ความในใจของฉัน ที่อยากให้เธอรู้

ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร และเมื่อไหร่ 
ที่ฉันได้มอบความรู้สึกดีๆ ให้เธอไป



จำได้ว่า ในช่วงเวลานั้น เป็นช่วงที่ฉันรู้สึกหดหู่ที่สุด 
เพราะฉันได้รักคนๆหนึ่ง อย่างหมดหัวใจ ทุกคืนฉันเศร้า ฉันร้องไห้
ฉันเจ็บจนยากที่จะเยียวยา และเธอก็ได้เดินเข้ามาในชีวิตฉัน 
เรื่องที่ฉันไม่อาจจะพูดคุยกับใครได้  แต่เธอคือคนที่ฉันไว้ใจ
และพูดคุยได้ในทุกเรื่องๆ

  

ฉันปรึกษาเรื่องคนที่ฉันรักกับเธอเป็นประจำ
ฉันขอข้อมูลเค้าจากเธอ และฉันก็ได้คำแนะนำที่ดีกลับมาเป็นประจำ
กระนั้นเองฉันก็ยังคงเจ็บกับความรักที่ไม่อาจเป็นไปได้ 
เพราะคนที่ฉันรักเค้าไม่เคยเห็นฉันในสายตา
ฉันทุ่มทุกอย่างให้เขา แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเฉยชา
การถูกทอดทิ้ง และความเจ็บปวดเท่านั้น



 ณ เวลานั้นชีวิตของฉันก็เหลือเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น 
เพราะอีกครึ่งหนึ่งฉันได้มอบให้คนที่ฉันรักไปแล้ว 
แต่เธอคือคนที่ทำให้ฉันกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
เธอทำให้ฉันรู้สึกดีมีความสุข สนุกสนานรื่นเริง
และกลับมาเป็นคนเดิมคนที่มีชีวิตที่สมบูรณ์อีกครั้ง 



ฉันรู้สึกอยากพูดคุยกับเธอ . . .
เพราะมันทำให้ฉันสบายใจขึ้น และมีกำลังใจจะก้าวเดินต่อไป 
ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอเบื่อที่จะคุยกับฉันบ้างไหม
แต่เธอก็ไม่เคยแสดงออก หรือรังเกียจฉันแม้แต่น้อย
มันยิ่งทำให้ฉันมีความรู้สึกที่ดีๆ กับเธอมากขึ้น
จนบางครั้งฉันลืมคนที่ฉันรักไปได้ชั่วขณะ

   

ฉันเริ่มเหินห่างจากคนที่ฉันรัก  . . .
แต่ก็ยังมิอาจตัดเยื่อใยและความรักที่มีให้เขาได้ 
ฉันหันมาใส่ใจเธอมากขึ้น อยากรู้ว่าเธอชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
นิสัยเธอเป็นยังไง ใส่ใจทุกรายละเอียด
หาข้อมูลของเธอเท่าที่ฉันจะหาได้ 
ตอนนั้นฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน
ไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องมาใส่ใจเธอ แทนที่จะไปใส่ใจคนที่ฉันรัก  
แต่ฉันถามตัวเองเท่าไร ก็ไม่เจอคำตอบของคำถามที่ว่า . . .
"ฉันรู้สึกอย่างไรกับเธอกันแน่"



จนฉันได้อ่านบทความบ้าง พูดคุยกับเพื่อนคนอื่นๆ บ้าง
แต่ละคนก็บอกว่า "ฉันคงชอบเธอเข้าแล้วล่ะ"
แต่ฉันก็บอกตัวเองและเพื่อนๆเสมอว่า . . .
"ฉันได้สัญญากับเธอไว้แล้วว่า ฉันจะรู้สึกกับเธอแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น" 



และก็บอกตัวเองว่า . . .
เราคงไม่ได้ชอบเขาหรอก เรายังคงรักที่ที่เรารักคนเดิมอยู่
แต่ทำไมยิ่งอยู่ใกล้เธอใจฉันยิ่งหวั่นไหว
เวลาได้คุยกับเธอมันก็สดชื่นรื่นเริง
ฉันชอบที่จะคุยกับเธอมากกว่าที่จะได้คุยกับคนที่ฉันรักเสียอีก 
เพราะเธอไม่เคยรำคาญ ไม่เคยต่อว่า หรือชักสีหน้าใส่ฉัน
มันทำให้ยิ่งรู้สึกว่าโลกใบนี้กลับสดใสขึ้นอีกครั้ง 

 

ตอนนี้ฉันคงไม่ค้านใครทั้งสิ้น ไม่ว่าเพื่อน บทความหรือหัวใจตนเองว่า . . .
"ฉันชอบเธอเข้าแล้ว" อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่อาจบอกเธอได้ 
เพราะเธอคือเพื่อนสนิทของฉัน ฉันกลัวจะต้องเสียเธอไป
หากความเป็นเพื่อนมันทำให้เราได้ใกล้ชิดกัน



ฉันก็ขอหยุดความสัมพันธ์ของเราไว้เพียงเท่านี้
และไม่ขอก้าวล้ำเส้นที่เธอขีดไว้  ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบฉัน
เธอมีคนที่เธอชอบอยู่แล้ว . . .
ซึ่งฉันเองก็คงต้องพบเจอกับความเจ็บเดิมๆ ที่ฉันเองก็เริ่มชินชากับมันไปแล้ว

 

ต่อแต่นี้ความรักของฉันที่มอบให้เธอ คือการให้ และการเสียสละ ที่ยิ่งใหญ่
ไม่จำเป็นที่จะต้องครอบครองตัวหรือหัวใจเธอ 
และฉันพร้อมที่จะเปิดทางให้เธอกับคนที่เธอรัก
การที่ได้เห็นเธอสมหวังกับคนที่เธอรัก แค่นั้นฉันก็มีความสุขแล้ว
ซึ่งมันก็เป็นสิ่งเดียวที่จะเยียวยาใจของฉันได้ 

 

ฉันคงไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้ 
เพราะฉันก็รู้ดีว่าเธอกับฉันมันคงเป็นไปไม่ได้
ช่างมันเถอะ เธอไม่จำเป็นต้องมารักฉัน 
แค่ขอให้ฉันได้รักเธอเท่านี้ก็พอ
ปล่อยให้ฉันเพ้อเจ้อของฉันไปฝ่ายเดียวเถอะ

 

แต่สิ่งเดียวที่อยากจะขอเธอ และคิดว่าเธอคงให้ฉันได้
คือความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ไม่ขอไปมากกว่านั้น 
และสิ่งสุดท้ายที่อยากจะบอกกับเธอ คือ ฉันรักเธอนะ 
ดูแลคนที่เธอรักให้ดีๆ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันดูแลตัวเองได้

 

หากวันใดที่เธอเจ็บกับความรัก 
อย่าลืมกลับมาหาฉัน . . .
ให้ฉันได้ช่วยทำให้เธอมีความสุข และคืนชีวิตให้เธอ
เหมือนที่เธอเคยทำให้ฉัน แต่ไม่ใช่ในฐานะคนรัก 
ขอแค่ฐานะเพื่อนที่เธอไว้ใจเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว 
ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้ เป็นที่พักพิง
และพร้อมที่จะมอบไออุ่นให้เธอตลอดไป . . .

คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ ได้ที่นี่ค่ะ