พ่อและน้องชายของ แม่ปุ๊ก วางยาลูก น้ำตาซึมเครียดหนัก ยันไม่ได้สมคบคิดเรื่องเงินบริจาค ทำใจหากลูกถูกประหาร ไม่มีแม้เงินจ้างทนาย แต่ขอทุกคนฟังหูไว้หู ความจริงยังไม่ปรากฏ
![ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก]( "ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก")
รายการ เรื่องลับมาก (no censor) ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 14.20-15.00 น. ทางเนชั่นทีวี ช่อง 22 วันนี้ (27 พฤษภาคม 2563) ดร.เสรี วงษ์มณฑา เปิดใจสัมภาษณ์ พ่อและน้องชาย แม่ปุ๊ก กรณีที่ถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด มีส่วนในเรื่องเงินบริจาค 20 ล้าน
น้องเอ (นามสมมติ) เข้ามาอยู่ในบ้าน ปุ๊กมาคลอดที่บ้านหรือคลอดมาก่อน ?
พ่อ : เขาคลอดมาก่อน ก่อนมาอยู่ที่บ้าน ตอนนั้นน้องเออายุไม่ถึงเดือน ไม่น่าเกิน 10 วัน
ไปรับเขามีโอกาสได้เห็นแฟนของปุ๊กไหม ?
พ่อ : ได้เห็น ก็เชื่อว่าเขาเป็นพ่อของน้องเอ
น้องชาย : ผมก็เชื่อ เพราะผมเห็นน้องเอดูดนมจากเต้าพี่ปุ๊กเลย ผมก็เลยเชื่อว่าเป็นลูกพี่ปุ๊กจริง ๆ
![ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก]( "ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก")
ในเมื่อเขาอยู่ด้วยกัน ไม่ถามเหรอเรื่องพ่อของเด็ก ?
พ่อ : รับมาด้วยกันทั้งหมดเลย เขาอยู่บ้าน 4-5 เดือนก็ย้ายออกไป ไม่ได้ถามสาเหตุว่าทำไมย้าย
น้องชาย : มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขาครับ
พ่อยืนยันว่าน้องบี (นามสมมติ) เป็นลูกปุ๊กแน่ ๆ เพราะพาไปคลอด เขาท้องพ่อไม่เห็นเลยเหรอ ?
พ่อ : ไม่เคยเห็นเลยครับ ไม่เคยเห็นเขาอาเจียนอะไร ตอนนั้นผมไม่ทราบว่าเขาท้อง จนพาเขาไปคลอด
![ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก]( "ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก")
น้องบีป่วยตอนไหน อาการป่วยเป็นยังไง ?
พ่อ : น้องบีป่วยปลายปีที่แล้ว เราไปบ้านที่ต่างจังหวัด เลี้ยงกินกันธรรมดาปกติ แล้วสันนิษฐานว่าอาจเป็นการกินปลาหมึก เข้าใจว่าแพ้อาหาร และผื่นขึ้น ปุ๊กเขาเลยถ่ายรูปและส่งไปให้หมอที่รักษาน้องเอดูว่าผื่นตัวนี้เกี่ยวกับภูมิแพ้อะไรหรือเปล่า แล้วเขาก็พาลูกไปตรวจภูมิแพ้ดูว่าเหมือนน้องเอหรือเปล่า
พอตรวจแล้วผลเป็นยังไง ?
พ่อ : ผมไม่ทราบผลการตรวจ เพราะเขาไม่ได้บอกอะไรผมเลย
น้องชาย : ผมก็ไม่รู้เลยเหมือนกัน เขาไม่ได้คุยอะไร เพราะตอนไปบ้านต่างจังหวัดผมไม่ได้ไปด้วย ผมอยู่บ้านที่กรุงเทพฯ ผมก็เลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย
พ่อ : คิดว่าเป็นอาการภูมิแพ้ครับ
![ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก]( "ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก")
แล้วป่วยอีกครั้ง ห่างกับรอบแรกนานไหม ?
พ่อ : ไม่นานครับ ไม่เอะใจว่าจะรุนแรง
เมื่อไหร่ที่เขาทรุดจนต้องพาไปโรงพยาบาล ?
พ่อ : วันที่เขาพาไปตรวจภูมิแพ้นั่นแหละครับ เขาอยู่โรงพยาบาลตลอด แต่ผมไม่ทราบเลยว่าอาการเป็นยังไง
น้องชาย : ส่วนมากหมอจะคุยกับแม่ปุ๊กเลย เพราะอยู่กับหมอมากกว่า ไม่ได้คุยกับพ่อกับแม่
เวลามีญาติพี่น้องเข้าโรงพยาบาล เราจะใจไม่ดี ตอนนั้นพอหมอแอดมิต คุณพ่อได้ถามไหมว่าทำไมหลานเป็นอะไร ทำไมต้องนอนโรงพยาบาล ?
พ่อ : ก็เคยถามเขาเหมือนกันว่าตกลงเป็นอะไร แพ้อาหารทะเลหรือเปล่า เขาบอกว่าหมอไปเจาะเลือดตรวจ ผมก็รู้แค่นั้น
ตอนที่เห็นอาการรุนแรง คิดว่าจะเสียหลานอีกคนหรือเปล่า ?
พ่อ : ณ ตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกว่าจะเสียหลาน เพราะคิดว่าเป็นภูมิแพ้
![ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก]( "ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก")
หลานคนแรกผูกพันมาก หลานคนนี้ผูกพันแค่ไหน ?
น้องชาย : ผูกพันครับ เล่นด้วยกันมา ผมก็กอดหอมเล่นทั้งคู่ ถ้าหยุดก็พาไปขี่มอเตอร์ไซค์เล่น ดูเป็ด ดูไก่ เพราะน้องบีชอบดูสัตว์ ตอนน้องเขาอยู่โรงพยาบาลก็คิดถึงมาก ซึ่งตัวผมไม่เคยได้เข้าไปเยี่ยมเลย ผมไม่เคยได้ดูหน้าน้องตั้งแต่วันที่หมอห้ามเยี่ยม
ทำไมหมอห้ามเยี่ยม ?
พ่อ : ปุ๊กเขาบอกว่าในช่วงโควิด เขากลัวจะติดเชื้อ นี่ตามที่ปุ๊กแจ้งมา
กลัวเสียหลานไหม ?
น้องชาย : กลัว ไม่อยากเสียหลานคนนี้ไปเลย
เขาบอกน้องบีมีปัญหาที่ปาก ?
น้องชาย : ผมเคยเห็นภาพแต่ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร เป็นปากดำ ๆ เหมือนปากเปื่อย
พ่อ : ตอนนั้นก็ยังถามปุ๊กว่าน้องเป็นโรคปากเท้าเปื่อยหรือเปล่า
ตอนนี้ข่าวออกมาว่าน้องเหมือนน้องเอ แม่ปุ๊กวางยาน้องบีอีกแล้ว พอได้ยินข่าว คิดยังไง ?
พ่อ : ผมตกใจมาก ก็คิดอยู่ว่าถ้าเขาจะวางยา เขาจะทำเพื่ออะไร ในเมื่อนั่นก็คือลูกแท้ ๆ ทำเพื่ออะไร
หลายคนโยงไปที่เงินบริจาค ?
พ่อ : อันนี้ผมไม่ทราบเลยครับ
เขาบอกน้องเอโดนวางยาเพื่อเงินบริจาค และตอนนี้น้องบีก็โดนเหมือนกันเพื่อเงินบริจาค ?
น้องชาย : ก็ตกใจ ถ้าส่วนตัวผมไม่อยากพูดว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ ผมอยากเห็นหลักฐานมากกว่า ถ้าทำจริงผมก็ยอมรับได้ครับ ผมก็อยากขอความยุติธรรมกับตำรวจด้วย เรื่องจุดจุดนี้ครับ
หลายคนกล่าวหาว่าครอบครัวเกี่ยวข้องกับเงินบริจาค บ้านที่อยู่ตอนนี้ก็ได้จากเงินบริจาค ?
พ่อ : บ้านหลังนี้เป็นน้ำพักน้ำแรงของผม ผมผ่อนมาเกือบ 20 ปี ยังไม่หมด ตอนนี้ปุ๊กอายุ 29 ตอนผมเริ่มซื้อบ้านเขาอายุแค่ 9 ขวบ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะทุกวันนี้ผมเป็นคนผ่อนชำระเองทุกงวด ๆ และยังผ่อนอยู่
ตอนนี้สังคมมองว่าลูกสาวโหดร้ายอำมหิต รู้สึกยังไง ?
พ่อ : ผมรู้สึกว่ามันรุนแรงมาก แล้ว ณ วันนี้ความจริงมันยังไม่ปรากฏ ก็น่าจะเป็นการฟังหูไว้หูบ้าง
ไม่ควรสรุปก่อนตำรวจ ?
พ่อ : ใช่ครับผม
คุณแม่เป็นยังไงบ้าง ?
พ่อ : เขาเครียดตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ เป็นเบาหวาน โรคหัวใจ ตอนนี้เครียดมาก เบาหวานขึ้นตา เขาไม่ดูข่าว ไม่ฟังเลย เขาเครียด ผมก็เครียดครับ ผมจะพยายามไม่เล่าอะไรต่อ เขาถามก็บอกว่าลูกอยู่เรือนจำ ส่วนข้อกล่าวหาเขาไม่ได้ถาม ถ้าเขาถามผมก็จะบอกว่าเป็นแค่ข้อสันนิษฐาน
ทนายบอกว่าถ้าปุ๊กผิดจริง เงินบริจาคที่ได้มาเขาอาจยึดคืน คิดว่าเป็นธรรมแค่ไหน ?
พ่อ : ก็ปล่อยให้เขายึดครับ เพราะผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราไม่เห็นอะไรเลย
น้องชาย : ให้เขาเอาไปเลยครับ
ถ้าเป็นไปตามข้อกล่าวหา เงินจำนวนนี้ไม่ควรจะได้หรือเปล่า ?
พ่อ : ก็ถือว่าเป็นเงินไม่สุจริตแล้ว ก็ไม่ควรจะได้ครับ
ถึงขั้นขอให้มีโทษรุนแรงถึงขั้นประหาร พ่อคิดยังไง ?
พ่อ : ก็ปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการตามกฎหมายครับ เราคิดอะไรไม่ได้ เราประชาชนธรรมดาคนหนึ่ง เรื่องกฎหมายเราไม่ทราบ แม้แต่ตอนนี้เงินที่จะจ้างทนายก็ไม่มี
น้องชาย : ตามกฎหมายเลยครับ
สมาชิกในครอบครัวรู้สึกยังไง ?
พ่อ : เราก็เครียดกันพอสมควร บางอย่างเราไม่รู้เรื่องเลย แต่สังคมมาประณามว่าเราเป็นผู้ร่วมกระทำ เป็นครอบครัวที่เลวร้าย จะไม่มีที่ยืนในสังคม ถูกตัดสินไปแล้ว แต่เราก็อยู่กันปกติ เพราะเรามีเพื่อนบ้านที่เข้าใจและคอยให้กำลังใจเราอยู่
น้องรู้สึกยังไงที่ข่าวแรงมาก ?
น้องชาย : เหนื่อยครับ ผมสงสารแม่ สงสารพ่อ พ่อแม่เหนื่อยมาเยอะแล้ว (เสียงสั่นเครือ) ยังต้องมาเจอแบบนี้อีก บางวันนอนไม่หลับ ตีสองตีสามยังต้องมานั่งคุยกันเรื่องนี้ว่าจะเอายังไง เป็นยังไง บางวันแม่ช็อก เหมือนเขาหายใจไม่ออก (ร้องไห้) เหมือนคนชัก มือไม้ชา มันเหนื่อย เครียดมากครับ
ยังไปทำงานได้ตามปกติไหม ?
พ่อ : ก็ยังทำงานได้ตามปกติ เพียงแต่ว่าพอเราไปที่ทำงาน พยายามแยกเรื่องส่วนตัวกับงานออก แต่ก็อดเป็นห่วงที่บ้านไม่ได้
น้องชาย : ผมไปได้ แต่พยายามไม่คุยกับใคร แต่มีรุ่นพี่ที่ทำงานเขาให้กำลังใจ ให้เราสู้ ๆ เดี๋ยวก็ผ่านไป
ตอนนี้ตำรวจเขาโยงเราด้วยไหม ?
พ่อ : เขาโยงมาหาผมครับ ณ ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกครับ
น้องชาย : ตำรวจเขาพูดว่าอาจมีผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ภายในบ้าน ซึ่งในบ้านก็มีแค่พ่อ แม่ ผม มันก็คิดทุกคนว่าจะเป็นใคร
ยืนยันกี่เปอร์เซ็นต์ว่าเราบริสุทธิ์ ?
พ่อ : ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ
น้องชาย : ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ
อยากพูดอะไรกับลูกสาว ?
พ่อ : ทุกอย่างก็ขอให้เป็นไปตามกระบวนกฎหมาย ทำผิดก็ขอให้รับผิดไป พ่อคงช่วยอะไรไม่ได้มากกว่านี้
น้องล่ะ ?
น้องชาย : ถ้าสิ่งที่พี่ทำผิดจริงก็ยอมรับ ไม่ว่าจะติดคุกตลอดชีวิตหรือประหารชีวิตก็ต้องยอมรับ
อยากพูดอะไรกับโซเชียลที่ตัดสินไปแล้ว ?
พ่อ : จริง ๆ แล้วผมยังยืนยันว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ปุ๊กทำ และขอให้ทุกอย่างยุติเถอะ ทุกวันนี้ผมและครอบครัวเครียดมาก แทบไม่เป็นอันทำงานแล้ว ผมก็ต้องกังวลกับการทำงานของผม ถ้าเกิดการทำงานของผมมีปัญหาอะไรขึ้นมา นั่นหมายความว่าทุกอย่างของผมล่มหมดเลย เพราะผมเป็นเสาหลักของบ้าน ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มเครียดขึ้นทุกวัน ๆ ผมขอร้องนะครับ ช่วยฟังหูไว้หู อย่าเพิ่งสรุปอะไรลงไป ก่อนได้รู้ความจริงทั้งหมด
ถ้าน้องบีกลับบ้านได้จะเอากลับมาเลี้ยงที่บ้านไหม ?
พ่อ : เอากลับมาเลี้ยงที่บ้านครับ ยังรักและผูกพัน
น้องชาย : อยากได้มาเลี้ยงมาก (เสียงสั่นเครือ)
![ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก]( "ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก")
![ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก]( "ภาพข่าวพ่อปุ๊ก วางยาลูก")
รายการ เรื่องลับมาก (no censor) ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 14.20-15.00 น. ทางเนชั่นทีวี ช่อง 22 วันนี้ (27 พฤษภาคม 2563) ดร.เสรี วงษ์มณฑา เปิดใจสัมภาษณ์ พ่อและน้องชาย แม่ปุ๊ก กรณีที่ถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด มีส่วนในเรื่องเงินบริจาค 20 ล้าน
น้องเอ (นามสมมติ) เข้ามาอยู่ในบ้าน ปุ๊กมาคลอดที่บ้านหรือคลอดมาก่อน ?
พ่อ : เขาคลอดมาก่อน ก่อนมาอยู่ที่บ้าน ตอนนั้นน้องเออายุไม่ถึงเดือน ไม่น่าเกิน 10 วัน
ไปรับเขามีโอกาสได้เห็นแฟนของปุ๊กไหม ?
พ่อ : ได้เห็น ก็เชื่อว่าเขาเป็นพ่อของน้องเอ
น้องชาย : ผมก็เชื่อ เพราะผมเห็นน้องเอดูดนมจากเต้าพี่ปุ๊กเลย ผมก็เลยเชื่อว่าเป็นลูกพี่ปุ๊กจริง ๆ
ในเมื่อเขาอยู่ด้วยกัน ไม่ถามเหรอเรื่องพ่อของเด็ก ?
พ่อ : รับมาด้วยกันทั้งหมดเลย เขาอยู่บ้าน 4-5 เดือนก็ย้ายออกไป ไม่ได้ถามสาเหตุว่าทำไมย้าย
น้องชาย : มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขาครับ
พ่อยืนยันว่าน้องบี (นามสมมติ) เป็นลูกปุ๊กแน่ ๆ เพราะพาไปคลอด เขาท้องพ่อไม่เห็นเลยเหรอ ?
พ่อ : ไม่เคยเห็นเลยครับ ไม่เคยเห็นเขาอาเจียนอะไร ตอนนั้นผมไม่ทราบว่าเขาท้อง จนพาเขาไปคลอด
น้องบีป่วยตอนไหน อาการป่วยเป็นยังไง ?
พ่อ : น้องบีป่วยปลายปีที่แล้ว เราไปบ้านที่ต่างจังหวัด เลี้ยงกินกันธรรมดาปกติ แล้วสันนิษฐานว่าอาจเป็นการกินปลาหมึก เข้าใจว่าแพ้อาหาร และผื่นขึ้น ปุ๊กเขาเลยถ่ายรูปและส่งไปให้หมอที่รักษาน้องเอดูว่าผื่นตัวนี้เกี่ยวกับภูมิแพ้อะไรหรือเปล่า แล้วเขาก็พาลูกไปตรวจภูมิแพ้ดูว่าเหมือนน้องเอหรือเปล่า
พอตรวจแล้วผลเป็นยังไง ?
พ่อ : ผมไม่ทราบผลการตรวจ เพราะเขาไม่ได้บอกอะไรผมเลย
น้องชาย : ผมก็ไม่รู้เลยเหมือนกัน เขาไม่ได้คุยอะไร เพราะตอนไปบ้านต่างจังหวัดผมไม่ได้ไปด้วย ผมอยู่บ้านที่กรุงเทพฯ ผมก็เลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย
พ่อ : คิดว่าเป็นอาการภูมิแพ้ครับ
แล้วป่วยอีกครั้ง ห่างกับรอบแรกนานไหม ?
พ่อ : ไม่นานครับ ไม่เอะใจว่าจะรุนแรง
เมื่อไหร่ที่เขาทรุดจนต้องพาไปโรงพยาบาล ?
พ่อ : วันที่เขาพาไปตรวจภูมิแพ้นั่นแหละครับ เขาอยู่โรงพยาบาลตลอด แต่ผมไม่ทราบเลยว่าอาการเป็นยังไง
น้องชาย : ส่วนมากหมอจะคุยกับแม่ปุ๊กเลย เพราะอยู่กับหมอมากกว่า ไม่ได้คุยกับพ่อกับแม่
เวลามีญาติพี่น้องเข้าโรงพยาบาล เราจะใจไม่ดี ตอนนั้นพอหมอแอดมิต คุณพ่อได้ถามไหมว่าทำไมหลานเป็นอะไร ทำไมต้องนอนโรงพยาบาล ?
พ่อ : ก็เคยถามเขาเหมือนกันว่าตกลงเป็นอะไร แพ้อาหารทะเลหรือเปล่า เขาบอกว่าหมอไปเจาะเลือดตรวจ ผมก็รู้แค่นั้น
ตอนที่เห็นอาการรุนแรง คิดว่าจะเสียหลานอีกคนหรือเปล่า ?
พ่อ : ณ ตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกว่าจะเสียหลาน เพราะคิดว่าเป็นภูมิแพ้
หลานคนแรกผูกพันมาก หลานคนนี้ผูกพันแค่ไหน ?
น้องชาย : ผูกพันครับ เล่นด้วยกันมา ผมก็กอดหอมเล่นทั้งคู่ ถ้าหยุดก็พาไปขี่มอเตอร์ไซค์เล่น ดูเป็ด ดูไก่ เพราะน้องบีชอบดูสัตว์ ตอนน้องเขาอยู่โรงพยาบาลก็คิดถึงมาก ซึ่งตัวผมไม่เคยได้เข้าไปเยี่ยมเลย ผมไม่เคยได้ดูหน้าน้องตั้งแต่วันที่หมอห้ามเยี่ยม
ทำไมหมอห้ามเยี่ยม ?
พ่อ : ปุ๊กเขาบอกว่าในช่วงโควิด เขากลัวจะติดเชื้อ นี่ตามที่ปุ๊กแจ้งมา
กลัวเสียหลานไหม ?
น้องชาย : กลัว ไม่อยากเสียหลานคนนี้ไปเลย
เขาบอกน้องบีมีปัญหาที่ปาก ?
น้องชาย : ผมเคยเห็นภาพแต่ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร เป็นปากดำ ๆ เหมือนปากเปื่อย
พ่อ : ตอนนั้นก็ยังถามปุ๊กว่าน้องเป็นโรคปากเท้าเปื่อยหรือเปล่า
ตอนนี้ข่าวออกมาว่าน้องเหมือนน้องเอ แม่ปุ๊กวางยาน้องบีอีกแล้ว พอได้ยินข่าว คิดยังไง ?
พ่อ : ผมตกใจมาก ก็คิดอยู่ว่าถ้าเขาจะวางยา เขาจะทำเพื่ออะไร ในเมื่อนั่นก็คือลูกแท้ ๆ ทำเพื่ออะไร
หลายคนโยงไปที่เงินบริจาค ?
พ่อ : อันนี้ผมไม่ทราบเลยครับ
เขาบอกน้องเอโดนวางยาเพื่อเงินบริจาค และตอนนี้น้องบีก็โดนเหมือนกันเพื่อเงินบริจาค ?
น้องชาย : ก็ตกใจ ถ้าส่วนตัวผมไม่อยากพูดว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ ผมอยากเห็นหลักฐานมากกว่า ถ้าทำจริงผมก็ยอมรับได้ครับ ผมก็อยากขอความยุติธรรมกับตำรวจด้วย เรื่องจุดจุดนี้ครับ
หลายคนกล่าวหาว่าครอบครัวเกี่ยวข้องกับเงินบริจาค บ้านที่อยู่ตอนนี้ก็ได้จากเงินบริจาค ?
พ่อ : บ้านหลังนี้เป็นน้ำพักน้ำแรงของผม ผมผ่อนมาเกือบ 20 ปี ยังไม่หมด ตอนนี้ปุ๊กอายุ 29 ตอนผมเริ่มซื้อบ้านเขาอายุแค่ 9 ขวบ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะทุกวันนี้ผมเป็นคนผ่อนชำระเองทุกงวด ๆ และยังผ่อนอยู่
ตอนนี้สังคมมองว่าลูกสาวโหดร้ายอำมหิต รู้สึกยังไง ?
พ่อ : ผมรู้สึกว่ามันรุนแรงมาก แล้ว ณ วันนี้ความจริงมันยังไม่ปรากฏ ก็น่าจะเป็นการฟังหูไว้หูบ้าง
ไม่ควรสรุปก่อนตำรวจ ?
พ่อ : ใช่ครับผม
คุณแม่เป็นยังไงบ้าง ?
พ่อ : เขาเครียดตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ เป็นเบาหวาน โรคหัวใจ ตอนนี้เครียดมาก เบาหวานขึ้นตา เขาไม่ดูข่าว ไม่ฟังเลย เขาเครียด ผมก็เครียดครับ ผมจะพยายามไม่เล่าอะไรต่อ เขาถามก็บอกว่าลูกอยู่เรือนจำ ส่วนข้อกล่าวหาเขาไม่ได้ถาม ถ้าเขาถามผมก็จะบอกว่าเป็นแค่ข้อสันนิษฐาน
ทนายบอกว่าถ้าปุ๊กผิดจริง เงินบริจาคที่ได้มาเขาอาจยึดคืน คิดว่าเป็นธรรมแค่ไหน ?
พ่อ : ก็ปล่อยให้เขายึดครับ เพราะผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราไม่เห็นอะไรเลย
น้องชาย : ให้เขาเอาไปเลยครับ
ถ้าเป็นไปตามข้อกล่าวหา เงินจำนวนนี้ไม่ควรจะได้หรือเปล่า ?
พ่อ : ก็ถือว่าเป็นเงินไม่สุจริตแล้ว ก็ไม่ควรจะได้ครับ
ถึงขั้นขอให้มีโทษรุนแรงถึงขั้นประหาร พ่อคิดยังไง ?
พ่อ : ก็ปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการตามกฎหมายครับ เราคิดอะไรไม่ได้ เราประชาชนธรรมดาคนหนึ่ง เรื่องกฎหมายเราไม่ทราบ แม้แต่ตอนนี้เงินที่จะจ้างทนายก็ไม่มี
น้องชาย : ตามกฎหมายเลยครับ
สมาชิกในครอบครัวรู้สึกยังไง ?
พ่อ : เราก็เครียดกันพอสมควร บางอย่างเราไม่รู้เรื่องเลย แต่สังคมมาประณามว่าเราเป็นผู้ร่วมกระทำ เป็นครอบครัวที่เลวร้าย จะไม่มีที่ยืนในสังคม ถูกตัดสินไปแล้ว แต่เราก็อยู่กันปกติ เพราะเรามีเพื่อนบ้านที่เข้าใจและคอยให้กำลังใจเราอยู่
น้องรู้สึกยังไงที่ข่าวแรงมาก ?
น้องชาย : เหนื่อยครับ ผมสงสารแม่ สงสารพ่อ พ่อแม่เหนื่อยมาเยอะแล้ว (เสียงสั่นเครือ) ยังต้องมาเจอแบบนี้อีก บางวันนอนไม่หลับ ตีสองตีสามยังต้องมานั่งคุยกันเรื่องนี้ว่าจะเอายังไง เป็นยังไง บางวันแม่ช็อก เหมือนเขาหายใจไม่ออก (ร้องไห้) เหมือนคนชัก มือไม้ชา มันเหนื่อย เครียดมากครับ
ยังไปทำงานได้ตามปกติไหม ?
พ่อ : ก็ยังทำงานได้ตามปกติ เพียงแต่ว่าพอเราไปที่ทำงาน พยายามแยกเรื่องส่วนตัวกับงานออก แต่ก็อดเป็นห่วงที่บ้านไม่ได้
น้องชาย : ผมไปได้ แต่พยายามไม่คุยกับใคร แต่มีรุ่นพี่ที่ทำงานเขาให้กำลังใจ ให้เราสู้ ๆ เดี๋ยวก็ผ่านไป
ตอนนี้ตำรวจเขาโยงเราด้วยไหม ?
พ่อ : เขาโยงมาหาผมครับ ณ ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกครับ
น้องชาย : ตำรวจเขาพูดว่าอาจมีผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ภายในบ้าน ซึ่งในบ้านก็มีแค่พ่อ แม่ ผม มันก็คิดทุกคนว่าจะเป็นใคร
ยืนยันกี่เปอร์เซ็นต์ว่าเราบริสุทธิ์ ?
พ่อ : ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ
น้องชาย : ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ
อยากพูดอะไรกับลูกสาว ?
พ่อ : ทุกอย่างก็ขอให้เป็นไปตามกระบวนกฎหมาย ทำผิดก็ขอให้รับผิดไป พ่อคงช่วยอะไรไม่ได้มากกว่านี้
น้องล่ะ ?
น้องชาย : ถ้าสิ่งที่พี่ทำผิดจริงก็ยอมรับ ไม่ว่าจะติดคุกตลอดชีวิตหรือประหารชีวิตก็ต้องยอมรับ
อยากพูดอะไรกับโซเชียลที่ตัดสินไปแล้ว ?
พ่อ : จริง ๆ แล้วผมยังยืนยันว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ปุ๊กทำ และขอให้ทุกอย่างยุติเถอะ ทุกวันนี้ผมและครอบครัวเครียดมาก แทบไม่เป็นอันทำงานแล้ว ผมก็ต้องกังวลกับการทำงานของผม ถ้าเกิดการทำงานของผมมีปัญหาอะไรขึ้นมา นั่นหมายความว่าทุกอย่างของผมล่มหมดเลย เพราะผมเป็นเสาหลักของบ้าน ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มเครียดขึ้นทุกวัน ๆ ผมขอร้องนะครับ ช่วยฟังหูไว้หู อย่าเพิ่งสรุปอะไรลงไป ก่อนได้รู้ความจริงทั้งหมด
ถ้าน้องบีกลับบ้านได้จะเอากลับมาเลี้ยงที่บ้านไหม ?
พ่อ : เอากลับมาเลี้ยงที่บ้านครับ ยังรักและผูกพัน
น้องชาย : อยากได้มาเลี้ยงมาก (เสียงสั่นเครือ)
