เมียกลุ้ม ! ผัวไม่ทำการบ้านตั้งแต่ท้องจนลูกจะ 3 ขวบ อ้างนกเขาไม่ขัน-ขอแยกห้อง

 
              เมียกลุ้มใจ ต้องทนทุกข์ใจ ผัวไม่ทำการบ้านตั้งแต่ท้องจนลูกจะ 3 ขวบ อ้างนกเขาไม่ขัน แม้แต่กอด-หอม ก็ไม่ทำ แถมบอกให้ทำใจเรื่องนี้

จับเข่าคุยถึงสาเหตุ แต่เขาบอกว่าเป็นเพราะนกเขาไม่ขัน และอายที่เป็นแบบนี้เลยทำให้ไม่มีอารมณ์

            เจ้าของเรื่องเล่าว่าตนเคยคุยกับสามีว่าสาเหตุเกิดจากอะไร เป็นที่ตนหรือเปล่า อยากให้ปรับปรุงตรงไหนไหม แต่สามีบอกว่านกเขาไม่ขัน อายที่เป็นแบบนี้ทำให้ไม่มีอารมณ์ไปเลย และเขาก็ไม่แสดงความรักรูปแบบอื่นด้วย เช่น กอด หอม แล้วก็ขอแยกห้องนอน ตนเลยยิ่งน้อยใจมาก ๆ ประท้วงทีหนึ่งถึงจะมาหอมแก้ม แต่ค่อนข้างมั่นใจว่าสามีไม่มีเรื่องนอกใจหรือความเครียดจากงาน

น้อยใจมากเลยโฟกัสที่ลูกแทน แต่ก็ทำใจรับสภาพไม่ได้ สามีบอกแต่ให้ทำใจกับเรื่องนี้

            ตนน้อยใจมาก จึงเปลี่ยนไปโฟกัสเรื่องลูกก็ทำให้ลืมไปได้บ้างแต่สุดท้ายก็ยังทำใจรับสภาพนี้ไม่ได้ และสามีก็ไม่ได้ใส่ใจกับปัญหานี้เท่าไหร่ ชวนไปออกกำลังกายก็ไม่ไป ชวนไปหาหมอก็ไม่ไป ได้แต่บอกให้ตนทำใจเรื่องนี้

            "เราเคยให้กำลังใจเค้า เราจะรักษามันไปด้วยกัน มันน่าจะรักษาได้ ทำไมไม่ลองดูก่อน ถ้าหมอจนปัญญารักษาแล้วก็ว่าไปอย่าง เราจะยอมรับมันพยายามดูก่อน"

เปิดใจคุยเรื่องนี้หลายครั้ง จนทะเลาะไม่มองหน้ากัน พอขอเลิกก็ไม่ยอม ทำไมต้องยอมทำใจยอมรับเรื่องนี้คนเดียวด้วย

           
            "ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เราเปิดใจคุยกันเรื่องนี้หลายครั้ง จนทะเลาะไม่มองหน้ากันก็หลายครั้ง พาลหงุดหงิดไปเรื่องอื่น ๆ ซึ่งบางครั้งเขาก็บอกว่าเดี๋ยวจะลองดู ซึ่งแค่ได้ยินแบบนี้เราก็ใจฟูแล้ว เพราะมันให้รู้สึกว่าเขาได้พยายามที่จะแก้ปัญหาร่วมกัน แต่สุดท้ายก็ไม่ทำอะไรเลย บางทีเขาก็รับปากไปงั้น บางทีก็ทำเป็นนิ่งไม่พูด แล้วก็บอกให้เราทำใจ เราว่ามันใจร้ายกับเราเกินไป ซึ่งเราก็อดทนมาโดยตลอด พยายามให้เวลา และเพราะเราก็ไม่ได้อยากเลิกกันด้วยสาเหตุนี้ ลูกยังเล็กด้วย"

            เจ้าของเรื่องเล่าอีกว่า ครั้งล่าสุดตนถามเรื่องที่ให้สามีไหาหมอว่ายามีผลกระทบเรื่องนกเขาไม่ขันหรือเปล่า แต่สามีบอกว่าอายที่จะคุยกับหมอเรื่องนี้แล้วก็ให้ตนทำใจเหมือนเดิม พอจบบทสนทนาก็ทำเอาหมดคำพูด หมดใจ เหนื่อย ท้อ คิดเองว่าความรักที่มีให้กันมันไม่พอแล้ว เหมือนไม่มีทางออก ไปต่อไม่ได้แล้ว ไม่อยากนอนร้องไห้คนเดียวอีกแล้ว วันถัดมาจึงขอแยกทางกับสามี แต่สามีก็ขอโอกาสอยู่กันเป็นครอบครัวแต่ให้ทำใจเรื่องนี้

เร็วเกินไปที่จะให้ทำใจเรื่องนี้ หาทางรักษาไม่ได้เลยเหรอ ทำไมต้องมานั่งทำใจยอมรับคนเดียว

            "การที่ให้เราแยกกันอยู่มันน่าจะทำใจได้มากกว่าการอยู่ด้วยกันแต่การแสดงความรักไม่มีเลย ซึ่งเขาก็ร้องไห้ขอโอกาส

            เราก็ไม่รู้จะยังไงต่อดี กลัวเค้าพูดขอไปทีแล้วไม่จริงจังที่จะแก้ปัญหาอีก แต่เค้าก็มาลงนอนเตียงเดียวกันแต่ก็ยังไม่มีอะไรนะคะ มันก็ดูเขาพยายามปรับตัวนิดนึง

            ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ควรทำไงกับเรื่องนี้ดี เพราะอีกใจก็อยากรักษาครอบครัวไว้ อยากแก่เฒ่าดูแลลูกไปด้วยกัน แต่อีกใจก็อยากเห็นแก่ตัวบ้าง (ซึ่งเราคิดว่าเราดูแลลูกคนเดียวได้) ทั้งที่อยู่ใกล้กันแต่กายกลับห่าง มันก็พาใจห่างไปด้วย"

            ขณะที่ความคิดเห็นอื่น ๆ มองว่าสามีของเจ้าของเรื่องอาจจะมีอะไรปิดบังและแนะนำให้เจ้าของเรื่องลองสืบดู และการที่อ้างว่านกเขาไม่ขัน ไม่ใช่ข้ออ้างในการไม่แสดงความรัก ไม่กอด ไม่หอม มองว่าฝ่ายชายน่าจะหมดความพิศวาสในตัวเจ้าของเรื่อง

            อย่างไรก็ตาม หลายความเห็นก็แนะนำให้เจ้าของเรื่องและสามีเช็กอะไรหลาย ๆ อย่างทั้งสุขภาพกาย สุขภาพใจ ถ้าเป็นเรื่องกายภาพที่ทำให้นกเขาไม่ขันก็ไปปรึกษาแพทย์ หรือสามีอาจจะมีความเครียดหรือปัญหาบางอย่างที่ไม่กล้าจะบอกเจ้าของเรื่อง

            "แต่ที่อ่านแล้ว ไม่มีทางคิดเป็นอื่นได้เลย คือ ขอแยกห้องนอนนี่แหละ คนที่รักกันปกติ ไม่ทำแบบนี้นะครับ ไม่ขัน ไม่สู้ ไม่อยากนี่เข้าใจได้ แต่ถ้าขอแยกห้องนอนนี่ คิดเป็นอื่นไม่ได้เลย

            คุณแน่ใจนะ ว่าเขาไม่มีใคร"