สาวขอถาม เลี้ยงหลานมาแต่เล็ก แต่เด็กหนีไปอยู่กับแม่แท้ ๆ ควรปล่อยไปหรือพากลับมา ?!

          น้าสาวโพสต์ถามโซเชียล เลี้ยงหลานมาตั้งแต่เล็ก ๆ จนอายุ 17 ปี แต่หลานหนีไปอยู่กับแม่แท้ ๆ ควรปล่อยไป หรือพากลับมา ชี้เป็นห่วงหลาน กลัวเรียนไม่จบ งานนี้คอมเมนต์เพียบ

            เป็นกระทู้ที่ได้รับความสนใจอย่างมากในโลกออนไลน์สำหรับกรณีของน้าสาวที่มาตั้งกระทู้ถามว่า "เลี้ยงหลานมาแต่เด็ก ๆ หนีออกจากบ้านไปหาแม่" ซึ่งตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2564 โดยคุณสมาชิกหมายเลข 4025605 สมาชิกเว็บไซต์พันทิป

            โดยเจ้าของกระทู้ระบุว่า พี่สาวของเธอเลิกกับพ่อของหลาน เธอจึงรีบเลี้ยงหลานมาจนปัจจุบันหลานอายุ 17 ปี เรียนอยู่ ม.5 หลังจากที่เธอแต่งงาน เธอก็พาหลานไปให้ผู้เป็นยายรับเลี้ยงต่อ หลังจากที่หลานอยู่กับยายได้ 2 ปี หลานก็เกิดทะเลาะกับยายแล้วหนีไปอยู่กับแม่ แต่ระหว่างที่หลานหนีไปนั้นเป็นช่วงกลางเทอม ม.5 กำลังจะขึ้น ม.6 เหลืออีกเพียง 1 เดือน ก็จะสอบปลายภาค หลานไม่อยากเรียนต่อ เพราะถ้าเรียนต่อก็ต้องอยู่กับยาย

            เธอเป็นห่วงกลัวว่าหลานจะเรียนไม่จบ ซึ่งแม่ของหลานบอกว่าไม่อยากบังคับลูก ส่วนหลานบอกว่าจะไปเรียน กศน. เจ้าของกระทู้จึงมาถามคนในโซเชียลว่าควรทำอย่างไร

หลายฝั่งหลากความเห็น ถึงเวลาอาจต้องปล่อย-สาวให้รู้ ทำไมหลานไม่อยากเรียน

            ด้านความคิดเห็นอื่น ๆ ต่างระบุว่าให้เจ้าของกระทู้ปล่อยหลานไป เพราะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ยิ่งเป็นเด็กวัยรุ่นยิ่งใจร้อน ให้น้องอยู่กับแม่แท้ ๆ ก็อาจจะดีกว่าการอยู่กับยายที่เป็นคนแก่ ซึ่งมีช่องว่างระหว่างกันเยอะ อยู่กันไปก็มีแต่ปะทะคารม แต่ถ้าอยากให้หลานเรียนต่อ ควรติดต่อสอบถามไปที่โรงเรียน เพราะความจริงหลานอาจจะมีเหตุผลที่ไม่อยากเรียนต่อก็ได้ เช่นติดศูนย์ ติด ร. หรือคะแนนไม่ถึงต่าง ๆ
อีกฝั่งเชื่อ ตอนนี้ยังเป็นวัยรุ่นใจร้อน หากรั้งหลานไว้ได้ สักวันหลานจะรักเรามากขึ้น

            นอกจากนี้ยังมีความคิดเห็นท็อปคอมเมนต์ที่น่าสนใจ ระบุถึงประสบการณ์ส่วนตัวของเธอ ที่นำหลานมาเลี้ยงเอง และเจอประสบการณ์แบบเดียวกันคือ หลานไม่เชื่อฟัง

            ทั้งนี้ เจ้าของคอมเมนต์บอกว่า ตนเองก็เป็นน้าที่เลี้ยงหลานมาเองเหมือนกัน ช่วงที่หลานเรียน ม.ปลาย ทั้งช่วงอายุ ฮอร์โมน ทำให้หลานเป็นคนเอาแต่ใจ กระทืบเท้าปึงปัง ปิดประตูเสียงดัง เรียกได้ว่าเธออยากจะไล่หลานออกจากบ้านทุกวัน เพราะเป็นลูกก็ไม่ใช่

            แต่ตนใช้ความอดทน มากกว่าความเข้าใจ ทนว่าเมื่อไรจะผ่านไป เมื่อไรหลานอายุมากขึ้น น่าจะดีขึ้น และก็ได้ผลจริง ๆ เมื่อหลานเข้ามหาวิทยาลัยเขาก็เริ่มเข้าใจโลก มีเหตุผลมากขึ้น และมีอยู่คำหนึ่งที่หลานพูดกับตนจนทำเอาน้ำตาไหลว่า "ขอบคุณที่อดทนกับหนูนะ ถ้าหนูไม่มีน้า ชีวิตหนูก็คงไม่ดีแบบนี้" ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ตนต้องการ

            จึงอยากให้เจ้าของกระทู้ลองตัดสินใจดูว่าถ้าทนได้อีก 1-2 ปี จะเป็นอย่างไร ในฐานะที่เราเป็นผู้ใหญ่มากกว่าควรอดทนและเข้าใจมากกว่าเขา แต่ถ้าที่ผ่านมาที่เลี้ยงดูเขามา เขาไม่ได้เชื่อฟัง ไม่ใช่เด็กดีอะไร ดื้อแต่ไหนแต่ไรแล้ว และคิดว่าต่อให้เราอดทนกับเขาก็ไม่เกิดผลดี ก็ปล่อยเขาไป ตามแต่เวร แต่กรรม

            อย่างไรก็ตาม หลังจากที่หลายคอมเมนต์เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นนั้น เจ้าของกระทู้ได้ตอบกลับมาว่าเธอตัดสินใจจะปล่อยหลานไป เพราะพี่สาวก็บอกว่าไม่อยากบังคับลูกตัวเอง เธอจึงยอมรับการตัดสินใจของแม่-ลูก พร้อมขอบคุณทุกความคิดเห็น

ขอบคุณข้อมูลจาก คุณสมาชิกหมายเลข 4025605 สมาชิกเว็บไซต์พันทิป