วิวาทะ แม่ค้า VS สรรพสามิต ล่อซื้อน้ำส้ม ท้ามีหลักฐานปรับก็เอามาโชว์ พร้อมแจงทำไมต้องล่อซื้อ

           ต่อมาเจ้าตัวได้โพสต์เฟซบุ๊ก ระบุว่า โทร. ไปถามที่กรมสรรพสามิตมาแล้ว ไม่ต้องมีใบอนุญาตได้ เนื่องจากเราไม่ได้ตั้งเป็นโรงงานขนาดใหญ่ ขายของเล็ก ๆ ปกติ ขอบคุณทุกออร์เดอร์ที่ให้ความช่วยเหลือขอบคุณสื่อทุกสื่อที่ติดต่อ แต่เราไม่สะดวกจริง ๆ ที่โพสต์ลงไปเพื่อเป็นอุทาหรณ์เตือนตัวเองและแม่ค้าด้วยกัน ไม่ได้มีเจตนาอื่นใด ๆ ทั้งสิ้น ใครทำอะไรไว้ขอให้ได้รับผลกรรมนั้น


           ด้าน กรมสรรสามิต ออกแถลงใจความว่า กรณีดังกล่าวได้รับแจ้งเบาะแสจากผู้ประกอบอุตสาหกรรมที่เสียภาษีอย่างถูกต้องว่า มีบางโรงอุตสาหกรรมผลิตเครื่องดื่มที่ไม่ได้มาตรฐาน และยังไม่ได้เสียภาษีสรรพสามิตนำไปขายยังสถานที่ต่าง ๆ ในพื้นที่เลียบทางด่วนรามอินทรา ซึ่งรายนี้ (เคสน้ำส้ม) เป็นรายที่ 5 เจ้าหน้าที่กรมสรรพสามิต จึงได้ทำการให้คำแนะนำเพื่อให้เข้ามาอยู่ในระบบและเสียภาษีสรรพสามิตอย่างถูกต้อง โดยไม่ได้เรียกค่าปรับเงิน จำนวน 12,000 บาท ตามที่เป็นข่าวแต่อย่างใด

            โฆษกกรมสรรพสามิต ชี้แจงเพิ่มเติมว่า กรณีน้ำส้มเป็นข้าราชการกรมสรรพสามิตจริงพื้นที่กรุงเทพมหานคร 5 ฝ่ายตรวจสอบป้องกันและปราบปราม แต่ไม่ได้เรียกค่าปรับเงิน 12,000 บาท เพราะการจะปรับต้องมีเงินส่งคลังเป็นรายได้ของแผ่นดิน หากปรับจริงหรือเรียกรับเงินตามที่แม่ค้ากล่าวอ้าง ให้นำหลักฐานมาโชว์ กรณีนี้เป็นแค่การประเมินคร่าว ๆ ให้ทางร้านฟัง ซึ่งอาจเป็นเรื่องไม่ถูกเท่าไร แต่ยืนยันว่าแค่อธิบายให้ฟังไม่ได้ปรับ หลักเกณฑ์ไม่ได้อยู่ที่ร้านเล็กร้านใหญ่ อยู่ที่วิธีการผลิต ถ้าทำเอง ดื่มเอง ขายเองที่ร้าน 10 ขวด 20 ขวดนั้นไม่ต้องเสียภาษี แต่ถ้าผลิตเพื่อจำหน่ายในแง่อุตสาหกรรม มีการปิดผนึก ติดฉลากส่งไปขายตามสถานที่ต่าง ๆ เข้าข่ายเป็นโรงงานอุตสาหกรรมต้องเสียภาษีสรรพสามิต

            ส่วนคำถามว่าทำไมเจ้าหน้าที่ต้องสั่งให้แม่ค้าผลิตเยอะถึง 500 ขวดแล้วไปล่อซื้อ โฆษกกรม สรรพสามิต กล่าวว่า เจ้าหน้าที่ชุดที่ไปล่อซื้อเขาต้องการทราบว่า ร้านนี้เข้าข่ายเป็นโรงงานอุตสาหกรรมหรือไม่ หากไม่ทำแบบนี้ ก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าร้านดังกล่าวเปิดผลิตน้ำส้มบรรจุขวดแบบไหน

            เมื่อถามไปที่แม่ค้าน้ำส้มอีกว่าเสียค่าปรับ 12,000 บาท จริงหรือไม่ เพราะโฆษกกรมสรรพสามิต ยืนยันว่าไม่ได้เรียกค่าปรับเงิน ทางแม่ค้าบอกว่า เธอผิดตรงที่ไม่มีหลักฐาน ไม่สะดวกให้ข้อมูลอะไร และไม่สะดวกให้ดูกล้องวงจรปิดในร้าน มีแต่ภาพนิ่งเท่าที่เธอแคปไว้เท่านั้น


            ในแง่มุมกฎหมายนั้น เพจเฟซบุ๊ก Drama-addict ระบุว่า ถ้าเป็นการขายตามร้านทั่วไปไม่มีปัญหา ยกเว้นจะเป็นการผลิตน้ำส้มคั้นแบบเข้าข่ายโรงงานผลิตอาหาร คือ ใช้คนงาน 50 คนขึ้นไป หรือใช้เครื่องจักรที่มีกำลังเทียบเท่า 50 แรงม้าขึ้นไป ถ้าไม่ถึงขั้นนี้ก็ไม่เข้าข่ายโรงงานผลิต ไม่ต้องยื่นขออนุญาตตั้งโรงงานผลิต ส่วนถ้าขายน้ำส้มคั้นตามร้านปกติ แต่วันหนึ่งกลับถูกจ้างให้ผลิตเยอะ ๆ แล้วมาดำเนินคดีภายหลัง ศาลเคยตัดสินแล้วว่าเป็นการล่อซื้อโดยมิชอบด้วยกฎหมาย โจทย์เองถือผู้กระทำความผิดด้วยเพราะเป็นผู้ว่าจ้าง คล้ายกับกรณีแก๊งหลอกให้เด็กผลิตกระทงลิขสิทธิ์นั่นเอง

ขอบคุณข้อมูลจาก เรื่องเล่าเช้านี้, เรื่องเด่นออนไลน์