เด็กชายเร่ขายของ สวมนาฬิกากระดาษ ไร้เงินซื้อ ได้แต่มองเศร้า ก่อนฝันเป็นจริง อย่างไม่คาดฝัน

            เด็กชายคนดังกล่าวมีลุงเป็นคนพิการ ไม่สามารถเดินได้ ทั้งสองประกอบอาชีพเร่ขายของข้างทางเพื่อยังชีพ ซึ่งพิษโควิด 19 ทำให้ชีวิตของพวกเขายากลำบากยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า
            กระทั่งช่วงต้นปี 2564 ชายหนุ่มชื่อ บ็อบ ได้พบเห็นเด็กชายกับลุงขณะเดินซูเปอร์มาร์เกต เขาสังเกตเห็นว่าเด็กชายสวมนาฬิกากระดาษและมองนาฬิกาที่ตั้งวางขาย บ็อบเข้าไปทักทายและพูดคุย จนมารับรู้ว่าน้องชอบนาฬิกามาก
            หนุ่มน้อยใฝ่ฝันอยากได้นาฬิกาข้อมือเท่ ๆ สักเรือนเป็นของตัวเอง แต่ครอบครัวไม่มีเงินซื้อให้ เขาจึงทำนาฬิกากระดาษ วาดเป็นลวดลายที่ชอบแล้วคาดเป็นนาฬิกาที่ข้อมือแทน
            ด้วยเหตุนี้ บ็อบจึงตัดสินใจควักกระเป๋าจ่ายเงินซื้อนาฬิกาข้อมือให้กับเด็ก ซึ่งน้องก็ถามย้ำซ้ำ ๆ หลายครั้งว่า "ซื้อให้ผมจริง ๆ เหรอฮะ" พลางขอบคุณหลายครั้ง ทางด้านลุงของเด็กชายก็ถึงกับน้ำตาคลอด้วยความตื้นตัน เพราะไม่คาดฝันจะได้เจอคนดีแบบนี้
            บ็อบ แชร์เรื่องราวลงบนเฟซบุ๊ก เขาเล่าว่าเด็กชายจะให้ขนมกับเขาเป็นค่าตอบแทน เพราะไม่มีเงินจ่ายค่านาฬิกาเรือนนี้ บ็อบจึงบอกน้องไปว่าเขาซื้อให้เป็นของขวัญ ไม่ต้องให้เงิน
            พอได้ยินแบบนั้น เด็กชายก็ถึงกับร่ำไห้ด้วยความดีใจ ลุงของเขาก็อวยพร ขอให้บ็อบสุขภาพแข็งแรง เจริญก้าวหน้าในอาชีพการงานและมีชีวิตที่ดี ซึ่งเป็นคำอวยพรที่มาจากหัวใจ
            "ตอนน้องลองสวมนาฬิกาดู ลุงแกก็ถึงกับน้ำตาไหล น้องถามผมว่าซื้อให้จริง ๆ เหรอ พอผมบอกว่าซื้อให้จริง ๆ เป็นของขวัญ เขาก็ร้องไห้เลย ผมเองก็น้ำตาคลอเหมือนกัน เพราะผมเองก็ไม่เคยอิ่มอกอิ่มใจแบบนี้มานานแล้ว" บ็อบ กล่าว

            บ็อบ กล่าวอีกว่า คนที่ท้อแท้ รู้สึกว่าตัวเองลำบาก อยากให้ลองคิดว่ายังมีคนที่ลำบากกว่าเราอีกมาก ซึ่งสำหรับตัวเขาเองนั้น มันเป็นการให้ที่เล็กน้อย แต่สำหรับผู้รับแล้ว มันเป็นการเติมเต็มความฝันของเด็กคนหนึ่งให้กลายเป็นความจริง และนั่นคือสิ่งที่มีค่ายิ่งใหญ่มากที่สุดในโลก

ขอบคุณข้อมูลจาก World of Buzz