เปิดรูปลักษณ์จำลอง จักรพรรดิจีนโบราณ หลังวิเคราะห์พันธุกรรม พบต่างจากที่เคยคาด

          นักวิทย์จำลองรูปลักษณ์ จักรพรรดิจีนโบราณ ผ่านการวิเคราะห์พันธุกรรม 6 ปี พบแตกต่างจากที่ผู้คนเคยคิด

          วันที่ 1 เมษายน 2567 สำนักข่าวซินหัว เผยแพร่ภาพพระพักตร์จำลองของ อวี่เหวินยง หรือจักรพรรดิอู่แห่งราชวงศ์โจวเหนือ หลังคณะนักโบราณคดีท้องถิ่นของจีน เปิดเผยการตรวจสอบรายละเอียดทางพันธุกรรมของจักรพรรดิกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อยในยุคจีนโบราณ ผ่านการวิเคราะห์ข้อมูลทางพันธุกรรมหรือจีโนม เผยให้เห็นภาพที่แตกต่างจากที่บางคนเคยจินตนาการไว้

          สำหรับ จักรพรรดิอู่แห่งราชวงศ์โจวเหนือ (ปี 557-581) หรือที่รู้จักในชื่อ "อวี่เหวินยง" เป็นผู้นำที่มีความทะเยอทะยาน และสิ้นพระชนม์ตอนพระชนมายุ 36 พรรษา โดยพระองค์ทรงเป็นกลุ่มชาติพันธุ์เซียนเปยที่มีต้นกำเนิดจากที่ราบสูงมองโกเลีย

          มีการค้นพบกะโหลกและกระดูกของอวี่เหวินยงระหว่างการขุดค้นสุสานของพระองค์ในปี 1994 และ 1995 ซึ่งทีมนักวิทยาศาสตร์นำโดย เหวินเส่าชิง จากสถาบันโบราณคดีแห่งมหาวิทยาลัยฟู่ตั้น ในนครเซี่ยงไฮ้ ใช้เวลา 6 ปีในการศึกษาดีเอ็นเอที่พบในซากศพ และสามารถถอดลักษณะสำคัญของอวี่เหวินยงมาได้


          พระพักตร์ที่จำลองขึ้นใหม่เผยให้เห็นว่าอวี่เหวินยง มีเกศาสีดำ ผิวสีเหลือง และพระเนตรสีน้ำตาล ส่วนรูปร่างหน้าตาเป็นแบบคนทั่วไปในภูมิภาคตะวันออกหรือตะวันออกเฉียงเหนือของเอเชีย ซึ่งแตกต่างจากที่บางคนเคยจินตนาการว่ากลุ่มชาติพันธุ์เซียนเปยมีหน้าตาเป็นอย่างไร

          เหวินเส่าชิง กล่าวว่า หลายคนเชื่อว่าอวี่เหวินยงมีรูปลักษณ์แปลกตาแตกต่างจากคนพื้นเมือง แต่ผลลัพธ์จากการวิเคราะห์นั้นกลับต่างจากที่พวกเขาคาดคิดไว้อย่างมาก โดยพระองค์มีความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมใกล้ชิดกับตัวอย่างของชนเผ่าเร่ร่อนชี่ตัน กลุ่มชาติพันธุ์เฮยสุ่ย โม่เหอ ในสมัยโบราณ ประชากรชาวต๋าว่อและมองโกเลียในสมัยใหม่ รวมถึงเกษตรกรในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำเหลืองยุคโบราณ


          อนึ่ง รูปลักษณ์ของชาวเซียนเปยเป็นประเด็นที่เกิดการถกเถียงมานาน โดยบันทึกทางประวัติศาสตร์บางส่วนชี้ว่ารูปลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์นี้คือหนวดเคราหนา ผมสีเหลือง และจมูกโด่ง ทว่าบันทึกทางประวัติศาสตร์อื่น ๆ ชี้ว่าชาวเซียนเปยไม่ได้มีรูปลักษณ์แตกต่างจากผู้คนในภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเอเชีย

          ขณะที่ เหวินเส่าชิง ระบุว่าการค้นพบของพวกเขาสอดคล้องกับมุมมองที่สองมากกว่า

          สำหรับหลุมศพของอวี่เหวินยงถูกค้นพบในปี 1993 ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งในเมืองเสียนหยาง มณฑลส่านซีทางตะวันตกเฉียงเหนือของจีน ทีมงานของเหวินเส่าชิงยังค้นพบว่าองค์ประกอบทางบรรพบุรุษของอวี่เหวินยงส่วนใหญ่ ร้อยละ 61 มาจากชาวเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือในสมัยโบราณ ทำให้เห็นความหลากหลายทางพันธุกรรมจากหลายภูมิภาคในกลุ่มชาติพันธุ์เซียนเปยโบราณ

          นอกจากนั้นอวี่เหวินยงอาจสิ้นพระชนม์ด้วยพิษสารหนูเรื้อรัง เนื่องจากเสวยยาลูกกลอนเป็นเวลานาน ซึ่งคนโบราณเชื่อกันว่าหากกินแล้วจะสามารถมีชีวิตเป็นอมตะ


          ทั้งนี้ คณะนักโบราณคดีเชื่อว่าการวิจัยเกี่ยวกับอวี่เหวินยงเป็นกุญแจสำคัญในการทำความเข้าใจการบูรณาการทางชาติพันธุ์ในประวัติศาสตร์จีน โดยเฉพาะการบูรณาการของประชากรชาวฮั่นส่วนใหญ่กับกลุ่มชาติพันธุ์เร่ร่อนทางตอนเหนือ ขณะเดียวกันการวิจัยนี้ถือเป็นความก้าวหน้าในการศึกษาทางโบราณคดี เพราะจีนมีหลักฐานสำหรับการวิจัยอยู่มากมาย


ขอบคุณข้อมูลจาก สำนักข่าวซินหัว