ราชินีลังกาสุกะ - ครองผืนน้ำ แผ่นฟ้า มหาสมุทร
"รัฐของเราเป็นเมืองท่าขนาดใหญ่ในแถบนี้ย่อมเป็นที่หมายปองของผู้ละโมบโลภมากเสมอ ความไม่สงบบังเกิดขึ้นทั้งจากภายในและภายนอก แต่ขอพวกท่านจงวางใจ เราไม่นิ่งเฉยต่อเรื่องนี้แน่"
ราชินีฮีเจา (จารุณี สุขสวัสดิ์) - เป็นกษัตริย์ที่เป็นสตรีพระองค์แรกแห่งรัฐลังกาสุกะ มีบุคลิกอ่อนนอก แข็งใน กล้าหาญ อดทน ไม่ยอมแพ้ในเรื่องใด ๆ เป็นนักการเมืองที่ทันเกมคน ปกครองบ้านเมืองด้วยความเข้มแข็งไม่แพ้เพศชาย แต่ก็แฝงไว้ด้วยเมตตาธรรม
"กองถ่ายนี้หรือคะ บรรยากาศกองถ่ายนี้ก็สนุกดีค่ะ เพราะว่ามีคนทำงานเยอะแยะไปหมด และทุกๆ คน ทุกๆ ฝ่ายก็ตั้งใจทำงานในส่วนของตนกันอย่างดีมากๆ มีน้องๆ ที่น่ารัก มีนักแสดงเยอะมาก แต่ตัวเองเนี่ยไม่ค่อยได้มีโอกาสไปร่าเริงเกินขนาดนักนะคะ เพราะศีรษะก็หนักแล้วค่ะ (พูดถึงเครื่องสวมศีรษะและเครื่องแต่งกายที่อลังการมาก) เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายก็หนักเหมือนกันค่ะ พอใส่แล้วก็จะเหมือนถูกบังคับให้ต้องนิ่งๆ ไปโดยปริยายน่ะค่ะ"
"สงครามให้กำเนิดความสูญเสียไม่จบสิ้น"
เจ้าหญิงบิรู (แจ๊คกี้ อภิธนานนท์) - บุคลิกอ่อนโยน เงียบขรึม ไม่ชอบพูดมาก เก็บความรู้สึกภายในใจ มีความเป็นศิลปินมากกว่านักรบ มีความสามารถทางการทูต สื่อสารได้หลายภาษา
"ยากค่ะ ยากที่การแสดงอารมณ์ เพราะว่าบิรูเขาจะไม่ค่อยพูดมาก ต้องมีอารมณ์แบบเศร้า แต่ว่าแจ็คกี้นี่เป็นคนหน้ายิ้ม นิดเดียวก็จะดูเป็นยิ้ม ก็เลยต้องแบบเศร้าเราต้องทำอารมณ์ที่หน้า คำพูดไม่ค่อยเท่าไหร่ สมมติพูดอยู่แค่ประโยคเดียว แต่ว่ามันเหมือนแบบอุ๊ย...ง่ายท่องแล้วสคริปต์ พอไปถึงจริงๆ อุ๊ย...มันยากจังเลย มันต้องทำอารมณ์ มันต้องอะไรอย่างนี้ พยายามไม่ให้หลุดบ่อย"
"เราทำในสิ่งที่เราอยากทำได้เพียงบางครั้งเท่านั้น แต่นอกนั้นเราทำในสิ่งที่ต้องทำเสมอ"
เจ้าหญิงอูงู (แอนนา รีส) - บุคลิกร่าเริง กล้าหาญ พูดจาฉะฉานเหมือนชาย คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น ไม่เก็บความรู้สึกไว้ภายในนาน มีความสามารถในการต่อสู้มากที่สุดในบรรดาสามศรีพี่น้อง
"จริงๆ ก็ไม่เลยนะคะ เพราะว่าแอนนาพยายามจะไม่กดดันมากกว่าค่ะ ทำงานสบาย ๆ อะไร ๆ มันก็คงจะดี ไม่ค่อยซีเรียสอะไรมาก คือแอนนาไม่อยากไปเกร็ง หรือว่าไปคิดมากมายเกินไป คือเขาสั่งมายังไง แอนนาก็พยายามทำตรงนั้นให้ดีที่สุด พอผ่านไปได้เราก็โอเคแล้ว เพราะว่าถ้าแอนนาไปเกร็งมาก แอนนาจะรู้ตัวเองเลยค่ะว่ามันจะออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ส่วนที่ได้มาแสดงกับพี่ ๆ นักแสดงเก่ง ๆ ทั้งนั้นเลยเนี่ยรู้สึกกดดันมั้ย แอนนาก็อาจจะมีนิดหนึ่งนะคะ แต่จะรู้สึกดีซะมากกว่า เพราะว่าพี่ๆ เขาก็ช่วยแอนนาไปในตัวไงคะ แอนนาก็จะดูพี่ๆ เขาเป็นตัวอย่าง ก็คือได้พี่ๆ เขาเป็นตัวอย่างในการแสดงไปในตัว ก็ไม่ได้กดดันอะไรมากเลยค่ะ"
ผู้พิทักษ์แห่งลังกาสุกะ - ทุกหยาดโลหิต อุทิศให้ลังกาสุกะ
"สำหรับข้า การได้รับใช้แผ่นดินลังกาสุกะ ถือเป็นเกียรติแก่ชีวิต"
ยะรัง (ชูพงษ์ ช่างปรุง) - นายทหาร ลูกเลี้ยงของอำมาตย์ยะหริ่ง มีความกล้าหาญ ฉลาด ตรงไปตรงมา เก็บความรู้สึกได้ดี ใจเย็น มีฝีมือด้านการรบ จึงได้รับความไว้วางใจในการเป็นทหารเอกของลังกาสุกะ
"ในส่วนของดราม่าก็เยอะขึ้นมากครับ ส่วนมากก็จะไม่ค่อยพูดถึงความสนุกสนานของยะรัง คือยะรังต้องเป็นคนที่นิ่ง เงียบขรึม เป็นผู้นำอะไรอย่างนี้ จะออกไปแนวแบบดราม่านิ่ง ๆ จะแสดงออกทางสีหน้ามากกว่าไดอะล็อกที่พูดนะครับ ก็รู้สึกว่าเล่นยากพอสมควร เพราะว่าจะต้องใช้แอ็คติ้งสื่อมากกว่าไดอะล็อกพูดครับ"
"ข้าคือ อับดุล กาฟูร์ โมไฮดิน แขกเมืองของลังกาสุกะ"
เจ้าชายปาหัง (เจษฎาภรณ์ ผลดี) - เป็นเจ้าชายรูปงามแห่งรัฐปาหัง อภิเษกสมรสกับองค์หญิงอูงู เพื่อเสริมสัมพันธ์ไมตรีระหว่างรัฐลังกาสุกะกับรัฐปาหัง มีบุคลิกที่ดูสง่างาม เฉลียวฉลาด
"จะว่าไปการร่วมงานครั้งนี้ก็ไม่ค่อยแตกต่างจากเรื่องแรกเมื่อ 10 ปีที่แล้วเลยนะ เหมือนเพิ่งร่วมงานเมื่อปีที่ผ่านมาเอง ผมว่าบรรยากาศมันยังเหมือนเดิม แต่ว่าสิ่งที่เราเห็นก็คือผู้กำกับคนนี้ของเราเนี่ย เขาจะโตขึ้นอย่างมากเลยจาก "2499 อันธพาลครองเมือง" ที่ก็เป็นหนังไทยที่ฟอร์มขนาดประมาณกลางๆ นี้ แต่ว่าตอนนี้พี่อุ๋ยทำหนังฟอร์มใหญ่มาก และก็เป็นสเกลที่ใหญ่มากๆ และก็ต้องคุมโทนแบบทุกอย่าง เรื่องรายละเอียดต่างๆ ทั้งนี้ทั้งนั้นนะครับ รวมไปถึงทางโปรดักชั่นด้วยนะครับ ทางฝ่ายอาร์ทอย่างพี่เอก เอี่ยมชื่น เราก็จะเห็นว่าพี่เอกมีความเติบโตแบบมากๆ ด้วยเช่นกันนะครับ โตขึ้นตามสเกลของภาพยนตร์ไปเรื่อยๆ เราเห็นแล้วเราก็รู้สึกทึ่ง เราเองก็อยากจะโตตามเขาไปด้วยเหมือนกันนะครับ"
เผ่าทะเล - มหาศาสตร์แห่งน้ำ คือกุญแจสำคัญแห่งชัยชนะ
"จงปล่อยให้ทุกอย่างจบสิ้นที่ตัวเจ้า แล้วเจ้าจะเข้าใจความว่างของชีวิต"
ปารี (อนันดา เอเวอริ่งแฮม) - บุคลิกเคร่งขรึม ซึมเศร้า โกรธแค้นเพราะความแค้นที่ถูกปลูกฝัง แต่ในส่วนลึกยังมีนิสัยที่มีเมตตา เก็บอารมณ์ไว้ภายใน ไม่เปิดเผยออกมา หากรักใครก็จะไม่ยอมบอก ผ่านความลำบากในการฝึกวิชาดูหลำจนแก่กล้า และเป็นผู้นำของชาวเลในการสู้รบกับเหล่าโจรสลัดอย่างอาจหาญ
"ผมว่าตัวละครที่เราเล่นทุกตัว มันหนีจากตัวเราเองค่อนข้างมากอยู่แล้ว ซึ่งจริงๆ แล้วการแสดงที่แท้จริงเนี่ย มันก็ต้องฉีกจากสิ่งที่เราเป็น ผมก็ย้อนกลับไปเรื่องเดิม ผมว่าพอเรื่องนี้มันจะหนักไปทางสงคราม หนักไปทางตัวละครที่มันดูแรงไปหมด ผมก็รู้สึกว่ามันต้องมีตัวละครที่มัน Soft หน่อย เพื่อมารับผิดชอบส่วนของความรักของตัวละครที่มันจะพูดถีง สิ่งที่มันนอกเหนือจากสงคราม สิ่งที่มันสวยงามหน่อย สิ่งที่มีความหวังอะไรอย่างนี้ และในส่วนนั้นเนี่ยอาจจะคล้ายกับผมจริง ๆ อะไรอย่างนี้ ผมเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีหน่อย ถ้าในส่วนนั้นผมว่าคล้าย แต่ถ้าไปคิดถึงบุคลิกภายนอกมันคนละเรื่องกันเลย และภาษาพูดมันก็คนละเรื่องกันเลยครับ"
"วิชาดูหลำคือการรวมพลังคนเข้ากับพลังปลา สัตว์และมนุษย์ทุกคนล้วนเกิดมาพร้อมตัณหา ตัณหาของปลาคืออาหาร ตัณหาของคนคือ ราคะ อำนาจ ความเกลียด ความโลภ ความแค้น"
กระเบนขาว (สรพงษ์ ชาตรี) - เป็นคนซื่อสัตย์ ยุติธรรม มีเมตตา เป็นปรมาจารย์ทาง "วิชาดูหลำ" คือวิชาเรียกปลาหรือใช้พลังเสียงในการควบคุมพวกสัตว์น้ำให้มาเป็นพวกได้ แต่จิตใจอันโหดเหี้ยมที่ฝังลึกอยู่ในตัวจะเผยธาตุแท้ออกมา เมื่อควบคุมสติไม่อยู่ เรียกว่ามีทั้งด้านธรรมะและอธรรม
"แตกต่างมากเลยครับ พูดถึงว่าบทน่ะดี เพราะว่าจริงๆ แล้วเราอายุวัยนี้แล้วจะไปมัวทำหน้าใส หน้าหวาน ผ่านมา 400 กว่าเรื่องมันปกตินะครับ ไม่มีใครเขาอยากดู แล้วเป็นนักแสดงมันก็ต้องทำอะไรที่มันยากขึ้น ทำง่ายลงมันก็ไร้ค่า ใช่ไหม ก็ต้องทำอะไรที่มันยาก แล้วก็เป็นตัวอย่างของนักแสดงว่าอย่างนี้ ก็เมื่อบทมันเป็นอย่างนี้ คุณจะทำได้ดีหรือเปล่า คุณจะเป็นกระเบนขาวได้ไหม เพราะเขาไม่ได้จ้างให้คุณมาเป็นสรพงษ์ สรพงษ์เอาไว้เบื้องหลังน่ะครับ แต่ก็คุณจะต้องเป็นตัวกระเบนขาวในเรื่องให้ได้"
"อาจารย์ ปืนใหญ่มหาลาโลของข้าจะไม่แพ้มหาปืนใหญ่ของท่านแน่นอน"
ลิ่มโต๊ะเคี่ยม (จักรกฤษณ์ พณิชย์ผาติกรรม) - ชาวจีนผู้กล้าหาญ รักการผจญภัย กล้าได้กล้าเสีย แต่ไม่โผงผาง สุขุม ไม่โกรธง่าย เป็นนักวางแผนและนักประดิษฐ์ที่ดี เป็นกุญแจสำคัญในการประดิษฐ์ปืนใหญ่เพื่อสู้รบกับฝ่ายโจรสลัด
"บรรยากาศในกองถ่ายในการร่วมงานกัน เป็นบรรยากาศที่ดีแล้วก็เหมือนมีความเป็นพี่น้องอยู่ในกองถ่ายทุกคนมีความรับผิดชอบ เอื้ออาทรต่อกัน และโดยเฉพาะการร่วมงานกับคุณนนทรีย์ นิมิบุตรเนี่ย ทำให้ผมมีความประทับใจในตัวเขาและหลายๆ อย่างที่ผมได้รับจากพี่อุ๋ยเลย คือความรู้ที่สามารถนำไปประกอบอาชีพได้จนตลอดชีวิต โดยเฉพาะเรื่องของการรับรู้และรู้สึกในเรื่องของอารมณ์การแสดงตัวเองตามบทละครตัวนั้น ผมเองอาจจะไม่สามารถที่จะมีความรู้พอที่จะตีความรู้สึกได้ออกจากตัวหนังสือที่เขียน ผมอ่านไปผมก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่สิ่งที่คนที่ทำให้ผมรู้สึกได้ตามตัวอักษรนั่นคือพี่อุ๋ย ทำให้ผมมีอารมณ์ร้องไห้ได้ โกรธ เกลียด เคียดแค้น หรือสนุกสนานไปกับบทที่ผมต้องเล่น นั่นคือการใช้ชีวิตในกองถ่ายที่สนุกมากครับ"
จอมสลัดอันดามัน ห้วงสมุทร มิอาจหยุดความอหังการ
"หากเราร่วมมือกัน การบุกลังกาสุกะก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ข้าขอให้เรื่องนี้เป็นเพียงเสียงกระซิบระหว่างเรา จงมาร่วมกันกระซิบให้ชื่อของเราดังกึกก้องท้องทะเลกันเถอะ"
เจ้าชายราไว (เอก โอรี) - เจ้าชายผู้เงียบขรึม ไม่พูดมาก แต่ในใจเต็มไปด้วยความเกลียดชัง มองโลกในแง่ร้าย เจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่ไว้ใจใครเลย น้ำนิ่งไหลลึก ใจเหี้ยมเกรียม เป็นคนประเภทที่หากขาข้างหนึ่งติดในกับดัก ก็สามารถตัดมันทิ้งเพื่อเอาตัวรอดได้
"ฉากที่ต้องดูให้ได้ ถ้าถามผมๆ จะไม่เอาใจหนังตัวเอง แต่ผมจะบอกว่าทุกฉากๆ เพราะว่าทุกคนตั้งใจแล้วก็ร่วมกันทำงานอย่างเต็มที่ เพราะว่าฉากผม ผมก็อยากดูของผม คนอื่นก็อยากดูของเขา แต่ว่าพอพวกเรามาร่วมกัน ก็เลยอยากจะดูทั้งเรื่องเลยครับ"
"คราวนี้ข้าลงมือเอง ท่านวางใจเถอะ"
อีกาดำ (วินัย ไกรบุตร) - หัวหน้าโจรสลัด ที่คอห้อยสร้อยเขี้ยวปลาฉลามพวงใหญ่ ไม่ใช่คนเลวโดยสันดาน แต่สถานการณ์ทำให้เลว และเกิดติดใจในอำนาจของความเลว เป็นมือขวาของเจ้าชายราไว ในการทำศึกกับแคว้นลังกาสุกะ
"จริงๆ แล้วคือชอบอยู่แล้วที่ได้เปลี่ยนบทบาท ไม่ได้ติดว่าต้องเป็นพระเอกนะ เป็นพระเอกเราก็ไม่รู้สึกนะ เฮ้ย...เราต้องเป็นพระเอกตลอดไป มีบทร้ายบ้าง บทพระเอกบ้าง หรือบทตัวเด่นเป็นตัวสำคัญ เราก็มีความสุขที่ได้เล่น เราเป็นนักแสดงเราอยู่ในวงการบันเทิงมันต้องให้มันไปตามสเต็ปของมัน มันก็ฝืนไม่ได้ มันยุคใครยุคมัน ก็พยายามจะดูบทที่เหมาะสมกับตัวเอง แล้วก็เหมาะกับความสามารถที่จะเล่น แล้วก็เหมาะกับคาแร็คเตอร์หรือว่าอะไรที่แปลกออกไปที่เรายังไม่เคยเล่นครับ"
ข้อมูลและภาพประกอบจาก
