรก็ดี แจ็คและไมเคิลต่างไม่สามารถที่จะรู้จักซึ่งกันและกัน หรือมาพบเจอกันได้ ตามกฎของการบริจาคที่เคร่งครัดในเรื่องการไม่เปิดเผยตัวตน แต่สุดท้ายแล้วด้วยความพยายามและความปรารถนาของทั้งคู่ที่ต้องการจะพบเจอกัน จึงได้ทำเรื่องร้องเรียนไปยังองค์กรการกุศลดังกล่าว และแล้วคำร้องของทั้งคู่ก็ได้รับการยินยอม แจ็คและไมเคิลได้พบเจอกันในที่สุด
วินาทีที่แจ็คและไมเคิลได้พบหน้ากันเป็นครั้งแรก ทั้งสองโผเข้ากอดกันและน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาด้วยความตื้นตันใจ ก่อนทางครอบครัวของแจ็คจะเข้าไปร่วมกอดเพื่อแสดงความขอบคุณไมเคิลอย่างซึ้งใจ ไม่รู้จะหาคำไหนที่จะเพียงพอมากล่าวขอบคุณเขา ที่เปรียบเสมือนผู้ที่มาช่วยชุบชีวิตลูกชายของพวกเขา ให้ได้กลับมามีลมหายใจ รวมทั้งช่วยให้ครอบครัวได้กลับมายิ้มได้อีกครั้ง
โจ วิทเธอร์ คุณแม่ของแจ็ค เผยว่า เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตั้งแต่ครอบครัวรู้ว่าแจ็คป่วย ทุกคนต่างเป็นทุกข์ใจ เหมือนเป็นเคราะห์ซ้ำกรรมซัดของครอบครัว เพราะเมื่อ 8 ปีก่อนหน้านั้น เอมิลี พี่สาวฝาแฝดของแจ็ค ก็ป่วยด้วยโรคเดียวกันนี้มาแล้ว และเธอก็ไม่คาดคิดว่าจะต้องมาเผชิญเหตุการณ์เช่นนั้นอีกครั้ง ในเคสของเอมิลี สามารถรับไขกระดูกบริจาคจากลอเรน ลูกสาวคนโตของเธอได้ แต่สำหรับเคสของแจ็ค มันไม่ได้ผลจนครอบครัวเกือบจะถอดใจไปแล้ว
ทางด้านไมเคิล เผยว่า "การที่ได้พบกับแจ็ค และครอบครัวของเขาเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ มันเต็มไปด้วยหลากหลายความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้ พวกเราได้ติดต่อกันผ่านทางอีเมล และ WatsApp แต่ยังไม่เคยได้เจอตัวจริงกันสักครั้ง วันนี้เราได้กอดกัน มันเป็นความรู้สึกที่เหลือเชื่อมาก ๆ"
"แค่คิดว่าสิ่งเล็ก ๆ ในร่างกายของเราจะสามารถช่วยชีวิตของใครคนหนึ่งได้ มันเป็นอะไรที่ง่ายและดีที่จะทำมัน" ไมเคิล กล่าว
