ริว จิตสัมผัส สื่อปมกระดูกบาร์โค้ด บอกตรงเป๊ะทุกรายละเอียด ญาติปล่อยโฮกลางรายการ

          ริว จิตสัมผัส สื่อปมกระดูกบาร์โค้ด ชี้เห็นด้วยกับ อ.อ๊อด ว่าไม่น่าจะใช่กระดูก แต่สามารถสื่อสารได้ว่าผู้ตายยังมีห่วง รู้แม่กระทั่งชื่อพ่อ-แม่ผู้ตายทั้งที่ไม่เคยเจอกัน อ.อ๊อด ยังอึ้ง


          จากกรณีข่าวที่ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งออกมาเปิดเผยเรื่องราวการเก็บอัฐิของคนในครอบครัวที่เสียชีวิตไปแล้ว พบว่ามีชิ้นส่วนหนึ่งถูกตอกตัวเลขลงไปมีลักษณะคล้ายบาร์โค้ด มีตัวเลขวันเกิด วันตาย ซึ่ง รศ. ดร.วีรชัย พุทธวงศ์ อาจารย์และนักวิชาการสาขาเคมีอินทรีย์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ หรือ อาจารย์อ๊อด ให้ข้อคิดเห็นว่ารอยเหมือนถูกประทับทีหลัง การตรวจสอบว่าเป็นเนื้อกะโหลกจริงหรือไม่ สามารถทำได้โดยการส่งให้ทางนิติเวชตรวจสอบ

อ่านข่าว : ฮือฮา ! ญาติเผยภาพชวนอึ้ง เผาศพหนุ่มเบญจเพส เจอกะโหลกตอกบาร์โค้ดตัวเลข

          ล่าสุด (12 สิงหาคม 2564) รายการโหนกระแส ดำเนินรายการโดย หนุ่ม กรรชัย กำเนิดพลอย ผลิตในนามบริษัท ดีคืนดีวัน จำกัด ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 12.35 น. ทางช่อง 3 กดเลข 33 ได้สัมภาษณ์ น้ำฝน พี่สาวผู้เสียชีวิต, สมใจ คุณพ่อผู้เสียชีวิต มาพร้อม อ.อ๊อด รศ. ดร.วีรชัย พุทธวงศ์ ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายนวัตกรรมและกิจการเพื่อสังคม ม.เกษตรศาสตร์ และ ริว จิตสัมผัส


เหตุการณ์วันเกิดอุบัติเหตุ เกิดอะไรขึ้น ?

          น้ำฝน : เขาออกจากบ้านเพื่อไปหาแฟนที่อยู่บางบ่อ สมุทรปราการ แล้วผ่านเส้นสุวรรณภูมิ ขาออกสาย 3 ที่เป็นเส้นบางนา-ตราด ไปประสบอุบัติเหตุตรงนั้น น้องเอารถจักรยานยนต์ชนท้ายรถเก๋ง รถตู้มาทับร่างน้องอีกทีหนึ่ง

น้องเป็นทหารเหรอ ?

          น้ำฝน : น้องสมัครใจเป็นทหารเกณฑ์ 1 ปีค่ะ

เหตุการณ์วันที่น้องเกิดอุบัติเหตุ เป็นวันที่เท่าไหร่ ?

          น้ำฝน : 1 สิงหาคม 2564 ค่ะ น้องเกิด 24 ธันวาคม 2538 ค่ะ

เปิดคลิปวันเกิดอุบัติเหตุ จากรถตู้คันหนึ่งที่เขาขับมา รถตู้ขับมาทิ้งระยะเหมือนกัน สิ่งที่หลุดออกไปเหมือนที่เราได้ยินว่าเขาตะโกนด่ารถมอเตอร์ไซค์น้องเรา ให้ของลับน้องเรา ปรากฏว่าน้องเบนซ์ขับไปแล้วชนรถคันนี้เลย น้องกระเด็นแล้วตกลงมา โดนรถคันนี้ทับ ?

          น้ำฝน : ใช่ค่ะ ลากไปแล้วน้องก็เสียชีวิตค่ะ


สิ่งที่พี่สาวกับคุณพ่อติดใจคืออะไร ?

          น้ำฝน : ถ้าเรื่องคดี วันนั้นหนูกับคุณพ่อคุณแม่ไปที่เกิดเหตุ ไปสถานีตำรวจก่อน เขาคุยกับฝ่ายตรงข้ามคู่กรณี ขับรถตู้และรถเก๋ง คุยอยู่นานมาก ประมาณ 5-6 ชม. ได้ แล้วมาคุยกับเราสักประมาณ 10 นาที เขาบอกว่าเห็นคลิปแล้วใช่ไหม น้องเราไปชนท้ายรถเก๋งนะ คู่กรณีที่เป็นรถตู้เขาไม่สามารถเบรกกะทันหันได้ ตอนนั้นเราก็ฟังเขา คิดว่าน้องถึงคราวหรืออะไรอย่างนี้ เขาพูดแค่นี้ว่ารถตู้ไม่สามารถเบรกกะทันหันได้ หนูก็ทำใจไม่ได้ที่จะดูคลิป ไม่ได้มานั่งวิเคราะห์คลิป

          หลังจากนั้นก็ไปรับศพน้อง แล้วก่อนรับศพน้อง เราก็ไปอัญเชิญวิญญาณน้อง พอไปสถานที่เกิดเหตุก็เห็นว่าตรงนั้นเป็นไหล่ทางที่ห้ามจอด เราก็สงสัยว่าไหล่ทางที่ห้ามจอดมันผิดไหม ถ้ารถเก๋งไปจอดตรงนั้นแล้วเป็นเหตุให้น้องเราถึงแก่ความตาย รถตู้มาทับอีก

รถเก๋งอ้างว่ารถเขาเสียเลยจอดตรงนั้น ?

          น้ำฝน : ใช่ค่ะ แต่พอเกิดเหตุเขาก็กลับไปและขับกลับได้อย่างปกติ พอตำรวจมา รถคันนี้ก็ไปจอดที่ สภ. ได้เลย และเขาให้เอารถจอดได้เลย เราก็สงสัย แต่จะไปคัดค้านเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ไม่ได้ เขาให้เอาออกได้ก็ให้เอาออกไป

คุณฝนกำลังจะบอกว่า รถตู้ที่ขับตามหลังมาจะได้เห็นคนขับตะโกนด่ารถมอเตอร์ไซค์น้องเบนซ์ ให้ของลับต่าง ๆ นานา แต่เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น รถตู้ไม่เอาคลิปมาให้ดู คิดว่าน่าจะมีเหตุการณ์ที่รถคันนี้ไล่บี้รถเบนซ์มา ทำให้รถเบนซ์ลงข้างทาง แล้วเขาบีบแตรไล่ เบนซ์เลยไปชนรถข้างหน้าที่จอดอยู่ รถตู้บอกว่าเขาไม่รู้ เขาขับมาตามทางของเขา รถเก๋งที่จอดอยู่ก็อ้างว่ารถเสีย ?

          น้ำฝน : ค่ะ


ต่อสายหาทนายอนันต์ชัย ไชยเดช คดีนี้ทางตำรวจบอกว่าผู้เสียชีวิตผิดคนเดียว มองว่ายังไง ?

          อนันต์ชัย : ปกติรถเวลาจอดข้างทาง ถ้าจอดบนไหล่ทางต้องเปิดไฟกะพริบ ตอนเขาบอกว่ารถเสีย เขากดไฟกะพริบให้สัญญาณไหมว่ารถเสียหรือฉุกเฉิน ในกฎจราจรเขาจะบอกไว้เลยว่าถ้าจอดรถเสียต้องให้สัญญาณ ถ้าการที่รถเก๋งไม่เปิดไฟกะพริบแล้วจอดเฉย ๆ ไม่รู้จอดนานเท่าไหร่ ถือว่าเขามีส่วนผิดกฎจราจร ในส่วนรถมอเตอร์ไซค์ เขาห้ามวิ่งบนไหล่ทาง ผิดกฎจราจร ใครแซงบนไหล่ทางก็ผิดกฎหมายด้วยนะ แต่ดูรถมอเตอร์ไซค์วิ่งบนไหล่ทางตลอด แต่การวิ่งบนไล่ทางของเขา อาจวิ่งเพื่อความปลอดภัยของเขาก็ได้ ถามว่าเขาประมาทไหม ตรงนี้ถึงแม้ผิดกฎ อาจไม่ประมาทได้เหมือนกัน เพราะวิ่งบนไหล่ทางมันปลอดภัย ในส่วนมอเตอร์ไซค์ ถึงผิดกฎจราจรก็นิดเดียว ไม่ถึงกับเยอะ ส่วนรถตู้ คลิปแค่นี้ยังบอกอะไรไม่ได้

กำลังจะบอกว่ารถตู้ที่ขับมา เอาคลิปมาแค่นี้บอกอะไรไม่ได้ ให้มาดูไกล ๆ กว่านี้หน่อย รถตู้อาจไปเบียด บีบแตร จนรถมอเตอร์ไซค์ต้องไปวิ่งบนไหล่ทาง ถูกไหม ?

          อนันตชัย : ใช่ครับ รถตู้เขาเหตุสุดวิสัยหรือเปล่า ถ้าเขาวิ่งมาธรรมดาเขาไม่ผิดเลยนะ

แต่มีเสียงด่า ให้ของลับ ?

          อนันต์ชัย : นี่แหละตำรวจต้องไปดูคลิป พูดง่าย ๆ ว่าเขาแข่งกันมาหรือเปล่า

ในมุมพี่อนันต์ชัย บอกว่าถ้าจะแจ้งข้อกล่าวหาคนตายอย่างเดียวถือว่าไม่แฟร์ ?

          อนันต์ชัย : ไม่แฟร์หรอกครับ อย่างน้อยรถที่จอดข้างทางไม่เปิดไฟกะพริบก็ประมาทแล้วครับ ถ้าดูตามนั้นไม่เห็นไฟกะพริบเลยนะ

แต่ตำรวจบอกคนตายผิดคนเดียว ?

          อนันต์ชัย : ไม่ใช่ ต้องดูก่อน คุณจอดข้างทางไม่เปิดไฟกะพริบ คนเขาวิ่งมาก็ไม่รู้ ปกติชาวบ้านทุกที่เขาจะวิ่งบนไหล่ทาง เขาไม่วิ่งบนถนนเพราะเขากลัว ถ้ารถคุณเสียก็ต้องบอกผมสิ ในความเห็นผมนะ ผมว่ารถเก๋งมีส่วนผิดด้วย ในฐานะไม่แสดงสัญญาณใด ๆ ว่ารถคุณเสีย เปิดท้ายรถไว้ก็ได้ หรือเอากรวย เอาใบไม้มาวาง คนอื่นจะได้รู้ ต้องนึกถึงความเป็นจริง คนชนบทไม่วิ่งบนถนนหรอก เขาวิ่งบนไหล่ทางหมดแหละ


หลังจากนั้นเอาศพน้องไปไว้ที่ไหน ?

          น้ำฝน : วัดพุทธสยาม วัดสีกัน ดอนเมืองค่ะ ไปรดน้ำศพและเผาที่นั่น ฌาปนกิจวันที่ 5 สิงหาคม 2564 ช่วงเช้าวันที่ 6 เราก็ไปเก็บอัฐิกันปกติ พอไปเจอเหมือนเจ้าอาวาส สัปเหร่อ พระลูกวัด ก็นั่งรอเรา พอเราไปถึงก็เรียกเราด้วยความตกใจ ให้มาดูชิ้นส่วนนี้หน่อย เขาก็สอบถามทางเราว่าน้องเคยเกิดอุบัติเหตุต้องใส่ขาเทียมอะไรหรือเปล่า เราแจ้งไปว่าไม่มีนะคะ มันมีชิ้นส่วนนี้ได้ยังไง ตอนแรกก็ถามว่าก่อนเผาน้อง หนูได้ใส่นาฬิกาให้น้องไปเรือนหนึ่ง หลวงพี่บอกว่าอาตมาเอาออกแล้วนะ หลังจากนั้นฝนก็ไม่รู้แล้ว

สิ่งที่เห็นในภาพ พ่อคิดว่าเป็นกระดูกน้องหรือเปล่า ?

          สมใจ : ผมก็คิดไปอย่างนั้นเพราะมันมาด้วยกัน พระท่านก็บอก มุมมองพ่อก็คิดว่าลูกเขาจะมาอย่างนี้ ก็สบายใจขึ้น ตอนแรกก็แน่นไปหมด

เหมือนลูกทิ้งอะไรเอาไว้ให้เรา ?

          สมใจ : ใช่ครับ


ความแปลกคือวันที่ 24 ไปตรงกับวันเกิดน้องเบนซ์ ชาตะ 24 ธันวาคม แล้วเลข 1 คือวันเสียชีวิต มรณะ ข้างหน้า SP 024U P คือ พรแสน S คือ สฐาพร เลข 11 คือเวลาที่ถูกชน แล้วอันนี้ไปอยู่ในเตาเบ้านั้นได้ยังไง อ.อ๊อด มองยังไง ?

          อ.อ๊อด : ยังขาดตัวยู ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง และขอบพระคุณที่มอบอัฐิมาเมื่อวาน มีสื่อมาที่ ม.เกษตรศาสตร์ เยอะมาก อ.อ๊อด เลยประสานไป เผอิญวันนี้วันหยุดราชการ ต้องรอพรุ่งนี้ถึงทราบ อันดับแรกต้องดูว่าใช่กระดูกหรือไม่ ถ้าใช่ก็ค่อยมาว่ากัน ถ้าไม่ใช่มันจะเป็นอะไรได้บ้าง

          ในเมรุเผาศพมีฉนวนกันความร้อนค่อนข้างเยอะ ตัวนั้นจะทำจากสารเคมีและตัวไฟเบอร์กลาส อ.อ๊อด มีภาพที่เขาถ่ายในเมรุด้วย ตัวเมรุเผาศพอายุ 40 ปี มีสิทธิ์เป็นไปได้ที่จะหลุดล่อนลงมา เมื่อ 40 ปีที่แล้ว ฉนวนความร้อนเขาสั่งจากยุโรป อเมริกาเท่านั้น แต่ปัจจุบันนิยมสั่งมาจากประเทศจีน ถ้าเห็นโค้ดอักษรจีน อันนี้น่าจะเป็นซีเรียลนัมเบอร์ เรามาตรวจดู ตรวจง่ายมาก กำลังรอพรุ่งนี้ใช้กล้องอิเล็กตรอนพิสูจน์ได้ด้วย ถ้าเป็นกระดูกจริงนี่คือเรื่องใหญ่เลย

เราเห็นแบบนี้อาจไม่ชัด ผมไปปรับภาพให้คมชัดมากขึ้น ?

          อ.อ๊อด : ถ้าเป็นกระดูกจะมีรุพรุนของกระดูก พอดีที่คุณพ่อและคุณพี่ส่งมาให้มี 2 ส่วน มีส่วนที่อยู่ในชิ้นงาน คือมีตัวอักษรเลย กับตัวที่แยกส่วน จะมีรูพรุนกระดูก มีชิ้นส่วนที่เป็นกระดูกที่ไม่แยกส่วนไหมครับ ลองซูมมาที่กระดูกชิ้นส่วนชิ้นหนึ่งเป็นรูพรุนชัดเจน นี่คือลักษณะกระดูกโดยกายภาพ แต่ถ้าใช้สแกนนิ่งจะพิสูจน์ชัด

          ส่วนตัวที่เป็นข่าวอยู่ที่มีตัวเลข เห็นชัด ๆ เลย ขนาดเล็ก ถ้าดูทั้ง 2 ตัว กายภาพต่างกันชัดเจน แต่เรายังไม่สรุป ที่มีตัวเลขจะเป็นสีขาว และที่ทางพระบอกว่าน่าจะเป็นส่วนกะโหลกศีรษะใช่ไหม และตัวเลขที่ดูไม่ได้กลับด้านด้วย ตัวเลขตรงเลย ปกติถ้าเป็นรอยแสตมป์ ตัวเลขน่าจะกลับด้านกัน ก็สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นซีเรียลนัมเบอร์


คุณริวมองเรื่องนี้ยังไง ?

          ริว : ถ้าเป็นส่วนกระดูกที่อยู่ตรงนี้ มั่นใจค่อนข้างมากว่าไม่น่าใช่กระดูก เพราะดูจากเลขรหัสไม่น่าปรากฏบนกระดูกมนุษย์ได้ ซึ่งมันยากมากเหลือเกินครับ อาจต้องให้นิติวิทยาศาสตร์ตรวจสอบอีกครั้ง แต่ถ้าดูด้วยสายตา ผมคิดเห็นไปทางเดียวกับ อ.อ๊อด ว่าไม่น่าใช่ ถ้าใช่นี่เรื่องใหญ่มากเลยนะครับ สะเทือนวงการวิทยาศาสตร์เหมือนกันว่าสามารถยิงซีเรียลไปในกระดูกได้ยังไง มันเป็นไปได้ยากมาก มองส่วนตัวว่าไม่น่าใช่ เท่าที่ฟังจากคุณพ่อหลาย ๆ เรื่อง ตัวคนตายไม่ได้ป่วย ไม่ได้เป็นอะไร ไม่เคยผ่าตัด เป็นไปได้ยาก ต่อให้ผ่าตัดแล้วยิงเลเซอร์ไปบนกระดูกมนุษย์มันเป็นไปได้ยากมาก เพราะลักษณะที่เห็นคือการตอกโค้ดลงไปตัวเลขถึงได้คม ยิ่งในโลกวิญญาณเป็นไปไม่ได้ มีโค้ดเป็นภาษาอังกฤษ อันนี้คือเรื่องยากมาก เป็นไปไม่ได้ 100 เปอร์เซ็นต์

มองเรื่องตัวเลข ทำไมเกี่ยวพันกับวันเดือนปีเกิด วันเสียชีวิตของเขา ?

          ริว : ถ้าเกิดคุณพ่อกับคุณฝนอยากรู้ว่าเป็นยังไง นี่ความเชื่อส่วนตัวของพี่ริวนะครับ น้องเกิด 24 ธันวาคม 24+12=36 3+6=9 น้องตายวันที่ 1 เดือน 8 1+8=9 เลขทะเบียนรถที่น้องไปชน 3357 3+3=6 5+7=12 อันนี้สิ่งที่ผมมองเห็นว่าคนนี้ถึงที่ตายจากตัวเลขนี้ ไม่ใช่จากตัวซีเรียลนี้ ดังนั้นผมเลยมองว่าถึงที่ตาย ที่สำคัญตอนรถมอเตอร์ไซค์โดนชนไปแล้ว ล้มเป็นตัวอักษรคำนี้ครับ 7 อยู่ข้างหน้า 3 อยู่ข้างหลัง พอเรากลับตัวเลขอ่านเป็นตัวว่า ผี ครับ นี่เป็นความเชื่อส่วนบุคคลของผม และอยากให้เห็นข้อความที่เขียนทั้งหมด จริงไม่จริงให้ครอบครัวเป็นคนบอก ขออ่านให้ฟัง ถ้าไม่ใช่ก็บอกว่าไม่ใช่ได้

นี่เป็นความเชื่อส่วนบุคคล เชิญมาเพราะพ่อกับพี่สาวอยากรู้เรื่องราว ?

          ริว : เขาเรียกคนชื่อฝน แล้วก็ร้องไห้ บอกว่าฝากพ่อแม่ด้วยนะ ขอโทษที่ทะเลาะกันบ่อย และร้องไห้ ผมตั้งใจที่จะทำงานให้มันดี เหมือนเขาให้ผมเห็นภาพงานที่มีโต๊ะอันหนึ่ง เหมือนมีลายเส้น ลายวาดเหมือนตึก เหมือนอาคารอะไรสักอย่าง เขาบอกเขากับคุณคุยกันว่าไม่อยากให้พ่อแม่ลำบากอีกแล้ว พ่อลำบากมาก ต้องไปเฝ้าอะไรสักอย่าง เหมือนเป็นยามหรืออะไรไม่แน่ใจ ลำบากมาก แม่ก็ลำบาก

พ่อทำอะไรครับ ?

          สมใจ : เป็นช่างยกกระเป๋าครับ ทีแรกช่วงโควิดจะหางานทำไปเป็นยาม ผมคุยกับลูกอยู่

          ริว : เขาบอกว่าอยากให้พ่อแม่สบาย เหมือนที่คุยกันสองพี่น้อง แล้วเขาบอกว่าคนนี้เป็นคนเลี้ยงเขามา ดูแลเขาตั้งแต่เด็กเลย ทั้งทะเลาะกัน และชอบบ่นเขา เขารักนะ ไม่เคยโกรธ ไม่เคยเกลียด เขาบอกว่าให้พ่อดูแลสุขภาพด้วย รักแม่มาก เขาบอกว่าวันนี้เขาไม่ได้กราบแม่อีกแล้ว เขาเน้นคำนี้ วันนี้คือวันอะไร

          น้ำฝน : วันแม่ค่ะ (เสียงสั่นเครือ)

          สมใจ : วันแม่ปกติเขาจะไหว้แม่

          ริว : เขาบอกว่าถ้ามีโอกาสขอให้ได้เกิดเป็นลูกพ่อไผ่ แม่ดาว หรือแม่ดวง แม่อะไรสักอย่าง


พ่อพยักหน้าทำไม ?

          น้ำฝน : พ่อชื่อเล่นชื่อไผ่ แม่ชื่อเล่นชื่อดวงค่ะ

บ้า ! ?

          ริว : ซึ่งผมไม่รู้มาก่อน ไม่ได้คุยกัน

ตอนมาก็จับทั้งคู่แยกออกไป อยู่กับ อ.อ๊อด ?

          อ.อ๊อด : ไม่ได้เจอกันเลย ต่างคนต่างอยู่

ที่คุณริวพูดมาตรงไหม ?

          น้ำฝน : ตรงหมดเลย หนูกับเขาห่างกันเยอะ ตอนเด็ก ๆ หนูต้องเลี้ยงน้อง ไปไหนมาไหนต้องกระเตงน้องไปด้วยตลอด ลำบากมาด้วยกันเยอะค่ะ (เสียงสั่นเครือ เช็ดน้ำตา)

          อ.อ๊อด : เมื่อกี้จอดรถพร้อมน้องริว มาด้วยกัน น้องริวบอกว่าผมไม่อยากนั่งข้างใคร แยกตัวไปเลย นี่อยู่ในเหตุการณ์ตลอด ไม่น่าจะรู้กันมาก่อน


เป็นความเชื่อส่วนบุคคล ต้องใช้วิจารณญาณในการรับชม ?

          ริว : อยากบอกว่ามนุษย์เรามีคำว่าถึงเวลาของเขา แต่ผมไม่ได้เอาเลขซีเรียลนี้มาเป็นความสำคัญ ให้คำว่าถึงเวลา แต่ในแง่กฎหมายก็ต้องเป็นไปตามกฎหมาย เมื่อกี้ทนายพูดถูกครับ ถ้ารถเสียข้างทางจริงต้องเปิดไฟกะพริบ ถ้าไม่เปิดไฟกะพริบต้องมีสิ่งของมาตั้งกั้น เพื่อให้รู้ว่ามีรถเสียอยู่ข้างหน้า จากภาพที่เห็นจอดอยู่เฉย ๆ ไม่เปิดไฟกะพริบ อันนี้ในแง่กฎหมาย คนจอดข้างทางยังไงก็คือผิด

ส่วนเลขที่บอกว่าเป็นกะโหลกไม่ได้มีอะไร ?

          ริว : ผมมองเลขที่กระดานมากกว่า เลขทะเบียนรถที่เขาไปชน 3+3=6 5+7=12 6+8 1+8 ก็คือวันที่ 1 เดือน 8 ที่เขาตาย เท่ากับเลข 9 เลขอายุเขารวมกันก็คือ 9 นี่คือคำตอบของเขา วันเดือนปีของเขา เสียชีวิตจากการถึงเวลาด้วย แต่เราไม่ได้ยกไปในเรื่องเวรกรรมนะ เรายกไปเรื่องความประมาทในอุบัติเหตุ หรือมีคนเจตนาหรือเปล่าต้องเป็นไปตามกฎหมายนะครับ อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัวของริว ตัวเลขที่ถอดออกมาเป็นตัวเดียวกันหมด และมอเตอร์ไซค์ที่คว่ำของเขาคือคำว่าผี ก็แปลว่าถึงเวลาตาย

อ.อ๊อด วันพรุ่งนี้รู้ผลกี่โมง ?

          อ.อ๊อด : ช่วงบ่ายโมงครึ่งครับประมาณนั้น ถ้าใช่ก็มาว่ากันอีกที

เท่าที่คุณริวจับคิดว่าเป็นกระดูกไหม ?

          ริว : ผมว่าไม่น่าจะใช่ น่าจะหลักเดียวกับ อ.อ๊อด น่าจะมาจากอะไรที่เป็นวัตถุบางอย่าง เพราะดูกระดูกแล้วสีแตกต่างกัน และไม่มีทางตอกโค้ดได้ลึกขนาดนี้บนกระดูกของมนุษย์ เป็นไปได้ยากครับ


ไม่เคยมีปรากฏในไสยศาสตร์ ?

          ริว : ไม่มีครับ ไสยศาสตร์ไหนก็ทำไม่ได้แน่นอน เป็นการโดนของนี่ไม่มีทางแน่นอน 100 เปอร์เซ็นต์

          อ.อ๊อด : เป็นส่วนหนึ่งที่อยู่ในเตา ที่เห็นไม่ใช่ก้อนอิฐ เป็นแผ่นบาง ๆ

ขอต่อสายหาวัดสีกัน "พระองอาจ อติธรรมโม" พบอันนี้ชิ้นแรก ตอนแรกที่เห็นเชื่อไหมว่าเป็นกระดูก ?

          พระองอาจ : ตอนแรกก็งง ๆ ไม่เคยเจอแบบนี้ อาตมาไม่ได้บอกว่าเป็นกระดูก 100 เปอร์เซ็นต์นะ ดูจากกายภาพ เรื่องสี ก็มีขนาดไล่เลี่ยกับกระดูกในกองนั้น

เป็นไปได้ไหมที่ในเตาเผามีวัตถุล่อนออกมา ?

          พระองอาจ : ภายในเตาเพิ่งเปลี่ยนอิฐไปช่วงต้นเดือนมีนาคม 2564 อาตมาก็ไม่กล้าสรุปได้

เคยสังเกตในเตาไหมว่ามีตัวเลขนี้แปะอยู่ ?

          พระองอาจ : ไม่มีนะโยม


คิดว่ามาจากไหน ?

          พระองอาจ : มองว่าชิ้นส่วนอะไรที่เพื่อนของคนตายหรือใครก็แล้วแต่มาร่วมงาน อาจทำหลุดเข้าไปในหีบศพก่อนเอาเข้าเตา น่าจะเป็นไปได้มากกว่า

อันนี้ไม่ได้ทำลายความรู้สึกของทั้งสองท่าน เพราะอยากจะทราบเราก็ทำให้ทุกมุมมอง สบายใจขึ้นไหม ?

          น้ำฝน : สบายใจค่ะ ไม่ว่าชิ้นส่วนนี้จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ณ ตอนนั้นที่เราเห็น ทำให้เรารู้สึกมีคุณค่าทางจิตใจ ที่ทำให้คุณพ่อ ที่วันนั้นเกือบเดินให้รถชนตามน้องไป ได้กลับมามีกำลังใจและอยู่กับพวกเราต่อ (ร้องไห้) เป็นคุณค่าทางจิตใจมากกว่า ก็คุยกันว่าถ้าจะใช่หรือไม่ใช่ แต่เราก็จะเก็บไว้เหมือนเดิม

          สมใจ : จะเก็บไว้แบบนี้แหละครับ

สิ่งที่คุณริวพูด ดูเหมือนเขาหมดห่วง ?

          ริว : เหมือนเขาก็ไปตามเวรกรรม เพราะเขาไม่ได้บอก คือคนที่ตายถ้าไม่ถูกฆ่าตาย หรือถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม เขาอาจไม่ได้มาบอกให้ญาติพี่น้องแก้แค้นอะไรก็ตาม แต่หลักกฎหมาย รถจอดข้างทางไม่กะพริบไฟก็ผิด 100 เปอร์เซ็นต์ แต่ที่ผมรับรู้ได้เขาห่วงพ่อกับแม่มาก เขาบอกพ่อกับแม่ลำบากมาก และคนนี้เป็นคนเดียวที่เหมือนเสาหลักหาเงินทำทุกอย่างให้กับทุกคน มีฝันร่วมกัน อยากให้พ่อแม่สบาย เขาบอกว่าถ้าเขาเกิดใหม่ ขอเกิดเป็นลูกคนชื่อพ่อไผ่ หรือแม่ดาวหรือดวง

แม่ชื่อดวงจริง ๆ พ่อก็ชื่อไผ่จริง ๆ งงไหม อ.อ๊อด ?

          อ.อ๊อด : ตั้งแต่จอดรถมาจนถึงตอนนี้คืองง ว่าน้องริวรู้ได้ไง (หัวเราะ) เพราะอยู่ด้วยกันตลอด


ผมยังไม่รู้เลยพ่อแม่ชื่ออะไร ?

          อ.อ๊อด : เดินมาด้วยกันตลอด ไม่มีทีมงาน ไม่มีอะไร เขารับโทรศัพท์เมื่อคืนตอน 6 ทุ่ม

          ริว : ทีมงานมีใครรู้ชื่อเล่นไหม ถ้าตามความเชื่อคือสิ่งที่ผมรับรู้

ในเนื้อข่าวไม่มีใครรู้ว่าพ่อแม่ชื่อเล่นอะไร ?

          น้ำฝน : อย่างที่พี่ริวบอกว่าพี่ฝน คือจริง ๆ หนูชื่อฝน คนอาจเรียกน้ำฝนอะไรก็แล้วแต่ แต่เบนซ์เรียกว่าพี่ฝน เพราะหนูชื่อฝน อย่างพ่อไผ่ แม่ดวง น้อยคนจะรู้จัก หนูแจ้งกับพี่ทีมงานว่าคุณพ่อชื่อสมใจ

ถามริวอีกนิด มุมการสื่อของริวกับน้องเบนซ์ มีอย่างอื่นอีกไหม ?

          ริว : ที่รับรู้ได้ก่อนไป เขาทิ้งไว้คำหนึ่งว่าวันนี้ไม่ได้กราบแม่เหมือนเดิม เหมือนชอบกอดกับกราบ แล้วเขาบอกว่าการได้กินข้าวร่วมกันคงไม่มีอีกแล้ว แล้วเขาชอบกินอะไรต้ม ๆ ร้อน ๆ

          น้ำฝน : เขาชอบกินหมูกระทะ

          ริว : เขาบอกว่าไม่ได้ไปกินอีกแล้ว

          น้ำฝน : เพราะวันสำคัญของบ้านหนู คือการกินหมูกระทะค่ะ


มีส่วนอื่นที่ฝากอีกไหม ?

          ริว : เห็นเป็นทะเล และเหมือนขอบคุณที่พาเขาไปทะเล

          น้ำฝน : หนูพาเขาไปลอยอังคารที่อ่าวดงตาล สัตหีบค่ะ เขาเคยไปฝึกทหารที่นั่นค่ะ ไปลอยวันที่ 8 สิงหาคม

          ริว : แล้วเขาพาไปที่หนึ่ง พื้นออกลาย ๆ สีฟ้า ๆ หรือสีน้ำเงิน ผนังออกขาวหรือฟ้านี่แหละ เหมือนกับที่หนึ่งมีกีตาร์วางอยู่

          น้ำฝน : บ้านฝนค่ะ จะมีกีตาร์ตัวหนึ่ง กีตาร์ตัวนี้เขาไปซื้อกับน้องสาว (ร้องไห้)

          สมใจ : เขาชอบเล่นกีตาร์  

          น้ำฝน : เขาพยายามเล่นด้วยกันสองคน แล้วมาดีดให้หนูฟัง หนูรำคาญมาก พื้นที่บ้านเป็นสีครีม ๆ แต่เวลาโดนทึบ ๆ มันก็ครึ้ม ๆ

          ริว : เขาเดินไปที่กีตาร์ตัวนี้แล้วบอกว่าชอบมาก เหมือนเก็บเงินซื้อได้ แล้วภาพที่เห็นคือกีตาร์แปลก ทั่วไปจะเป็นสีไม้ ๆ แต่ที่เห็นออกขาว ๆ เหมือนกัน ไม่ได้เป็นสีไม้ทีเดียว

          น้ำฝน : เป็นสีเหลือง ๆ ซีด ๆ เป็นกีตาร์เก่าที่ซื้อมา เขาซื้อกับน้องสาว เขาก็พยายามดีดมาก ทั้งร้อง ทั้งหอน หนูก็แซวก็ว่าเขาค่ะ


ส่วนอื่นที่อยากสื่อมีอีกไหม ?

          ริว : ของเขายังเก็บไว้หมดไหม หรือเอาไปไหนแล้ว ถ้าเป็นเสื้อคอกรมสีขาว เหมือนมีตราอยู่ตรงหน้าอก มีไหม เป็นชุดที่เขารักมากเลย

          น้ำฝน : เป็นเสื้อทหาร แต่ไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว วันนี้เป็นวันแม่ เหมือน 2-3 ปีที่แล้วรูปมันแจ้งเตือนในเฟซบุ๊ก น้องเขาใส่เสื้อตัวนั้นไหว้แม่ และชอบมาก

          ริว : ผมก็ตกใจเหมือนกัน เพราะผมก็ไม่รู้

          น้ำฝน : วันนั้นแม่ก็หัวเราะ ต่างคนต่างหยอกกัน มันอยู่ในความทรงจำของหนู

          ริว : ผมไม่ได้โอ้อวดอะไร ผมทำตามสิ่งที่ผมเห็น

          น้ำฝน : นี่เป็นรูปตั้งแต่ปี 2561 นะคะ

คุณบอกเสื้อคอกรม สีขาว มีตราอะไรสักอย่าง คุณผู้ชมดูนะ (ให้ดูรูปเสื้อคอกรม สีขาว มีตรา) ตำแหน่งเดียวกัน ข้างเดียวกัน อ.อ๊อด ในฐานะนักวิทยาศาสตร์ ยังไง ?

          อ.อ๊อด : ก็ยังทึ่งอยู่ครับ

          น้ำฝน : นี่เป็นคลิปที่ฝนล้างเท้าให้แม่ค่ะ

          ริว : นี่ก็ตกใจเหมือนกัน เพราะผมทำรายการผมก็ไม่ได้รู้เรื่อง ก็ไม่รู้ว่ามันคือวันนี้

          น้ำฝน : มันเป็นความทรงจำที่ฝนเคยไหว้แม่กับน้อง เมื่อเช้าเข้าเฟซบุ๊กอันนี้แจ้งเตือนมาพอดี เขารักเสื้อตัวนี้ เพราะตั้งแต่ไปเป็นทหารแล้วกลับมา เขาชอบใส่ตลอด (เป็นคลิปก้มกราบเท้าแม่)

          ริว : นี่ไงที่เขาบอกว่าเขาจะไม่ได้กราบอีกแล้ว นี่ไง กราบ ๆ กอด ๆ

ผมก็อึ้ง ๆ งง ๆ อยู่นะ ?

          อ.อ๊อด : ต้องถามพี่ริวไปดูเฟซบุ๊กเขามาก่อนไหม

          ริว : คำถามคือผมจะไปหาเฟซบุ๊กเขาได้ไหมครับ (หัวเราะ)

มีไรอยากบอก ?

          น้ำฝน : เรื่องชิ้นส่วน ถึงท้ายที่สุดตรวจสอบแล้วเรายอมรับในข้อตัดสิน เราก็เห็นเหมือนทุกคน ทุกคนก็ตกใจ เห็นพ้องต้องกัน ทำให้รู้สึกมีคุณค่าทางจิตใจ พ่อเรามีกำลังใจจะสู้ต่อไป จากที่ดำดิ่งกับความทุกข์อยากตายไปพร้อมกับน้องเลย ก็ทำให้เราสู้ขึ้น ท้ายที่สุดแล้วสิ่งนี้จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ แต่มันเป็นเรื่องบังเอิญ ทำให้เรามีกำลังใจ มีคอมเมนต์อะไรเราน้อมรับ เราไม่ตอบโต้อยู่แล้ว ถ้าฝนมานั่งวิเคราะห์เรื่องนี้ ฝนก็ต้องพึ่งวิทยาศาสตร์เหมือนกัน เพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงว่าส่วนนี้คืออะไร


พ่อห้ามคิดทำร้ายตัวเองนะ ?

          สมใจ : ตอนนั้นอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก คิดไปแวบหนึ่งอยากไปให้พ้น ๆ

          ริว : เขารักพ่อมากนะ เขาเห็นพ่อเหม่อลอยด้วยนะที่ทะเล

          สมใจ : ใช่ครับ จิตใจของผมมันแวบเดียวเอง

คุณริวไม่มีอะไรจะทักผมนะ ?

          ริว : ไม่มี (หัวเราะ) ผมรู้ไม่ได้ถ้าเขาไม่บอก ปกติเราไม่ได้ว่าอยู่ดี ๆ จะรู้เรื่องของทุกคนได้ การที่พี่หนุ่มติดต่อมา ไม่ใช่ว่าอยู่ดี ๆ ก็บังเอิญ เลขเสื้อผมได้คือ 37 ครับ คือเลขสวอป พี่นกพาริวไป เป็นเลขที่เขาให้มาครับ

เลข 37 ตัวเลขสวอป ?

          ริว : ผมไม่ได้เป็นคนเลือกนะครับ ผมได้เลข 37 เป็นเลขทะเบียนรถเขาครับ ทุกเรื่องริวไม่ได้เข้าไปยุ่งได้หมด ถึงไม่ค่อยเห็นริวไปออกรายการไหน ทุกคนมีกฎแห่งกรรมของตัวเอง แต่วันนี้พี่หนุ่มติดต่อไป ก็บอกว่าไม่รู้จะช่วยได้แค่ไหน แต่ถ้าวิญญาณบอกมาก็จะบอกตามนั้น บังเอิญพอได้เลขนี้ รู้ว่าเขาน่าจะอยากให้พูดอะไรบางอย่าง
ขอบคุณข้อมูลจาก รายการโหนกระแส