พ่อลูกถ่ายรูปคู่ ณ จุดเดิม เกือบ 40 ปี สร้างความทรงจำล้ำค่า อบอุ่นจนภาพสุดท้าย

          นั่นคือสิ่งที่อยู่ในความคิดของ หัวหยุ่นฉิง คุณพ่อชาวจีนคนนี้ โดยนับตั้งแต่วันที่ หว่าหวา ลูกสาวของเขา ข้ามผ่านจากการเป็นเด็กทารกจนเริ่มเดินเตาะแตะได้แล้ว และอยู่ในวัยกำลังน่ารัก เขาตระหนักได้ว่า หว่าหวาโตไวเหลือเกิน จึงเกิดความคิดว่าจะถ่ายภาพคู่กับเธอทุก ๆ ปี สร้างเป็นอัลบั้มเอาไว้ และมันได้บันทึกความทรงจำของพ่อลูกเป็นเวลาถึง 40 ปี

          ในปีต่อมา ครอบครัวกลับไปที่ถ่ายภาพที่จุดเดิมอีกครั้ง ครั้งนี้ทั้งคู่เตรียมตัวมาดีมาก ทั้งสองต่างยิ้มแย้มสดใส จนสามารถสัมผัสได้ถึงความสุขที่ทะลุผ่านภาพขาวดำนี้ออกมา
          ในปีต่อ ๆ มา มันก็กลายเป็นธรรมเนียมที่ หยุ่นฉิง กับ หว่าหวา จะย้อนกลับไปถ่ายรูปที่จุดเดิมทุกครั้ง และคาดว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังกล้องถ่ายรูปก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน น่าจะเป็นแม่ของหว่าหวานั่นเอง

          และแล้วหลังจากผ่านไป 28 ปี ความเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่สุดก็ปรากฏให้เห็นในภาพถ่าย โดยในปี 2008 ปีหรือ 2551 คนที่อยู่ในภาพไม่ได้มีแค่เพียงหยุ่นฉิงและหว่าหวาเท่านั้น แต่มีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นมาด้วย นั่นก็คือ ลูกสาวของหว่าหวา และความเปลี่ยนแปลงอีกครั้งก็มาถึงในปี 2012 หรือ 2555 เพราะหว่าหวามีลูกสาวคนที่สอง หยุ่นฉิงได้กลายเป็นคุณตาของสองหนูน้อยผู้น่ารัก

          ตลอดระยะเวลาเกือบ 4 ทศวรรษ ของภาพถ่ายอัลบั้มนี้ มันได้ภาพเผยให้เห็นความเปลี่ยนแปลงมากมาย จากภาพขาวดำ กลายเป็นภาพสี จากกล้องฟิล์ม กลายเป็นกล้องดิจิทัล สู่กล้องโทรศัพท์มือถือ
          ฉากหลังเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน จากเป็นแค่ทะเลสาบที่มีแต่ผืนหญ้า ไม่มีอะไรกั้น ก็มีการสร้างสะพานและรั้วกั้นขึ้นมา

          ภาพเหล่านี้ยังเผยให้เห็นหว่าหวาที่เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ จากเด็กสาวผมสั้นลุคทอมบอย กลายเป็นสาวสะพรั่ง ส่วนคุณพ่อก็เปลี่ยนจากชายหนุ่ม ย่างเข้าสู่วัยกลางคน จนสู่วัยใกล้ชรา
          มันยังเป็นหลักฐานสำคัญที่แสดงให้เห็นว่าความรักพ่อลูกยังคงแน่นแฟ้นไม่มีเปลี่ยนแปลง เพราะแม้ว่าหว่าหวาจะแต่งงานมีครอบครัวเป็นของตัวเองไปแล้ว แต่เธอยังคงย้อนกลับมาถ่ายรูป ณ จุดเดิมกับคุณพ่อแทบทุกปี รวมทั้งพาหลานมาให้พ่อชื่นใจอีกด้วย

          ใครก็ตามที่อยากสร้างความทรงจำแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นกับครอบครัว คนรัก เพื่อนฝูง หรือแม้แต่กับสัตว์เลี้ยง ก็สามารถเริ่มทำได้ด้วยการแค่หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูป

          มันอาจจะดูเป็นเรื่องธรรมดา แต่เชื่อว่ายิ่งเวลาผ่านไป เราจะตระหนักได้เองว่าภาพแห่งความทรงจำเหล่านั้นมีคุณค่ามากเพียงใด...