ผลงานวาดการ์ตูนเด็ก ม.3 นี่มันระดับปรมาจารย์ชัด ๆ ชาวเน็ตแห่ชื่นชม แต่มีบางคนเผยเคล็ดลับ นี่คือการเทรซงาน ไม่ใช่ลายเส้นตัวเอง แนะไปหาลายเส้นตัวเองให้เจอก่อน
ความสามารถของเด็กไทยนั้นมีมาก ถ้าหากได้รับการขัดเกลาอย่างถูกต้องในระบบ หรือสภาพแวดล้อมที่ดี ก็สามารถเฉิดฉายได้ในวงการนั้น ๆ บางครั้งสามารถโด่งดังไปถึงต่างประเทศก็มี
วันที่ 2 มิถุนายน 2566 เฟซบุ๊ก ครูอรสอนศิลป์ มีการเปิดเผยภาพวาดการ์ตูนของ ด.ช.ระพีพัฒน์ ขวัญครอง นักเรียนชั้น ม.3/9 โรงเรียนภูเขียว จ.ชัยภูมิ เมื่อดูจากภาพวาด จะเห็นได้ว่า เด็กคนนี้มีพรสวรรค์ วาดรูปลายเส้นสุดคม ตัวละครในเล่มมีความรู้สึกผ่านสีหน้าชัดเจน ดุดัน ถ้าไม่บอกว่าเป็นฝีมือเด็กไทย อาจจะคิดว่าเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นที่วางขายไปแล้วด้วย
ด้านชาวเน็ตเห็นผลงานน้อง ชี้ว่า ควรได้รับการสนับสนุน เพราะฝีมือขนาดนี้ มันไม่ธรรมดาแล้ว ถ้าทางญี่ปุ่นเห็น เชื่อว่าอาจมีดึงตัวแน่นอน
คนเห็นแย้งก็มี แนะ หาลายเส้นตัวเองให้เจอ
อย่างไรก็ตาม ก็มีชาวเน็ตเห็นแย้งว่า การ์ตูนที่น้องวาดเป็นการเทรซงานมาจากมังงะญี่ปุ่น (การเอากระดาษทับและวาดตามรอย) ไม่ใช่ลายเส้นจริง ๆ ของน้อง อยากให้น้องวาดลายเส้นในรูปแบบตัวเองออกมาก่อน แล้วเราค่อยมาชื่นชมกัน ขณะที่นักวาดอีกคนหนึ่ง มาเล่าประสบการณ์ชีวิตให้อ่าน เมื่อวัย 15 เขาเองก็ได้รับคำชมมากมาย แต่ผ่าน 10 ปี ตอนนี้กลับรู้สึกเป็นคนธรรมดา ไม่ได้พิเศษเหมือนตอนนั้น สิ่งที่คิดว่าเก่งในตอนนั้น ก็ใช้ไม่ได้ในตอนนี้ แล้วภายหลังค้นพบตัวเองเจอสิ่งที่ถนัดกว่า
ในประเด็นการเทรซงาน ยังมีคนเสนออีกมุมดี ๆ ถ้าน้องทำงานแบบนี้อาจจะเหมาะกับการทำ 2D animation frame by frame เพราะต้องวาดทุกเฟรมให้เป็นตัวละครเดิม อาจจะเติบโตในสายงานทำอนิเมะหรือเป็นผู้ช่วยวาดมังงะก็ได้ อีกอย่างหนึ่งคือ การเรียนรู้ลายเส้นคนอื่น ก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน
อีกหนึ่งความเห็นคือ ถ้าน้องต้องการเติบโตในสายงานนี้ แค่วาดสวยอาจจะไม่พอ สิ่งสำคัญที่สุดคือ หัวในการสร้างเนื้อเรื่องด้วย ถ้าพัฒนาตรงนี้ได้ อนาคตพัฒนาไกลแน่นอน
