เปิดชีวิตชายรักมั่น สงครามพรากลูกเมีย 40 กว่าปี แม้แต่งงาน 2 ครั้ง ขอเป็นเธอคนเดิม

สงครามพลัดพราก หลังภรรยาเพิ่งตั้งครรภ์

       เหมือนชะตาเล่นตลก ในปี 2491 สวีเฟิ่งฉือเพิ่งตั้งครรภ์ลูกคนแรก แต่กงต้าไฉกลับถูกคนของก๊กมินตั๋งจับได้ และบังคับให้เป็นทหาร เข้าสู่สมรภูมิเดือดที่ไม่อาจทราบชะตากรรม ทำให้ภรรยาที่ทราบข่าวร้องไห้หนักอยู่นาน แต่เนื่องจากตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว จึงต้องพยายามใช้ชีวิตต่อไปเพื่อลูกน้อย ในขณะที่ยังเฝ้ารอสามีให้กลับมาจากสงคราม

       ถ้อยคำสุดท้ายที่กงต้าไฉได้มีโอกาสบอกภรรยา คือให้เธอรอเขากลับมา และย้ำว่าเขาจะต้องมีชีวิตรอดกลับมาหาเธอกับลูกอย่างแน่นอน

       หลังสามีถูกส่งตัวไปร่วมสงคราม ในปีนั้นสวีเฟิ่งฉือก็คลอดบุตรชายชื่อ กงไท่หวัง ซึ่งเมื่อเธอได้มีโอกาสเจอคนที่รู้จักกับสามีในกองทัพ ก็ได้เขียนจดหมายพร้อมแนบภาพของตัวเองกับลูกชายส่งไปให้สามี จนกลายมาเป็นสมบัติล้ำค่าที่กงต้าไฉเก็บไว้อย่างดี และมักจะเหม่อมองอยู่นานเมื่อคิดถึงครอบครัว

       อย่างไรก็ตาม ต่อมาในตอนที่สงครามสิ้นสุดลง กองทัพฝั่งก๊กมินตั๋งต้องถอยหนีไปตั้งหลักที่ไต้หวัน กงต้าไฉก็เป็นหนึ่งในคนที่ต้องติดตามกองทัพไปด้วย และไม่มีโอกาสติดต่อกับครอบครัวที่จีนแผ่นดินใหญ่อีกเลย

ยืนกรานไม่มีภรรยาใหม่ ยังเฝ้ารอวันที่ได้เจอหน้า

       เวลาผ่านไปเนิ่นนานหลายปี เพื่อน ๆ ที่ร่วมกองทัพต่างก็ตั้งรกรากใหม่ สร้างครอบครัวใหม่ที่ไต้หวัน แต่สำหรับกงต้าไฉ เขายังเฝ้ารอคืนวันจะได้กลับไปหาลูกและภรรยาอยู่เสมอ ไม่ว่าคนรอบตัวจะโน้มน้าวให้เขาสร้างครอบครัวใหม่ยังไง หรือพาสาวสวยแค่ไหนมาแนะนำ กงต้าไฉก็ปฏิเสธ เพราะเขามีหญิงในดวงใจเพียงหนึ่งเดียว

       จากนั้นเมื่อความสัมพันธ์ระหว่าง 2 ดินแดนดีขึ้น กงต้าไฉก็พยายามเขียนจดหมายหาครอบครัวและลูกชาย แต่ไม่ว่าจะส่งจดหมายไปกี่สิบฉบับ ก็ไม่เคยถึงมือผู้รับ ที่เป็นเช่นนั้นแท้จริง ๆ แล้วลูกชายของเขาได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น กงกวงซู่ ทำให้ไม่สามารถติดต่อได้  

       แต่เช่นเดียวกับกงต้าไฉที่พยายามตามหาลูกชาย ฝ่ายลูกชายก็พยายามสืบหาข้อมูลของพ่อเช่นกัน กระทั่งในปี 2530 กงกวงซู่ก็ได้ทำประกาศตามหาพ่อที่หายไป จนมีรายงานข่าวในไต้หวัน ทำให้สุดท้ายพ่อลูกก็สามารถส่งจดหมายติดต่อกันได้ในปีต่อมา

       ข้อความในจดหมายของพ่อลูก นอกจากไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ บอกเล่าเรื่องทางบ้านและเรื่องที่พ่อมีหลานแล้ว กงกวงซู่ก็ยังบอกว่าแม่ของเขายังคงรอพ่อกลับมา เพียงสิ่งเดียวที่เขาไม่กล้าบอกพ่อก็จริงความจริงที่ว่า สวีเฟิ่งฉือ แม่ของเขา แต่งงานใหม่แล้ว

เบื้องหลังแสนเศร้า ภรรยาจำต้องมีครอบครัวใหม่

       แท้จริงแล้วหลังจากที่กงต้าไฉถูกเกณฑ์ไปร่วมสงคราม สวีเฟิ่งฉือกับลูกต้องเผชิญช่วงเวลาอันบากลำบาก ถูกชาวบ้านตราหน้าว่าเป็นครอบครัวของทหารก๊กมินตั๋ง จนเธอต้องหอบลูกย้ายไปอยู่บ้านแม่ ในขณะที่ญาติ ๆ ก็พยายามโน้มน้าวเธอให้แต่งงานใหม่ เพราะเชื่อว่ากงต้าไฉไม่น่าจะรอดชีวิตจากสงคราม

       สวีเฟิ่งฉือ ยังคงยึดมั่นใจคำสัญญา วันแล้ววันเล่าที่เธอปฏิเสธผู้ชายคนอื่น ๆ ที่เข้ามาหา อดทนรอคอยสามีอยู่นานหลายปีแม้จะไม่ได้ข่าวคราวอะไรของเขาเลย แต่ท้ายที่สุดในปี 2495 เธอก็จำต้องยอมแต่งงานใหม่ เพราะทนเห็นลูกชายที่ทนลำบาก ใช้ชีวิตอย่างหิวโหยไม่ไหวอีกแล้ว

       สามีใหม่ของสวีเฟิ่งฉือ คือ ยางเจียนเฉียน เขาเป็นสุภาพบุรุษที่ยอมรับเธอได้ทุกอย่าง ยินดีจะสร้างครอบครัวและดูแลลูกชายของเธออย่างดี แม้ตอนแรกเธอจะไม่ได้รักเขา แต่ความดีของเขาก็ทำให้เธอตื้นตัน กระทั่งในที่สุดสวีเฟิ่งฉือก็มีลูกกับสามีใหม่อีก 5 คน

       แม้จะมีลูกคนอื่น ๆ แต่ยางเจียนเฉียนยังคงดูแลลูกชายคนโตของภรรยาเป็นอย่างดี นับจากนั้นกงกวงซู่ไม่เคยต้องทนหิว ไม่เคยต้องสวมเสื้อผ้าขาด ๆ ในขณะที่น้อง ๆ มักจะสวมเสื้อผ้าเก่าที่เขาเคยใช้เสมอ แม้แต่ค่าเล่าเรียนก็ได้พ่อเลี้ยงเป็นคนส่งเสีย นับเป็นผู้มีพระคุณไม่แพ้พ่อแท้ ๆ

พบกันอีกครั้ง ความจริงที่ทำให้ใจสลาย

       กระทั่งวันที่ 28 เมษายน 2532 ในที่สุดกงต้าไฉก็ได้เดินทางกลับมายังบ้านเกิดอีกครั้ง พ่อลูกที่เพิ่งได้เจอหน้ากันครั้งแรกตรงเข้าสวมกอดกันทั้งน้ำตา จากนั้นกงต้าไฉก็ถามว่า "เฟิ่งฉืออยู่ไหน เฟิ่งฉือของฉันอยู่ที่ไหน"

       ตอนนั้นหลายคนมองหน้ากัน ลังเลที่จะพูดความจริง ขณะที่ลูกชายของเขาเงียบไปสักพักก่อนจะบอกว่า แม่จะตามมาหาหลังจากนี้ ซึ่งแม้ขณะนั้นกงต้าไฉจะสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดแปลก แต่เขาก็ไม่กล้าถาม

       ในที่สุดเย็นวันนั้นกงต้าไฉก็ได้เจอหวานใจของเขาอีกครั้ง เธอไม่ใช่สาวน้อยแสนสวยแบบวันวาน กลายเป็นหญิงชราที่ต้องใช้ไม้เท้าพยุงกายตอนเดิน แต่ก็ยังคงเป็นหญิงในดวงใจเขาไม่เปลี่ยนไป กงต้าไฉตรงเข้าไปกอดเธอแน่นด้วยความตื่นเต้น พูดจาตะกุกตะกักอย่างไม่รู้จะสื่อความรู้สึกอย่างไร ในขณะที่ฝ่ายภรรยาไม่อาจกล่าวคำพูดอะไรได้ เพราะเธอแต่งงานใหม่แล้ว

       ทั้งนี้ เมื่อได้ทราบความจริง กงต้าไฉ ก็เป็นฝ่ายโค้งคำนับให้ ยางเจียนเฉียน ด้วยความขอบคุณที่ชายคนนี้คอยดูแลลูกกับภรรยาของเขามาเนิ่นนานหลายปี จากนั้นเขายังมอบผ้าขนแกะอย่างดีให้ รวมถึงนำเครื่องประดับที่ซื้อมาให้สวีเฟิ่งฉือ และบอกเธอให้ดูแลตัวเองดี ๆ

       กงต้าไฉ เลือกที่จะเป็นฝ่ายจากไปเพื่อทุก ๆ คน เนื่องจากภรรยามีครอบครัวใหม่แล้ว แม้เขาจะเศร้าโศกแต่ก็ไม่อยากทำให้ทุกคนลำบากใจ และไม่คิดที่จะบังคับภรรยาให้กลับมาหาตนเอง

สิ้นสุดการรอคอย

       แต่ใครจะคิดว่าไม่กี่ปีจากนั้นยางเจียนเฉียนก็ล้มป่วยจนเสียชีวิต ซึ่งเมื่อจัดงานศพเสร็จ ลูก ๆ ทุกคนก็ตกลงใจกันว่าจะเชิญให้กงต้าไฉกลับมาใช้ชีวิตคู่กับแม่ของพวกเขาอีกครั้ง

       กงต้าไฉยังคงเป็นชายผู้แสนดี เขาตอบรับคำเชิญนั้นแต่ก็ไม่ได้เร่งร้อน ให้เวลาหญิงคนรักได้ไว้ทุกข์แก่สามี 3 ปี จนในปี 2535 จึงกลับมายังบ้านเกิดและเข้าพิธีแต่งงานกับสวีเฟิ่งฉืออีกครั้ง นับว่าสิ้นสุดการรอคอยอันแสนเนิ่นนาน 40 กว่าปี ขณะที่ผู้คนต่างก็ชื่นชมในความรักอันมั่นคงไม่แปรเปลี่ยนของเขา  

       ติดตามอ่าน ข่าวต่างประเทศ ที่น่าสนใจได้ที่นี่

ขอบคุณข้อมูลจาก sohu.com