ความในใจ สรยุทธ ก่อนติดคุก คดีไร่ส้ม รับติดคุกสังคมมา 4 ปี แค่เปิดทีวียังไม่กล้า !

           ในวันเดียวกัน เพจเฟซบุ๊ก สรยุทธ สุทัศนะจินดา กรรมกรข่าว ได้มีการโพสต์ข้อความระบุว่า เป็นความในใจของนายสรยุทธ ก่อนฟังคำพิพากษา โดย นายสรยุทธ เปิดเผยว่า ตนเตรียมใจมาแล้ว เชื่อว่าคงไม่รอด และก็ต้องยอมรับกับผลคำตัดสิน เพราะเป็นไปได้ยากที่ศาลฎีกาจะกลับคำตัดสินของทั้ง 2 ศาลก่อนหน้านี้
           โดย นายสรยุทธ ระบว่า ตนต่อสู้เต็มที่แล้วตามกระบวนการยุติธรรม พยายามแสดงให้เห็นว่าบริษัท ไร่ส้ม จำกัด โฆษณาเกิน ในขณะที่ อสมท ก็โฆษณาเกินเช่นกัน และมากกว่า บริษัท ไร่ส้ม จำกัด ไม่เคยไปเบียดบังเวลาโฆษณาของ อสมท แต่เมื่อเห็นว่าสถานีเป็นเจ้าของเวลา จะทำอะไรก็ได้ ตนก็ยอมรับ ยืนยันว่ากระบวนการโฆษณาไม่เคยมีการปกปิด เพราะหากต้องการจะปกปิด ก็ปกปิดไม่ได้โดยเจ้าหน้าที่ธุรการเพียงคนเดียว

           ทั้งนี้ การจ่ายเช็คทั้ง 6 ฉบับ มีที่มาที่ไปว่าเป็นการจ่ายค่าจ้าง เพื่อให้ทำงานเกี่ยวกับการขายโฆษณา มีการหักภาษี ณ ที่จ่ายอย่างครบถ้วน ยอดเงินเป็นเศษสตางค์ และตัวเลขไม่ได้มีความสัมพันธ์กับโฆษณาเกินเลย แต่เมื่อเชื่อว่าเป็นการจ่ายสินบน ตนก็ต้องยอมรับ และเงินค่าโฆษณาเกิน 138 ล้าน ตนได้ชำระให้ อสมท ไปครบถ้วนแล้ว ตั้งแต่ยังไม่เกิดคดีความ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าไม่ทำให้ อสมท เสียหาย แต่เมื่อมันชดใช้สิ่งที่เห็นว่าผิดไปแล้วไม่ได้ ตนก็ยอมรับ

           เดือนกุมภาพันธ์ ปี 2559 ที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ต้องหยุดทำงานที่เคยทำมาทุกวัน ทั้งที่ศาลยังไม่ได้มีคำพิพากษาถึงที่สุด ใครไม่เป็นตน คงไม่รู้ว่ามันทุกข์ทรมานขนาดไหน กับการต้องตื่นขึ้นมาทุกวันแล้วไม่ได้ออกไปใช้ชีวิตอย่างที่เคย ช่วงนั้นไม่กล้าแม้กระทั่งเปิดโทรทัศน์ อย่าว่าแต่รายการที่ตัวเองเคยทำ เพราะถ้าต้องเห็นสิ่งที่รักและเคยทำมาตลอด มันจะหยุดน้ำตาของตัวเองไม่ได้ ตนทำได้อย่างเดียวคือ พยายามลืมชีวิตที่เคยเป็นมา

           สำหรับตน การต้องหยุดทำงาน เหตุเพราะคำพิพากษาของสังคม คือความทุกข์ทรมานที่สุดครั้งหนึ่งของชีวิต เพราะคือการห้ามตนใช้ชีวิต ไม่ใช่แค่การห้ามทำอาชีพของตน อิสรภาพในการใช้ชีวิตของตนหมดไปตั้งแต่เมื่อ 4 ปีก่อนแล้ว

           "ผมติดคุกสังคมมา 4 ปีแล้ว ตลอด 4 ปีของการต่อสู้คดีก็ไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่วันเดียว ความรู้สึกเสมือนยิ่งสู้ยิ่งแพ้ แต่ก็ต้องสู้ วันนี้ผมคงติดคุกตามคำพิพากษาของศาลสูงสุด ความยากลำบากเดียวคือ ทำใจ ซึ่งผมยังไม่รู้ว่าจะทำได้ขนาดไหน จะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ที่จะทำความคุ้นเคยกับมัน แต่ที่สุดผมก็ต้องยอมรับให้ได้

           ชีวิตต้องดำเนินต่อไป อย่างน้อยวันนี้ชีวิตผมก็จะได้เริ่มต้นใหม่เสียที แม้จะต้องเริ่มต้นจากติดลบ อยู่ในคุกตะราง จุดต่ำสุดของชีวิต แต่ก็ได้เริ่มต้น ซึ่งมันจะมีวันหนึ่งในที่สุดที่จะได้นับหนึ่งใหม่

           ขอบคุณทุกคนที่เจอกัน ก็เข้ามาจับมือให้กำลังใจ ไม่ได้เจอกันก็ส่งกำลังใจมาให้ จนกว่าจะมีโอกาสพบกันใหม่ครับ สรยุทธ สุทัศนะจินดา 21 มกราคม 2563"