แฉสาวคนดัง ไลฟ์ทำสวน-สู้ชีวิต เบื้องหลังไม่จนจริง ใช้ความเห็นใจทำกำไรร้อยล้าน

 
            สาวน้อยยากจน ไลฟ์สู้ชีวิตจนเป็นขวัญใจมหาชน สุดท้ายกลายเป็นผู้ต้องหา โป๊ะที่แท้ไม่จนจริง ชีวิตหรูกินอยู่แพง อาศัยความเห็นใจ หลอกทำกำไรเป็นร้อยล้าน

            อย่างไรก็ตาม ไม่นานมานี้สังคมจีนกลับต้องตะลึง เมื่อได้ค้นพบความจริงว่าสาวน้อยที่น่าสงสารผู้นี้ แท้จริงแล้วไม่ได้ยากจนอย่างที่คิด แตกต่างจากภาพลักษณ์ในจอที่มักสวมเสื้อผ้าเต็มไปด้วยรอยปะ ใบหน้าเปื้อนโคลน ผิวตากแดดจนดำคล้ำ ออกมาร้องไห้คร่ำครวญถึงความลำบาก ตัวจริงของเธอมักจะสวมเสื้อผ้าและนาฬิกาแพง ๆ ใช้ชีวิตอย่างหรูหราและไปเที่ยวสถานที่ระดับไฮเอนด์อยู่เป็นประจำ

            กลายเป็นว่า เหลียงซานเมิ่งหยาง เป็นเพียงบทบาทสมมติที่ถูกจัดฉากขึ้นมาเรียกความสงสาร หากำไรจากความเห็นใจของผู้คนเท่านั้น โดยทำกันเป็นขบวนการที่ยิ่งขุดก็ยิ่งเน่าเฟะ

จากสาวน้อยยากจน สู่อินฟลูเอนเซอร์ขวัญใจ

               สำหรับเส้นทางความโด่งดังของ เหลียงซานเมิ่งหยาง สาวน้อยวัย 20 กว่าปี เริ่มตั้งแต่ปี 2561 เมื่อเธอได้ทำคลิปสั้นบนโซเชียล เล่าเรื่องชีวิตแสนลำเค็ญของตัวเอง สร้างภาพน่าสงสารและใช้ความยากจนมาเป็นจุดขายเรียกความเห็นใจ โดยครั้งหนึ่งเธอเคยบอกว่า พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตหมดแล้ว เธอจึงต้องหยุดเรียนมาดูแลน้อง ๆ ที่บ้าน และเพราะความยากจนทำให้ต้องกินมันฝรั่งประทังชีวิตทุกวัน

              ในคลิปของเธอ เผยให้เห็นว่าเธอใช้ชีวิตอยู่ในบ้านดินโทรม ๆ เสื้อผ้าเก่าจนเต็มไปด้วยรอยปะ ชุน ผิวของเธอดำคล้ำ และมักจะต้องขึ้นไปตัดไม้บนเขาหรือทำงานไร่ เธออ้างว่าเนื่องจากความลำบากด้านการเงิน จึงต้องถ่ายคลิปสั้นเพื่อหารายได้เสริม เธอยังร้องไห้โอดครวญถึงชีวิตแสนเศร้าในการไลฟ์มากกว่า 1 ครั้ง ทำให้ชาวเน็ตยิ่งรู้สึกสงสาร

              เมื่อเวลาผ่านไป ความนิยมของเหลียงซานเมิ่งหยางก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนเมื่อเธอมีแฟน ๆ ที่ติดตามมากมายและโด่งดัง หญิงสาวก็เริ่มหันมาไลฟ์ขายสินค้าการเกษตร และขึ้นแท่นหนึ่งในอินฟลูเอนเซอร์ที่มีชื่อเสียงในเวลาเพียงไม่กี่ปี มีจำนวนผู้ติดตามกว่า 3.86 ล้านคน 
 

คนเริ่มสงสัยภูมิหลัง โป๊ะชีวิตดีไม่จนจริง

              แต่จากนั้นก็เริ่มมีคนสงสัยว่าจริง ๆ แล้วหญิงสาวอาจไม่ได้ยากจนอย่างที่อ้าง แต่ทำคลิปหลอกลวงโดยมีทีมงานคอยจัดฉากให้ดูยากจน บางคนชี้ว่ามักจะเห็นสาวคนนี้ไปอยู่ตามสถานที่หรูหราต่าง ๆ สวมนาฬิกาและเสื้อผ้าแพง ๆ ซึ่งต่อมาเหลียงซานเมิ่งหยางได้ออกมาปฏิเสธ ยืนยันว่า "ไม่มีทีมงานและไม่มีเงิน"

พลิกผันจากอินฟลูเอนเซอร์ สู่ผู้ต้องหา

 
              จนกระทั่งเดือนพฤษภาคม 2566 สำนักความมั่นคงสาธารณะของเมืองเหลียงซาน ได้เข้ามาตรวจสอบประเด็นเรื่องการโฆษณาชวนเชื่อที่หลอกลวงของบรรดาอินฟลูเอนเซอร์ทั้งหลาย รวมถึง เหลียงซานเมิ่งหยาง และอินฟลูเอนเซอร์อีกคน ความจริงเบื้องหลังอุตสาหกรรมสีเทาจึงถูกเปิดเผย

              กลายเป็นว่าตั้งแต่หลายปีก่อน บุคคลที่ชื่อ ถังโหม่ว และคนอื่น ๆ ได้ร่วมกันจดทะเบียนตั้งบริษัท และทำการเขียนสคริปต์เพื่อใช้ถ่ายคลิปสั้น ๆ เล่าประสบการณ์ยากจนและน่าเศร้าของชาวบ้าน พร้อมสร้างคาแรกเตอร์ปลอม ๆ อย่าง เหลียงซานเมิ่งหยาง และคนอื่น ๆ ขึ้น เพื่อดึงดูดความสนใจ จนเมื่อได้รับความเห็นใจจากชาวเน็ตก็เริ่มใช้กลยุทธ์ "การช่วยเหลือเกษตรกร" มาสูบเงินจากผู้ติดตาม

            โดยทีมงานจะไปซื้อผลิตภัณฑ์การเกษตรของข้าวของอื่น ๆ ที่ไม่ได้มาจากเมืองเหลียงซาน ในราคาต่ำ ๆ แล้วติดป้ายบอกว่านี่เป็นสินค้าของเมืองเหลียงซาน เพื่อให้อินฟลูเอนเซอร์ในสังกัดนำมาไลฟ์ขาย จนมียอดขายทะลุ 30 ล้านหยวน (ราว 152 ล้านบาท) กอบโกยกำไรอย่างผิดกฎหมายเกิน 10 ล้านหยวน (ราว 49 ล้านบาท)

            กระทั่งล่าสุด เมื่อวันที่ 18 มีนาคม ที่ผ่านมา ศาลประชาชนในเมืองเหลียงซาน จึงมีคำพิพากษาโทษผู้ที่เกี่ยวข้อง โดย ถังโหม่ว ที่เป็นบอสของบริษัท และอีก 8 คน ถูกตัดสินให้จำคุกตั้งแต่ 9 เดือน ถึง 1 ปี 2 เดือน จากข้อหาโฆษณาอันเป็นเท็จ ขณะที่ตัวเหลียงซานเมิ่งหยางถูกตัดสินจำคุก 11 เดือน ปรับ 80,000 หยวน (ราว 405,000 บาท)
ขอบคุณข้อมูลจาก HK01