วันที่ 20 พฤษภาคม 2567 เฟซบุ๊ก ธีรพงศ์ เธียรพัฒนพล นักธุรกิจชื่อดัง มีการเล่าเรื่องราวของฝน แม่บ้านชาวเมียนมาที่ทำงานมาด้วยกัน 10 ปี กับการตอบแทนความภักดี มีรายละเอียดดังนี้
นี่คือฝนครับ
ฝนเป็นคนพม่าที่อยู่รับใช้ครอบครัวผมมาเป็น 10 ปีแล้วครับ เรียกว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันเลยทีเดียว
ฝนอยู่กับสามีที่ทำงานก่อสร้างครับ ห้องที่อยู่เป็นแคมป์คนงานแบบในรูปที่เห็น ที่พักของฝนอยู่ห่างจากบ้านผมประมาณ 20 กิโลเมตร ที่น่าประหลาดก็คือนอกจากวันหยุด และวันที่ป่วยจนต้องลางาน ที่เหลือฝนไม่เคยมาทำงานสายเลยแม้แต่วันเดียวตลอดระยะเวลา 10 ปี เหมือนฝนเป็นนาฬิกาครับ 08.30 น. ฝนจะถึงบ้านผมทุกวัน
ฝนจะทำงานอย่างมีความสุขมากครับ ผมเคยแอบส่องฝนตอนทำงานทางกล้องวงจรปิดเวลาผมไม่อยู่ฝนจะทำงานไปร้องเพลงไป
ฝนจะภาคภูมิใจมากเวลาหาของให้ผมได้ ผมชอบลืมของบางครั้งจำไม่ได้ว่าวางไว้ที่ไหน และไม่ว่าคนในบ้านจะหาอะไรไม่เจอขอแค่บอกลักษณะของที่ต้องการ หรือมีรูปให้ดูรับรองว่ากลับถึงบ้านจะต้องเห็นของชิ้นนั้นวางไว้บนโต๊ะอย่างแน่นอน
ฝนเป็นคนที่รู้คุณค่าของตัวเองครับ
ฝนไม่เคยคิดว่าเค้าเป็นแค่คนรับใช้
ฝนไม่เคยแสดงออกว่าน้อยเนื้อต่ำใจในโชควาสนาของตัวเอง
ฝนให้คุณค่าตัวเองผ่านงานของเค้า
พนักงานในบริษัทผมเวลามาที่บ้านผมจะยกมือไหว้ฝนทุกคน
กัสจังลูกชายผมเวลาปิดเทอมกลับจากต่างประเทศถึงบ้านก็ยกมือไหว้สวัสดีพี่ฝน ผมไม่เคยบอกใครให้ทำแบบนั้น
แต่ทุกคนให้เกียรติฝน
ปีที่แล้วผมเพิ่งปลูกบ้านหลังเล็ก ๆ หลังนึงให้ฝนอยู่กับสามีครับ ผมให้สิทธิ์ฝนเลือกทำเลที่ดิน และแบบบ้านเอง เป็นรางวัลตอบแทนความขยัน ซื่อสัตย์ มาตลอด 10 ปีที่ทำงานให้ผม ฝนเลือกที่ดินอยู่ใกล้ ๆ วัดที่ฝนชอบไปทำบุญ แทนที่จะเลือกอยู่ใกล้ที่ทำงานซึ่งผมก็ให้ฝนตามนั้น
ผมบอกกับฝนว่าจงภูมิใจ บ้านหลังนี้ฝนได้มาจากน้ำพักน้ำแรงที่ทำงานอย่างตั้งใจ ขยัน ซื่อสัตย์ อดทน และที่สำคัญฝนรู้คุณค่าของตัวเอง
เมื่อไหร่ก็ตามที่เรารู้คุณค่าของตัวเอง เมื่อนั้นผู้คนก็จะเห็นคุณค่าของเรา และให้เกียรติเราครับ