อดีตนักข่าวหญิง ถูกม็อบรุมข่มขืน โดนเสาธง-ท่อนไม้ ยัดของลับ ยับเยินเกือบตาย

       ปี 2554 เป็นช่วงที่อาชีพการงานของลารากำลังรุ่งถึงขีดสุด เธอได้เดินทางไปอียิปต์เพื่อทำข่าวเกี่ยวกับประเด็นที่ประธานาธิบดีฮอสนี มูบารัค ถูกโค่นอำนาจ ซึ่งในช่วงเวลานั้นเอง สถานการณ์อาหรับสปริง หรือคลื่นปฏิวัติและสงครามของโลกอาหรับ กำลังคุกรุ่นมากขึ้นเรื่อย ๆ

       ในคืนหนึ่ง ลารารายงานข่าวอยู่ที่จัตุรัสทาห์รีร์ ในกรุงไคโร ท่ามกลางกลุ่มผู้ประท้วงที่กำลังเฉลิมฉลองการปฏิวัติอียิปต์

       เธอเล่าย้อนถึงคืนสยองนั้นว่า ตอนแรกสถานการณ์ดูปกติดี ฝูงชนดูเหมือนว่าจะชื่นชอบคนอเมริกัน แต่แล้วจู่ ๆ ล่ามก็หันมาหาเธอด้วยสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด แล้วตะโกนบอกว่า "วิ่ง ! วิ่งหนีไป !" ตอนนั้นลารารู้สึกได้ว่ามีคนเอามือจับที่หว่างขาของเธอ ทำให้เธอตกใจมาก เธอกับทีมงานจึงรีบวิ่งหนีกันอย่างไม่คิดชีวิต

       "ฉันคิดอย่างเดียวว่าถ้าฉันโดนจับอยู่ตรงนี้ ฉันต้องตายแน่ ๆ ฉันจึงพยายามต่อสู้แบบสุดแรงเกิดเท่าที่ฉันจะทำได้ แต่ฉันสู้อยู่ได้แค่ประมาณ 15 นาที กลุ่มผู้ชายเหล่านั้นก็ฉีกทึ้งเสื้อผ้าฉัน ลูบคลำทั่วตัวฉัน ข่มขืนฉัน รวมทั้งใช้ท่อนไม้และไม้เสาธงเสียบเข้ามาในตัวฉัน ตอนนั้นฉันหลุดจากเรย์ไปนานแล้ว พวกเขายื้อแย่งตัวของฉัน และผู้ชายเหล่านั้นรุมข่มขืนฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า" ลารา เล่า

       นักข่าวหญิง เผยว่า เธอทั้งช็อกและหวาดกลัวอย่างที่สุด หลังจากถูกรุมทุบตี ทรมานและข่มขืนซ้ำ ๆ เธอก็หมดแรงที่จะต่อสู้ ได้แต่ทนอยู่แบบนั้น แล้วก็คิดไปถึงหน้าลูก ๆ 2 คนที่ยังเล็ก ทุกอย่างเลวร้ายมาก อีกทั้งยังแทบหายใจไม่ได้ เพราะซี่โครงถูกกดทับ

       ผู้ชายพวกนั้นเหมือนจะพยายามฉีกร่างเธอเป็นชิ้น ๆ ทั้งดึงทึ้งแขนเธอ และกระชากผมเธออย่างแรงจนหนังหัวแทบจะหลุด ลาราถูกลากไปลากมาอยู่แบบนั้น จนไปถึงจุดที่กลุ่มผู้ประท้วงส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงและเด็ก พวกผู้หญิงจึงได้เข้ามาช่วยเธอ

       ตอนนั้นร่างของลาราเปลือยเปล่าและบอบช้ำอย่างสาหัส ตรงนั้นมีผู้ชายประปราย เด็กผู้ชายหลายคนและผู้หญิงจำนวนมาก พวกเธอช่วยกันโยนเสื้อผ้ามาปกคลุมร่างของนักข่าวสาว ลาราคิดว่าเธอคงต้องตายแน่ ๆ จนกระทั่งชาวบ้านผู้หญิงวิ่งไปตามทหารประมาณ 20 นายมาช่วยเหลือและปฐมพยาบาลเธอ

       ลาราถูกนำตัวกลับไปยังโรงแรม ซึ่งมีหมอเข้ามาดูแลรักษาในเบื้องต้น หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ถูกนำตัวขึ้นเครื่องบินกลับไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลในสหรัฐอเมริกา

       ลารา กล่าวว่า ตอนนั้นไม่มีกลุ่ม #MeToo ที่หยัดยืนเคียงข้างผู้หญิงมาแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตได้ และไม่มีใครพูดถึงนักข่าวหญิงที่ถูกรุมข่มขืนจนเกือบตาย มีแต่สื่อแย่ ๆ ที่รายงานข้อมูลผิด ๆ ว่าเธอแทบไม่ได้ถูกล่วงเกินอะไรเลย ซึ่งเธอได้ฟ้องร้องสื่อเจ้าดังกล่าวแล้ว โดยเธอกล่าวหนักแน่นว่า การรายงานข่าวว่าเธอไม่ได้ถูกข่มขืน เป็นสิ่งที่ไม่สามารถยอมรับและให้อภัยได้

       ทั้งนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนั้นเป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัสในชีวิตที่เคยพบเจอมา และการออกมาพูดเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่อย่างน้อยเธอก็กล้าออกมาบอกให้สังคมได้รับรู้ ซึ่งทางสถานีโทรทัศน์ก็ได้ชื่นชมความกล้าหาญของเธอ