ม.จ.จุลเจิม โพสต์สวดนิสิตจุฬาฯ เอาพระเกี้ยววางบนหลังคารถกอล์ฟ รับตรง ๆ เ-อก

          ม.จ.จุลเจิม โพสต์สวดนิสิตจุฬาฯ เอาพระเกี้ยววางไว้บนหลังคารถกอล์ฟ แบบนี้หมิ่นเกียรติ ยอมรับว่า เสือก เพราะไม่ได้จบที่สถาบันนี้


          หนึ่งในไฮไลต์สำคัญในฟุตบอลประเพณีจุฬาฯ - ธรรมศาสตร์ นอกจากจะเป็นเรื่องการแข่งขันฟุตบอลแล้ว ขบวนพาเหรดหรือแปรอักษรก็น่าสนใจไม่น้อย

          วันที่ 1 เมษายน 2567 เฟซบุ๊ก จุลเจิม ยุคล ของ ม.จ. จุลเจิม ยุคล มีการโพสต์แสดงความเห็นเกี่ยวกับขบวนพระเกี้ยวว่า

          ขอตราพระเกี้ยวยั่งยืนยง

          ผมไม่ใช่นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ได้มีรุ่นลูกรุ่นหลานที่ได้เรียน และจบที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อได้เห็นแล้วก็อดหดหู่หัวใจ แทนนิสิตจุฬาฯ รุ่นพี่ รุ่นปู่ รุ่นย่า รุ่นตา รุ่นยาย ที่ได้เห็นภาพเช่นนี้ พวกท่าน ๆ จะรู้สึกอย่างไรกันบ้างครับ

          ผลงานดังกล่าว คือการเทิดทูลพระเกียรติ พระเกี้ยว โดยการตั้งวางไว้บนหลังคารถกอล์ฟ แทนที่จะมีขบวนแห่อย่างสมพระเกียรติ แบบที่ผ่าน ๆ มาหรือนี่มันแค่เป็นการหลู่เกียรติพระเกี้ยวกันแน่

          หากผู้จัดงานครั้งนี้ ไม่เต็มใจที่จะเทิดทูลพระเกียรติ พระเกี้ยว ก็ไม่ต้องอัญเชิญพระเกี้ยวออกมา ตั้งบนหลังคารกอล์ฟ อวดไปทั่วประเทศ ให้เป็นที่อุจจาดตา ใคร่ขอบอกอย่างหนึ่ง ถ้าไม่รู้จริงว่า พระเกี้ยวคือของสูง เป็นศิราภรณ์ที่ประดับบนพระเกศา ของพระมหากษัตริย์ และตราสัญลักษณ์ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เป็นเครื่องประดับบนพระเกศาของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าฯ ที่ พระราชทานให้จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นำมาเป็นสัญลักษณ์ เพื่อที่จะรำลึกถึง พระองค์เป็นผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยนี้

          เมื่อภาพออกมาเป็นเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องการเมือง หรือสิทธิเสรีภาพ ไม่รักไม่เคารพก็อย่าลบหลู่เกียรติ เนื่องจากพระเกี้ยวเป็นเครื่องสูง การอัญเชิญจึงต้องใช้เสลี่ยง ไม่ใช่อัญเชิญบนหลังคารถกอล์ฟ


          นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ทุกคนต้องมีความภาคภูมิใจ ไม่ใช่เรื่องการเมือง หรือสิทธิเสรีภาพไม่รัก ไม่เคารพก็อย่าลบหลู่เกียรติ ในสัญลักษณ์ประจำมหาวิทยาลัย

          หากไม่รัก ไม่ภูมิใจก็ถวายคืน หรือถ้าไม่ถวายคืนก็เอาตราเกี้ยว ใส่ตู้กระจกตั้งไว้ในพิพิธภัณฑ์จะดีกว่า

          ขอตราพระเกี้ยวยั้งยืนยง นิสิตประสงค์เป็นธงชัย ถาวรยศอยู่คู่ไทย เชิดไชย ชโย

          ม.จ.จุลเจิม ยุคล

          ผมไม่ใช่ศิษย์เก่าครับ แต่ขอพูด ขอเขียนเพราะ หดหู่หัวใจแทนศิษย์เก่าทั้งหลายของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ยอมรับว่าเสือก