ลูกหายตัวไปตั้งแต่อายุ 3 ขวบ 17 ปีผ่านไป พ่อแม่ช็อกสุดชีวิต อยู่ห่างกันแค่ถนนกั้น !

           ผู้เป็นแม่ทรุดตัวลงกับพื้น ตบหน้าตัวเอง พร้อมเรียกชื่อลูกสาวอย่างไม่หยุด "ลูกอยู่ไหน แม่ตามหาอยู่นะ กลับมาเถอะ อย่าทำให้แม่กลัว" แต่จนสิ้นวัน ลูกสาวของพวกเขาก็ไม่ปรากฏตัว วันรุ่งขึ้นครอบครัวจึงไปแจ้งความกับทางตำรวจ ตำรวจคาดการณ์ว่า เด็กถูกแก๊งค้ามนุษย์ลักพาตัวไป แต่เนื่องจากไม่มีเบาะแสใด ๆ จึงเป็นเรื่องยากที่จะสอบสวน ทางตำรวจขอให้ทั้งคู่กลับไปรอการติดต่อที่บ้าน
           สองสามีภรรยาไม่อยู่เฉย พวกเขาทำใบปลิวประกาศตามหาลูกสาวออกแจกให้ชาวบ้าน โดยระบุลักษณะเฉพาะว่า ลูกสาวของเธอมีไฝที่หลังคอ แต่ปรากฏว่าไม่มีใครพบเบาะแสใด ๆ เกี่ยวกับเด็กหญิงตัวน้อย จนหลายปีผ่านไป พ่อและแม่ก็ยังทนทุกข์ทรมานกับการตามหาลูกสาว คอยเฝ้ามองดูเด็กหญิงทุกคนว่าคนไหนจะมีไฝที่ต้นคอบ้าง ถึงขนาดครั้งหนึ่งเคยพยายามจะเข้าไปดูที่คอของเด็กหญิงคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนลูกสาวตัวเอง จนพ่อแม่ของเด็กตกใจกลัวรีบมาไล่ไป

           ครอบครัวที่สิ้นหวังแต่ไม่ยอมหมดหวัง พวกเขาติดตามข่าวเด็กหายตัว หรือแม้กระทั่งข่าวเด็กเสียชีวิตทุกวัน เพื่อหวังเพียงว่าจะได้พบหน้าลูกสาวอีกครั้ง แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังหวังให้เธอมีชีวิตและแข็งแรงสุขสบาย แม้กระทั่งเมื่อเวลาผ่านไป ทางครอบครัวมีฐานะดีขึ้น พวกเขาก็ไม่ยอมย้ายไปอยู่บ้านใหม่ที่ดีกว่า แต่เลือกที่จะทาสีบ้านทั้งหลังเป็นสีชมพู ซึ่งเป็นสีที่ลูกสาวคนเล็กชอบ เผื่อว่าสักวันหนึ่งลูกสาวที่หายไปจะมาเคาะประตูบ้าน แต่จนแล้วจนรอด ฝันของพวกเขาก็ไม่เป็นจริง
           จนกระทั่งผ่านไป 17 ปี ด้วยเทคโนโลยีในการติดตามหาบุคคลสูญหายพัฒนามากขึ้น ครอบครัวใช้บริการผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ ก่อนจะได้พบว่า ข้อมูลส่วนบุคคลของลูกสาวพวกเขาที่หายตัวไป ตรงกับหญิงสาววัย 20 ปี ที่มีชื่อว่า เจี่ยเหมิน และที่น่าตกตะลึงจนทำให้พวกเขาพูดไม่ออกคือ เด็กคนนี้อาศัยอยู่ที่บ้านฝั่งตรงข้ามถนน ห่างจากพวกเขาไปแค่เลนเดียว

           หลังจากได้มีการพูดคุยสอบถาม ก็ได้ทราบว่า เธอเป็นลูกบุญธรรม เธอมีข้อมูลเกี่ยวกับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเพียงแค่ว่า พวกเขามีอาชีพขายรองเท้า อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันพ่อบุญธรรมของเธอติดคุก ส่วนแม่บุญธรรมของเธอมีอาการป่วยทางจิต เธอจึงเลือกที่จะแต่งงานเพื่อดำเนินชีวิตต่อไป ตอนนี้เธอเป็นแม่ลูกสอง แต่ต้องเช่าบ้านและดูแลลูกเพียงลำพัง เพราะสามีออกจากบ้านไปทำงาน 2 ปีแล้ว และยังไม่กลับมา
           ครอบครัวติดต่อกับเจี่ยเหมินผ่านทางเจ้าหน้าที่ของแพลตฟอร์มตามหาผู้สูญหาย พวกเขารู้สึกเศร้าใจมากที่ได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของลูกสาว จึงรีบตัดสินใจบอกความจริงให้เธอทราบว่า "เห็นบ้านสีชมพูที่อยู่ฝั่งตรงข้ามไหม นั่นคือบ้านพ่อแม่แท้ ๆ ของเธอ" ทว่าเจี่ยเหมินไม่เชื่อ เพราะมันฟังดูเหลือเชื่อมาก เธอจึงเข้ารับการตรวจดีเอ็นเอกับบุคคลที่เข้าใจว่าเป็นเพื่อนบ้าน

           หลังจาก 5 วัน ผลการตรวจทางพันธุกรรมก็ปรากฏออกมาว่า เจี่ยเหมินมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับพวกเขาจริง ทั้งสองเป็นพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดและตามหาตัวเธอมาตลอด 17 ปี ในวันที่ได้หวนกลับมาพบหน้ากันครั้งแรก ผู้เป็นแม่โผเข้าไปกอดลูกสาว เจี่ยเหมินร้องไห้สะอึกสะอื้นเรียกแม่ ที่หมายถึงแม่แท้ ๆ เป็นครั้งแรกในชีวิตเท่าที่เธอจำความได้ ทำให้แม่ของเธอน้ำตาไหลตัวสั่น ส่วนพ่อของเธอก็ยืนเช็ดน้ำตาอยู่ข้าง ๆ
           ลูกสาวคนโตของครอบครัว ซึ่งเป็นพี่สาวของเจี่ยเหมินก็รู้สึกสะเทือนใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างมากเช่นเดียวกัน เพราะเธอต้องเติบโตมากับความทุกข์ทรมานของพ่อแม่ตลอดระยะเวลายาวนานถึง 17 ปี จนในที่สุดตอนนี้ ครอบครัวของพวกเขาก็ได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้งราวกับฝันที่เป็นจริง

           ทั้งนี้ทั้งนั้น เจี่ยเหมินพยายามนึกย้อนไปถึงวันที่เธอวัย 3 ขวบ เธอมีความทรงจำที่เลือนรางคล้ายกับว่าเดินไล่ตามคนขายลูกโป่งไปจนหลงทาง เธอยืนร้องไห้แล้วก็มีชายเสื้อผ้าเปรอะเปื้อนเข้ามาปลอบ ก่อนที่จะพาเธอเดินไปรอบ ๆ เหมือนช่วยตามหาพ่อแม่ แต่สุดท้ายเขาคนนั้นก็อุ้มเธอกลับไปบ้านที่ต่างเมือง และกลายเป็นพ่อบุญธรรมของเธอนับแต่นั้น จนเธออายุ 15  ปี ก็ย้ายมาอยู่ที่กุ้ยโจว โดยที่ไม่ได้ล่วงรู้เลยว่า เธออาศัยอยู่ห่างจากครอบครัวที่พลัดพรากเพียงแค่ฝั่งตรงข้ามถนนแค่นั้นเอง...


ขอบคุณข้อมูลจาก Docbao